Η δεύτερη συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τη δυνατότητα να είναι μια αποφασιστική τομή στην
ιστορία της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Αυτό έχει φανεί και στο διάλογο που έχει γίνει μέχρι τώρα,
τον πλούτο των διαφορετικών τοποθετήσεων και τη διαλεκτική των αντιθέσεων που ξεδιπλώθηκαν. Γι’
αυτό και χρειαζόμαστε μια συνδιάσκεψη που να μην έχει παράλληλους μονολόγους αλλά ουσιαστική
αντιπαράθεση, που να επιζητά τη σύνθεση αλλά όχι το κουκούλωμα των διαφορετικών τοποθετήσεων,
που μην υπεκφεύγει απέναντι σε κρίσιμα ερωτήματα αλλά αντίθετα να πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις
με το βλέμμα στραμμένο όχι προς τα μέσα, αλλά προς τα έξω, προς τις μεγάλες μάχες που έδωσε και
δίνει ο λαός και το κίνημα.
Γι’ αυτό το λόγο είναι κρίσιμο η συνδιάσκεψη να εκτιμήσει πραγματικά τη συγκυρία, τη δυναμική
και τις στιγμές της. Δεν έχει νόημα να μιλάμε για τη συγκυρία σαν να είμαστε ακόμη το καλοκαίρι
του 2011 ή την άνοιξη του 2012. Ούτε βέβαια και να υιοθετούμε μια ηττοπαθή γραμμή σαν κι αυτή
του ΚΚΕ που ουσιαστικά θεωρεί ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Πρέπει να δούμε και το βάθος της
πολιτικής κρίσης και την αδυναμία του αστικού μπλοκ να αρθρώσει μια ηγεμονική στρατηγική, αλλά και
τις αντιφάσεις και τα προβλήματα που συναντάμε στο ξεδίπλωμα αντιστάσεων και την εμφάνιση και
στοιχείων απογοήτευσης και αποκαρδίωσης. Και να το κάνουμε αυτό όχι για να πούμε ότι «τίποτα δεν
γίνεται» αλλά για δούμε τους κόμβους πάνω στους οποίους πατάει: την δομική ανεπάρκεια τόσο του
ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΚΚΕ να αρθρώσουν μια πειστική εναλλακτική αφήγηση – στη βάση του μεταβατικού
προγράμματος, που να δίνει σχήμα στην ελπίδα ευρύτερων κοινωνικών κομματιών – από τη στιγμή που
εσωτερικεύουν πλήρως τον ιδεολογικό εκβιασμό ότι «έξοδος από το ευρώ είναι καταστροφή», την όλο
και πιο έντονη μετάβαση σε μια καθαρά κοινοβουλευτική αμφισβήτηση της κυβέρνησης, την διαρκή και
συστηματική υποτίμηση του κινήματος.
Αυτή η εκτίμηση θα μας βοηθήσει να δούμε με ποιο τρόπο στοιχεία όπως το μεταβατικό πρόγραμμα,
ως απόδειξη ότι είναι εφικτός ένας άλλος δρόμος για την ελληνική κοινωνία σε ρήξη με το ευρώ και
την ΕΕ ή η συμβολή μας στη διαμόρφωση ενός αριστερού ριζοσπαστικού μέτωπου απέναντι στην
ολοφάνερη δεξιά φιλο-συστημική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα είναι κρίσιμες πλευρές
μιας προσπάθειας να μην σταθεροποιηθεί ένας αρνητικός συσχετισμός και να βγουν διέξοδο και σχήμα
υπαρκτές ανατρεπτικές δυναμικές που υπάρχουν.
Σε αυτή τη βάση η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί και πρέπει να πάρει κρίσιμες και σημαντικές
αποφάσεις. Όχι ως αριστερή αντιπολίτευση στο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ, αλλά προτείνοντας εκείνη την πολιτική
γραμμή που θα έπρεπε σήμερα να υιοθετήσει όλη η Αριστερά για να μην χαθεί η ιστορική ευκαιρία που
ανοίγει η συγκυρία της κρίσης και της «εποχής των εξεγέρσεων».
Να χαράξει μια κατεύθυνση για το κίνημα και την κλιμάκωση του παλλαϊκού και πανεργατικού
ξεσηκωμού με αναγνώριση των δυσκολιών και των αντιφάσεων αλλά και με επίγνωση των εξεγερσιακών
δυναμικών που υπάρχουν μέσα στο τοπίο της βαθιάς κοινωνικής και πολιτικής κρίσης. Με αποφασιστική
συμβολή στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος μέσα από την παράλληλη προσπάθεια
να αναβαθμιστεί και να διευρυνθεί ο αγωνιστικός συντονισμός των σωματείων και των ομοσπονδιών, σε
ρήξη με τον υποταγμένο συνδικαλισμό, αλλά και να πάρει χαρακτηριστικά πανελλαδικού συνδικαλιστικού
Β΄ Συνδιάσκεψη ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α
Με τόλμη, συντροφικότητα και αποφασιστικότητα να
αναμετρηθούμε με τις ευθύνες μας...
ρεύματος η περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία δικτύωση των σχημάτων, των κινήσεων και των αγωνιστών
του ταξικού αντισυνδιαχειριστικού συνδικαλισμού. Με πάλη για ένα πολιτικοποιημένο και μαχητικό
κίνημα που να αγκαλιάζει όλη την νεολαία και όχι μόνο τη φοιτητική. Με αναβάθμιση και συντονισμό
των ριζοσπαστικών κινήσεων πόλης και των τοπικών κινημάτων. Με συντονισμένη και αποφασιστική
πολιτική παρέμβαση στις λαϊκές συνελεύσεις, τα κινήματα αλληλεγγύης, τα πειράματα αυτοδιαχείρισης
εντάσσοντας τα όχι στη λογική της «φιλανθρωπίας» αλλά μιας σύγχρονης κατεύθυνση δυαδικής
εξουσίας. Με αποφασιστικές πρωτοβουλίες για την ενωτική κλιμάκωση της αντιφασιστικής πάλης.
Να βαθύνει την επεξεργασία του αναγκαίου σήμερα μεταβατικού προγράμματος, όχι με την έννοια
ενός αντικαπιταλιστικού βερμπαλισμού, αλλά κύρια ως απόπειρα συγκεκριμενοποίησης, εξειδίκευσης,
εμπλουτισμού. Με βάση επεξεργασίες που έχουν γίνει, την εμπειρία των αγώνων του εργατικού
κινήματος, αλλά και των πειραμάτων αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης. Με επίγνωση ότι μια προοπτική
για τον 21ο αιώνα δεν μπορεί παρά να έχει αφετηρία τα χνάρια του κομμουνισμού στις σύγχρονες
αντιστάσεις και τα κινήματα.
Να αναμετρηθεί σοβαρά με το ερώτημα μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής ξεκινώντας με
το να πάρει θέση πάνω στο ποια εκδοχή εξουσίας, πολιτικής αλλά και κυβερνητικής, μπορεί σήμερα να
υλοποιήσει το μεταβατικό πρόγραμμα, πατώντας πάνω στη δύναμη του οργανωμένου λαϊκού κινήματος
και ανοίγοντας το δρόμο για μια ιστορικά πρωτότυπη επαναστατική διαδικασία.
Να πάρει τολμηρές πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση του αναγκαίου σήμερα αριστερού ριζοσπαστικού
μετώπου. Η Συνδιάσκεψη πρέπει να εκτιμήσει ότι σήμερα υπάρχουν οι αναγκαίοι πολιτικοί όροι για
τη μετωπική συσπείρωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με δυνάμεις όπως το «Σχέδιο Β’», με ρεύματα και αγωνιστές
που διαφοροποιούνται από τις αδιέξοδες επιλογές της ηγεσίας του ΚΚΕ αλλά και τη δεξιά στροφή
του ΣΥΡΙΖΑ, με αγωνιστές με αριστερή αναζήτηση από το αντιμνημονιακό κίνημα, με άλλες τάσεις
της επαναστατικής Αριστεράς που αρνούνται αδιέξοδους μοναχικούς δρόμους και αναγνωρίζου την
κεντρικότητα του μεταβατικού προγράμματος σήμερα, όπως η Κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη.
Σε αυτή τη βάση να αποφασίσει ότι παίρνει την πρωτοβουλία να κάνει πρόταση, ανοιχτά και δημόσια
για να μπει μπροστά η μετωπική διαδικασία με ανοιχτή σύσκεψη, συγκρότηση συντονιστικού, με
συντονισμό των δυνάμεων και των αγωνιστών σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο, με κοινή παρέμβαση
στο ταξικό κίνημα, στην αλληλεγγύη, στη νεολαία, στην αντιφασιστική πάλη, με προετοιμασία για τις
μεγάλες πολιτικές και εκλογικές μάχες.
Να κάνει μια τομή στη δημοκρατία και τη συντροφικότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γιατί σε όλη αυτή τη
διεργασία και στο κίνημα και στη μετωπική πολιτική χρειαζόμαστε περισσότερο παρά ποτέ μια ισχυρή,
πολιτικοποιημένη και δημοκρατική ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να κάνουμε τώρα το αποφασιστικό βήμα για την
ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών και όχι των συνιστωσών. Με πλήρες ξεδίπλωμα της δημοκρατίας χωρίς βέτο. Με
εκλογή της ΚΣΕ από το ΠΣΟ για να λογοδοτεί σε αυτό. Με συγκρότηση κλαδικών επιτροπών σε όλους
τους κρίσιμους χώρους. Με κατοχυρωμένες κλαδικές και περιφερειακές συνδιασκέψεις. Με σύστημα
εκλογής που να κατοχυρώνει όλες τις απόψεις και τις πολιτικές πλατφόρμες αλλά και να επιτρέπει και
την παρουσία και εκπροσώπηση αγωνιστών που δεν είναι οργανωμένοι. Με εφημερίδα και ενημερωτική
ιστοσελίδα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γέννημα μεγάλων αγώνων και κινημάτων, δεν φτιάχτηκε απλώς για να σταματήσει
ο πολυκερματισμός της επαναστατικής Αριστεράς. Διεκδίκησε από την αρχή να αλλάξει τα πράγματα
συνολικά στην κοινωνία και την Αριστερά. Σήμερα, πάνω από 4 χρόνια μετά και με όλη την εμπειρία
του μεγάλου ξεσηκωμού, με επίγνωση των λαθών και αυτοκριτική, με τόλμη και αποφασιστικότητα,
να αναμετρηθούμε με μεγάλες και ιστορικές ευθύνες. Άλλωστε, ποτέ δεν είπαμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι
σκάφος για ήρεμες θάλασσες...
www.anasynthesi.gr/