Μπορείτε να εξηγήσετε γιατί ένα μεγάλο ποσοστό όσων ψήφισαν #oxi στο #dimopsifisma θα ξαναψηφίσει Τσίπρα, παρά την κωλοτούμπα? #ask_antarsya

— FirFirikos (@FirFirikos1) Σεπτέμβριος 13, 2015

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας με άθλιο τρόπο τα γνωστά όπλα τρομοκράτησης, προσπαθεί να πείσει τον κόσμο, πώς αν δεν υποτασσόταν στην ΕΕ και τους δανειστές και δεν υπέγραφε μαζί με ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ το Τρίτο Μνημόνιο θα γινόταν ...εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα.
Αντικαθιστά πλέον την αυταπάτη ότι θα καταργούσε τα μνημόνια μέσα στην ΕΕ, με την αυταπάτη ότι θα εφαρμόσει κοινωνική πολιτική μέσω "παράλληλου" προγράμματος, μέσα στο μνημόνιο που ψήφισε.
Πλασάρεται ως το νέο, όταν, μεταξύ των άλλων, τίμησε την παλιατζούρα του αστικού χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος, με την εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Έχει το θράσος να λέει ότι είναι ‘χαμένη ψήφος’’ αυτή που θα πάει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ όταν χαμένες αποδείχτηκαν οι ψήφοι που πήγαν στους Πανούσηδες, έγιναν Μνημόνια και συναγελασμοί με τους μνημονιακούς βρικόλακες των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙΟΥ.
Κόντρα σε όλα αυτά παλεύουμε για την βαρύτερη δυνατή τιμωρία που αξίζει στο ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο επειδή μας φόρτωσε ένα ακόμη μνημόνιο, αλλά επειδή είχε το θράσος να το κάνει στο όνομα της αριστεράς.

@ANTARSYAPress ευχαριστώ για την απάντηση.με την ανάγνωση που κάνετε συμφωνώ.ρώτησα όμως πώς ερμηνεύετε τη στάση του κόσμου. πλάνη? απάθεια?

— FirFirikos (@FirFirikos1) Σεπτέμβριος 14, 2015

Ισχύει ο προβληματισμός σου. Βέβαια για να απαντήσουμε αυτήν την «αντίφαση» θα πρέπει να επαναφέρουμε μία ανάλυση για τα ρεύματα και τις κοινωνικές δυνάμεις που εξέφραζε το πράγματι συγκλονιστικό 61% ΟΧΙ του λαού στο δημοψήφισμα.

Το 61% ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, κατά την άποψή μας κατανέμεται σε αρκετές διαφορετικές ομαδοποιήσεις. Ένα κομμάτι του κόσμου που στήριξε ΟΧΙ, χαρακτηρίζεται και εκφράζεται από κυβερνητικές και διαχειριστικές λογικές τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν ένα κομμάτι που δεν έχει περάσει τα όρια του ευρωμονόδρομου και εγκλωβίζεται ακόμα στην αναζήτηση μιας καλύτερης διαπραγμάτευσης, μέσα στη θηλιά της Ε.Ε.-Ευρώ-Χρέους. Αυτό το κομμάτι που ψήφισε ΟΧΙ εφόσον δεν εχει απεμπολήσει αυτές τις αυταπάτες, δικαιολογείται πολιτικά να στηρίξει ακόμα και ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ ή και παρόμοιου τύπου πολιτικές λύσεις οι οποίες αναζητούν την επιστροφή σε έναν «καλό ΣΥΡΙΖΑ» τύπου 2012.

Είναι αυτό που λέμε ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία… Ακόμη υπάρχει κόσμος που θέλει να ελπίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καλύτερος διαχειριστής ή ότι θα μπορέσει να κρατήσει ένα επίπεδο λ.χ. σε θέματα δικαιωμάτων. Η πικρή αλήθεια είναι ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΑΝΕΛ – Ποτάμι είναι ένα και μοναδικό και είναι καταγεγραμμένο αναλυτικά στο Μνημόνιο που ψηφίστηκε στις 14 Αυγούστου. Εκεί αναγράφεται μέρα μέρα και μήνα μήνα το τι θα πράξει η όποια κυβέρνηση, είτε έχει κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ είτε τη ΝΔ. Επίσης, η πικρή αλήθεια είναι ότι το Μνημόνιο είναι μια «καθολική σχέση», που δεν αφήνει περιθώρια άσκησης καμιάς πολιτικής. Όλα ορίζονται: από το επίπεδο του ΦΠΑ μέχρι το επίπεδο του πώς θα λειτουργεί η ανάπηρη πλέον «δημοκρατία». Ακόμη και το επίπεδο της διαφθοράς, κι αυτό κανονίζεται μέσα από τις μοιρασιές των ιδιωτικοποιήσεων. Όπως έγινε στην Ανατολική Γερμανία μετά την πτώση του τείχους. Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για τα δικαιώματα, ούτε για εναλλακτικές πολιτικές «αστικού εκσυγχρονισμού», κι όποιος ή όποια ακόμη πιστεύει σε αυτά, θα διαψευστεί –για δεύτερη φορά- οικτρά.

Παρ’ολά αυτά, πιστεύουμε ότι τα συμπεράσματα που εξάγονται από τη βδομάδα του δημοψηφίσματος αλλά και από την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δημιουργούν ρωγμές στις λογικές διαχείρισης και αποδοχής του ευρωμονόδρομου. Αυτές τις ρωγμές εκφράζει το πιο μαχητικό και πιο ταξικό κομμάτι που ψήφισε με τη λογική του ΟΧΙ μέχρι τέλους. Στο έδαφος αυτό αναπτύσσονται πολύμορφες και με διαφορετικές αναζητήσεις σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, ανατρεπτική κατεύθυνση, που τείνουν να υπερβαίνουν τα διαχειριστικά και ρεφορμιστικά όρια και αναζητούν δρόμους σύνδεσης και ένταξης της πάλης αυτής σε μια ταξική αντικαπιταλιστική πολιτική, αναζητούν τα περιεχόμενα και τους δρόμους της σύγχρονης χειραφέτησης.

Αυτό το ΟΧΙ μέχρι τέλους, το οποίο εκφράστηκε και μέσα απ’ το δημοψήφισμα, αλλά και συνειδητοποιείται και γειώνεται στις συνειδήσεις μεγάλου κομματιού της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας είναι που θα φέρει και εκλογικό, αλλά και κινηματικό χτύπημα στο νεομνημονιακό μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ και ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιχειρούμε να εκφράσουμε πολιτικά, δίνοντάς του ανατρεπτική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, για να πάνε οι αγώνες για τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας μέχρι τέλους.