Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις διαδηλώσεις και τις εκδηλώσεις αγωνιστικής μνήμης

Αθήνα, Προπύλαια 6μμ,

Θεσσαλονίκη, άγαλμα Βενιζέλου, 12μ
 

Πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, η 6 Δεκέμβρη δεν είναι απλά μια ημέρα μνήμης. Είναι ημέρα αγώνα, συνέχειας και επικαιροποίησης ενός ξεσηκωμού που συγκλόνισε την Ελλάδα και τρόμαξε ολόκληρο τον αστικό κόσμο σε ολόκληρη τη γη.

Ο ξεσηκωμός του Δεκέμβρη του 2008 δεν ήταν ένα στιγμιότυπο των κοινωνικών ξεσπασμάτων που κατά καιρούς ταράζουν τα “λιμνάζοντα ύδατα” των αστικών μεγαλουπόλεων της Ευρώπης και της Αμερικής.

Ήταν ένα κίνημα από το μέλλον των κοινωνικών εξεγέρσεων που επιχειρούν να υψώσουν το ανάστημα απέναντι στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα της εκμετάλλευσης, της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού.

Να αμφισβητήσουν τους συσχετισμούς και τις κατεστημένες δομές, να διεκδικήσουν με συλλογικό τρόπο, το ρόλο και την παρουσία “των από κάτω”, απέναντι και ενάντια στην εξουσία και τους μηχανισμούς “των από πάνω”.

Να φέρουν στο προσκήνιο τα κοινά συμφέροντα και τις ανάγκες της πλειοψηφίας.

Ο Δεκέμβρης του 2008 “γέννησε το αυγό” της ανατροπής που καθημερινά γίνεται όλο και πιο επίκαιρη και αναγκαία. Τροφοδοτείται και ενισχύεται από την κρατική καταστολή, τον εντεινόμενο αυταρχισμό του κράτους, την ολοκληρωτική αντίληψη και πρακτική των μηχανισμών του κράτους και των κυβερνήσεων, τον αγώνα για το τσάκισμα του φασισμού και της ναζιστικής σέχτας που σηκώνει κεφάλι.

Μα πάνω απ’ όλα τροφοδοτείται από το άλυτο και διογκούμενο κοινωνικό ζήτημα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που η εντεινόμενη κρίση του καπιταλισμού, αυξάνει και γενικεύει.

Ο επόμενος Δεκέμβρης θα βγάλει στους δρόμους την οργή των απολυμένων εργαζομένων από ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, το μίσος των ανέργων που αναζητούν την ελπίδα στη μετανάστευση, την ορμή των μαθητών που βλέπουν τη δημόσια εκπαίδευση να καταρρέει μπροστά στον οδοστρωτήρα των μνημονιακών “υποχρεώσεων”, την απελπισία όλων όσων δεν αντέχουν να κρυώνουν, να πεινάνε και να πεθαίνουν για να τροφοδοτήσουν το πλεόνασμα στους ισολογισμούς Ελλήνων και ξένων δανειστών.

“Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες” μοίραζε η κυβέρνηση του Καραμανλή το 2008, το ίδιο κάνει και σήμερα η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου (και Κουβέλη πριν μερικούς μήνες) εκτελώντας εν ψυχρώ με “ξαφνικό θάνατο”, ολόκληρες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες μέσω της διαθεσιμότητας και των απολύσεων.

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. θα υπηρετήσει με συνέπεια την αναγκαιότητα ο επόμενος “Δεκέμβρης” στις σημαίες του να έχει το αίτημα της κοινωνικής πλειοψηφίας για την ανατροπή ενός συστήματος που αμφισβητεί την υπαρκτή δυνατότητα της κοινωνίας να ζει τους ανθρώπους της με επάρκεια και αξιοπρέπεια, έξω από την Ε.Ε χωρίς τη θηλιά του νομισματικού εκβιασμού του ευρώ, με τους εργαζόμενους και την οργανωμένη κοινωνία να έχουν ρόλο, άποψη και θέση στην διαχείριση και τον έλεγχο του πλούτου που οι ίδιοι παράγουν.