Συντρόφισσες και σύντροφοι καλημέρα.

Η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) σας ευχαριστεί για την πρόσκληση στη σημερινή πολιτική εκδήλωση τιμής στη μνήμα του αξέχαστου σύντροφου Γρηγόρη Κωνσταντόπουλου και με τη σειρά μου ευχαριστώ και εγώ την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. που και αυτή τη φορά μου επιφύλαξε την ανάθεση της εκπροσώπησής της σε αυτήν γνωρίζοντας την αγάπη μου για το ΚΚΕ (μ-λ), από το οποίο προέρχομαι.

Πλην αναφερθώ στον Γρηγόρη επιτρέψτε μου να εξηγήσω γιατί τα συγχαρητήρια μας για την εκδήλωση αυτή δεν είναι τυπικά, αλλά ουσιαστικά :

Όπως είναι γνωστό, η πολιτική κηδεία δεν έχει τελετουργικό. Το ίδιο ισχύει και για τα μνημόσυνα, τις εκδηλώσεις μνήμης. Κανείς Δήμος ή Δημόσια Αρχή δεν έχει μεριμνήσει για να υλοποιήσει ουσιαστικά τον θεσμό αυτόν και καμμία λαϊκή παράδοση δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί ώστε να έχει δημιουργήσει μια πολιτιστική τυπολογία που να αποτελεί τη βάση της απαιτούμενης τελετής, να αποδίδει την απαιτούμενη κοινωνική τιμή στο νεκρό και να απελευθερώνει τη συναισθηματική φόρτιση του πόνου για την απώλεια, όπως επιτηδευμένα πράττει εδώ και αιώνες η εκκλησία.

Ετσι εναπόκειται συνήθως στο οικογενειακό ή το φιλικό και κυρίως στο πολιτικό περιβάλλον των εκάστοτε εκλιπόντων ο τρόπος υλοποίησης αυτών. Το ΚΚΕ (μ-λ) ανέλαβε την ευθύνη και την έφερε σε πέρας και στην περίπτωση του Γρηγόρη, όπως και παλιότερα στον Ηλία Καμαρέτσο και πιό παλιά στον επίσης σπουδαιότατο Βασίλη Γεμιστό.

Ο Γρηγόρης λοιπόν ήταν ένα υπόδειγμα λαϊκού αγωνιστή. Ταύτισε τη ζωή του με τον αγώνα και το κόμμα του. Δεν σαγηνεύθηκε από το δέλεαρ της “μεγάλης πολιτικής”. Αντεξε την απογοήτευση και την αποστράτευση τότε στις αρχές της δεκαετίας 1980. Δεν τα παράτησε για να ιδιωτεύσει. Δεν φόρτωσε τα βάρη του κόμματος στους νεώτερους. Δεν εφηύρε πολιτικά προσχήματα για να δραπετεύσει. Ανέλαβε τις ευθύνες του και τις τίμησε μέχρι τέλους. Δεν κράτησε κακία σε κανέναν. Δεν νόθευσε ποτέ τη διαφοροποίηση της επαναστατικής αριστεράς από τη σοσιαλδημοκρατία, τον ρεβιζιονισμό και τον ρεφορμισμό, πράγμα που στις μέρες αυτές φαίνεται πόσο μεγάλη σημασία έχει. Ενοιωθε βαθιά αυτά που τον χωρίζουν και στάθηκε απέναντι και υπερασπίστηκε και την πολιτική ανεξαρτησία της επαναστατικής αριστεράς και κάποιες φορές πολύ ουσιαστικά την ενότητά της.

Σαν άνθρωπος και αγωνιστής με τα αυτιά ανοιχτά έμαθε να ακούει και διδάχθηκε πολλά από τη ζωή και την εξέλιξη της αριστεράς σε όλο τον κόσμο. Ταυτόχρονα, χωρίς καμμία επιδεικτικότητα, η ίδια η συμπεριφορά του αυθόρμητα δίδασκε ήθος και προσήλωση. Γιατί ο Γρηγόρης αν και δεν συγκαταλέγεται στο τυπικό δείγμα των διανοούμενων, είχε και μόρφωση και μαρξιστική σκέψη και την εξέφραζε με απλότητα και χωρίς στόμφο και αλαζονεία. Κατακτούσε τον σύντροφο, τον συναγωνιστή της άλλης οργάνωσης, της άλλης χώρας και ταυτόχρονα και τον νεολαίο παρά τα χρόνια που τον χώριζαν.

Και ακόμα η δράση του δεν περιορίστηκε στα στενά κομματικά καθήκοντα, ούτε στα όρια της χώρας. Δεν ήταν μόνο συχνά ο πρεσβευτής του Κ.Κ.Ε. (μ-λ) στις διεθνείς του επαφές, αλλά στάθηκε πρωτοπόρα αλληλέγγυος μέχρι το τέλος του στους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς αγωνιστές, στις διώξεις και τους αγώνες τους, οργανώνοντας τις κινήσεις συμπαράστασης.

Τον θυμάμαι προσωπικά το καλοκαίρι 2015, όταν με τις φωνητικές του χορδές εξασθενημένες και αδύναμες έδινε τον υπέρ πάντων αγώνα για να τους σώσει από την έκδοση στις γερμανικές φυλακές. Είχα εμπλακεί ως δικηγόρος στην υπεράσπισή τους και χαίρομαι που βλέπω έναν από αυτούς να είναι σήμερα εδώ και να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στον Γρηγόρη, που χάρις στον αγώνα αυτόν είναι ελεύθερος μαζί μας και όχι στα γερμανικά δικαστήρια μαζί με τους κρατούμενους αγωνιστές της ΑΤΤΙΚ και με τον κίνδυνο να εκδοθεί στα λευκά κελλιά του Ερντογάν.

Ολη η δράση του Γρηγόρη αυτή τον έφερε συχνά σε συνεργασία και με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και με οργανώσεις και αγωνιστές της πριν και μετά τη συγκρότησή της. Τον καταξίωσε στη συνείδηση όλων μας και μας έκανε να τον νοιώθουμε σαν έναν σύντροφο δικό μας. Για αυτό ισχύει και για μας τό σύνθημα στο πανώ "Γρηγόρη πάντα δίπλα μας θα ζείς".

Σας ευχαριστώ

Αθήνα, 28/1/2018

Κώστας Παπαδάκης