ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ!

Σύντροφοι,

Η προσπάθειά μας αυτή κατ’ αρχήν απευθύνεται σε σας από το χώρο μας την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ταυτόχρονα όμως το ίδιο συναγωνιστές μας πιστεύουμε ότι οφείλουμε να θεωρούμε κάθε εργαζόμενο στρατευμένο στην υπόθεση της απελευθέρωσης της εργασίας από την αυθαιρεσία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, στην προοπτική της αταξικής κοινωνίας, σε όποιο χώρο της αριστεράς ή αναρχικής συλλογικότητας κι αν ανήκει. Αυτό αποτελεί και το κεντρικό σκεπτικό της πρότασής μας.

Η ιστορική σημασία της περιόδου, η πολιτική αμηχανία, αδράνεια και αγκύλωση στην πεπατημένη οδό και στην ιδεολογική καθαρότητα της κοινής συνισταμένης των οργανώσεων  και τελικά του μετώπου μας (ακολουθώντας κατά πόδας την ανάλογη στάση και των υπόλοιπων ηγεσιών της αριστεράς ), μας υποχρεώνει να επιμείνουμε να αναδείξουμε καλύτερα μια πρόταση και φιλοσοφία που μειοψηφεί αυτή τη στιγμή.

Αν φανταζόμασταν τον πόλεμο που καλούμαστε να διεξάγουμε τώρα εναντίον του διεθνούς ( δηλ. και ντόπιου ) ιμπεριαλισμού στην πιο στοιχειώδη του μορφή, σαν μονομαχία; Πώς πάμε να αντιμετωπίσουμε έναν εχθρό οπλισμένο με τα πιο σύγχρονα όπλα; Μοιάζουμε λίγο με κάποιον που γυαλίζει την ηθική πανοπλία της ιδεολογικής καθαρότητας, εφορμούμε με το σταυρό στο ένα χέρι και μια σφεντόνα στο άλλο και περιμένουμε να μας φοβηθεί και να φύγει…;

Συγχωρήστε μας, αλλά περιγράψτε το καλύτερα: ο κόσμος που έκανε σ’ αυτή τη συγκυρία όπως μπορούσε ή δεν έκανε, αυτούς τους αγώνες αυτά τα δυο χρόνια και ψήφισε, έδωσε περίπου  2% στο μεταβατικό μας πρόγραμμα (χοντρά- χοντρά οι οργανώσεις που το υποστηρίζουν μέσες- άκρες), ενώ: κατά 17% θέλει το € αλλά όχι το μνημόνιο, το 8,5% εμπιστεύεται το ΚΚΕ, το 7% θέλει να κατακρεουργήσει τους μετανάστες και να δείρει τους πολιτικούς στη βουλή και το 55% ( ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Καμμένος, Ντόρα, Καρατζαφύρερ, Μάνος, Δημιουργία Ξανά ) θέλει το μνημόνιο αυτούσιο, ελαφρώς παραλλαγμένο ή κάτι παρόμοιο με αυτό. Περίπου 19% παραμένει σιωπηλό (απαλείφοντας πάντα τους 200.000 που υπολογίζεται ότι είναι οι μεγαλοαστοί). Και εμείς παίρνουμε την πρωτοβουλία ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μη συμμαχήσουμε με κανένα και να ξανακατέβουμε στις εκλογές, γνωρίζοντας ότι δεν μπαίνουμε στη βουλή και θα χάσουμε κι άλλους ψήφους προς το ΣΥΡΙΖΑ.

Την ίδια στιγμή, κουνάμε το δάκτυλο στον κόσμο γιατί δεν τον ετοιμάσαμε να κάνει συντονισμένους αγώνες διαρκείας. Αδιαφορούμε για την πολιτική συγκυρία όπου μπορεί να ανατραπεί ο δικομματισμός από μια αριστερή κυβέρνηση. Ακολουθούμε σαν ουρά το ΚΚΕ, προκαταβάλλοντας την αποτυχία της αριστερής κυβέρνησης, διώχνοντας ψήφους προς το δικομματισμό, απογοητεύοντας και προκαλώντας την απέχθεια των ανθρώπων που ελπίζουν έστω και σε μια προσωρινή ανακούφιση. Κλείνουμε τα μάτια στην όξυνση των αντιθέσεων που προκαλεί ακόμα και αυτή η μεσοβέζικη, διαχειριστική και υποκριτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Περιφρονούμε και το δικό μας αρχικό στόχο να πετύχουμε έστω και ένα ρήγμα στην πολιτική του μνημονίου, παίρνοντας πίσω έστω και κάποια μέτρα. Αλλά περιμένουμε ότι έτσι όταν  αποτύχει παταγωδώς ο Τσίπρας, αν έχει την ευκαιρία και για αυτό, αυτός ο κόσμος θα στραφεί στο μεταβατικό μας πρόγραμμα ( και όχι στο ΚΚΕ που ακριβώς το ίδιο ελπίζει- και καλά)…

Δεν θεωρούμε λοιπόν και πολύ σημαντικό την απογοήτευση και την έχθρα εναντίον μας που θα νιώσει αυτός ο κόσμος αν ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από το ενιαίο μπλοκ νεοφιλελεύθερων του Σαμαρά. Όχι δεν θα φανούμε διασπαστές, μαγαζάκηδες, χομπίστες, καναπεδάκηδες, στον κόσμο μας και ο Τσίπρας θα μας κάνει τη χάρη να μη βγει να κατηγορήσει την πολυδιάσπαση και την ανευθυνότητα της υπόλοιπης αριστεράς. Ούτε το ότι ενώ θα αποτύχει το μεσοβέζικο και «στα πλαίσια του εφικτού»  πρόγραμμα, θα λάμψει το επαναστατικό δικό μας που μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να εφαρμόσει ή που δεν ξέρουμε ποιος θα το εφαρμόσει ή που φαίνεται ακραίο και ουτοπικό ή που στη συντριπτική του πλειοψηφία ο κόσμος αγνοεί αλλά θα τον πείσουμε εμείς σπίτι- σπίτι, άνθρωπος τον άνθρωπο! Τέλος το ότι το πρόγραμμά μας, αν και πολύ σωστό πραγματικά, έχει άλλο ένα βασικό ελάττωμα ( πέρα από το ότι δεν ξέρουμε ποιος θα το εφαρμόσει). Στην πράξη αποδεικνύεται ότι ΔΕΝ είναι μεταβατικό. Γιατί μεταβατικό δεν είναι το πιο θεωρητικά σωστό πρόγραμμα αλλά είναι ο κρίκος που συνδέει τα αιτήματα της πλειοψηφίας του λαού με εκείνη την όξυνση της ταξικής πάλης που θα ανοίξει το δρόμο για να εφαρμοστεί το σωστό πρόγραμμα ( βλέπε, τερματισμός του πολέμου με οποιοδήποτε κόστος και μοίρασμα της γης στους αγρότες του Οκτώβρη ).

Αν γυρνούσαμε στη μονομαχία, εμείς δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να προτείνουμε αντί για τον ιππότη στο άσπρο άλογο, με το σταυρό στο χέρι και τη γυαλιστερή πανοπλία, έναν «τιποτένιο» που περιμένει να πιάσει τον εχθρό στον ύπνο και να τον πυροβολήσει πισώπλατα. Αντί για τον «όλον ή ουδέν» αγώνα [δηλ. ή να μάθει να κάνει απεργίες διαρκείας ο κόσμος  από μόνος του και μετά να κάνει επανάσταση μόνος του και να διοικηθεί πάλι μόνος του με εργατικό έλεγχο ( παρά τους 200- 300 πραγματικά μπροστάρηδες συνδικαλιστές μας που η πράξη δείχνει ότι δεν φτάνουν) ή να κόψει το λαιμό του με το μνημόνιο με εν], προτείνουμε την εκστρατεία διάμεσες μάχες και συνεπή προετοιμασία της μεγάλης και καθοριστικής .Για αυτούς που θα βιαστούν να πουν ότι  η πρότασή μας είναι ο μεταρρυθμισμός θέτουμε το ερώτημα. Γιατί είναι καλο να κάνεις συμμαχίες με τους μικροαστούς στο πρακτικοοικονομικό επίπεδο (πχ: για να καταφέρεις μια συλλογική σύμβαση στην ομοσπονδία ποτών, να μην πληρωθεί το χαράτσι τη ΔΕΗ) και είναι κακό να κάνεις μαζί τους συμμαχία στο πολιτικό επίπεδο στη βάση συγκεκριμένων πρωταγμάτων (πχ: ολική επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, ακύρωση μνημονίου). Η αντιπρόταση δηλαδή δεν είναι ο μεταρρυθμισμός  αλλά ο ελιγμός, αντί για όπως- όπως κατά μέτωπο. Η επιλογή των μαχών που μπορούμε να κερδίσουμε τώρα, που θα μας φέρουν σε καλύτερες θέσεις για να κερδίσουμε ακόμα μεγαλύτερες μάχες αύριο.

Καλύτερο παράδειγμα αυτής της τακτικής από τις εκλογές του Ιούνη, ίσως δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε. Έτσι θα μπορούσαμε να  επιλέξουμε λίγα, έστω 5-6 σημεία που:

• Ανακουφίζουν άμεσα και αποδεικνύουν ότι η αριστερά μπορεί να καταφέρνει νίκες.
• Αποτελούν διεκδικήσεις των μεγάλων αγώνων αυτών των 2 ετών
• Εφαρμόζονται μόνο με ριζική απομείωση χρέους ( βλέπε πρόταση Καζάκη στο ΣΥΡΙΖΑ για μείωση στα 72 δις από τα 400 σήμερα, με εντελώς νόμιμα για το σύστημα μέτρα, χωρίς καν λογιστικό έλεγχο )
• Αν εφαρμοστούν αναγκάζονται να μας βγάλουν από την ΟΝΕ τουλάχιστον, δείχνοντας ποια πραγματικά είναι η ΕΕ.

Π.χ. μέτρα όπως:

1. Ακύρωση όλων των μνημονίων- δανειακών συμβάσεων και όλων των μέτρων που πάρθηκαν αυτά τα 2 χρόνια στο όνομά τους. Αποκατάστασή πλήρης εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, και μισθών- συντάξεων στα προ 2009 επίπεδα. Πλήρη ασφαλιστικά- συνταξιοδοτικά δικαιώματα στους ανέργους και επίδομα ΟΑΕΔ στο 80%  βασικού μισθού του ’09 για όλους. Μειώσεις τιμών με παράκαμψη μεσαζόντων τύπου κινημάτων πατάτας- αγροτικούς συνεταιρισμούς. 30% ΑΕΠ σε Υγεία και Παιδεία, εθνική φαρμακοβιομηχανία.
2. Εθνικοποιήσεις: όλων των τραπεζών που δέχθηκαν τις δωρεάν επιχορηγήσεις των 150- 180 δις με ταυτόχρονη διαγραφή χρεών για πρώτη κατοικία και καταναλωτικών που δεν μπορούν να πληρωθούν ή έχουν ήδη πληρωθεί μέσω τοκογλυφικών επιτοκίων όπως και των αγροτικών, όλων των πρώην ΔΕΚΟ, όλων αυτών που ιδιωτικοποιήθηκαν, όπως και συνταγματική απαγόρευσή των ιδιωτικοποιήσεων, επιχειρήσεων που έχουν απολύσει, μειώσει ή καθυστερήσει μισθούς, έχουν κηρύξει πτώχευση ή έχουν μετακινήσει μονάδες ή αδήλωτα κεφάλαια στο εξωτερικό ή φοροδιαφεύγουν ή παραβαίνουν το εργατικό δίκαιο.
3. Ακύρωση: καλπονοθευτικών νόμων και συνταγματική εγκαθίδρυση απλής αναλογικής, τρομονόμων, εξοπλιστικών προγραμμάτων, συμφωνιών με ΕΕ για κοινή αγροτική πολιτική, μεταναστευτικό. Εκτός νόμου οι ΝΑΖΙ, ίσα δικαιώματα μεταναστών εργαζομένων, καθολική νομιμοποίησή τους και κατάργηση στρατοπέδων συγκέντρωσης. Κατάργηση των τμημάτων ΜΑΤ και ΔΙΑΣ της αστυνομίας. Κατάργηση έμμεσων φόρων και διοδίων.
4. Διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και χάραξη των νόμιμων ΑΟΖ, ώστε να εμποδιστεί η εξόρυξη πετρελαίου στο Αιγαίο- όπως και κάθε ορυκτού που διαταράσσει οικοσυστήματα ή υδροφόρους ορίζοντες- και στροφή σε οικολογικές πηγές ενέργειας με σεβασμό στην οικολογική ισορροπία.
5. Δήμευση περιουσίας και παραδειγματική τιμωρία φοροφυγάδων, καταχραστών δημόσιας περιουσίας, προδοτών πολιτικών και ρουφιάνων δημοσιογράφων.
6. Διεκδίκηση κατοχικού δανείου που είναι άμεσα απαιτητό και πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία.
7. Χωρισμός εκκλησίας κράτους και φορολογία εκκλησιαστικής περιουσίας.

Με παρόμοια λοιπόν σημεία να επιχειρήσουμε τον ελιγμό της επίθεσης φιλίας πρώτα και κύρια στο ΣΥΡΙΖΑ και κατά δεύτερο λόγο σε ΚΚΕ και λοιπούς εξωκοινοβουλευτικούς.

         ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΙΛΙΑΣ

Αποτελεί ελιγμό γιατί δίνεται η δυνατότητα να επιτευχθεί ο αντικειμενικός στόχος μέσω πλάγιας οδού και όχι κατά μέτωπο, όταν αυτός ο τρόπος είναι καταδικασμένος να αποτύχει.

Αναγκαστικά είναι αντιφατικός όρος γιατί βασίζεται στις εξής 2 απλές αρχές.

1. Στο να φέρνεις τον αντίπαλο σε μια κατάσταση «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», δηλ. μια κατάσταση απ’ όπου δεν μπορεί να ξεφύγει χωρίς απώλειες, με αποτέλεσμα να αναβαθμίζεται η δικιά μας θέση.
2. Στη γνωστή παραβολή του λύκου που έχει εισβάλει σε κοπάδι πρόβατα, ντυμένος σαν ένα απ’ αυτά. Αν εμείς αρχίσουμε να φωνάζουμε «προσοχή λύκος», θα μας πάρουν για τρελούς. Αν αρχίσουμε να παίζουμε γροθιές μαζί του, τα άλλα πρόβατα στέκονται παράμερα αηδιασμένα που ενώ έχουμε τόσο σοβαρά προβλήματα, τα βάζουμε ο ένας με τον άλλο. Ενώ προφανώς, το καλύτερο είναι να του τραβήξεις την προβιά.

Συγκεκριμένα, όπως επισημαίνει ο Λένιν στον «Αριστερισμό» και διαπιστώνουμε από τη διγλωσσία ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ και σήμερα, οι ρεφορμιστές ( αλλά και –ιστές  παντός είδους, να συμπληρώσουμε, π.χ. οπορτουνιστές, οικονομιστές, ρεβιζιονιστές, αριστεριστές αλλά και –άκηδες, π.χ. βολεψάκηδες, καναπεδάκηδες, μαγαζάκηδες ) πολύ απλά δεν θέλουν να κυβερνήσουν. Ο ρόλος τους είναι δίπλα στην αστική τάξη, να διασπούν τους εργαζόμενους και να υποστηρίζουν  με αυτόν τον τρόπο τα συμφέροντα και την πολιτική της ( βλέπε δικομματισμό ) από τα μέσα. Το να τους αναγκάσεις να πάρουν την κυβέρνηση, σημαίνει ότι τους αναγκάζεις να αποκαλυφθούν στον κόσμο για αυτό που πραγματικά είναι. Να μπουρδουκλωθούν, να οπισθοχωρήσουν, να πάρουν ανοιχτά το μέρος των αφεντικών τους. Έτσι σπάνε οι αυταπάτες και ο κόσμος αναγνωρίζει τους αληθινούς αγωνιστές και την πολιτική που εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα. Και το κάνεις αυτό προσφέροντας συμμαχία, στήριξη, ενότητα για τον κοινό σκοπό, γι αυτό που θέλει ο λαός και που δεν καταλαβαίνει ότι δεν γίνεται αν δεν σπάσεις αυγά, χωρίς το δικό μας πρόγραμμα διαγραφής χρέους και εξόδου από ΕΕ και ούτε γραμμή παραπίσω.

Αυτό θα πει να καβαλάς το κύμα του αυθόρμητου χωρίς να πνίγεσαι σ’ αυτό, να αξιοποιείς τη ζαριά, τη συγκεκριμένη κάθε φορά διάταξη της σκακιέρας, να αρπάζεις την ευκαιρία από τα μαλλιά, να κόβεις δρόμο, να είσαι ευλύγιστος σαν τη λεύκα του Λένιν και όχι άκαμπτος σαν τούβλο κατά το ΚΚΕ.

Αυτό θα πει να προσπαθείς να μπεις στη βουλή ακόμα και από την πίσω πόρτα. Όχι για να «κλάνεις στα έδρανα» κατά τον Πανούση, αλλά για να μπεις σε κάθε σπίτι από την τηλεόραση και όχι πόρτα- πόρτα. Για να μπορείς να χτυπήσεις μια προδοτική «αριστερή» κυβέρνηση όχι τρώγοντας καρπαζιές και δακρυγόνα αλλά αποχωρώντας από το κοινοβούλιο και δίνοντας το στίγμα της εξέγερσης.

Τελειώνοντας και ζητούμε συγνώμη για το μάκρος, η πρότασή μας είναι η παρακάτω.

Αποφασίζουμε τα σημεία που αποκρυσταλλώνουν τα αιτήματα του λαού και που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν εφαρμόζονται χωρίς συντριπτική διαγραφή χρέους (κάλιο 5 και στο χέρι παρά 10 και καρτέρι) και αναγκαστικά μας βγάζουν από ΟΝΕ, σπάζοντας τις αυταπάτες για την ΕΕ.

   Καταπιανόμαστε σοβαρά με το σχέδιο για «μετά το € τι;»

Πάμε στο ΣΥΡΙΖΑ έχοντας καλέσει όσο πιο πολλούς δέχονται αυτά τα σημεία για αυτά που είναι και όχι για το αν έχουν διαφορές τακτικής, κοσμοθεωρίας ή αυταπάτες για το ποιος είναι ο εχθρός (δηλ. λοιποί εξωκοινοβουλευτικοί,οικολόγοι, ΜΑΑ, ΕΠΑΜ) και του λέμε: Για να πάρει η Αριστερά την κυβέρνηση, να ανατρέψει την πολιτική των μνημονίων και να αποδειχθεί στην πράξη ότι το πρόγραμμα σας είναι ανεφάρμοστο εντός ΕΕ και ο λογιστικός έλεγχος μπορεί μόνο να αποδείξει ότι χάρη στα τοκογλυφικά τους επιτόκια, έχουμε πληρώσει το χρέος τουλάχιστον 3 φορές, ώστε να τραβηχτείτε αναγκαστικά στις δικές μας θέσεις σας παρέχουμε την εξής στήριξη. Αν αποδεχθείτε όπως οφείλετε απέναντι στο λαϊκό κίνημα τα 5 μας σημεία, κατεβαίνουμε σε κοινό ψηφοδέλτιο με δικούς μας υποψηφίους,  κάνοντας σαφές ότι μιλάμε πάντα για ξεχωριστές κοινοβουλευτικές ομάδες. Και ας τολμήσει να αρνηθεί την πρότασή μας μπροστά στον κόσμο του.

Παράλληλα, κοινοποιούμε επίσημα την πρότασή μας αυτή στο ΚΚΕ, με επισύναψη του σκεπτικού μας ώστε να αναλάβει τις ευθύνες του.

                                                                                  Συντροφικούς χαιρετισμούς

 Νίκος Πιρνέας, Nίκος Χατζηαντωνάκης ανένταχτοι, μέλη ΑΝΤΑΡΣΥΑ