Σύντροφοι
Είναι λίγος ο χαρακτηρισμός "αιθεροβάμονες" για τη θέση ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα ξεπεράσει στις εκλογές της 17-6 το όριο 3% και θα μπει στη Βουλή! Έχετε βάλει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή και σκέφτεστε αν θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης ή ανοχής στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!

Θα μας τρελάνετε τελείως! Δεν βλέπεται, φαίνεται, ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα ξαναπέσει στα επίπεδα του 2009 και η πόλωση θα επικρατήσει.

Την πόλωση αυτή δεν την επιδίωξε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο Σαμαράς, δηλαδή η ίδια η αστική τάξη που συσπειρώνει τον πολιτικό χώρο της Δεξιάς συναγελάζοντας τα αντίθετα και κάνοντας πέρα όλες τις διαφορές, τώρα που υπάρχει κίνδυνος να πέσει το Μνημόνιο. Δεν λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει τελικά να το ρίξει, αν κρίνουμε από τις παλινωδίες Δραγασάκη κλπ. Υπάρχει όμως κίνδυνος για την ύπαρξή της κι η αστική τάξη το καταλαβαίνει. Γι' αυτό συσπειρώνεται από το ναζί Πλεύρη μέχρι τη "φιλελεύθερη" Ντόρα στο ίδιο κόμμα. Αυτοί θα λύσουν τις διαφορές τους μετά. Τώρα σκοπός τους είναι να μας πάρουν τα σώβρακα και να διασφαλίσουν την κυριαρχία της αστικής τάξης, ντόπιας και ξένης, όπως τότε με την Ηνωμένην Παράταξιν Εθνικοφρόνων, για το 1946 λέω. Κυρίως δεν λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα εργατικό κόμμα. Είναι σύμπραξη εργατικών με μικροαστικά κόμματα, καθώς η εργατική τάξη αδυνατεί ακόμη και σήμερα να συγκροτηθεί σε τάξη για τον εαυτό της και εν προκειμένω έχει κοινό συμφέρον με τους μικροαστούς να πέσει το Μνημόνιο.

Εμείς από την άλλη μεριά τρωγόμαστε με τα ρούχα μας, δεν διαισθανόμαστε την κρισιμότητα των στιγμών και συνεχίζουμε να 'μαστε διασπασμένοι, όπως ακριβώς μας θέλει η αστική τάξη, η οποία επαναλαμβάνω ενώνεται σε ένα πολιτικό σχηματισμό παραμερίζοντας τις διαφορές της και καταβαραθρώνοντας τον έτερο πολιτικό της πόλο, το ΠΑΣΟΚ.

Όσο κι αν οι θέσεις μας διαφέρουν, όσο κι αν έχουμε την φιλοΕΕ απ' τη μια και απ' την άλλη την αντιΕΕ Αριστερά, η ίδια η ζωή δείχνει ότι το σημερινό διακύβευμα είναι το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ή ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ή ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Η βασική αντίθεση του καπιταλισμού "Κεφάλαιο - Εργασία" σήμερα υλοποιείται μέσα από την πολιτική του Μνημονίου.

Απέναντι σ' αυτή τη συσπείρωση της αστικής τάξης η μόνη λύση είναι η συσπείρωση των πολιτικών δυνάμεων της εργασίας στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ασχέτως των γενικών διαφωνιών σ' ένα και μόνο στόχο: Την κατάργηση του Μνημονίου, έστω και την απλή αναλογική. Ας είναι εκλογική σύμπραξη για 2-3 μήνες μόνο. Το Μνημόνιο πρέπει να πέσει και να επανέλθουμε στο καθεστώς προ της 6-5-10. Ναι, καπιταλιστικό καθεστώς είναι κι εκείνο αλλά οι εργαζόμενοι πολεμούν από καλύτερη θέση. Δεν κερδίζουν τον πόλεμο αλλά μια μάχη. Δεν θέλουμε αυτή τη νίκη; Άραγε, δεν είναι πιο χρήσιμο για τον κόσμο της εργασίας της Χώρας μας αυτό το 0,5% ή 1% της ΑΝΤΑΡΣΥΑς να προσμετρηθεί στο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να έρθει 1ο κόμμα; Μην αυταπατάστε με το 1,5%. Το μισό έχει πάει ήδη στο ΣΥΡΙΖΑ όχι επειδή προσχώρησε στις θέσεις του αλλά για σωθεί η εργατική τάξη απ' την επικείμενη καταστροφή.

Γι' αυτό θεωρώ ότι άμεσα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να συμπράξει με το ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτές τις εκλογές. Ας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ πως θέλει να μείνει στην ΕΕ και στο Ευρώ. Ας καταγγείλει το Μνημόνιο κι ας μείνει στην ΕΕ. Αν μπορέσει. Ας καταργηθεί ρε σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑς το Μνημόνιο κι ας προσπαθήσει ο Τσίπρας να διατηρήσει τον καπιταλισμό. Θα μπορέσει; Σύντροφοι κατάργηση του Μνημνίου μπορεί να μη σημαίνει και πτώση του ελληνικού καπιταλισμού αλλά αποτελεί ένα ισχυρότατο πλήγμα του. Δεν θέλουμε αυτό το πλήγμα; Δεν θα κάνει πιο εύκολη την επέλασή μας; Κι αν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πως διαπραγματεύεται για να καταγγείλει και όχι καταγγέλλει για να διαπραγματευτεί ακολούθως, αποσύρετε την εμπιστοσύνη. Αρκεί να είστε στη Βουλή. Και αν σ' αυτή την κατάσταση και την πόλωση νομίζετε ότι θα είστε στη Βουλή αυτοτελώς, πλανάσθε πλάνην οικτράν.

Τι μας πειράζει, λοιπόν, να γίνει η σύμπραξη εφόσον καταγγελθεί το Μνημόνιο; Ας δηλώσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι η σύμπραξη γίνεται μόνο στη βάση καταγγελίας του Μνημονίου κι ότι διατηρεί τη θέση της για έξοδο από ΕΕ-Ευρώ κλπ. Δεν είναι πιο ωφέλιμο να έχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ 3-4 βουλευτές που θα ελέγχουν τη βέβαιη δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και ανά πάσα στιγμή θα απειλούν την άρση της εμπιστοσύνης ή της ανοχής, σε περίπτωση που δεν καταγγελθεί το Μνημόνιο ή αρχίσουν οι μεσοβέζικες λύσεις; Δεν θα έχουν μεγαλύτερη παρέμβαση στο εργατικό κίνημα ως βουλευτές παρά απ' έξω;

Βέβαια, θα προτιμούσα μια σύμπραξη όλων των κομμουνιστικής αναφοράς δυνάμεων, δηλαδή και των κομμουνιστικών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑς και του λοιπού εξωκοινοβουλίου. Όμως κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται στον ορίζονται κι ούτε μπορεί να γίνει αυτή τη στιγμή αφού το ΚΚΕ που είναι η βασική αιχμή ενος τέτοιου εγχειρήματος έχει χάσει με αποκλειστικά δική του ευθύνη το πάνω χέρι.

Γι' αυτό και σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ αν και διαφωνώ μαζί του σχεδόν σε όλα: Στο Ευρώ, στην ΕΕ, στην επιχειρηματικότητα. Και γίνομαι έξω φρενών όταν ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται από το χώρο μας ως ανάχωμα τη στιγμή που αυτός και όχι το ΚΚΕ ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι που δέχεται τα ομαδόν πυρά της αστική τάξης, ντόπιας και ευρωπαϊκής.

Σύντροφοι, ας τελειώνουμε με τους αριστερισμούς και τους σεχταρισμούς.