Tσακίστε την Λεπέν, οργανώστε την αντίσταση στον Μακρόν

του Νίκου Λούντου

από την Εργατική Αλληλεγγύη, 26/04/2017, No 1271



Tα γαλλικά αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών έρχονται να αποδείξουν ξανά ότι η καρδιά της ΕΕ βρίσκεται σε βαθιά πολιτική κρίση. Στο δεύτερο γύρο των εκλογών που έρχεται σε δύο εβδομάδες, για πρώτη φορά στην Ιστορία δεν θα είναι παρών κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα διαχείρισης του γαλλικού καπιταλισμού.



Η σχεδόν εξαφάνιση του Σοσιαλιστικού Κόμματος (6,35%) μετά από την πενταετία διακυβέρνησης του Ολάντ θυμίζει την αντίστοιχη κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ το 2011. Η επίδοσή του είναι πολύ χειρότερη από την επίδοση του Ζοσπέν, που το 2002 είχε «πετύχει» για πρώτη φορά να μείνει το Σοσιαλιστικό Κόμμα εκτός δεύτερου γύρου και στη θέση του να περάσει ο Ζαν Μαρί Λεπέν.



Αλλά αυτή τη φορά δεν είναι μόνο το Σοσιαλιστικό Κόμμα που βυθίζεται. Ο Φιγιόν, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, ο διάδοχος του Σαρκοζί και του Σιράκ, και επίσημος υποψήφιος της γαλλικής δεξιάς έπεσε στην τρίτη θέση με 19,91%, μόλις 0,3% παραπάνω από τον υποψήφιο της Αριστεράς, Μελανσόν.



Η Μαρίν Λεπέν του φασιστικού, ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, παρά τα προγνωστικά, που για μεγάλο διάστημα την έβγαζαν (κυριολεκτικά σπρώχνοντας) νικήτρια του πρώτου γύρου των εκλογών, τελικά έμεινε στη δεύτερη θέση. Πέτυχε να αυξήσει τις ψήφους της από τα 6,4 εκατομμύρια το 2012 στις 7,5 εκατομμύρια το 2017 (21,53%) χωρίς όμως να κάνει το μεγάλο άλμα.



Ήταν ο όψιμος «ατσαλάκωτος» της αστικής διαχείρισης (φιλελεύθερος τραπεζίτης, με θητεία στην τράπεζα Ρότσιλντ και πρώην υπουργός των Σοσιαλιστών) Μακρόν που πέτυχε να πάρει την πρώτη θέση με ένα αδύναμο 23,75%. Σύμφωνα με όλα τα προγνωστικά αναμένεται να κερδίσει το δεύτερο γύρο. Αλλά χωρίς καν ένα κομματικό μηχανισμό πίσω του θα είναι ένας αδύναμος πρόεδρος.



Ψεύτικη προπαγάνδα 



Οι 7 εκατομμύρια ψήφοι (από 3,9 εκατομμύρια το 2012) και το 19% που πέτυχε ο Μελανσόν είναι μια απόδειξη του πόσο ψεύτικη και στημένη είναι η προπαγάνδα που λέει ότι η κρίση μπορεί να αξιοποιηθεί μόνο από τους φασίστες και όχι από την Αριστερά. Επιπλέον, ο υποψήφιος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς Πουτού που είχε τη στήριξη του NPA πήρε 1,1% και περίπου 393.000 ψήφους. Άλλο  0,6% και περίπου 232.000 ψήφους πήρε η υποψήφια της «Εργατικής Πάλης», Αρτό.



Πηγαίνοντας προς το δεύτερο γύρο των εκλογών, το μεγαλύτερο αβαντάζ που έχει η Λεπέν είναι, όπως και στην περίπτωση του Τραμπ στις ΗΠΑ, ο ίδιος ο αντίπαλός της. Ο Μακρόν, ένας πρώην τραπεζίτης, συμβολίζει όλα όσα μισεί η εργατική τάξη. Δίνει τη δυνατότητα στη Λεπέν να δημαγωγεί ότι τάχα αγωνίζεται ενάντια στο σύστημα καθώς στην περίπτωση του Μακρόν ισχύει ότι είναι ο ίδιος το σύστημα. 

Ήταν αυτός που κατηγόρησε τον Ολάντ (όταν εκείνος υποσχόταν ότι θα επιβάλει φόρο  στους πάρα πολύ πλούσιους) ότι «θα μας κάνει Κούβα». Ο Ολάντ για να τον ευχαριστήσει και για να υποστηρίξει τη δική του δεξιά στροφή τον διόρισε μετά υπουργό Οικονομίας, για να ολοκληρώσει μαζί με τη θητεία του την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, με τους αντεργατικούς νόμους που ξεσήκωσαν την εργατική τάξη την περασμένη χρονιά.

Ο Φιγιόν, αυτό το πολιτικό σύμβολο της διαφθοράς του συστήματος καλεί μαζί με τον Ολάντ υπέρ του Μακρόν στο δεύτερο γύρο. Όμως είναι τα κόμματά τους που έθρεψαν συστηματικά τη Λεπέν ενορχηστρώνοντας την ισλαμοφοβική εκστρατεία, την πιο ρατσιστική εκστρατεία που έχει γνωρίσει η Ευρώπη από τη δεκαετία του ’30 όταν στο στόχαστρο ήταν οι Εβραίοι. Οι ίδιοι που έχουν επιβάλει στην κατά τα άλλα «κοσμική» Γαλλία μια άγρια αστυνομοκρατούμενη μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο Μακρόν ήταν υπουργός του Βαλς που έστελνε αστυνομικούς στα σχολεία να συλλαμβάνουν παιδιά μεταναστών επειδή οι γονείς τους δεν είχαν χαρτιά. Αυτοί που έστελναν την αστυνομία να συλλαμβάνει τις μουσουλμάνες γυναίκες στις παραλίες γιατί φορούσαν μπουρκίνι. Αυτοί που πριν μόλις λίγες βδομάδες χειροκροτούσαν τον Τραμπ για τους βομβαρδισμούς στη Συρία.  

Η μάχη ενάντια στο φασισμό είναι πολύ σημαντική για να αφεθεί στα χέρια του Μακρόν. Η Αριστερά πρέπει να βγει μαζικά στους δρόμους και να χτίσει το αντιφασιστικό κίνημα. Να μην αφήσουμε κανέναν εργάτη και εργάτρια να εξαπατηθεί από το «αντισυστημικό» προσωπείο της Λεπέν. Καμιά ψήφο για τους φασίστες στο δεύτερο γύρο. Καμιά αυταπάτη για το «δημοκρατικό» μέτωπο της «καλής κοινωνίας».

 

Δύναμη

 

Η δύναμη που μπορεί να αντισταθεί τόσο στο νέο τραπεζίτη πρόεδρο της Γαλλίας όσο και στον κίνδυνο της φασιστικής απειλής είναι η εργατική τάξη και η νεολαία της Γαλλίας που έχει αποδείξει ξανά το τελευταίο διάστημα την ικανότητά της να μάχεται, με τις μεγάλες απεργίες ενάντια στην αντεργατική μεταρρύθμιση του Ολάντ αλλά και στους δρόμους κόντρα στην κατάσταση «έκτακτης ανάγκης». Αγωνιστές-τριες που βρέθηκαν ξανά στο δρόμο κόντρα στις απαγορεύσεις της αστυνομίας από τις διαδηλώσεις στο Καλαί μέχρι τις 19 Μάρτη στο Παρίσι.

Δεν είναι μικρή αυτή η δύναμη. Αν αθροίσει κανείς συνολικά τις ψήφους του Μελανσόν, του Πουτού και της Αρτό, φτάνουν και ξεπερνούν το ποσοστό της Λεπέν. Και οι ψήφοι προς τα κόμματα της Αριστεράς δεν είναι στην πλειοψηφία τους παθητικοί ψηφοφόροι, αλλά ψήφοι απεργών, νέων, μεταναστών 2ης και 3ης γενιάς.

Αυτός ο κόσμος -και η παρέμβαση μέσα σε αυτόν ενός αυτόνομου αντικαπιταλιστικού πόλου με εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους και σημαντική επιρροή στο κίνημα- μπορεί να φράξει το δρόμο στη φασιστική απειλή και να εμποδίσει τη χρεοκοπημένη πολιτική του Μακρόν να καταλήξει σε περαιτέρω ενίσχυση της Λεπέν.