Χρειάστηκαν 18 μέρες απεργίας πείνας για να δικαιωθεί έστω και ελάχιστα η Εύη Στατήρη, σύντροφος του Γεράσιμου Τσάκαλου που κατηγορείται για συμμετοχή στους «Πυρήνες της Φωτιάς» και να αποφυλακιστεί. Χρειάστηκε να κινδυνέψει η ζωή ακόμα ενός ανθρώπου για να κερδηθούν τα αυτονόητα ή έστω, ένα πολύ μικρό κομμάτι από αυτά. Γιατί οι όροι της απελευθέρωσης της Εύης Στατήρη δεν αποδεικνύουν κάτι διαφορετικό από το γεγονός ότι οι ελληνικές διωκτικές αρχές είναι εκδικητικές και επιδιώκουν την εξόντωση όποιου και όποιας ορθώνει ανάστημα.

Πριν από λίγες μέρες, καταδικάστηκε διαδηλωτής σε 11 μήνες μόνο και μόνο επειδή προστάτεψε την Αγγελική Κουτσουμπού. Ο αστυνομικός που τη χτύπησε και κόντεψε να τη σκοτώσει διεμβολίζοντάς τη με τη μηχανή του, δεν υπέστη την παραμικρή ποινή.

Πριν από ένα χρόνο, ο Νίκος Ρωμανός έφτασε στο κατώφλι του θανάτου ζητώντας επίσης το αυτονόητο, που δικαιούται, να παρακολουθήσει μαθήματα στη σχολή όπου πέρασε. Σήμερα, του αρνούνται ξανά το δικαίωμα αυτό.

Πριν από λίγους μήνες, ο φύρερ της νεοναζιστικής ΧΑ ανέλαβε πολιτική ευθύνη για τις δολοφονίες που διαπράττουν οι «στρατιώτες» του. Κανένα πρόβλημα. Κυκλοφορεί ελεύθερος, όπως και ο Λαγός, ο «λοχαγός» που με εντολή του εκτελέστηκε ο Παύλος Φύσσας. Πρόσφατα μάλιστα, ο Λαγός πήρε «προεκλογική άδεια» και πρωτοστάτησε σε επίθεση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Κερατσίνι.

Η Εύη Στατήρη προφυλακίστηκε για την πολιτική της στάση και τις ιδέες της, με μοναδικό στοιχείο τη συντροφική της σχέση με τον Γερ. Τσάκαλο. Την ίδια ώρα, η μητέρα των αδερφών Τσάκαλου βρίσκεται σε καθεστώς κατ’ οίκον περιορισμού με το ίδιο «ενοχοποιητικό» στοιχείο, τη συγγενική σχέση. Σε αμφότερες, απαγορεύεται να δουν τα συγγενικά και αγαπημένα τους πρόσωπα. Στην Στατήρη, που είναι αποδυναμωμένη από την απεργία πείνας, επιβλήθηκε υποχρέωση παρουσίας σε αστυνομικό τμήμα τρεις (!) φορές το μήνα και της απαγορεύτηκε κάθε επαφή με τον Γερ. Τσάκαλο ή συγκατηγορούμενούς της. Επίσης, θα πρέπει υποχρεωτικά να επιστρέψει στο σπίτι της, το οποίο έχει ξενοικιαστεί και να μην απομακρυνθεί από αυτό σε ακτίνα 1.000 μέτρων. Η "δικαιοσύνη" αδιαφορεί φυσικά για το πώς θα ζήσει χωρίς δουλειά ή πώς θα επιστρέψει σε ένα σπίτι που δεν της ανήκει πια.