Μετά από διεξοδική συζήτηση επί των θέσεων της συνδιάσκεψης θα θέλαμε να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις –επισημάνσεις :
 

• Είναι ανάγκη των καιρών η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α συλλογικά σε συνεργασία με μαρξιστές διανοουμένους να προχωρήσει σε μια διεξοδική μελέτη - έρευνα για τη διάρθρωση - κοινωνική διαστρωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας και του καπιταλισμού γενικότερα.
  Πώς θα ανατρέψεις κάτι αν δεν το γνωρίζεις σε βάθος άλλωστε; Ταυτόχρονα χρειάζεται να μελετήσουμε και την κοινωνική-ταξική σύνθεση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Οι συγκεκριμένες μελέτες θεωρούμε πως είναι αναγκαίες στο κομμάτι της συμβολής, από τα όποια συμπεράσματα μπορούν να αντληθούν, στις θεωρητικές επεξεργασίες σχετικά με το πολιτικό και το κοινωνικό υποκείμενο. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό κομμάτι, για την υπέρβαση της αδυναμίας μας χάραξης ενιαίας τακτικής και στρατηγικής που παρατηρείται σε κάποιες φάσεις.

• Θεωρούμε ότι η αποτίμηση για το εργατικό κίνημα θα έπρεπε να είναι πιο προσγειωμένη σε σχέση με τις διατυπώσεις που υπάρχουν στις θέσεις ενόψει της 2ης συνδιάσκεψης. Φυσικά η απεργία των εκπαιδευτικών της Β-θμιας μας δίνει σημαντικές εμπειρίες για το μέλλον και πρέπει να συζητηθεί διεξοδικά.

• Ελπίζουμε σε μία συλλογική θέση για τη δράση μας στο εργατικό- λαϊκό κίνημα, που θα την παλεύουμε όλοι μας. Είναι φανερή η έλλειψη κοινωνικής γείωσης σε μια σειρά από κλάδους.

• Να διευκρινιστούν, διατυπωθούν ξεκάθαρα τα περί ΚΕΕΡΦΑ, ΚΕΔΔΑ και οι άξονες πάλης στο αντιφασιστικό κίνημα και στην υπεράσπιση-ανάπτυξη των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Θα πρέπει να διευκρινιστεί και επισημανθεί επίσης, πώς αυτοί οι άξονες δένονται άμεσα με τα συνολικά αιτήματα και τις ανάγκες του εργατικού κινήματος, οδηγώντας τελικά προς μια ενιαία έκφραση και στοχοθεσία.

• Στην κρίση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος (βουλή, λειτουργία κομμάτων κ.τ.λ.) εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης που στην Ελλάδα έχει έντονο χαρακτήρα, χρειάζεται να αρθρώσουμε λόγο και πρόταση για την αντιπροσώπευση (αιρετότητα , ανακλητότητα, ανανέωση θητειών),επιχορηγήσεις κομμάτων, μέσος μισθός του αντιπροσώπου, κατάργηση ειδικών προνομίων, (συντάξεων, επιδομάτων, καριερισμού κ.ο.κ.), τρόποι-διαδικασίες εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Αυτές οι προτάσεις δεν θα είναι διαχειριστικές της σημερινής κατάστασης, θα εκκινούν -έστω και ετεροπροσδιορισμένα- από το παρόν, αλλά θα αφορούν (έστω και δυνητικά) και θα πρέπει να εμπνέονται από το μέλλον, για όσο τουλάχιστον θα υπάρχει αντιπροσώπευση. Σαφώς απαιτούνται πρόσθετες επεξεργασίες για κάτι τέτοιο.

• Επειδή ο ρόλος των Μ.Μ.Ε. είναι καθοριστικός, θεωρούμε απαραίτητη την αναβάθμιση του site της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. καθώς και ένα έντυπο που θα εκφράζει τη σύνολη ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και φυσικά θα είναι ανοικτό στο διάλογο.

• Λίγο πριν και λίγο μετά τις εκλογές η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. δεν μπόρεσε να απαντήσει επαρκώς στο ζήτημα που έβαζε ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. περί «αριστερής» κυβέρνησης. Οι παλινωδίες δημιούργησαν φυγόκεντρες τάσεις. Χρειάζεται, νομίζουμε, επικαιροποίηση της θέσης μας για την αριστερή κυβέρνηση και οφείλει να γίνει πιο ξεκάθαρη συνολικότερα η πρόταση εξουσίας που έχουμε και με τρόπο περισσότερο εκλαϊκευτικό για την αποτελεσματική άμεση και μαζική μας απεύθυνση. Οφείλουμε να συζητήσουμε και να εμβαθύνουμε για τον ενδεχόμενο ρόλο μιας εργατικής-αντικαπιταλιστικής κυβέρνησης, καθώς και των μορφών δυαδικής εξουσίας, πριν από την αντικαπιταλιστική ανατροπή αλλά και μετά. Για τις δε μορφές - δομές δυαδικής εξουσίας που είναι το κυριότερο, πρέπει να προσδιορίσουμε πιο συγκεκριμένα και ολοκληρωμένα κάποιες από αυτές, πώς τις αντιλαμβανόμαστε και τις σκεφτόμαστε, καθώς και να εμβαθύνουμε σχετικά με τα βήματα για τη συγκρότηση και προετοιμασία τους, στο επίπεδο τουλάχιστον της δικής μας συμβολής.

• Υπό το πρίσμα αυτό είναι αναγκαίο να διευκρινιστεί το ζήτημα και τα παράλληλα και όχι αμοιβαία αποκλειόμενα επίπεδα των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών(θεωρούμε ότι οι κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες είναι κομμάτια του ίδιου παζλ που αλληλοσυμπληρώνονται και δεν αλληλοαναιρούνται) . Είναι γνωστό ότι συμμαχείς με κάποιον ο οποίος δεν είναι ίδιος με σένα, είτε στο κοινωνικό, είτε στο πολιτικό επίπεδο ακόμα και στο εκλογικό. Θεωρούμε ότι είναι μια βασική θέση που στηρίζεται στο επιστημονικό κεκτημένο του μαρξισμού, έχοντας φυσικά κατά νου το δίπολο που μαστίζει την ελληνική αριστερά: οπορτουνισμός – σεχταρισμός.

• Η παραπέρα πολιτική και οργανωτική ενοποίηση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. απαιτεί μέλη παραγωγής πολιτικής και όχι διεκπεραιωτές αποφάσεων. Πολλοί σύντροφοι έχουν σταθεί στη λειτουργία της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και στις αδυναμίες της. Ο δρόμος της δημοκρατικής λειτουργίας είναι ανοικτός (οριζόντια επικοινωνία) ακόμα και η παρακολούθηση του Π.Σ. από τοπικές και κλαδικές επιτροπές με συμβουλευτική ψήφο.

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. σαν χώρος είναι ξεκάθαρο πως επιδιώκει μια άλλη κοινωνία πέρα από τον «υπαρκτό καπιταλισμό» επειδή όμως οι πεθαμένοι βαραίνουν τους ζωντανούς, είναι καιρός στο χώρο μας να αρχίσει σοβαρά η συζήτηση και η κριτική αποτίμηση (και όχι εύκολο ξεμπέρδεμα με αφορισμούς ή/και κενούς λεκτικούς χαρακτηρισμούς) των χωρών του «υπαρκτού» σοσιαλισμού.
Έχουμε πεισθεί ότι με την ήττα αυτών των χωρών, ηττήθηκαν και όλα τα ρεύματα που ετεροκαθορίζονταν μονοδιάστατα υποστηρικτικά ή απέναντι στη συχνά αποκαλούμενη «σταλινική ορθοδοξία», μαοϊσμός, τροτσκισμός, ευρωκομμουνισμός κ.τ.λ. όχι φυσικά οδηγούμενοι στον αγνωστικισμό αλλά αντιλαμβανόμενοι ότι ο μαρξισμός είναι επιστήμη και όχι δόγμα. Αντιλαμβανόμενοι ότι κάθε ρεύμα από μόνο του μεν ηττήθηκε, αλλά κάθε ρεύμα ταυτόχρονα έχει πολλά να προσφέρει, είτε με θετικό, είτε με αρνητικό τρόπο. Αυτό άλλωστε υποθέτουμε διαπιστώσαμε και συναντιόμαστε στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. αγωνιστές και οργανώσεις που προέρχονται και από κάποια από αυτά τα ρεύματα. Οφείλουμε λοιπόν να κρατήσουμε δημιουργικά και όχι δογματικά και αγκυλωμένα τα καλύτερα στοιχεία από κάθε τέτοιο ρεύμα και παράδοση και καλούμαστε να συνθέσουμε, παράγοντας και νέα θεωρία που θα υπερβεί διαλεκτικά το κεκτημένο του μαρξισμού και θα οδηγήσει στην νέα θεωρία που θα χαράξει τακτική και στρατηγική για το σήμερα και το μέλλον. Υπερβαίνοντας το παρελθόν και δημιουργώντας αυτό που έχει ανάγκη το σήμερα.

Ως μέλη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Χίου, ενταχθήκαμε σε αυτήν και την επιλέξαμε ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Ένα όμως σίγουρα κοινό σημείο μας, είναι ότι δεν μας έπεισαν οι επίσημοι κοινοβουλευτικοί φορείς της αριστεράς. Καιρός είναι να μας πείσει και ο χώρος μας.

Πώς θα γίνουν εντέλει τα μεταβατικά αιτήματα κρίκοι, κτήμα της εργαζόμενης πλειοψηφίας και όχι μόνο των πρωτοπόρων εργαζομένων, για να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής, για να σπάσει το «κλουβί» του καπιταλισμού.

Ας προετοιμαστούμε, γιατί τα κρισιακά φαινόμενα, που στην Ελλάδα, την οποία πολλοί θεωρούν μάλιστα ασθενή κρίκο της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, έχουν έντονο χαρακτήρα και δε θα παραμένουν ανοικτά συνέχεια: είτε οι εργαζόμενοι θα άγονται και θα φέρονται σαν ασπόνδυλα χωρίς δικαιώματα βιώνοντας την έλλειψη στόχων, συλλογικοτήτων, κοινωνικών εμπειριών, είτε θα τολμήσουμε την αναγέννηση των επαναστατικών ιδεών ,πράξεων και αντιλήψεων.

Με την ελπίδα ότι η επόμενη στροφή της ιστορίας δεν θα μας βρει πάλι με τις πιτζάμες….

Τ.Ε. ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΧΙΟΥ