Διαλογος

Για ένα ανατρεπτικό δρόμο για την αριστερά και την κοινωνία [των Α.Δραγανίγου, Π.Μαυροειδή]

  • Τετ, 12/08/2015 - 22:27

Ας μην ψάξουμε άλλο σε ένα νέο γύρο «λύσεων», (καπιταλιστική ανάπτυξη εκτός ευρώ, εντός ΕΕ, ισχυρό κράτος, κευνσιανη αναδιανομή κλπ), που δεν αμφισβητεί το «δυτικό» και καπιταλιστικό πλαίσιο. Απέναντι σε μια ΕΕ και ένα σύστημα που μεταλλάσσεται όλο και πιο αντιδραστικά και μια ρεφορμιστική λύση υποταγής που κατέρρευσε, μόνο ο φρέσκος αέρας της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και  της επαναστατικής προοπτικής μπορεί να συγκινήσει τις πιο μάχιμες ριζοσπαστικές δυνάμεις της εργατικής τάξης και της νεολαίας και να ανοίξει νέους δρόμους.

“Σκοντάφτει” η Αριστερά, “Όταν χάνει τα ταξικά γυαλιά της” [του Στέφανου Πράσσου]

  • Τρί, 04/08/2015 - 17:39
Είναι κοινώς αποδεκτό, από εχθρούς και φίλους, ότι η Αριστερά στην Ελλάδα, με κορμό το ΚΚΕ, πρωτοστάτησε και μεγαλούργησε, έναν αιώνα τώρα, στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες γράφοντας λαμπρές σελίδες στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος όταν παρέμεινε στη σωστή πλευρά των κοινωνικών αγώνων και της ταξικής διαπάλης.

Αντίθετα στις περιόδους που χανόταν στο γενικότερο εθνικό, πατριωτικό, δημοκρατικό, αγνοώντας την ταξική του στράτευση και καταγωγή έκανε ολέθρια λάθη που τελικά τα πλήρωσαν πολύ ακριβά οι αγωνιστές της, η εργατική τάξη, ο λαός της χώρας μας και την έφερνε δεκαετίες πίσω σε σχέση με τον στρατηγικό της στόχο που είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και της εκμετάλλευσης αλλά και η δημιουργία ενός κοινωνικά δίκαιου πολιτικού-κοινωνικού-οικονομικού συστήματος που μέχρι και τα σήμερα παραμένει ο Σοσιαλισμός-Κομουνισμός, παρά τις λάσπες και τις βρομιές που έπεσαν πάνω του από φίλους και εχθρούς όλα τα χρόνια.

Νο means no! [των Χ.Τουλιάτου, Σ.Δρίτσα]

  • Τρί, 04/08/2015 - 17:32

Ας μπούμε κατευθείαν στο θέμα λοιπόν: την ίδια ώρα που υπερασπιστές της κυβερνητικής επιλογής γράφουν αποκρουστικά άρθρα προσπαθώντας να δομήσουν και μία «αριστερή» και πιο νεανική εκδοχή υπεράσπισης των επιλογών Τσίπρα, υπερασπιστές του ΟΧΙ κινούνται με κλασικές συνταγές της αριστεράς της μεταπολίτευσης, ενίοτε ερίζουν και για την «ηγεμονία» στο χώρο αυτό με εξίσου κλασικό (και αποκρουστικό) τρόπο. Και φυσικά όλοι αναφέρονται στη νέα γενιά που ψήφισε κατά 80% ΟΧΙ, τη γενιά της επισφάλειας, της ανεργίας, της άσχημα πληρωμένης εργασίας, της δουλειάς στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα, των δυσκολιών να συντηρήσει οικογένεια, τη γενιά της μαζικής μετανάστευσης.

Η τριπλή καταστροφή που μας απειλεί και ορισμένα κριτήρια και βήματα για το πρόγραμμα της ρήξης [των Θ.Ανδρίτσου, Κ.Γούση, Α.Μινωτάκη]

  • Πέμ, 30/07/2015 - 17:46

«Όμως κανείς δεν αμφέβαλλε για την έκβαση. Υπήρχε μια πίστη άλογη, κόντρα στα συντριπτικά γεγονότα. Ήταν αυτή η ίδια πίστη στον Άνθρωπο, που κάνει στο τέλος τον άνθρωπο να νικά. Υπήρχε μια ελπίδα αμετακίνητη- αυτή που όταν λείψει δε στέκεται η ζωή. Όταν οι αξίες που ξεχωρίζουν το ανθρώπινο γένος, κινδυνεύουν να αφανιστούν, βρίσκονται πάντα κάποιοι άξιοι, ή και ανάξιοι, να τις στηλώσουν.

Οι αντινομίες του ρεφορμισμού [του Πάνου Γκαργκάνα]

  • Πέμ, 30/07/2015 - 17:32

Σήμερα, μέσα στις ραγδαίες εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, έχουν αρχίσει να φαίνονται τα όρια και των δυο παραδοσιακών ηγεσιών της Αριστεράς. Ο σεχταρισμός δείχνει πόσο άχρηστο εργαλείο είναι για τα προχωρήματα του κινήματος. Απέναντι στις προσπάθειες του Αλέξη Τσίπρα να οδηγήσει τον κόσμο που έδωσε τη μάχη του Όχι πίσω στις ράγες των συμβιβασμών, χρειαζόμαστε την ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Όλοι και όλες που δώσαμε μαζί στο δημοψήφισμα τη μάχη του Όχι πρέπει να αντλήσουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα για την ανεπάρκεια της ρεφορμιστικής στρατηγικής ώστε να αξιοποιήσουμε τη δυναμική της τάξης που αντιστέκεται στους εκβιαστές και πάτησε πόδι απέναντι στον κατήφορο των συμβιβασμών.

Μ’ ένα λυγμό. Ο κοινός μας (ου)τόπος απέναντι στη μνημονιακή δυστοπία.[των Κ.Γούση, Ε.Γαϊτάνου]

  • Τρί, 28/07/2015 - 14:55

Έχουμε βαρεθεί προ πολλού τη διαρκή επαναφορά του μύθου του Σίσυφου ως ορίου κάθε πολιτικής απόπειρας και του Κρόνου που πάντα τρώει τα παιδιά του. Προτιμούμε την αντάρτισσα Αντιγόνη του Μπρεχτ, εκείνη που έρχεται από το σούρουπο και ζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή: «Εσύ που τα πάντα αψήφησες ξέρω πόσο το θάνατο φοβήθηκες μα πιότερο φοβόσουν μιαν ανέντιμη ζωή.» Γιατί χειρότερος από το βιολογικό θάνατο είναι ο κοινωνικός και πολιτικός θάνατος. Και η γενιά μας την Αντιγόνη και όλη την ιστορία την παίρνει στα σοβαρά. Το να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας ενέχει μια εκρηκτική κοινωνική και πολιτική δυναμική. Ό,τι είπαμε ισχύει. Θα μετρηθούμε!

Το ΚΚΕ αξιοποιεί το λαϊκό «Όχι» και καταγγέλλει όσους το στήριξαν! [των Β.Τζώτζη-Γ.Κρεασίδη]

  • Τρί, 28/07/2015 - 14:50

Πίσω από την αντίληψη ότι η αποδοχή της «ολοκληρωμένης» πρότασης του ΚΚΕ είναι προϋπόθεση για μια κοινωνική ρήξη, καλλιεργείται αντικειμενικά ο φόβος για τη σύγκρουση, η κοινοβουλευτικού τύπου στήριξη, η αναμονή για μια τελική και εφ’ όλης της ύλης λύση, όπου «δε θα σπάσει ούτε τζάμι», χωρίς μια περίοδο καμπών, ρήξεων και μετάβασης.

Όταν πας να διορθώσεις την ΕΕ επιστρέφεις με ένα…μνημόνιο [του Αντώνη Δραγανίγου]

  • Τρί, 21/07/2015 - 19:51

Κάποια στιγμή ήρθε η ώρα της επιλογής. Οι παρατάσεις τελειώσανε, οι τακτικές στερέψανε και οι δυο ψυχές στάθηκαν στα ίσα η μία απέναντι στην άλλη. Οι ελπίδες του λαού ή η παραμονή στην ευρωζώνη; Η επιλογή της ηγεσίας ήταν αναπόφευκτη. Γιατί τις κρίσιμες στιγμές, στις στιγμές που όλα παίζονται και τα διλήμματα γίνονται ζωής και θανάτου, αυτό που μετράει είναι αυτό που τελικά θέλει κανείς. Η βαθύτερη επιδίωξη σου. Η στρατηγική.

Μετά το ΟΧΙ συνεχίζουμε απεργιακά ενάντια στο νέο Μνημόνιο, με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ! [Συλλογικό κείμενο]

  • Τρί, 21/07/2015 - 19:44

Χρειαζόμαστε μαζικές πρωτοβουλίες κοινής δράσης πάνω σε συγκεκριμένα μέτωπα και στόχους πάλης και μέσα σ’ αυτήν την κοινή δράση άνοιγμα της συντροφικής συζήτησης και κέρδισμα των πιο πρωτοπόρων κομματιών στην αντικαπιταλιστική εναλλακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε μια τέτοια κατεύθυνση καλούμε να συσπειρωθούν όλες οι συντρόφισσες και όλοι οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ αντικαπιταλιστική και επαναστατική [Συλλογικό κείμενο]

  • Δευ, 20/07/2015 - 21:45

Τέλος, όλα αυτά απαιτούν ένα επαναστατικό πολιτικό υποκείμενο, προγραμματικά εξοπλισμένο και συνειδητό, ικανό να παίρνει πρωτοβουλίες και να υλοποιεί αποφάσεις. Ένα υποκείμενο με εσωτερική ζωή και πλατιά δημοκρατία. Μια τέτοια πραγματικά επαναστατική φυσιογνωμία επιδιώκουμε για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μια φυσιογνωμία την οποία εκτιμούμε ότι σήμερα δεν υπηρετεί ο πολιτικός προσανατολισμός, οι συμμαχίες, οι αποφάσεις των οργάνων και ο τρόπος λειτουργίας του εγχειρήματος.

Χρειαζόμαστε άμεσα τη συνδιάσκεψη που τα όργανα (ΚΣΕ και ΠΣΟ) έχουν αναβάλει επί μακρόν χωρίς καμία πολιτική αιτιολογία. Χρειαζόμαστε μια συνδιάσκεψη που δεν θα καταλήξει σε ακόμα ένα κείμενο ισορροπιών, σε μια σούπα που θα την ερμηνεύει ο καθένας και η καθεμία κατά το δοκούν. Και χρειαζόμαστε μέσα στη συνδιάσκεψη, αλλά και έξω από αυτή, να εκφραστεί ένα αντικαπιταλιστικό/επαναστατικό ρεύμα, στις γενικές γραμμές που πολύ αδρομερώς περιγράφονται σε αυτό εδώ το κείμενο.

Σελίδες