• Σάβ, 21/04/2018 - 14:38
Κείμενο συμβολής του ΣΕΚ στην 4η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΣΕΚ ΣΤΗΝ 4Η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει συμβάλει, στα εννιά χρόνια της ζωής της, τόσο στην ανάπτυξη των αγώνων όσο και στην ανάδειξη της αντικαπιταλιστικής προοπτικής σαν ζωντανό, διακριτό και οργανωμένο ρεύμα στην Αριστερά. Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον «Μάη του ‘68» που (ανα)γέννησε την επαναστατική αριστερά σε διεθνή κλίμακα. Ένας νέος “Μάης” είναι ξανά στην ημερήσια διάταξη. Κι αυτή τη φορά η επαναστατική αριστερά είναι πιο δυνατή, πιο ώριμη να καθορίσει τις μεγάλες ταξικές αναμετρήσεις που ξεδιπλώνονται μπροστά μας. Σε αυτό το καθήκον έχει να ανταποκριθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με τις αποφάσεις της 4ης Συνδιάσκεψής της αλλά και με τη δράση και τις επιλογές της στη συνέχεια.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτό το καθήκον. Γιατί συσπειρώνει στις γραμμές της, όπως έδειξε και η πορεία προς τη Συνδιάσκεψη, χιλιάδες αγωνίστριες και αγωνιστές που παίζουν πρωτοπόρο ρόλο σε όλα τα μέτωπα της ταξικής πάλης. Γιατί χωρίς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι ιδέες της διεθνιστικής ρήξης με ευρώ και ΕΕ, της διαγραφής του χρέους, των κρατικοποιήσεων με εργατικό έλεγχο παντού, θα είχαν πολύ λιγότερη επιρροή. Η επικαιρότητα του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος επιβεβαιώνεται κάθε μέρα. Αυτό το πρόγραμμα δεν είναι «φυλακτό» είναι ο κρίκος που συνδέει τις ανάγκες και τους αγώνες της εργατικής τάξης σήμερα με την αντικαπιταλιστική ανατροπή, την επανάσταση και τον σοσιαλισμό.

Αλλά και γιατί το ίδιο το «ακροατήριο» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μεγαλώνει. Η ΝΔ και οι φασίστες προσπαθούν συστηματικά και δημαγωγικά να πείσουν ότι η χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ είναι χρεοκοπία της Αριστεράς. Κι είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση κι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να επιβεβαιώσει αυτή τη προπαγάνδα. Όμως, η δεξιά κατρακύλα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει σημάνει το τέλος ούτε των αγώνων ούτε της αναζήτησης για την εναλλακτική απέναντι στη μνημονιακή «κανονικότητα» και τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ διεξάγεται ένα μήνα μετά τα συλλαλητήρια της 17 Μάρτη που έδειξαν τη δύναμη του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος και στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, και στις παραμονές της απεργιακής μάχης της 25 Απρίλη. Μιας μάχης που ξεκίνησε από τα κάτω και παίρνει διαστάσεις πανεργατικές κόντρα στις απολύσεις και τις ιδωτικοποιήσεις. Η «κανονικότητα» που υπόσχεται ο Τσίπρας είναι ψέμα γιατί η αστάθεια κι η κρίση δεν είναι παρελθόν για τις άρχουσες τάξεις και τον ελληνικό καπιταλισμό. Αλλά και γιατί η εργατική τάξη κι η νεολαία δεν αποδέχονται αυτή την «κανονικότητα».

Γι’ αυτό είναι λάθος οι απόψεις που διαπιστώνουν κρίση υπαρξιακών διαστάσεων στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την αποδίδουν στην αδυναμία της να υλοποιήσει μια σωστή «μετωπική πολιτική». Να θυμίσουμε ότι τέτοιες απόπειρες στο παρελθόν, όπως η συνεργασία με το Σχέδιο Β του Α. Αλαβάνου, δεν άνοιξαν τα φτερά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά άνοιξαν την πόρτα στις πιέσεις προσαρμογής προς τα δεξιά και σε κρισιακά φαινόμενα στο εσωτερικό της. Αυτές οι πιέσεις και τα κρισιακά φαινόμενα θα ήταν σήμερα ακόμα μεγαλύτερα αν προκρίνονταν επιλογές για ένα “πλατύ μέτωπο» που θα υποβάθμιζε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο όνομα της «υπέρβασής» της.

Ταυτόχρονα, όμως, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αποφύγει τον κίνδυνο της σεχταριστικής αναδίπλωσης. Είναι στρατηγικό λάθος να υψώνονται  τείχη στο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ που αμφισβητεί και έρχεται σε σύγκρουση με τις επιλογές της κυβέρνησης. Αυτός ο κόσμος υπάρχει, διαφορετικά η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε φουσκώσει ανεμπόδιστα τα πανιά της δεξιάς και των φασιστών. Είναι κόσμος με τον οποίο έχουμε δώσει μάχες μαζί και γι' αυτό τρέφει εκτίμηση για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θέλουμε αυτόν τον κόσμο δίπλα μας στον αγώνα όταν πολιορκούμε υπουργεία, απεργούμε, διαδηλώνουμε ενάντια στους φασίστες και τη ρατσιστική πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ.

Η 4η Συνδιάσκεψη μπορεί να γίνει η αφετηρία ώστε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να ανοίξει  θαρρετά και ενωτικά τη δράση και την απεύθυνσή της. Όχι για να διαχυθεί  σε ένα «πλατύ μέτωπο» (πολύ περισσότερο « πατριωτικό») αλλά για να κερδίσει μέσα από την κοινή δράση και πολιτική συζήτηση την αριστερή δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση στην προοπτική του αντικαπιταλισμού και της εργατικής εξουσίας.

Να πάρει πρωτοβουλίες:

Για την κλιμάκωση των απεργιών ενάντια στο μνημονιακό σφαγείο, για μαζικές προσλήψεις και σταθερή δουλειά, απόκρουση των ιδιωτικοποιήσεων και της λεηλασίας των ασφαλιστικών ταμείων, για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, για να μείνουν στα χαρτιά οι επιθέσεις στο πρωτοβάθμιο συνδικαλισμό και το δικαίωμα στην απεργία. Αξιοποιώντας θετικά βήματα όπως το Συντονιστικό των Νοσοκομείων και ενισχύοντας τη σύγκλιση των προσπαθειών για συντονισμό

Ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους που τροφοδοτούν την επικίνδυνη κλιμάκωση του αντιδραστικού ανταγωνισμού των αρχουσών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας. Με κέντρο και αιχμή τα συνδικάτα, απαιτώντας τον τερματισμό κάθε ελληνικής συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Δουλειές κι όχι Βόμβες, λεφτά για προσλήψεις όχι για το χρέος και τους εξοπλισμούς, διεθνιστική πάλη και αλληλεγγύη με τους λαούς της Τουρκίας, των Βαλκανίων και της Μ. Ανατολής. Άμεσο βήμα μπορεί να είναι το κάλεσμα αντιπολεμικής συγκέντρωσης την Πρωτομαγιά στην Ομόνοια στην Αθήνα και διαδήλωσης προς το Σύνταγμα που θα ενωθεί με τις άλλες πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις.

Για ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, για να καταργηθεί η ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Για να καταδικαστούν οι ναζί δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής να κλείσουν τα γραφεία-ορμητήρια της συμμορίας. Αξιοποιώντας το ρόλο της ΚΕΕΡΦΑ στο αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται να μπει πολύ πιο αποφασιστικά στη συζήτηση για την προοπτική προβάλλοντας το μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, σε συντροφικό διάλογο και αντιπαράθεση με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς χωρίς αποκλεισμούς .

Η 4η Συνδιάσκεψη μπορεί να κάνει μια τομή στη δημοκρατική συγκρότηση και την οργανωτική ενίσχυση της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το «οξυγόνο» σε αυτή την προσπάθεια δεν μπορεί να είναι άλλο από τις ίδιες τις πολιτικές πρωτοβουλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που ενθουσιάζουν το δυναμικό της, θα το ωθούν να συζητάει συλλογικά, να οργανώνει την παρέμβασή του μέσα από τις τοπικές και κλαδικές επιτροπές της. Όποτε κινήθηκε έτσι (πχ για το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα ή για την αντίθεση στα εθνικιστικά συλλαλητήρια) αποδείχθηκε ότι συσπειρώνει όχι μόνο τα μέλη της αλλά πολύ ευρύτερα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν χρειάζεται δυσκίνητα οργανωτικά μοντέλα που μόνο δυσκολίες βάζουν στη συμμετοχή των μελών της. Χρειάζεται να ανοίξει τις γραμμές της σε χιλιάδες αγωνίστριες και αγωνιστές που θέλουν να παλέψουν και προσεγγίζουν την αντικαπιταλιστική προοπτική μέσα από τους δρόμους των δικών τους εμπειριών. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται όντως σαφείς κανόνες λειτουργίας, δεν χρειάζεται όμως διαδικασίες που θα είναι απαγορευτικές για την ένταξη του «απλού» εργαζόμενου/ης και νέου/ας στις γραμμές της.

Απαραίτητο βήμα για τη δημοκρατική λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η καθιέρωση της δυνατότητας οι διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν στο εσωτερικό της να εκφράζονται ελεύθερα και να «μετριούνται» πολιτικά μέσα από κατάθεση ξεχωριστών προτάσεων – ψηφοδελτίων και αναλογικής εκπροσώπησης τους στα εκλεγμένα όργανα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η δυνατότητα κάθε οργάνωσης, ομάδας και άποψης να εκφράζεται ελεύθερα και να αποτυπώνει την επιρροή της χωρίς στρεβλώσεις, δίνει ώθηση στη συντροφική συζήτηση και στη προσπάθεια να συντεθούν προτάσεις και απόψεις.

Δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημαίνει δύναμη για το εργατικό κίνημα και την αριστερά, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και έξω από αυτήν, καθώς παντού ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου αναζητά εναλλακτική στα αδιέξοδα και τις προδοσίες του ρεφορμισμού. Αυτή τη δύναμη, «με συνείδηση των δυσκολιών, αλλά και της ανάγκης», μπορούμε να την αναδείξουμε το επόμενο διάστημα, ξεκινώντας από την 4η Συνδιάσκεψη.