Διαλογος

Η συγκυρία μετά την υπογραφή της συμφωνίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι κρίσιμη. Ο Αλέξης Τσίπρας, από αρχηγός αριστερού κόμματος που αναδείχθηκε στην εξουσία για να καταργήσει τα Μνημόνια, καλείται τώρα να υλοποιήσει ένα καινούργιο και να πειθαρχήσει τον κόσμο της εργασίας στο νέο πολιτικό του σχέδιο. Για να το κάνει αυτό, εξαπολύει μια μετωπική επίθεση στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, ψηφοφόρους, μέλη και στελέχη, που αντιδρούν στην υπογραφή του νέου Μνημονίου. Για την αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν είναι ώρα για να επιχαίρει για την επιβεβαίωση των πολιτικών της εκτιμήσεων ούτε για να προτάξει τις ευθύνες των στελεχών που τώρα ανακαλύπτουν τα όρια της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Όταν τέθηκε το ερώτημα του δημοψηφίσματος ΝΑΙ ή ΟΧΙ στις προτάσεις των δανειστών και της ευρωζώνης, ούρλιαξαν οι ευρωκράτορες και οι ντόπιοι μνημονιακοί βρυκόλακες, ότι τυχόν ΟΧΙ θα σήμαινε Έξοδο από Ευρωζώνη και ΕΕ. Με ένα συντριπτικό 61,5% ο ελληνικός λαός απάντησε: ΟΧΙ, έστω και με ΕΞΟΔΟ, με συναίσθηση των κινδύνων, χωρίς  να τους αγνοεί ή να πιστεύει κανείς ότι δεν  τον απασχολούν. Τρόμαξαν οι πάντες με το αποτέλεσμα. Ίσως περισσότερο οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ που το εισηγήθηκαν, καθώς το είχαν φανταστεί ως παίγνιο διαπραγμάτευσης και χειρισμού των διαθέσεων.

Η αντίσταση στο νέο Μνημόνιο έχει ξεκινήσει, η εργατική τάξη που ψήφισε μαζικά ΟΧΙ δεν θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια απέναντι στις νέες επιθέσεις και το έχει ήδη δείξει όχι μόνο στις κάλπες αλλά και με τις πρώτες απεργίες. Η πολιτική στήριξη που απαιτεί και που αξίζει όλος αυτός ο κόσμος της αντίστασης μπορεί και πρέπει να είναι αντίστοιχη με τα προχωρήματά του. Ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής είναι ο νέος μονόδρομος.

In Zeiten der Enttäuschung, des Verrats und des Misstrauens, müssen wir umso widerständiger gegen all jene sein, die nun die Niederlage predigen. So gesehen kann die arbeitende Bevölkerung in Deutschland, ebenso wie unsere internationalen GenossInnen in der Linken und den sozialen Bewegungen eine aktive Rolle der Solidarität mit dem griechischen Volk spielen. Das wichtigste am Konzept der internationalen Solidarität ist, dass jede und jeder in der jeweilig gegebenen sozialen Struktur gegen jene Kräfte kämpft, die die Völker spalten und Hass unter diesen schüren wollen, hin zu einer internationalen sozialen Befreiung. Die internationale kommunistische Bewegung hat eine lange Tradition und inspirierende Geschichte. Und natürlich enthält diese auch Fehlschläge und Fehleinschätzungen, die nicht wiederholt werden dürfen. Aber am Ende des Tages haben wir gelernt, dass, wenn die Herrschenden vom ,,Ende der Geschichte“ reden, die rote Fahne bleibt und rein gar nichts geendet hat.