Μάταια προσπαθεί το κυβερνητικό επιτελείο να πείσει ότι η Συμφωνία που έκλεισε στη Μάλτα έχει μεν “δυσάρεστα” μέτρα αλλά έχει και αντίμετρα και πάνω απ' όλα τερματίζει την αβεβαιότητα για την πορεία της οικονομίας. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για συμφωνία σφαγής και των συντάξεων (με την κατάργηση της λεγόμενης προσωπικής διαφοράς) και των μισθών (με τη μείωση του αφορολόγητου), ένα μνημόνιο διαρκείας που συνεχίζει την οικονομική κρίση και ένα πολιτικό χαστούκι για τον Αλέξη Τσίπρα και τη διαχείρισή του.

Η κυβέρνηση ξεκίνησε τη διαπραγμάτευση για τη “δεύτερη αξιολόγηση” λέγοντας ότι είναι πολιτικά απαράδεκτο και ακραία αντιδημοκρατικό να ψηφιστούν από τώρα μέτρα που θα εφαρμοστούν το 2019. Έλεγε επίσης ότι καταγγέλλει τις πιέσεις της ΝΔ για γρήγορο κλείσιμο της αξιολόγησης γιατί τάχα όσο παρατείνεται η διαπραγμάτευση, τόσο μεγαλώνει το οικονομικό κόστος λόγω της “αβεβαιότητας”. Με την τωρινή συμφωνία, Τσίπρας και Τσακαλώτος ομολογούν την πολιτική χρεοκοπία τους. Ζητούν από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουν θηριώδη μέτρα για το 2019 και το 2020 και αποδέχονται το νεοφιλελεύθερο παραμύθι ότι για τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση φταίει η καθυστέρηση στην επιβολή των μνημονιακών “μεταρρυθμίσεων”. 

Η διαχείριση Τσίπρα στηρίχτηκε στην ψεύτικη ελπίδα ότι ο ιδιωτικός τομέας θα βγάλει την οικονομία από την ύφεση και ότι ο δημόσιος τομέας δεν έχει να κάνει τίποτε άλλο από το να κόβει τις δαπάνες του και να λεηλατεί τα εισοδήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων για να εξασφαλίζει πλεονάσματα του προϋπολογισμού. Αυτή η αυταπάτη έσβησε ήδη από το τελευταίο τρίμηνο του 2016 όταν η οικονομία ξαναγύρισε στην ύφεση. Όσο και να ουρλιάζουν οι νεοφιλελέδες ότι η “αβεβαιότητα” εμπόδισε τους επενδυτές, τα γεγονότα δείχνουν το αντίθετο. Μέσα στη μακρόσυρτη διεθνή οικονομική κρίση καμιά οικονομία δεν έχει καταφέρει σταθερούς ρυθμούς ανάκαμψης, κάθε βήμα μπρος ακολουθείται από βήματα πίσω. Ο ελληνικός καπιταλισμός δεν είναι εξαίρεση. Το ίδιο είχε πάθει το success story του Σαμαρά το 2014, το ίδιο και το ροζ παραμύθι του Τσακαλώτου και του Τσίπρα.

Αμετανόητη

Αμετανόητη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προχωράει να επιβάλει τα μέτρα της “συμφωνίας” ελπίζοντας σε ένα φύλλο συκής από τη Σύνοδο του ΔΝΤ με τη μορφή υποσχετικής για “ρυθμίσεις” του χρέους. Πρέπει να φράξουμε το δρόμο σε αυτόν τον κατήφορο, που συνδυάζεται με κατρακύλα της κυβέρνησης σε όλα τα μέτωπα. Την ώρα που ο Τσακαλώτος έκλεινε τη συμφωνία της ντροπής στη Μάλτα, ο Τραμπ χρησιμοποιούσε τη βάση της Σούδας για να βομβαρδίσει τη Συρία με τις ευλογίες του Κοτζιά και του Καμμένου. Και την επόμενη μέρα ο Τόσκας περιφρουρούσε τα γραφεία της Χρυσής Αυγής από τους αντιφασίστες διαδηλωτές.

Δεκατρία στελέχη έκφρασαν τη διαφωνία τους στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Οι βουλευτές του ετοιμάζονται να πειθαρχήσουν στις “αποφάσεις των οργάνων”. Ο εργατόκοσμος που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια πρέπει να βγει στους δρόμους για να δείξει στους υπουργούς και στους βουλευτές σε ποιον οφείλουν να πειθαρχήσουν. Η θέση κάθε αριστερού εργάτη και εργάτριας είναι στο πλευρό των συνδικάτων που απεργούν και της Αριστεράς που διαδηλώνει ενάντια στα Μνημόνια -και τα παλιά και αυτά που έχουν την υπογραφή του Τσίπρα.

Δεν έχουμε ανάγκη τα λεφτά της “δόσης” που θα εκταμιεύσει ο κύριος Ρέκλινγκ σαν αντάλλαγμα για την τήρηση της συμφωνίας. Όλα τα λεφτά θα πάνε πίσω σαν τοκοχρεολύσια στα ταμεία των τραπεζιτών. Η εναλλακτική λύση είναι η στάση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους, ένα ανατρεπτικό μέτρο που θα μεταφέρει το πρόβλημα στο απέναντι στρατόπεδο. Τα επιτελεία της ΕΕ ζουν με την αγωνία μιας ιταλικής χρεοκοπίας και μιας αποσύνθεσης του Ευρώ. Δεν είναι ώρα για συμφωνίες αλλά για ρήξεις μαζί τους. Εμπρός να δυναμώσουμε τους αγώνες σε αυτή την κατεύθυνση. 

Όχι στις διευκολύνσεις για το βομβαρδισμό της Συρίας

Tην Πέμπτη 6 Απρίλη το αμερικάνικο πολεμικό πλοίο Πόρτερ βομβάρδισε μαζί με το πολεμικό πλοίο Ρος την Συρία με 59 πυραύλους Τόμαχοκ. Το πλοίο Πόρτερ ανήκει στον αμερικάνικο στόλο της Ανατολικής Μεσογείου που σταθμεύει και χρησιμοποιεί σαν μόνιμη βάση συντήρησης και ανεφοδιασμού τη Σούδα στην Κρήτη. 

Την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις νέες πολεμικές επιχειρήσεις του προέδρου Τραμπ και να εμπλέξει το ελληνικό κράτος ακόμα βαθύτερα στον πολεμικό ορυμαγδό της Μέσης Ανατολής, είχε συζητήσει προ ημερών στις ΗΠΑ, απεσταλμένος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας Καμμένος. 

Δηλώσεις

Oι δηλώσεις του μετά τις συναντήσεις με τον ομόλογό του στη διάρκεια των εκδηλώσεων της 25ης Μαρτίου στις ΗΠΑ ήταν σαφείς: «Του είπα ότι θα είναι τιμή μας να επισκεφθεί και τη Σούδα. Για τη Σούδα κάναμε μεγάλη συζήτηση σχετικά με τις δυνατότητες που υπάρχουν για την επέκταση της βάσης και τη σημασία της για τη Συμμαχία».

Συγκεκριμένα ο Καμμένος έκανε λόγο για «επέκταση της αμυντικής μας συνεργασίας όχι μόνο για έναν χρόνο, αλλά για τα επόμενα πέντε ή δέκα χρόνια», μιλώντας εμμέσως πλην σαφώς για την ανανέωση της χρήσης της ναυτικής βάσης της Σούδας σε πενταετή ή και δεκαετή βάση σε σχέση με την ετήσια βάση που ισχύει σήμερα. Οι ΗΠΑ πρότειναν επίσης τη συμμετοχή ενός ελληνικού πολεμικού πλοίου στη συνοδεία του αμερικάνικου αεροπλανοφόρου που δρα στην περιοχή.

Οι συνέπειες αυτής της εγκληματικής πολιτικής φάνηκαν αμέσως με τη βροχή πυραύλων που έριξε ο Τραμπ στη Συρία. Εμπρός να απαιτήσουμε να κλείσει η βάση της Σούδας.