Α. Πολιτικό πλαίσιο και σημασία των τοπικών εκλογών

 

Οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του Μαΐου θα γίνουν σε περίοδο έντασης της επίθεσης κυβέρνησης, κεφαλαίου, Ε.Ε., ΔΝΤ και συνέχισης της πολύπλευρης κρίσης του συστήματος. Επίθεσης που συνεχώς διευρύνεται σε μέτωπα και βάθος και επιδεινώνει δραματικά την κοινωνική κατάσταση των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων. Οδηγεί στην αύξηση με ταχύτατους ρυθμούς της φτώχειας και της ανεργίας, στη μείωση των εισοδημάτων, στην αύξηση της ανασφάλειας για το μέλλον και της μετανάστευσης (ιδιαίτερα των νέων) και στην  όξυνση  των κοινωνικών ανισοτήτων. Συνθλίβει τα όποια εργατικά δικαιώματα έχουν απομείνει δημιουργώντας συνθήκες «εργασιακού μεσαίωνα». Διαλύει τις δημόσιες παροχές παιδείας, υγείας, πρόνοιας και υποδομών, ιδιωτικοποιεί – εμπορευματοποιεί τα δημόσια κοινωνικά αγαθά (ενέργεια, νερό, επικοινωνία), εντείνει τη φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων και προωθεί την ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Η επίθεση αυτή συνοδεύεται από μια αντιδραστική ανασυγκρότηση του κράτους στον τρόπο της οργάνωσης, της δομής και του ρόλου του. Συνοδεύεται από ένταση της κρατικής καταστολής, της βίας, και του αυταρχισμού, απαγορεύσεις απεργιών και διαδηλώσεων, επιστρατεύσεις,  μαζικές προληπτικές συλλήψεις, διώξεις συνδικαλιστών και αγωνιστών και συκοφαντική εκστρατεία στην αριστερά και ειδικά την ανατρεπτική και σε κάθε αντιστεκόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Μαζί της εξελίσσεται η εργοδοτική τρομοκρατία, η οικονομική ιδεολογική και μιντιακή βία και με σταθερά βήματα διαμορφώνεται μια κατάσταση κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.

Αυτή η πολιτική τροφοδοτεί και στηρίζει την άνοδο των ρατσιστικών-φασιστικών ιδεών και την εγκληματική δράση των ταγμάτων εφόδου της Χ.Α..

Μεγάλο μέρος αυτής της πολιτικής προωθείται και από το τοπικό κράτος, τις περιφέρειες, την ΚΕΔΕ και τους δήμους με περικοπές, αποδιάρθρωση κοινωνικών δομών, διαθεσιμότητες-απολύσεις, εξάπλωση της ελαστικής εργασίας.

Η διαμορφούμενη κοινωνική κατάσταση δημιουργεί άμεσα πρακτικά ερωτήματα ακόμη και για την επιβίωση σε ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Δημιουργεί μία κοινωνική κατάσταση που εμπεριέχει αιτίες κοινωνικών εκρήξεων με απρόβλεπτη πολιτική έκβαση, βάζει το «μικρόβιο» της αμφισβήτησης «ιερών» για το σύστημα πολιτικών θεσμικών, αξιακών στοιχείων (ευρώ, ΕΕ, κέρδος κ.α.) ή  θέτει ερωτηματικά ακόμη και το ίδιο το σύστημα.

 

Σε αυτόν τον κοινωνικό πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη εμφανίζονται αγώνες με νέα χαρακτηριστικά διάρκειας και αποφασιστικότητας από το εργατικό, νεολαιίστικο και λαϊκό κίνημα. Στο εργατικό κίνημα έχουμε τους αγώνες στην Χαλυβουργεία, την ΕΡΤ, τον ΕΟΠΠΥ, στις συγκοινωνίες, το Μετρό, την εκπαίδευση και την υγεία και σε μια σειρά άλλους κλάδους του ιδιωτικού τομέα,  αγώνες που ξεπερνούν την εργοδοτική-κυβερνητική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αγώνες που παρά τη συνολική  αδυναμία του εργατικού και λαϊκού κινήματος για νίκες-ανασχέσεις-ανατροπές δείχνουν έναν δρόμο με στοιχεία την κλιμάκωση των αγώνων, το συντονισμό των κλάδων, την γενίκευση και πολιτικοποίηση των αιτημάτων, το πέρασμα τους στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων, κόντρα στους συμβιβασμούς των ηγεσιών.

 

Στο επίπεδο του τοπικού κράτους οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ έδωσαν και δίνουν σκληρές μάχες με ποικίλες μορφές (πανελλαδικές απεργίες, καταλήψεις δημαρχείων, μαζικά συλλαλητήρια), ενάντια στους σχεδιασμούς των κυβερνήσεων και των δημοτικών και περιφερειακών εξουσιών, για την υπεράσπιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων αλλά και των κοινωνικών παροχών αρμοδιότητας των ΟΤΑ. Ξεχώρισαν οι αγώνες ενάντια στη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις των συμβασιούχων. Ενάντια στους σχεδιασμούς για τη διαχείριση-ιδιωτικοποίηση των απορριμμάτων, και την υποβάθμιση υπηρεσιών, (καθαριότητα, παιδικοί σταθμοί, «Βοήθεια στο Σπίτι», σχολικοί φύλακες που συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις κ.α.)

 

Το προηγούμενο διάστημα σε πολλές περιοχές αναπτύχτηκαν αγώνες των κατοίκων ενάντια στην υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης και τη λεηλασία του κεφαλαίου με διάρκεια και μαχητικά χαρακτηριστικά. Στην Κερατέα και την Ιερισσό οι μαζικοί αγώνες απέκτησαν εξεγερσιακά χαρακτηριστικά. Σε πολλές γειτονιές δημιουργήθηκαν λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές κατοίκων και στήθηκαν αρκετές νέες συλλογικότητες σε γειτονιές ή αναζωογονήθηκαν παλιές. Αγώνες διαρκείας εξελίχτηκαν και συνεχίζονται ενάντια στις χωματερές και στη Φυλή-Άνω Λιόσια, το Γραμματικό κ.α.. Έγιναν επίσης αγώνες για να μην περάσουν δημόσιοι χώροι σε ιδιώτες, για να ματαιωθούν τα σχέδια ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας από το ΤΑΙΠΕΔ (πχ. Ελληνικό). Σε αρκετές γειτονιές ξεδιπλώνονται δράσεις για λαϊκά προβλήματα που σχετίζονται με τα ζητήματα χαρατσιών, κατασχέσεων-πλειστηριασμών, διακοπών ρεύματος και νερού, κλείσιμο μονάδων υγείας, συγχωνεύσεις-προβλημάτων στα σχολεία, αντιμετώπισης των διώξεων για τους αγώνες ενάντια στα διόδια, ενώ προσπαθούν να ανοίξουν και τα θέματα ανεργίας, κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας κ.α.. Οι αγώνες αυτοί οργανώνονται από πολύμορφες συλλογικότητες: πρωτοβουλίες, επιτροπές κατοίκων, εργατικές λέσχες, στέκια, κέντρα, συλλόγους γονέων, πολιτιστικούς φορείς κ.α.. Νέο ποιοτικό στοιχείο είναι ο συντονισμός τους με εργατικά σωματεία και μεταξύ τους ανά περιοχή και ιδιαίτερα οι  Συντονισμοί συλλογικοτήτων, που έχουν ήδη δημιουργηθεί σε Αττική και Θεσ/κη.  Επίσης, σε αρκετές περιοχές, δρουν αντιφασιστικές συσπειρώσεις ή συντονισμοί ενάντια στο φασιστικό φαινόμενο.

 

Στήριγμα σε αυτές τις μάχες αποτέλεσαν τα περιφερειακά σχήματα και οι αντικαπιταλιστικές κινήσεις πόλεις που στήριξε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι εκλεγμένοι σύμβουλοι αυτών των κινήσεων έδωσαν μάχες και μέσα στα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, ενάντια στις αντεργατικές-αντιλαϊκές πολιτικές των περιφερειακών και δημοτικών αρχών, μετέφεραν τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις εργαζομένων και κατοίκων, συμπαραστάθηκαν στα αιτήματά τους, αποκάλυψαν τις διαπλοκές και τους σχεδιασμούς ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα.

 

Σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο οι τοπικές εκλογές αντικειμενικά αποκτούν κεντρική πολιτική σημασία και στα αποτελέσματά τους θα αποτυπώσουν την έκφραση των διαθέσεων του κόσμου, όχι μόνο για τα λεγόμενα τοπικά ζητήματα, αλλά και για όλη την πολιτική κατάσταση.  Η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει μαζί με τη συμβολή της στους αγώνες, να παρέμβει και σε αυτό το πεδίο για να προβάλλει τις θέσεις και να ενισχύσει το ρεύμα της ανατροπής.

Η πολιτική σημασία των τοπικών εκλογών προσδιορίζεται από:

α) το έντονα ρευστό πολιτικό σκηνικό στο οποίο αποτυπώνονται και τα στοιχεία κρίσης του πολιτικού συστήματος.

β) την προσπάθεια των κυβερνητικών δυνάμεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να μην εκφραστεί μαζική λαϊκή καταδίκη της πολιτικής τους. Για αυτό προσπαθούν να «αποπολιτικοποιήσουν» τις εκλογές. Αυτή ήταν άλλωστε και μια επιδίωξη της αλλαγής του εκλογικού νόμου, που δεν προχώρησε, σε αυτό στοχεύει και ο ορισμός της ημερομηνίας των ευρωεκλογών μαζί με το β’ γύρο των «αυτοδιοικητικών» σε μία προσπάθεια αποτροπής της αυξημένης συμμετοχής σε αυτές και της μαζικής καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής.

γ) την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ i) να φανεί το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών σαν προάγγελος κυβερνητικής νίκης του ii) να αποτελέσουν μια πρώτη δοκιμασία του μοντέλου του κυβερνητικού «μετώπου σωτηρίας» (από ΑΝΕΛ και πρώην ΠΑΣΟΚ ως εξωκοινοβουλευτική αριστερά) iii) μέσα από τοπικά παραδείγματα δημοτικής-περιφερειακής διαχείρισης επιδιώκει να προβάλλει ένα γενικευμένο υπόδειγμα κεντρικής διακυβέρνησης

δ) την προσπάθεια της Χ.Α. να απαντήσει στο στρίμωγμα της με μια πολιτική εδραίωση, ενώ πιθανά οι εκλογές να αποτελέσουν και μια δοκιμασία πλευρών ενός νέο ρόλου (πχ. «καλή» Χ.Α., τοπικές συμμαχίες με ΝΔ)

ε) τις δοκιμές αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος και δοκιμασίας της νέας κεντροαριστεράς (πρωτοβουλία των 58, πρωτοβουλία 5 δημάρχων κλπ).

στ ) τη χρησιμοποίηση του τοπικού κράτους σαν μια αιχμή της επίθεσης απέναντι στους εργαζόμενους αλλά και σαν μέσο υλικής και ιδεολογικής ενσωμάτωσης τους

ζ) τους σημαντικούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για τοπικά και κεντρικά ζητήματα που δόθηκαν στον επίπεδο της πόλης-χώρου τα τελευταία 3 χρόνια (Κερατέα, Σκουριές, Φυλή, Ελληνικό, χαράτσια ΔΕΗ, αγώνες κατά διοδίων, ενάντια στις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων κ.α.) 

η) το γεγονός ότι στο επίπεδο της πόλης διεξάγεται μεγάλη πλευρά της μάχης για επιβίωση και ότι τα τελευταία χρόνια έχουν διαμορφωθεί πολύμορφες λαϊκές κινηματικές συλλογικότητες 

θ) τη δυνατότητα επανεμφάνισης σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο ενός ενισχυμένου ρεύματος της αντικαπιταλιστικής – αντι ΕΕ αριστεράς.

 

Β. Η κατάσταση στην «τοπική αυτοδιοίκηση» – τοπικό κράτος

Η «τοπική αυτοδιοίκηση» αποτελεί τμήμα του κρατικού μηχανισμού, αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής, ιδεολογικής, και οικονομικής λειτουργίας του αστικού κράτους που εξασφαλίζει την μακροπρόθεσμη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης, ακριβώς γιατί αυτές οι υλικές σχέσεις ορίζουν το πεδίο αναφοράς και τα όρια της.

Οι λειτουργίες της πέραν των άλλων σχετίζονται και με σημαντικότατες πολιτικές και ιδεολογικές πλευρές, επιτρέποντας την αποτελεσματικότερη οργάνωση του συνασπισμού εξουσίας σε τοπικό επίπεδο.

Η περίοδος από το 2010 έως σήμερα σηματοδοτείται από μια σειρά πολύ σημαντικών αλλαγών στο επίπεδο του τοπικού κράτους ξεκινώντας από την ψήφιση του Καλλικράτη μέχρι το μνημόνιο 3.

Βασική επιδίωξη των αλλαγών σε συνδυασμό με τη συνολικότερη διαδικασία περιστολής του δημόσιου τομέα είναι η κατάργηση των κοινωνικών παροχών και η ενίσχυση του κεφαλαίου ντόπιου και ξένου, η ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων τομέων, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας και φυσικού πλούτου, η αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος.

 

Β1. Η αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος και το τοπικό κράτος.

Ο «Καλλικράτης» αποτέλεσε και αποτελεί τη θεσμική βάση εφαρμογής της πολιτικής των μνημονίων στο επίπεδο του τοπικού και περιφερειακού κράτους. Είναι θεσμικό εργαλείο της επίθεσης απέναντι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα μέσω: α) της μεταφοράς μεγάλου αριθμού αρμοδιοτήτων πολλές από αυτές κοινωνικής πολιτικής από το κεντρικό στο τοπικό κράτος με επιδίωξη την υποβάθμιση, ιδιωτικοποίηση, ανταποδοτικότητα, με παράλληλη τεράστια μείωση της χρηματοδότησης των ΟΤΑ) β) της εφαρμογής κομβικών στοιχείων της συνολικότερης πολιτικής τοπικά με τη χρήση κατάλληλων «θεσμικών εργαλείων» (πχ. επιχειρησιακά προγράμματα, τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, εργασιακές σχέσεις-ΕΟΖ, προγράμματα «ωφελούμενων» ανέργων κ.α.) γ) των θεσμών-δομών για την εφαρμογή του μνημονιακού οικονομικού προγράμματος στους ΟΤΑ. δ) της προσαρμογής στις αποφάσεις της ΕΕ (Ευρωπαϊκός Χάρτης της ΤΑ, ΕΣΠΑ, αποφάσεις Λισαβόνας κ.ά.)

 

Εξυπηρετεί την κίνηση- κερδοφορία του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο, τους βασικούς άξονες της πολιτικής των μνημονιακών κυβερνήσεων και της τρόικας σε θέματα οικονομίας, εργασίας, εκμετάλλευσης του χώρου και του περιβάλλοντος και αντιδημοκρατικής θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος.

Παράλληλα ο συγκεντρωτικός ρόλος του δημάρχου και του περιφερειάρχη, η αντιδημοκρατική λειτουργία των επιτροπών, των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων, η αντιδημοκρατική συγκρότηση του τοπικού πολιτικού συστήματος και επιπλέον η οικονομική επιτροπεία στους δήμους αναδεικνύουν σε ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα αυτό της δημοκρατίας.

Η αλλαγή του εκλογικού νόμου που συζητήθηκε (και έχει αναβληθεί μόνο προσωρινά) αποτελεί βήμα στην αντιδραστική ανασυγκρότηση του τοπικού κράτους, στα πλαίσια της συνολικότερης τάσης του συστήματος. Διαφημίστηκε σαν απάντηση στη διαφθορά και πρόταση «αποκοματικοποίησης» των εκλογών και εκλογής των «ικανών». Δεν πρόκειται για «αποκομματικοποίηση» αλλά για ιδιόμορφή υπερπολιτικοποίηση υπέρ της κυρίαρχης πολιτικής κυβέρνησης –ΕΕ –μνημονίων. Πρόκειται για προσπάθεια βίαιης κατάργησης της πολιτικής αντιπαράθεσης και επιβολής μιας συζήτησης σε προσωπική / διαχειριστική βάση. Αποσκοπεί στην απόκρυψη, στρέβλωση της μαζικής εκλογικής καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής και των εκπροσώπων της, στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος στην κατεύθυνση διεύρυνσης των πολιτικών συμμαχιών συναίνεσης. στο χτύπημα της αριστεράς, ιδιαίτερα της αντικαπιταλιστικής, αντισυνδιαχειριστικής, επαναστατικής αριστεράς. Επιχειρεί να συμπληρώσει και σε θεσμικό επίπεδο τις αντιδραστικές αλλαγές στο τοπικό κράτος στην κατεύθυνση αντιδημοκρατικής θωράκισής του και προωθεί το γενικότερο πολιτικό ολοκληρωτισμό, που αντιστοιχεί στη βαθιά δομική καπιταλιστική κρίση και την καταιγιστική αντιλαϊκή επίθεση Κυβέρνησης – ΕΕ – Κεφαλαίου.

 

Β2. Η μνημονιακή οικονομική και κοινωνική πολιτική στο τοπικό κράτος

Η οικονομική πολιτική στο τοπικό κράτος κινείται γύρω από δύο άξονες. Μείωση των χρηματοδοτήσεων που το κεντρικό κράτος καταβάλει σε δήμους και περιφέρειες και διαμόρφωση μιας τέτοιας οικονομικής κατάστασης στους δήμους ώστε μέσα από μια σειρά προγράμματα («εξυγίανση» υπερχρεωμένων δήμων), δεσμεύσεις (ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί) και όργανα (παρατηρητήριο οικονομικής αυτοτέλειας) να αποκτούν όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στα μνημόνια τη μορφή «υγιούς επιχείρησης». Η ένταξη των ΟΤΑ στο γενικότερο πλαίσιο της «δημοσιονομικής προσαρμογής και ο έλεγχος από την τρόικα σε συνδυασμό με τον τρόπο κατανομής των κονδυλίων ΕΣΠΑ εντείνουν τον απευθείας έλεγχο τους από την ΕΕ.

Στα τρία χρόνια εφαρμογής του Καλλικράτη μειώθηκαν πάνω από  60% οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (Κ.Α.Π.) και -πρακτικά- εκμηδενίστηκε το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων (Π.Δ.Ε.). Ακόμη μεγαλύτερη υπήρξε η μείωση της ΣΑΤΑ (επιχορήγηση για επισκευές, συντηρήσεις και μικρές επενδύσεις).

Πολύ μεγάλος αριθμός των Δήμων έχουν ήδη χρεοκοπήσει (υπολογίζονται στο 90% του συνόλου). Δεν μπορούν να πληρώσουν μισθούς, λειτουργικές δαπάνες και τρέχοντα έξοδα. Διαμορφώνεται μια κατάσταση που οι δήμοι θα οδηγηθούν σε στάση πληρωμών και διακοπή παροχής των πιο κρίσιμων κοινωνικών υπηρεσιών σε ευρύτατα λαϊκά στρώματα με τραγικές συνέπειες. Υπηρεσίες όπως παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί, μεταφορές μαθητών, δημοτικά ιατρεία, ΚΑΠΗ, πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι», προνοιακές παροχές, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, καθαριότητα, δημοτικά έργα, περιβάλλον, δωρεάν προγράμματα μαζικού αθλητισμού δημοτικά ωδεία και άλλες πολιτιστικές δομές, η λειτουργία των σχολείων μέσω της υποχρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών, μπαίνουν σε δοκιμασία λειτουργίας και ιδιωτικοποίησης.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα εκτεταμένα τμήματα του εναπομείναντος κοινωνικού κράτους που είναι ενταγμένα στους Δήμους να καταρρέουν.  Και η κατάσταση θα επιδεινωθεί.

Το 3ο μνημόνιο και η πράξη νομοθετικού περιεχομένου ΦΕΚ 228/18.11.2012 είναι σαφή : Όλοι οι δήμοι παρακολουθούνται από ένα «Παρατηρητήριο» του Υπουργείου Οικονομικών (βλέπε τρόικα) για το αν έχουν απόκλιση από τους προϋπολογισμούς τους έστω και 10%. Οι προϋπολογισμοί όλων των δήμων έχουν αυτή την απόκλιση, λόγω και της μη καταβολής των πόρων από το κεντρικό κράτος. «Αυτοί οι δήμοι

υπάγονται υποχρεωτικά σε πρόγραμμα εξυγίανσης» και έχουν «υποχρέωση εφαρμογής παρεμβάσεων» που είναι : «αύξηση των ιδίων εσόδων από φόρους, τέλη, δικαιώματα και εισφορές», «αύξηση του ανώτατου συντελεστή επιβολής του τέλους Ακίνητης Περιουσίας σε ποσοστό μέχρι και 0,03% (100 πλασιασμός αφού σήμερα είναι 0,00035%) και επιβολή του τέλους υποχρεωτικά από το δήμο σύμφωνα με το ποσοστό αυτό μέχρι την οικονομική του εξυγίανση», «ο περιορισμός των δαπανών μόνο σε υποχρεώσεις μισθοδοσίας και λοιπές απολύτως ανελαστικές δαπάνες», «αναστολή προσλήψεων», «υποχρεωτικές μετατάξεις προσωπικού»  κ.α. Με το «αυτοδιοικητικό μνημόνιο» τα κονδύλια που αποδίδει το κράτος προς τους δήμους, χρήματα που σε μεγάλο βαθμό προέρχονται από το ΦΠΑ και το ΤΑΠ, δηλαδή φόρους που καταβάλουν οι εργαζόμενοι, θα δοθούν στις τράπεζες και τους προμηθευτές για την αποπληρωμή των δανείων και του χρέους τους.

Οι ΟΤΑ οδηγούνται στην κατεύθυνση της φορομπηξίας (αύξηση δημοτικών τελών), του περάσματος ακόμα περισσότερων υπηρεσιών στην σφαίρα ανταποδοτικότητας (όσες δεν είναι ήδη) ή στην αύξηση του κόστους των υπηρεσιών για όσες είναι ήδη, στην παραχώρηση ολόκληρων τομέων απευθείας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στην υλοποίηση των τεχνικών προγραμμάτων με ιδιαίτερα υψηλή συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο κόστος (με αντίστοιχα φυσικά οφέλη και προνομιακές συμβάσεις εκμετάλλευσης των έργων από τους ιδιώτες) στην εμπορευματοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών, και στην εκχώρηση τους σε εργαζόμενους και κατοίκους τόσο από την πλευρά λειτουργίας όσο και από την πλευρά της πώλησης των υπηρεσιών αυτών (Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, δημοτικοί θεσμοί αλληλεγγύης).

Στο έδαφος της κρίσης και της κοινωνικής καταστροφής περιορίζονται οι κοινωνικές παροχές μόνο προς τις εντελώς αδύναμες οικονομικά κοινωνικές κατηγορίες μέσω των προγραμμάτων αλληλεγγύης και της σύνδεσής τους με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. (κονδύλια για την αντιμετώπιση της φτώχειας) και οι δήμοι, στο όνομα κάλυψης των κενών, γίνονται φορείς των δοκιμών του μοντέλου της «κοινωνικής οικονομίας» (3^ος τομέας της οικονομίας).

Ειδικός κρίκος στην πορεία αυτή αποτελεί η κοινοτική χρηματοδότηση (ΕΣΠΑ) μιας σειράς κοινωνικών παροχών με χαρακτηριστικά παραδείγματα, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» παλαιότερα και σήμερα την «κάλυψη» θέσεων σε παιδικούς σταθμούς και τα προγράμματα «στήριξης» των ανέργων. Η κατεύθυνση αυτή συνδυάζεται με αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς στους δήμους. Ιδιαίτερα για το ΕΣΠΑ το ποιοτικό βήμα με τα τελευταία μέτρα είναι ότι δεν έχουμε απλά τις κατευθύνσεις των χρηματοδοτήσεων από την Ε.Ε. να καθορίζουν προς τα πού θα πάνε τα χρήματα -κυρίως στην επιχειρηματική δραστηριότητα-, αλλά εφόσον ναυαγήσει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (λόγω περικοπών) θα ελέγχονται κεντρικά από την ΕΕ και τον Ράιχενμπαχ πού θα διατεθούν οι πόροι και ποια προγράμματα θα χρηματοδοτηθούν.

Παράλληλα προωθείται η εκμετάλλευση και το ξεπούλημα της περιουσίας των ΟΤΑ μέσω του «Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε» που συγκροτήθηκε με τον εφαρμοστικό νόμο.

 

Β3. Επιχειρηματικότητα και τοπικό κράτος

Η οικονομική πολιτική σε συνδυασμό με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο διαμορφώνει το έδαφος για την επιχειρηματική στροφή των ΟΤΑ.

Βασικά σημεία της εμπλοκής αυτής είναι η προώθηση με βάση κυβερνητικές αποφάσεις, της παράδοσης σε επιχειρηματικούς ομίλους, ντόπιους, ευρωπαϊκούς και άλλους, κρίσιμων τομέων όπως η Διαχείριση Απορριμμάτων, υδατικού πλούτου, η διαχείριση δημόσιου χώρου και πλούτου (πχ. Ελληνικό, παραλίες κλπ). Ο ιδιαίτερος ρόλος τους στην προώθηση ΕΟΖ στους τομείς που ενδιαφέρουν το ελληνικό και διεθνές κεφάλαιο (ναυπηγεία Σύρου, τουρισμός Ρόδος, ενέργεια σε Θράκη και Πελοπόννησο κλπ).

Ενέργεια, τουρισμός και απορρίμματα είναι οι βασικοί τομείς που εμφανίζεται η επιχειρηματική εμπλοκή των ΟΤΑ ή η διευκόλυνση της ιδιωτικοποίησης.

Ο θεσμός των ΣΔΙΤ που έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του στους ΟΤΑ θα επεκταθεί.

Ταυτόχρονα έχει ανακοινωθεί ο μηδενισμός των κονδυλίων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και σε αντιστάθμισμα, η αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, στρατηγική του οποίου είναι η στήριξη της ιδιωτικής οικονομίας με άμεσες χρηματοδοτήσεις, κλπ.

Στο πλαίσιο αυτό οι Δήμοι και οι Περιφέρειες με τα Επιχειρησιακά Προγράμματα του ΕΣΠΑ, τα Ρυθμιστικά Σχέδια Αθήνας και Θεσσαλονίκης καθώς και με προγράμματα των Υπουργείων 'καλούνται" να διευκολύνουν την απελευθέρωση της ενέργειας, την ιδιωτικοποίηση του υδατικού πλούτου, των δημοσίων εκτάσεων και φυσικού πλούτου όπως άλλωστε προβλέπει και το νομοσχέδιο για τις επενδύσεις.

Στην τρέχουσα περίοδο πρέπει να σημειώσουμε ότι το ΕΣΠΑ θα παίξει κυρίως το ρόλο της «μόχλευσης» κεφαλαίων με συνδυασμένα επενδυτικά σχήματα δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Είναι χαρακτηριστική η αναβαθμισμένη αναφορά του επιχειρησιακού σχεδίου για την Περιφέρεια Αττικής στις fast track διαδικασίες αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, στο προχώρημα μεγάλων περιφερειακών σχεδιασμών όπως οι νέοι αυτοκινητόδρομοι, καθώς και στο άνοιγμα στην «οικονομία των υπηρεσιών» της μητροπολιτικής περιφέρειας (ανασχεδιασμός του μοντέλου παροχής υπηρεσιών με έντονη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, με αντίστοιχα χρηματοδοτικά κίνητρα).

 

Β4. Τοπικό κράτος: πυλώνας στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και την εκμετάλλευση

Στην αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων πάντα οι ΟΤΑ αποτελούν πεδίο εφαρμογής της αντεργατικής πολιτικής. Πρωτοστατούν στην καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων, πρωτοστατώντας στην υλοποίηση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης(ΤΣΑ) και παίρνοντας «πρωτοβουλίες» στο όνομα της ενίσχυσης της τοπικής αγοράς (παράδειγμα οι «Λευκές Νύχτες» στο εμπόριο με επέκταση του ωραρίου των καταστημάτων).

Αποτελούν το κυρίως πεδίο δοκιμασίας και εφαρμογής των πολιτικών της ΕΕ για μετατροπή της εργασίας από δικαίωμα σε «ανταλλακτικό εμπόρευμα» και της αναθεωρημένης Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Απασχόλησης, που προωθεί κοινωνικές πολιτικές για την ανεργία στην κατεύθυνση μετακίνησης από τις λεγόμενες «παθητικές» μορφές στήριξης (όπως το επίδομα ανεργίας) προς τις λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές αγοράς εργασίας» (ALMP- Active labour market policie). Το επίδομα ανεργίας με λίγα λόγια μετατρέπεται στη γνωστή μας «επιταγή εργασίας» προς τους εργοδότες που προσλαμβάνουν καταγεγραμμένους ανέργους. Στο τελευταίο μνημόνιο αναφέρεται πως η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται στην «ρύθμιση πληθώρας ελαστικών μορφών εργασίας όπως εκ περιτροπής, ημιαπασχόληση, τηλε-εργασία, εργασία μέσω υπηρεσιών (ιδιωτικών εννοεί) ευρέσεως προσωρινής εργασίας. Ο δρόμος προς την επιβολή τέτοιων μορφών εργασίας έχει ανοίξει, και μάλιστα προβάλλεται σαν μια φιλανθρωπική διέξοδος για το ίδιο το κράτος.  ΜΚΟ και τα «κοινωφελή» προγράμματα θα είναι ο δούρειος ίππος για τα σχέδια κυβέρνησης – ΕΕ- κεφαλαίου.

Με τις προσλήψεις μέσω ΜΚΟ, τα κοινωφελή προγράμματα εργασίας, τις προσλήψεις εργαζομένων των 500 «και κάτι» ευρώ που σκοπεύουν να εντάξουν σε διάφορα τεχνικά έργα αυτεπιστασίας υπό των μανδύα των «μέτρων κατά της ανεργίας», τους «ωφελούμενους – ανέργους», τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ), εφαρμόζεται σε μαζική κλίμα η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο τομέα και ο δοκιμαστικός σωλήνας εφαρμογής των πολιτικών της ΕΕ για την εργασία.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το κυρίως πεδίο εφαρμογής των παραπάνω μορφών εργασίας είναι οι κοινωνικές υπηρεσίες με άμεση αντανάκλαση στην καθημερινότητα των κατοίκων και των εργαζομένων.

Ιδιαίτερα πρέπει να σταθούμε στις ΚΟΙΝΣΕΠ, που είναι μια μορφή που προωθείται έντονα το τελευταίο διάστημα. Οι ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ κυρίως καλύπτουν κοινωνικές υπηρεσίες (Βοήθεια στο Σπίτι, βρεφονηπιακοί σταθμοί, φύλαξη δημόσιων χώρων, πολιτισμός αθλητισμός κ.α.). Αποτελούν ένα μέσο εύρεσης φτηνών εργαζόμενων χωρίς δικαιώματα, προωθούν την ανακύκλωση της ανεργίας, και την αναδιανομή της φτώχειας. Αιτιολογούνται σαν μια επιλογή αντίβαρο στην ανάγκη λειτουργίας υπηρεσιών που δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω απαγόρευσης προσλήψεων και ενεργοποίησης απολύσεων – λύσεων συμβάσεων. Οι εργαζόμενοι σε αυτές μετατρέπονται σε μετόχους. Εντάσσονται πολιτικά και ιδεολογικά στο τρίτο μοντέλο οργάνωσης της οικονομίας.

Οι διαθεσιμότητες και όλες αυτές οι εργασιακές αλλαγές στους δήμους θα ενισχύσουν και αυτές τη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών.

 

Β5. Τοπικό κράτος: μακρύ χέρι της πολιτικής της ΕΕ.

Η ΕΕ με τις οδηγίες και τις αποφάσεις της επιβάλλει καθημερινά τις πολιτικές σε όφελος του κεφαλαίου.

Εμπλέκεται σε μια σειρά από τομείς λειτουργίας και συγκρότησης των ΟΤΑ (κοινωνικές υπηρεσίες, εργασιακές σχέσεις, έργα κ.α.)

Δεν υπάρχει τομέας των κοινωνικών υπηρεσιών που να αφορά τους ΟΤΑ που να μην προωθούνται σήμερα αντιδραστικά μέτρα. Για παράδειγμα στο θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών υπάρχει ευρωπαϊκή οδηγία που επιβάλλει το «τέλος ταφής», ώστε να γίνουν «ανταγωνιστικές» οι τεχνολογίες των σκουπιδιών (κυρίως η καύση) της μαφίας των σκουπιδιών και να ιδιωτικοποιηθούν οι υπηρεσίες αυτές, πράγμα που θα προκαλέσει διπλασιασμό των δημοτικών τελών τουλάχιστον. Αντίστοιχα οι κοινοτικές πρωτοβουλίες για τις αστικές αναπλάσεις επιβάλλουν την ανταποδοτικότητα στις υπηρεσίες αυτές, και τη μετατροπή τους σε πεδία τραπεζικής- επιχειρηματικής κερδοφορίας έτσι ώστε ο εργαζόμενος να πληρώνει για αυτές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Επιβάλλει τα έργα να εντάσσονται σε κοινοτικά προγράμματα όπως το JESSICA υποχρεώνοντας όχι μόνο την εμπλοκή του κατασκευαστικού κεφαλαίου αλλά και τους δήμους να δανείζονται μεγάλο ποσό του έργου από τις τράπεζες. «Αξιοποιεί» την κρίση για να παρέμβει με το πρόσημο «κοινωνική υπευθυνότητα, βιώσιμη ανάπτυξη, υπεύθυνοι οργανισμοί, ενεργοί πολίτες, εθελοντισμός» για να διαμορφώσει δομές αλληλεγγύης (κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία, φαρμακεία, φροντιστήρια, τοπικά σύμφωνα αλληλεγγύης κλπ) που χρηματοδοτούνται από το πρόγραμμα για την καταπολέμηση της φτώχειας, συνεργάζονται και χρηματοδοτούνται από το κεφάλαιο (εφαρμογή των πολιτικών της ΕΕ για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη), προωθούν όχι μια πραγματική αλληλεγγύη για αυτούς που έχουν ανάγκη αλλά  μια  επίφαση αλληλεγγύης και λειτουργούν σαν «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τις ευθύνες του κεφαλαίου και μέσο ιδεολογικής και πολιτικής ενσωμάτωσης. Αντίστοιχα για τις εργασιακές σχέσεις, τις ΕΟΖ κλπ.

Γίνεται βαθύτερα αντιλαϊκός ο προσανατολισμός του ΕΣΠΑ, πιο στοχευμένος στην εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων και των ιδιωτικοποιήσεων και διαμορφώνεται κατεύθυνση πλήρους υποταγής κάθε «αναπτυξιακού» σχεδιασμού στο Μνημόνιο, στο «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» της ΕΕ και στην αντιδραστική νέα στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020». Χαρακτηριστικά το νέο ΕΣΠΑ 2014 – 2020 δεν προσανατολίζεται πλέον σε υποδομές, αλλά καθορίζει ότι «έμφαση θα δοθεί στην καινοτομία, την έρευνα και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας».

Η σύνδεση με ΕΕ γίνεται πιο άμεση και ασφυκτική  με την επιτήρηση και υψηλή εποπτεία των Ράϊχενμπαχ και Φούχτελ (συνάντηση Νυρεμβέργης, «μυστικά δείπνα» κ.ά.).

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι ο Καλλικράτης αποτέλεσε τον ειδικό δίαυλο για την εφαρμογή των πολιτικών της ΕΕ στο τοπικό κράτος και την εναρμόνισή του ακριβώς σε αυτές τις πολιτικές. Οι οποίες προϋπήρχαν του Καλλικράτη, ενώ διαμορφώνονται και πολιτικές με σχετική αυτοτέλεια από τον Καλλικράτη.

Άρα η πάλη ενάντια στις πολιτικές της ΕΕ και την ίδια την ΕΕ έχει σχέση αλλά και αυτοτέλεια σε σχέση με την πάλη ενάντια στον Καλλικράτη και δεν πρέπει να εκφυλίζεται μόνο σε έναν αντκαλλικρατικό στόχο.

Συνολικά έχουμε αναβάθμιση της ανασυγκρότησης του κράτους σε τοπικό και κεντρικό σε διασύνδεση με το – υπερεθνικό επίπεδο και με βαθύτερη σύμφυσή των τριών επιπέδων. Αναβάθμιση της σχέσης του τοπικού κράτους με το κεφάλαιο και την ΕΕ. Οι δήμοι και πολύ περισσότερο οι περιφέρειες δεν έχουν σχέση με δημοκρατία και λαϊκή συμμετοχή, υπάρχουν τόσο ασφυκτικά πλαίσια που δεν επιτρέπουν ούτε ένα στοιχειώδες ανεξάρτητο φιλολαϊκό σχέδιο.

Σε αυτά τα πλαίσια η «συνεισφορά» του «Καλλικράτη» ήταν καθοριστική, αφού ενέτεινε την εμπέδωση ενός μοντέλου τοπικού κράτους το οποίο μπορεί ανά πάσα στιγμή να προσαρμόζεται στον επιτελικό σχεδιασμό του κεντρικού κράτους και κυρίως να κάνει σαφές  ότι δεν μπορούν να υπάρξουν αποκλίσεις από μια συνολικότερη στρατηγική που απαιτεί συγκεκριμένους ρόλους για κάθε επίπεδο διοίκησης και εξουσίας.

Πρέπει να εκτιμήσουμε ότι χωρίς το βήμα του «Καλλικράτη» οι επιχειρούμενες αναδιαρθρώσεις στο κράτος και την οικονομία θα φάνταζαν πολύ πιο απόμακρες ακόμα και στο σημερινό πολιτικό προσωπικό του τοπικού κράτους, το οποίο κλήθηκε να τις εφαρμόσει στο πεδίο των αρμοδιοτήτων του.

Παράλληλα το θέμα της απειθαρχίας, ρήξης με τις οδηγίες και την πολιτική της ΕΕ, στο πλαίσιο του συνολικού αγώνα για ρήξη και αποδέσμευση δεν είναι απλώς ιδεολογικό θέμα, αλλά όρος για την υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών και πολύ περισσότερο ενός συνολικότερου αντικαπιταλιστικού προγράμματος.

 

Γ. Η γενικότερη συγκυρία της αστικής αναδιάρθρωσης στο χώρο

H στρατηγική της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης επέδρασε καθοριστικά στην εξέλιξη των χωρικών δομών, ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό, ειδικό βάρος έλαβε η ανάπτυξη μητροπολιτικών αστικών κέντρων και περιοχών διεθνούς εμβέλειας, ως έκφραση της έντασης της κεφαλαιακής συσσώρευσης ακριβώς στις περιοχές όπου συγκεντρώνονται οι οικονομικοί, πολιτικοί και ιδεολογικοί όροι που εξασφαλίζουν την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Παράλληλα, κωδικοποιήθηκε η ευρωπαϊκή χωροταξική στρατηγική και οι σχετικοί κοινοτικοί μηχανισμοί, όπως το «σχέδιο ανάπτυξης κοινοτικού χώρου» (Σ.Α.Κ.Χ.), το «ευρωπαϊκό ταμείο περιφερειακής ανάπτυξης» κ.α. με σκοπό την εναρμόνιση των εθνικών αναπτυξιακών και χωροταξικών πολιτικών σε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά και την υλοποίηση συγκεκριμένων μέτρων και δράσεων σε κάθε επιμέρους κοινωνικό σχηματισμό.

Κατ' αντιστοιχία στον ελληνικό χώρο, την τελευταία και πλέον δεκαετία, από την περίοδο των «μεγάλων έργων» του σημιτικού εκσυγχρονισμού και της προετοιμασίας για τους ολυμπιακούς αγώνες, επιχειρήθηκε, με εξαιρετική ένταση, μια γενικότερη αναδιάρθρωση σε σχέση με τη χωρική οργάνωση των παραγωγικών δραστηριοτήτων και αντίστοιχα την οργάνωση του χώρου, των αστικών συγκεντρώσεων και ειδικότερα των αστικών – μητροπολιτικών περιοχών. Ταυτόχρονα, εναρμονίστηκε η εθνική νομοθεσία με το ευρωπαϊκό πρότυπο (ΓΠΧΣΑΑ, ειδικά χωροταξικά σχέδια τομεακού χαρακτήρα), εξειδικεύοντας τις ευρωπαϊκές αναπτυξιακές κατευθύνσεις σε περιφερειακό επίπεδο, που παράλληλα και με τον έλεγχο των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων (ΕΣΠΑ, ΘΗΣΕΑΣ κλπ) έθετε ως στόχο να αποτελέσει η χώρα πύλη εισόδου των ευρωπαϊκών κεφαλαίων στην νοτιοανατολική μεσόγειο και τα βαλκάνια, αλλά και να ενισχυθούν στο εσωτερικό κυρίαρχες μερίδες του ελληνικού κεφαλαίου (κατασκευές, τηλεπικοινωνίες, τουρισμός). Επίσης, η διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας (Σχέδιο Καποδίστριας, Πρόγραμμα Καλλικράτης) συνέτεινε τόσο στο να εκσυγχρονισθούν πλευρές της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού που αφορούν την τοπική αυτοδιοίκηση και τις οικονομικές της λειτουργίες, ως φορέα υλοποίησης κατά τόπους των αναπτυξιακών σχεδιασμών και στην ενίσχυση των πολιτικών και ιδεολογικών λειτουργιών της, όσο και στην προσαρμογή στο κυρίαρχο ευρωπαϊκό περιφερειακό μοντέλο. Με την ολοκλήρωση της διοικητικής μεταρρύθμισης, ακυρώθηκαν όψεις της προηγούμενης μορφής διαχείρισης, που αποτελούσαν και μηχανισμούς ενσωμάτωσης των λαϊκών αναγκών και διεκδικήσεων και είχαν κωδικοποιηθεί με διάφορες μορφές, όπως μια σχετική μέριμνα για την προστασία του περιβάλλοντος, έστω και με τη μορφή της θεσμικής κατοχύρωσης, η διασφάλιση των όρων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης σαν κοινωνικές παροχές (δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, εργασία, ασφάλιση, υγεία, στέγαση, δωρεάν μεταφορές, αναψυχή, έργα προστασίας του περιβάλλοντος κλπ), υπό τη σκέπη του «κράτους δικαίου», η δυνατότητα εκπροσώπησης του λαϊκού παράγοντα σε πλευρές του κρατικού μηχανισμού (τοπική αυτοδιοίκηση). Δημιουργήθηκαν όμως νέοι μηχανισμοί ενσωμάτωσης μέσω μιας ψευδεπίγραφης συμμετοχής των πολιτών και «νέων» δομών (π.χ. θεσμοθέτηση επιτροπών διαβούλευσης, συνήγορος του δημότη και της επιχείρησης, κ.α.)

 

Δ. Η αστική αναδιάρθρωση στο χώρο στην περίοδο της κρίσης

 

Η επίδραση της κρίσης, τα μνημόνια και οι κατευθύνσεις τους, η συνολική οικονομική κατάσταση έχουν επιδράσει στους σχεδιασμούς για το χώρο και την αξιοποίησή του. Βασική ιδέα είναι ένα «τσουνάμι» που τα πάντα διαλύονται και κάθε περιορισμός του ιδιωτικού κεφαλαίου αίρεται, στο όνομα της «ανάπτυξης» που θα εξυπηρετήσει την αποπληρωμή του χρέους. Οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι οδηγούνται σε ιδιωτικοποιήσεις με το πέρασμα τους στο Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας και η γη στο κεφάλαιο.

Υπάρχουν τα εξής στοιχεία που ξεχωρίζουμε κατ αρχήν.

α) Οι πολιτικές των Μνημονίων έχουν και εφαρμογή στο χώρο με κύριο χαρακτηριστικό τους την κατάργηση, στην πράξη, κάθε πολεοδομικής ρύθμισης που θα μπορούσε να επικαλείται και το δημόσιο συμφέρον και η αντικατάσταση της με περιβαλλοντοκτόνες ρυθμίσεις παράδοσης της γης στο κεφάλαιο. Έχει θεσμοθετηθεί η «δραστική απλοποίηση» της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων. Χαρακτηριστικά ο έλεγχος των περιβαλλοντικών επιπτώσεων δεν θα ανήκει στο «κακό και διεφθαρμένο δημόσιο», αλλά σε ιδιώτες τους οποίους όμως θα ελέγχει το δημόσιο. Με τη διαδικασία του fast track το κάθε επιχειρηματικό σχέδιο αναγορεύεται σε «εθνικό στόχο» και με `a la carte Προεδρικά Διατάγματα γίνεται πλέον εφικτή η παράκαμψη των «εμποδίων» των νόμων για την περιβαλλοντική προστασία και το χωροταξικό - πολεοδομικό σχεδιασμό, με μόνο στόχο την εξασφάλιση της κερδοφορίας των κεφαλαίων που θα επενδύονται. Ενδεικτικό αποτελεί η ανακοίνωση στις 15/1/14 των ΥΠΕΚΑ, Δήμου Αθήνας και Περιφέρειας Αττικής για το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Αστικής Παρέμβασης (ΣΟΑΠ) στο κέντρο της Αθήνας, που χρηματοδοτείται με πρώτο στόχο την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας.

β) Το ξεπούλημα δημόσιου χώρου, τεχνικών υποδομών (αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, σιδηρόδρομοι), και πλουτοπαραγωγικών πηγών (ορυχεία). Δηλαδή, όλων των κρίσιμων πόρων για την επιβίωση του ελληνικού λαού στο όνομα αποπληρωμής του δημόσιου χρέους. Η τεράστια περιουσία του κράτους και όλων των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου βαφτίστηκε «ιδιωτική περιουσία του δημοσίου» και μεταβιβάστηκε πραξικοπηματικά στο περίφημο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.: ακίνητη και κινητή περιουσία, άυλα δικαιώματα, δικαιώματα εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου, δικαιώματα αξιοποίησης ακόμα και των φυσικών και πολιτιστικών μνημείων της χώρας. Και σε αυτήν την περίπτωση, η «αξιοποίηση» και εκμετάλλευση μπορεί να γίνει κατά παρέκκλιση των περιβαλλοντικών, χωροταξικών και πολεοδομικών ρυθμίσεων, ενώ θα μπορούν να καταπατούνται για την «αξιοποίηση και αναβάθμισή» τους, ο αιγιαλός, η παραλία, ο θαλάσσιος πυθμένας, να πραγματοποιούνται προσχώσεις στη θάλασσα και να διαμορφώνονται πάνω τους τεχνητές κατασκευές!

γ) Ενισχύεται ο ρόλος της «ασφάλειας» σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την πόλη: κέντρο-γκετοποίηση, ασφαλείς γειτονιές για πλούσιους, οργάνωση λιμένων με προδιαγραφές αεροδρομίων κλπ

δ) Εφαρμόζονται μια σειρά τεχνικές πχ. (τράπεζα γης, αγορά δικαιωμάτων γης) που ενισχύουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση του χώρου.

ε) Ενισχύεται η «δίωξη» της λαϊκής ιδιοκτησίας στην κατοικία. Με την πολιτική φορολογίας στα ακίνητα (Χαράτσι ΔΕΗ, ΕΝΦΙΑ κλπ), την αδυναμίας αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων, την αδυναμία ολοένα και περισσότερων οικογενειών να πληρώσουν το ενοίκιο τους, το νέο νόμο για τους πλειστηριασμούς, οδηγούμαστε στην αδυναμία διατήρησης της μικρής ιδιοκτησίας για τα ασθενέστερα στρώματα, σε ταχύτατη αύξηση των αστέγων και αύξηση των πλειστηριασμών οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό αφορούν πρώτη κατοικία και συγκεντροποίηση της ιδιοκτησίας κατοικιών μέσω των τραπεζών και εφοριών σε distress fund και εταιρείες real estate.

Συμπερασματικά έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση κατάργησης οποιαδήποτε περιβαλλοντικής προστασίας και έννοιας δημόσιου χώρου. Το δημόσιο συμφέρον εκτρωματικά ταυτίζεται με την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους και των απαιτήσεων που αυτό κουβαλάει και διαμορφώνεται ένα μοντέλο φτώχειας και περιβαλλοντικής καταστροφής.

 

Ε. Η πολιτική παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις τοπικές εκλογές

Βασικός μας στόχος για την περίοδο είναι ο αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και της δικομματικής κυβέρνησης, όπως και κάθε κυβέρνησης που ακολουθεί την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Έχουμε επίγνωση ότι δεν υπάρχει περιθώριο για μια «φιλολαϊκή» κυβερνητική διαχείριση στο πλαίσιο του ευρώ, της ΕΕ και του συστήματος. Παλεύουμε για μια γενική αντεπίθεση του κινήματος με συνολικό αντικυβερνητικό, αντιμνημονιακό, αντι-ΕΕ και αντικαπιταλιστικό αγώνα για: να μην περάσουν τα παλιά και νέα βάρβαρα μέτρα και το νέο μνημόνιο, η προσπάθεια αντιδραστικής στροφής στο πολιτικό σύστημα και το χτύπημα των λαϊκών ελευθεριών και του κινήματος. Για την υπεράσπιση της ζωής των εργαζόμενων στην πάλη για την επιβίωση και τη βελτίωσης της θέσης τους.  Για να ανοίξει ο δρόμος συνολικά για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου-κυβέρνησης-ΕΕ, ενάντια στην αντιδραστική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού που θέλει να φορτώσει στους εργαζόμενους την κρίση.

Σε αυτό το πλαίσιο με την παρέμβασή μας στις τοπικές εκλογές επιδιώκουμε:

• Να καταδικασθούν η συγκυβέρνηση και η πολιτική της τόσο γενικά, όσο και ειδικά στο επίπεδο πόλης και τοπικού κράτους, να καταδικασθεί η βάρβαρη αντεργατική πολιτική κεφαλαίου – ΕΕ –ΔΝΤ, ο φασισμός και ο κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός.
• Να απομονωθούν, να μείνουν έξω από τις γειτονιές και τους δήμους οι υποψήφιοι νεοναζιστές δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής.
• Να καταδικασθούν οι κεντροαριστερές λογικές διαχείρισης και αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος (κίνηση 58, ΔΗΜΑΡ, κίνηση των 5 Δημάρχων κλπ.).
• Να μην περάσει η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ για εκλογική στήριξη του προσδίδοντας στις τοπικές εκλογές χαρακτήρα επιστεγάσματος της συγκρότησης «αριστερής» κυβέρνησης διαχείρισης της κρίσης. Να αποκαλυφθεί η ανεπάρκεια του να δώσει την αναγκαία απάντηση για την ανατροπή της επίθεσης, να ηττηθεί η πολιτική κυβερνητισμού και διαχείρισης εντός του ευρώ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που προωθεί.
• Να αποκαλυφθεί η λογική του ΚΚΕ εγκατάλειψης των ανατρεπτικών πολιτικών στόχων και άρνησης άμεσου αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης.
• Να ενισχυθεί η αριστερά που στέκεται ανατρεπτικά απέναντι στην κοινωνική λεηλασία του σύγχρονου καπιταλισμού, που προωθεί την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων του, της ΕΕ και του ΔΝΤ, με το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα, με κομβικούς πολιτικούς στόχους ρήξης, που προκρίνει σαν κρίσιμο στοιχείο για την ανατροπή της επίθεσης και την αλλαγή στη ζωή μας την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και τις μορφές συλλογικής εργατικής και λαϊκής οργάνωσης, που παλεύει στην πράξη για την κοινή δράση όλης της αριστεράς στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, που προωθεί τη μετωπική συμπόρευση όλων των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, αντι-ιμπεριαλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

 

Θεωρούμε ότι όλη η διαδικασία (προεκλογικές διεργασίες, αποτελέσματα) και η παρέμβασή μας πρέπει να έχει στόχο να συμβάλει στην ανασυγκρότηση και αναζωογόνηση  του εργατικού λαϊκού κινήματος και των αγώνων με  βασική προτεραιότητα μας την ενίσχυση της πάλης για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και την επιβίωση του λαού. Πιστεύουμε ότι βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι η συγκρότηση μαχόμενου λαϊκού κινήματος στην πόλη κόντρα σε λογικές διαχείρισης και η ενίσχυση της ρεύματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Στο πλαίσιο της συγκρότησης μαχόμενου λαϊκού κινήματος έχει κομβική σημασία η οργάνωση του λαού σε δικά του όργανα και θεσμούς επιβολής της λαϊκής θέλησης, ανταγωνιστικούς προς τους δήμους και τις περιφέρειες. Θεωρούμε κάτι τέτοιο αναγκαίο όχι μόνο γιατί απαντάει στα επείγοντα μέτωπα του σήμερα αλλά γιατί διαμορφώνει και συνείδηση της αναγκαιότητας και της δυνατότητας οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να ορίζουν τη ζωή τους, αποτελεί εμβρυακή δοκιμασία της αντίληψης για την άλλη κοινωνία.

Η συμμετοχή της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και η επιδίωξη για εκλογή υποψηφίων της στα συμβούλια έρχεται να υπηρετήσει αυτή την αναγκαιότητα συγκρότησης του κινήματος. Σαν άλλο ένα μέσο συμβολής στη λαϊκή οργάνωση μέσα από την αποκάλυψη αντιλαϊκών πολιτικών και μέτρων, σαν βήμα παρέμβασης των λαϊκών συλλογικοτήτων οργάνωσης και διεκδίκησης. Σαν μέσο αξιοποίησης, χωρίς αυταπάτες, οποιαδήποτε ευκαιρίας παρουσιάζεται μέσα και από τον θεσμικό δρόμο για να καθυστερείς, να παρεμποδίζεις ή να δυσκολεύεις τον αντίπαλο.

Αυτό επιβάλλει την ανάγκη αυτοτελούς παρέμβασης και σε διαχωρισμό με τα σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ  του ανατρεπτικού αντικαπιταλιστικού ρεύματος και ενίσχυσής του και ταυτόχρονα πρωτοβουλίες σε ενωτική μετωπική κατεύθυνση για συσπείρωση αγωνιστών του κινήματος, δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, ανατρεπτικής αριστεράς. Το γεγονός ότι συμπίπτουν με τις ευρωεκλογές αποτελεί ευκαιρία μιας αναβάθμισης της αντι-ΕΕ παρέμβασης μέσα από την αποκάλυψη του ρόλου της ΕΕ στο τοπικό κράτος και δια αυτού στην καθημερινή ζωή των εργαζομένων και διευκόλυνσης διαμόρφωσης αντίστοιχων στόχων πάλης στο μαζικό κίνημα.

 

ΣΤ. Πολιτικό πλαίσιο στόχων πάλης

Καταθέτουμε σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ως προτάσεις-σκέψεις προς τους αγωνιστές των κινήσεων και σχημάτων περιφέρειας και πόλης,  το παρακάτω πλαίσιο στόχων πάλης. Το πλαίσιο αυτό συνδέεται με το συνολικό μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Ανάλογα με την περιοχή ορισμένες πλευρές του αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα και ανά περιοχή χρειάζεται να πλαισιωθεί από θέσεις και για την ανάδειξη των διαφόρων τοπικών ζητημάτων.

Μιλάμε για πλαίσιο στόχων και πρόγραμμα πάλης, γιατί πιστεύουμε ότι η οποιαδήποτε ανάσχεση, καθυστέρηση ή ανατροπή μέτρων, η επιβίωση της εργαζόμενης πλειοψηφίας και πολύ περισσότερο η ανατροπή και μια άλλη κατάσταση κοινωνικής και πολιτικής εξουσίας δεν είναι θέμα ενός προγράμματος που θα τα λέει καλά ή καλύτερα, αλλά πρώτα και κύρια είναι θέμα της συγκρότησης ενός πολιτικού λαϊκού κινήματος με τα δικά του συλλογικά όργανα, που θα υιοθετεί ένα τέτοιου τύπου πρόγραμμα πάλης, θα πιστεύει στην ανάγκη να παλέψει για αυτούς τους στόχους και που όταν δημιουργηθούν και οι κοινωνικοί και πολιτικοί όροι εφαρμογής πλευρών του θα μπορεί να τους υπερασπίσει.

Προμετωπίδα αυτού του προγράμματος πάλης είναι η ανατροπή της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ στους ΟΤΑ και την κοινωνία, και της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, που την εφαρμόζει. Η πάλη για να ανοίξει ο δρόμος για την άμεση βελτίωση της ζωής του λαού, για τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά του δικαιώματα, ενάντια στην βάρβαρη λιτότητα, την επιχειρηματικοποίηση - ανταποδοτικότητα και την υποταγή στο κεφάλαιο τοπικό ή «εθνικό», την αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος, την ΕΕ, στα πλαίσια του ευρύτερου αγώνα για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης.

 

1. Για τα κοινωνικά δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζόμενων

α) Εργασία-Ανεργία

 

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Να ανακληθούν οι διαθεσιμότητες – απολύσεις. Όχι στη φτηνή, ελαστική, ευέλικτη, μερική, προσωρινή, ανασφάλιστη και χωρίς δικαιώματα εργασία.  Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις όχι στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στα επιδόματα ανεργίας, για να έχουμε όλοι αξιοπρεπή διαβίωση. Όχι στην απλήρωτη δουλειά, στην επέκταση του ωραρίου λειτουργίας  τις Κυριακές και τις αργίες, όχι στην παραβίαση του 8ωρου και στην εντατικοποίηση. Προσλήψεις ανέργων με πλήρη απασχόληση και αμοιβή για τη λειτουργία των κοινωνικών υπηρεσιών, την εκτέλεση των έργων υποδομής και των τεχνικών έργων. Για όλους τους άνεργους επιδόματα ανεργίας για όλο το διάστημα που είναι εκτός εργασίας, δωρεάν πρόσβαση σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, συγκοινωνίες, δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες στους δήμους, να μην πληρώνουν δημοτικά τέλη. Μείωση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση. Να πληρώσουν το κόστος οι τράπεζες και οι εργοδότες που έκλεψαν τα ασφαλιστικά ταμεία. Λιγότερες ώρες δουλειά – αύξηση των θέσεων εργασίας - δουλειά για όλους.

 

Ειδικά για τους ΟΤΑ

Καμία απόλυση εργαζομένου στους ΟΤΑ, κανένας εργαζόμενος στην εφεδρεία – διαθεσιμότητα. Να γυρίσουν πίσω όλοι οι απολυμένοι. Προσλήψεις με συμβάσεις μόνιμης και σταθερής δουλειάς με γνώμονα τις ανάγκες λειτουργίας για το κοινωνικό συμφέρον. Όχι στα προγράμματα προσωρινής εργασίας. Όχι στην ανάθεση κοινωνικών υπηρεσιών σε ΜΚΟ που είναι οι σύγχρονες δουλεμπορικές εταιρείες και σε ΚΟΙΝΣΕΠ. Όχι στην εκμετάλλευση των εργαζόμενων μέσω των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας και του θεσμού των «ωφελούμενων». Να περάσουν- ενταχθούν όλα τα Νομικά Πρόσωπα στο δήμο και μαζί όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτά ώστε να διασφαλιστεί η εργασία τους.

 

β) Χαράτσια - Φορολογία – Καταλήστευση λαϊκού εισοδήματος

Όχι στη φορολογική αφαίμαξη της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων με τους έμμεσους και άμεσους φόρους. Κατάργηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης (φάρμακα κ.α.) και στα κοινωνικά αγαθά (ρεύμα, νερό, πετρέλαιο, φυσικό αέριο). Να αλλάξει ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της άμεσης φορολογίας και οι χαμηλοί συντελεστές για τα μεγάλα εισοδήματα φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων. Καμιά  άμεση φορολόγηση κάτω από το όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης. 

Να φορολογηθούν τα κέρδη και η μεγάλη ακίνητη και κινητή περιουσία και τα είδη πολυτελείας. Όχι στις φοροαπαλλαγές και τις επιδοτήσεις του κεφάλαιου με οποιοδήποτε μορφή (χορηγίες, δωρεές, επέκταση εργασιών, υποδομών, αλλαγή έδρας, κ.α.). Να πληρώσουν οι εφοπλιστές.  Να φορολογηθούν οι off-shore. Να υπάρξει άμεση έκτακτη φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου πάνω από 50%.

 

Ειδικά για τους ΟΤΑ

Κατάργηση κάθε τοπικής φορολογίας για τη λαϊκή κατοικία.  Όχι στις αυξήσεις των δημοτικών τελών και φόρων, όχι στα τεχνάσματα για αύξηση της φορολογίας με τις πλασματικές τιμές ζώνης και τις αντικειμενικές αξίες, που είναι πολλαπλάσιες από τις τιμές πώλησης των κατοικιών. Αύξηση δημοτικών φόρων και τελών σε μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες. Όχι στις κατασχέσεις μισθών και περιουσίας μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων για χρέη σε δήμους-κράτος. Επαναφορά του ύψους της χρηματοδότησης των ΚΑΠ που έχουν περικοπεί, καμιά νέα αρμοδιότητα χωρίς τους αντίστοιχους πόρους. των δήμων από το κράτος. Άμεση απόδοση από το κράτος στους ΟΤΑ των χρωστούμενων πόρων (φόροι που έχουν καταβάλει οι εργαζόμενοι), να σταματήσει το μπαλάκι για το θέμα των εσόδων ανάμεσα σε κεντρικό κράτος και δήμο για να υποβαθμίζονται και οι διαλύονται οι κοινωνικές παροχές. Οι δήμοι να σταματήσουν να παίρνουν δάνεια, να διοχετεύουν το χρήμα στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και να μετακυλύουν τα χρέη στους κατοίκους.

 

γ) Στέγη, Ενέργεια-Νερό κ λαϊκές ανάγκες

Η στέγαση είναι δικαίωμα όλων. Όχι στην πολλαπλή φορολόγηση της κατοικίας με τη μονιμοποίηση και επέκταση του χαρατσιού με τον ΕΝΦΙΑ και με τα δημοτικά τέλη, δημοτικούς φόρους και Τέλος Ακίνητης Περιουσίας μέσα από το λογαριασμό της ΔΕΗ.

Καμιά κατάσχεση κατοικίας όσων έχουν πάρει δάνειο και έχουν χάσει τη δουλειά τους, είναι απλήρωτοι ή τους έχουν μειώσει μισθό και σύνταξη.  Κανένας πλειστηριασμός για χρέη σε δημόσιο, τράπεζες. Κανένα λαϊκό σπίτι στα χέρια κράτους, τραπεζών. Διαγραφή χρεών προς κράτος και τράπεζες των μακροχρόνια ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων και φτωχοποιημένων στρωμάτων.  Μείωση των δανείων των λαϊκών νοικοκυριών ανάλογη με τη μείωση του εισοδήματος και τη μείωση της τιμής της κατοικίας. Απαλλαγή τους από το δάνειο, όταν έχει εξοφληθεί ήδη το κεφάλαιο. Επιδότηση του ενοικίου για όλους τους άνεργους και φτωχούς που δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία. Λειτουργία στεγαστικής πίστης σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες με άτοκα στεγαστικά δάνεια για τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους

Ενέργεια – νερό – μεταφορές – θέρμανση - επικοινωνίες δεν είναι εμπορεύματα, είναι κοινωνικά αγαθά που πρέπει να είναι δωρεάν για όλο το λαό. Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο. Όχι φόρους στο πετρέλαιο θέρμανσης και στο φυσικό αέριο. Μειώσεις και όχι στις αυξήσεις τιμολογίων της ΔΕΗ, του νερού, του ΟΤΕ. Όχι στις επιπλέον χρεώσεις στους λογ/σμούς. Όχι στην ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση – ξεπούλημα ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ-ΕΥΔΑΘ. Δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και λειτουργία τους με βάση τις λαϊκές ανάγκες.

Ειδικά για τους ΟΤΑ

Μέριμνα για τη στέγαση όλων των αστέγων. Ξενώνες για όλους τους φοιτητές, τους αστέγους, πρόσφυγες και μετανάστες. Κανένας άστεγος στο δρόμο. Απαλλοτρίωση κενών και αχρησιμοποίητων κατοικιών και κλειστών ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων με στόχο την άμεση στέγαση των άστεγων. Αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και των κληροδοτημάτων. 

Οι δήμοι να παρέχουν όλα τα τεχνικά μέσα τους για να εξασφαλίσουν με έμπρακτο τρόπο ότι δεν θα μείνει κανένα σπίτι χωρίς νερό και ρεύμα. Λειτουργία προγράμματος στέγασης σε κτίρια δήμων, κράτους, εκκλησιών που είναι κενά ή σχολάζουσες κληρονομιές.

 

δ) Πρόνοια, Κοινωνικές Υπηρεσίες, Παιδικοί σταθμοί

Πλήρεις, αξιοπρεπείς και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες πρόνοιας με αύξηση και όχι περικοπή των δαπανών για την πρόνοια. Να αναβαθμιστεί η κοινωνική φροντίδα και προστασία για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και για όλα τα άτομα που έχουν ανάγκη. Να καλύπτονται οι καθημερινές ανάγκες όλων (άνεργων, νέων, απλήρωτων εργαζόμενων, χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούσων, μεταναστών). Μέριμνα και κέντρα δωρεάν υποστήριξης και φροντίδας για τους πάσχοντες και τις οικογένειες τους των ατόμων με αναπηρία, ψυχικές παθήσεις, εξαρτήσεις από ουσίες, κακοποιημένους και εγκαταλελειμμένους.

Ειδικά για τους ΟΤΑ

Βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί σε κάθε γειτονιά που να καλύπτουν όλα τα παιδιά. Δωρεάν (χωρίς τροφεία) για όλες τις οικογένειες. Κατάλληλες υποδομές και επαρκές προσωπικό, ώστε να τηρείται η αναλογία παιδαγωγών-παιδιών. Να διατεθούν από τους δήμους περισσότερα χρήματα στους παιδικούς σταθμούς. Δεν αποτελούν χώρους παιδικού – πάρκινγκ, αλλά χώρους παιδαγωγικής φροντίδας και προσχολικής αγωγής. Στα σχολεία να παρέχεται σάντουιτς και γάλα σε όλα τα  παιδιά.

Να γίνουν δημοτικά γηροκομεία με δωρεάν διαμονή των φτωχών και άπορων γερόντων σε κάθε δήμο. Ενίσχυση με προσωπικό, υποδομές, μόνιμη κρατική χρηματοδότηση για πλήρη και δωρεάν λειτουργία της Βοήθειας στο Σπίτι.

Να υπάρξει μέριμνα για τη σίτιση των άπορων κατοίκων από τους από κέντρα εστίασης των δήμων.

Όχι στην υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών των δήμων και αντικατάσταση τους από Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ)  ή τη λειτουργία τους μέσω ΜΚΟ. Κατάργηση των ΚΟΙΝΣΕΠ. όπου έχουν φτιαχτεί, όχι στη δημιουργία νέων. Δωρεάν δημοτική κοινωνική πρόνοια για βρέφη, νήπια, ηλικιωμένους και γενικά όσους την έχουν ανάγκη.

Όχι στην κρατική δήθεν «αλληλεγγύη» κυβέρνησης, δήμων, ΕΕ, κεφαλαίου  που λειτουργεί σαν εργαλείο μοιράσματος της φτώχειας, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων,  περιορισμού του δικαιώματος κοινωνικών υπηρεσιών και διαφήμισης του κεφαλαίου και απόκρυψης των ευθυνών του για την κατάστασή μας.

Να μην επεμβαίνουν οι ΟΤΑ με σκοπό τον έλεγχο, την παρεμπόδιση ή την καταστολή των λαϊκών μορφών οργάνωσης, αυτοδιαχειριζόμενων εγχειρημάτων που λειτουργούν μορφές αλληλεγγύης (κοινωνικά φαρμακεία, ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, κ.α.) στις γειτονιές.

 

ε) Υγεία, Παιδεία

Δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία για όλο το λαό. Αύξηση των δαπανών για παιδεία, υγεία. Όχι στη διάλυση του ΕΟΠΠΥ και στις συγχωνεύσεις-διαλύσεις των δημόσιων νοσοκομείων.

Δωρεάν πρόσβαση στα νοσοκομεία. Δωρεάν περίθαλψη, εξετάσεις, φάρμακα, θεραπείες για όλους Όχι στο κλείσιμο ραντεβού με γιατρούς μέσω ιδιωτικών εταιρειών και με χρέωση. Όχι  εισιτήριο στα νοσοκομεία. Όχι στο χαράτσι του 1€ ανά συνταγή, Όχι στη μείωση της φαρμακευτικής κάλυψης. Όχι στην εκμετάλλευση της φροντίδας υγείας από τους επιχειρηματίες του χώρου. Να ενισχυθούν τα δημόσια νοσοκομεία με προσωπικό και υποδομές.

Δημόσια, δωρεάν, αναβαθμισμένη παιδεία για όλους, χωρίς ταξικούς, θρησκευτικούς, φυλετικούς αποκλεισμούς. Η παιδεία δεν αποτελεί εμπόρευμα ή προνόμιο αλλά δικαίωμα όλων. Αύξηση και όχι περικοπές των δαπανών για την παιδεία, όχι πολυμελή τμήματα. Γυμνάσια και Λύκεια με 20 μαθητές ανά τμήμα. Όχι στο κλείσιμο και στις συγχωνεύσεις σχολείων με σχολεία υπερμεγέθη. Να μην κλείσουν τομείς στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Όχι στο νέο νόμο που μετατρέπει τα σχολεία σε εξεταστήρια που απορρίπτουν τους μαθητές και τους πετούν έξω από τη γενική παιδεία. Ανοικτή πρόσβαση στην 3βάθμια εκπαίδευση, όχι στην υποβάθμιση-αποδόμηση και την παράδοση της στους επιχειρηματίες της εκπαίδευσης και στα οικονομικά συμφέροντα.

Ειδικά για τους ΟΤΑ

Να μην κλείσει καμιά μονάδα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και κανένα νοσοκομείο. Αναβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχονται σήμερα στα παραρτήματα του ΕΟΠΠΥ και Κέντρων Υγείας. Να ενισχυθεί το ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό, να εξοπλιστούν με όλα τα απαραίτητα τεχνικά μέσα

Σύγχρονα σχολικά κτίρια και υποδομές. Να συντηρούνται τα σχολικά κτίρια και να καλύπτονται από το κράτος όλα τα έξοδα λειτουργίας και θέρμανσης των σχολείων. Να υπάρχει δημοτική μέριμνα για τη   φύλαξη και προστασία των σχολικών κτιρίων. Επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων σχολικών φυλάκων. Οι δήμοι έχουν ευθύνες για τις ελλείψεις σχολείων και αιθουσών, για την κατάληψη των προαύλιων χώρων με αίθουσες, για τη πλημμελή συντήρηση των σχολείων, για την ανισοκατανομή των κονδυλίων στις σχολικές επιτροπές. Ο «Καλλικράτης» χειροτερεύει την κατάσταση. Να δημιουργηθούν νέα σχολεία και νέα νηπιαγωγεία για να κάνουν τα παιδιά μάθημα σε κατάλληλες συνθήκες.

 

στ) Προστασία του Περιβάλλοντος του φυσικού και δομημένου χώρου και των δημόσιων – υποδομών, ενάντια στην κατάρρευση και την ιδιωτικοποίηση.

Αύξηση των δαπανών για υποδομές και νέους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Δημιουργία χώρων πρασίνου στις πόλεις. Καμία πώληση σε εταιρείες και εκμετάλλευση δημόσιου χώρου από το κεφάλαιο. Να διαλυθεί το ΤΑΙΠΕΔ. Όχι στους νόμους του fast track. Μέτρα για την προστασία της δημόσιας – δημοτικής περιουσίας από τα ιδιωτικά συμφέροντα, τους διεκδικητές της ιδιοκτησίας της, τους καταπατητές, τους εργολάβους. Έργα υποδομής για τις κοινωνικές ανάγκες με λαϊκό εργατικό έλεγχο – όχι στα ΣΔΙΤ – όχι στα προγράμματα της ΕΕ (JESSICA) μέσω των οποίων προωθούνται έργα όχι για τις κοινωνικές ανάγκες αλλά για να ενισχυθεί το κατασκευαστικό και τραπεζικό κεφάλαιο. Μέτρα για την προστασία των δασών και των παραλιών. Διαφύλαξη τους από κάθε είδους οικοδομικές δραστηριότητες (από κράτος, ιδιώτες, δήμους, εκκλησία).  

Όχι σε επέκταση σχεδίων πόλης  προς τα βουνά και τις παραλίες (ακόμα και για λεγόμενους  κοινωφελείς σκοπούς). Απομάκρυνση εγκαταστάσεων ιδιωτικών εταιρειών, στρατοπέδων, ΔΕΚΟ από τα δάση

Φροντίδα για την διατήρηση όσων δασών, αλσών, χώρων πρασίνου έχουν απομείνει στον αστικό και περιαστικό ιστό των πόλεων. Μέτρα για την προστασία των δασών. Ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες.

Αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας και τακτικοί έλεγχοι για τους ρύπους και τα απόβλητα των εργοστασίων και τη διαχείρισή τους. Μέτρα ενάντια στα φαινόμενα του νέφους, της αιθαλομίχλης, της ρύπανσης των θαλασσών, των πηγών, των ποταμών.

Ειδικά για τους ΟΤΑ

Να αποτραπούν χωροταξικές ρυθμίσεις που θέλουν πόλεις-τέρατα για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να σταματήσει η στοχευμένη υποβάθμιση περιοχών, για να αποτελέσουν φτηνή εξαγορά για τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Αύξηση των δαπανών για υποδομές και νέους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Να μειωθεί ο συντελεστής δόμησης και το ανώτατο επιτρεπόμενο ύψος των οικοδομών. Διασφάλιση ελεύθερων χώρων και σχεδιασμός της λειτουργίας της πόλης για να εξυπηρετούνται οι κάτοικοι και οι ανάγκες συλλογικής συνεύρεσης και επικοινωνίας τους. Διατήρηση του ιστορικού-πολιτιστικού χαρακτήρα των περιοχών. Να σταματήσουν τα έργα βιτρίνας που εξυπηρετούν σχέσεις με το ιδιωτικό κεφάλαιο. Να μην προχωρούν αναπλάσεις με γνώμονα την εμπορική εκμετάλλευση των χώρων. Πλατείες, πεζοδρόμια προσβάσιμοι και ελεύθεροι για τους κατοίκους. Απαλλοτριώσεις ώστε να δημιουργηθούν νέοι ελεύθεροι χώροι και πλατείες στις επιβαρυμένες και πυκνοκατοικημένες περιοχές. Να μην εγκαταλείπονται-απαξιώνονται οι ελεύθεροι χώροι και οι παιδικές χαρές, ώστε να προετοιμάζεται η οικοδόμησή τους από το δήμο ή το ιδιωτικό κεφάλαιο. Έργα υποδομών για αποχέτευση, απορροή ομβρίων, αντιπλημμυρική προστασία. Σε όλα τα δημόσια έργα να υπάρχει εργατικός και λαϊκός έλεγχος.

 

ζ) Για τη μετακίνηση

Δημόσιες, ποιοτικές, δωρεάν συγκοινωνίες με τακτικά, πυκνά δρομολόγια. Δωρεάν μετακίνηση σε άνεργους, φτωχούς και μαθητές-σπουδαστές. Όχι στους ελέγχους από «κυνηγούς κεφαλών». Επεκτάσεις του Μετρό που να καλύπτουν όλες τις περιοχές της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων.  Ενίσχυση των δημόσιων ΜΜΜ και των εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης (ποδήλατο) για να αποτραπεί η  αλόγιστη χρήση του Ι.Χ. Επέκταση, ποιοτική και φτηνή λειτουργία των σιδηροδρόμων. Ολοκλήρωση των οδικών αξόνων χωρίς χαριστικές συμβάσεις σε ιδιώτες. Η μετακίνηση είναι δικαίωμα. Να καταργηθούν τα διόδια.

Διεκδικούμε πόλεις για να μπορεί ο πολίτης να ζει και να κυκλοφορεί. Όχι στην καταστροφή δημόσιων χώρων για να γίνουν δημόσια ή ιδιωτικά παρκινγκ. Δωρεάν Δημοτική Συγκοινωνία ανάμεσα στις γειτονιές, προς τα μεγάλους χώρους δουλειάς και μόρφωσης και προς τους σταθμούς του μετρό.

 

η) Πολιτισμός – Αθλητισμός

Πολιτισμός και αθλητισμός είναι κοινωνικά δικαιώματα. Πρέπει να παρέχονται δωρεάν. Ενίσχυση του δημιουργικού και ερασιτεχνικού χαρακτήρα τους.

Δημιουργία χώρων πολιτισμού σε κάθε περιοχή για υποδοχή εκθέσεων, συναυλιών, εκδηλώσεων, φιλοξενίας δραστηριοτήτων των μαζικών φορέων της περιοχής. Εξασφάλιση χώρων για στέκια της νεολαίας. Οι δήμοι να παρέχουν δωρεάν προγράμματα εκμάθησης μουσικής, ζωγραφικής, χορού και άλλων τεχνών. Δημιουργία Μουσικών και Καλλιτεχνικών εργαστηρίων στους δήμους με δωρεάν συμμετοχή. Προβολή  και στήριξη της ερασιτεχνικής πολιτιστικής δημιουργίας. Παροχή χώρων και υποδομών σε ερασιτεχνικά πολιτιστικά συγκροτήματα. Υποστήριξη και υποδοχή των διαφορετικών πολιτισμών.

Προστασία της ελεύθερης καλλιτεχνικής δημιουργίας με στήριξη πειραματικών χώρων έκφρασης σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους, ελεύθερα θέατρα, ζωγραφική, γκράφιτυ και μουσική στο δρόμο.

Ελεύθερη είσοδο στις αθλητικές εγκαταστάσεις.  Δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων όπου δεν υπάρχουν. Λειτουργία προγραμμάτων και ομάδων για αθλήματα στους δήμους με δωρεάν συμμετοχή-κατάργηση της εισφοράς όπου υπάρχει. Να δίνονται τα κλειστά γήπεδα για την άθληση των παιδιών και όχι μόνο των επαγγελματικών ομάδων. Να υπάρξει ενίσχυση-στήριξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Να υπάρξει οικονομική ενίσχυση των ΟΤΑ για να π

 

θ) Καθαριότητα-Ανακύκλωση

Απαιτούμε η πόλη που ζούμε να είναι καθαρή. Να μην περάσουν οι περιφερειακοί σχεδιασμοί για διαχείριση των απορριμμάτων με δημιουργία μεγάλων ιδιωτικών μονάδων και αναπαραγωγή του αίσχους των χωματερών, όπως σε Φυλή, Κερατέα, Γραμματικό. Όχι στην καύση των απορριμμάτων. Είμαστε αντίθετοι στην εισβολή ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων στον τομέα της καθαριότητας (της συντήρησηςς διαχείρισης των απορριμμάτων, της συλλογής τους –ανακύκλωσης). Χρειάζεται ένας συνολικά διαφορετικός επανασχεδιασμός και αντίληψη για τη συλλογή, τη διαχείριση και τη διάθεση – απόθεση των απορριμμάτων, που θα ξεκινάει από το να μην παράγεται και απορρίπτεται τόσο πλαστικό, την κατανάλωση, τη συσκευασία. Μείωση, πρόληψη απορριμμάτων. Διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση, κομποστοποίηση, επαναχρησιμοποίηση. Προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των πολιτών. Όχι μετακύλιση στους κατοίκους του κόστους κατασκευής των έργων. Να λειτουργήσουν σωστά, να επεκταθούν και να βελτιωθούν τα προγράμματα ανακύκλωσης, ώστε να γίνουν εύχρηστα για τους κατοίκους και αποτελεσματικά με κριτήριο την προστασία του περιβάλλοντος. Οι χώροι απόρριψης απόβλητων και απορριμμάτων να οριοθετούνται και να λειτουργούν με όρους και κανόνες προστασίας της ζωής των κατοίκων και προστασίας του περιβάλλοντος. Ανθρώπινες και ενιαίες συνθήκες εργασίας εργαζομένων σε αποκομιδή και διαχείριση σκουπιδιών.

 

2. Για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες

Παλεύουμε για πραγματική δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία του εργαζόμενου λαού και την απελευθέρωση από τα δεσμά του απολυταρχισμού του κεφαλαίου. Ενάντια στο φασισμό και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, για τις ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα της εποχής μας.

Για ελευθερία συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, δημοκρατία στους χώρους εργασίας. Όχι στην ποινική απαγόρευση απεργιών και τις πολιτικές επιστρατεύσεις. Δημοκρατία στους δρόμους, ελευθερία στη διαδήλωση και σε κάθε μορφή πάλης του μαζικού κινήματος, άσυλο στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Ενάντια στην αστυνομική και κρατική καταστολή. Διάλυση των κατασταλτικών μηχανισμών ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ-ΔΙΑΣ.

Όχι στον περιορισμό της διαδήλωση, στην ένταση της αστυνομοκρατίας, τις πολιτικές του νόμου και της τάξης στο όνομα της εγκληματικότητας.

Όχι στους σχεδιασμούς «ανάπλασης» των πόλεων και την «αναβάθμιση» αστικών περιοχών που είτε εφαρμόζουν εκκαθαρίσεις, είτε στοχεύουν στον έλεγχο και στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων στο δημόσιο χώρο.

Συλλογική και δημοκρατικά οργανωμένη λαϊκή αυτοάμυνα απέναντι στους κατασταλτικούς μηχανισμούς και τη φασιστική τρομοκρατία για να νικήσουν οι μαζικοί αγώνες, για να επιβληθούν οι δίκαιες διεκδικήσεις τους, για να επιβιώσουν οι εργαζόμενοι και να ζήσουν αξιοπρεπώς.

Ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και της πληροφόρησης, κατάργηση της ασυδοσίας στην πληροφόρηση από τα κρατικά και τα μεγάλα ιδιωτικά συγκροτήματα μέσων ενημέρωσης.

 

Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων, μεταναστών, μειονοτήτων

Πλήρη εργασιακά, πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα, ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία, χρώμα, φύλο και σεξουαλική προτίμηση.  Δικαίωμα ιθαγένειας για τα παιδιά των μεταναστών. Κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, κάθε φράχτη στα σύνορα, εκδίωξη της FRONTEX. Όχι στις ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπας με τη συνεργασία δήμων και περιφερειών, στις κρατικές και παρακρατικές ρατσιστικές επιθέσεις κατά μεταναστών.

Νομιμοποίηση των μεταναστών. Πολιτικό άσυλο στους πρόσφυγες – θύματα του ιμπεριαλισμού, των πολέμων, των δικτατοριών και των καταστροφών. Πρόσβαση για όλα τα παιδιά στους βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς χωρίς αποκλεισμούς εξ αιτίας εθνικότητας Όχι περιορισμούς σε χορήγηση επαγγελματικών αδειών και στην επιπλέον χρηματική εγγύηση για τους μετανάστες και μειονότητες. Καταβολή όλων των επιδομάτων, οικογενειακών και προνοιακών στους μετανάστες χωρίς αποκλεισμούς.

Σεβασμός στις διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτισμικές παραδόσεις. Όχι στην απαγόρευση λειτουργίας τζαμιών στην Αθήνα, ελεύθερη λειτουργία χώρων θρησκευτικής λατρείας σε όλες τις θρησκείες ή δόγματα και των χώρων πολιτιστικής έκφρασης. Κέντρα υποδοχής, περίθαλψης και ένταξης των μεταναστών και των προσφύγων και άμεση ματαίωση των ρατσιστικών επιχειρήσεων σκούπα του Ξένιου Δία. Άμεση στήριξη με προσλήψεις προσωπικού των Κέντρων Εξυπηρέτησης Αλλοδαπών για να σταματήσουν οι ουρές του αίσχους. Προσλήψεις διερμηνέων στους Δήμους και τις περιφέρειες.

Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Δικαίωμα  συμμετοχής στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές για τους μόνιμα εγκατεστημένους μετανάστες.

 

Να φράξουμε το δρόμο στη φασιστική απειλή

Αποκάλυψη του ρόλου όλων των φασιστικών ομάδων και της Χ.Α. ως συστημική δύναμη, της εγκληματικής δράσης τους, των διαπλοκών τους με το κεφάλαιο, της στήριξης τους από το πολιτικό σύστημα και της ύπαρξης θυλάκων τους στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Απόκρουση της ρατσιστικής, ξενοφοβικής, εθνικιστικής προπαγάνδας τους. Απομόνωση της παρουσίας τους. Με μαζικούς αγώνες αντιπαρατασσόμαστε με τη φασιστική απειλή και με λαϊκή δράση προστατεύουμε και περιφρουρούμε όσους απειλούνται από τις φασιστικές επιθέσεις. Με τη δράση και την παρουσία μας συρρικνώνουμε την απήχησή τους και με μαχητική λαϊκή συσπείρωση οργανώνουμε την απόκρουση της εμφάνισής τους.  

Απαιτούμε να αποκαλυφτούν και να τιμωρηθούν όσοι διέπραξαν ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις. Να σταματήσει η κάλυψη, η παροχή ασυλίας και η μινιτιακή προβολή των εγκληματικών συμμοριών. Να σταματήσει η κυβερνητική προπαγάνδα του ρατσισμού, του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και της αντιμεταναστευτικής υστερίας που στρώνει το χαλί για την άνοδο της επιρροής και δράσης της Χ.Α. και των άλλων ναζιστικών συμμοριών.  

 

Για θεσμούς λαϊκής οργάνωσης –δημοκρατίας

Προβάλλουμε ένα διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας με πραγματική αυτοδιεύθυνση στους χώρους που εργαζόμαστε και ζούμε. Με μαζικές λαϊκές συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά με αποφασιστικό ρόλο, αρμοδιότητες και δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις που αφορούν τη συνοικία. Συνελεύσεις, που λειτουργούν με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και με αντιπροσώπευση για το συντονισμό μεταξύ τους και για την εκλογή των συμβουλίων ευρύτερων περιοχών. Με συμβούλια που θα εκλέγονται και θα είναι ανακλητά από τις συνελεύσεις, τις οποίες θα συγκαλούν και στις οποίες θα δίνουν λόγο. Συμμετοχή των κατοίκων στα κέντρα λήψης αποφάσεων της πολιτικής που σχεδιάζεται και εφαρμόζεται στην πόλη και γνωμοδότηση με δημοψηφίσματα. Δημοκρατικές μορφές λαϊκής συλλογικής οργάνωσης, πάλης και επιβολής της λαϊκής θέλησης. Αποκέντρωση και όχι ανάθεση σε απόμακρα συγκεντρωτικά όργανα διοίκησης. Πλήρη  διαφάνεια και δυνατότητα κοινωνικού και εργατικού ελέγχου στο σχεδιασμό και την εκτέλεση κάθε δημόσιου έργου και λειτουργίας.  

Για αυτό συμμετέχουμε, στηρίζουμε, αναβαθμίζουμε και συγκροτούμε νέες συλλογικότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά. Επιτροπές κατοίκων, πρωτοβουλίες, λαϊκές συνελεύσεις, εργατικές λέσχες και κοινωνικό-πολιτικά κέντρα. Συμβάλλουμε στον μεταξύ τους συντονισμό. Αγωνιζόμαστε για να υπάρχει σύνδεση και συντονισμός τους με το ταξικό εργατικό κίνημα. Να έχουν μαζική συμμετοχή και δημοκρατική λειτουργία. Να κατακτούν ρόλο και λόγο για τα ζητήματα της περιοχής τους και τα γενικότερα.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, είμαστε αντίθετοι στις σημερινές συγκεντρωτικές δομές των ΟΤΑ και σε κάθε αντιδημοκρατική πλευρά της διοίκησης των τοπικών κρατών : Στην αντιδημοκρατική λειτουργία και τον  κατασταλτικό-αστυνομευτικό ρόλο τους. Στον αντιδημοκρατικό, συγκεντρωτικό και δημαρχοκεντρικό τρόπο που παίρνονται οι  αποφάσεις με βάση τον «Καλλικράτη». Στην άμεση εκλογή και τις υπερεξουσίες του δημάρχου, τον περιορισμό του ρόλου του δημοτικού συμβουλίου και τη μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων στην Εκτελεστική Επιτροπή. Στο πλειοψηφικό σύστημα εκλογών, τους 2 γύρους, τον εκλογικό νόμο που δεν επιτρέπει υποψηφιότητες ανεξάρτητων και επιβάλλει παράβολα-χαράτσια αποκλείοντας άνεργους, χαμηλόμισθους, νέους. Στη χρήση των δήμων ως ρουσφετολογικών μηχανισμών, την κατάχρηση εξουσίας, τα φαινόμενα διαπλοκής με τα ιδιωτικά συμφέροντα και την αδιαφάνεια που χαρακτηρίζουν την λειτουργία τους.

 

4. Για την κατάργηση του Καλλικράτη και συνολικά ενάντια στην αντιδραστική οργάνωση του τοπικού κράτους

Είμαστε ενάντια στον «Καλλικράτη» και παλεύουμε για την κατάργησή του, για να μη λειτουργούν οι ΟΤΑ με βάση τις διατάξεις του και τις δυσμενείς επιπτώσεις που προωθεί, όχι από τη σκοπιά αναπόλησης μια «λαϊκής τοπικής αυτοδιοίκησης» που άλλωστε ποτέ δεν υπήρξε, ούτε από τη σκοπιά μιας καλύτερης οργάνωσης του τοπικού κράτους για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος.

Αρνούμαστε τον Καλλικράτη από τη σκοπιά ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της ζωής μας σαν εργαζόμενοι και κάτοικοι. Ενός τρόπου που θέτει στο κέντρο τα σύγχρονα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα και τη συγκρότηση σύγχρονων δημοκρατικών μορφών λαϊκής συλλογικής οργάνωσης, πάλης και επιβολής της λαϊκής θέλησης, με λόγο στην πολιτική που σχεδιάζεται και εφαρμόζεται στην πόλη.

Συγκρουόμαστε με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του που τον διαπερνούν σαν κόκκινη γραμμή και όλα εκείνα τα στοιχεία που αναδεικνύουν το βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα του τοπικού κράτους. 

• Την ανταποδοτική λειτουργία των υπηρεσιών ή την υποβάθμιση - κατάργηση τους.
• Τις έμμεσες και άμεσες ιδιωτικοποιήσεις των λειτουργιών των δήμων,
• Το ρόλο των ΟΤΑ σαν πάτρωνα της επιχειρηματικότητας και ενισχυτή του κεφαλαίου εθνικού, υπερεθνικού και τοπικού μέσα από ΣΔΙΤ, ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ, ΕΟΖ, ΤΣΑ.
• Το ρόλο τους στην καταστρατήγηση οποιασδήποτε περιβαλλοντικής προστασίας στο όνομα της «ανάπτυξης» και της αποπληρωμής του χρέους.
• Την ομηρία της χρηματοδότησης υπηρεσιών από τα ΕΣΠΑ, την επιλεξιμότητα από την ΕΕ των έργων που θα χρηματοδοτηθούν και την κατάρτιση των προγραμμάτων και των έργων τους με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ.
• Τη μετατροπή των ΟΤΑ σε έναν ακόμη φορομπήχτη δίπλα στο κεντρικό κράτος
• Το ρόλο τους σαν εργαλείο προώθησης των κατευθύνσεων της ΕΕ για την εργασία (εργαζόμενοι Κοινωφελών προγραμμάτων, προγράμματα ανέργων-«ωφελούμενων»), χώρο δοκιμασίας του μοντέλου εργασίας που η ΕΕ προωθεί γενικά στην κοινωνία.
• Το Οικονομικό Παρατηρητήριο και την επιτήρηση των δήμων που επιβλήθηκε από την τρόικα και την κατάρτιση των προϋπολογισμών τους με βάση τις επιταγές των μνημονίων.

 

5. Για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης

Για να μπορέσουν να εφαρμοστούν τα παραπάνω για να μπορέσουν να βρεθούν χρηματοδοτήσεις για μια άλλη κοινωνική πολιτική, για έργα υποδομής για τις λαϊκές ανάγκες, για να μην προχωρήσει το ξεπούλημα των δημόσιων χώρων απαιτείται η κατάργηση του Καλλικράτη και του Οικονομικού παρατηρητήριου. Η άρνηση πληρωμής του χρέους και η διαγραφή του. Απαιτείται η σύγκρουση και η μονομερής κατάργηση των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου και των νόμων τους  για το τοπικό κράτος και συνολικά, απαιτείται η κατάργηση των δανειακών συμβάσεων. Το διώξιμο της τρόικας και κάθε κηδεμόνα. Η εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση. Ο εργατικός και κοινωνικός έλεγχος στην παραγωγή και σε όλη την κοινωνία

Για να μην ιδιωτικοποιηθεί το νερό και η ενέργεια, για να γίνει σχεδιασμός με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και όχι με βάση τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για εργαζόμενους με μόνιμη και σταθερή εργασία και αξιοπρεπή αμοιβή απαιτείται η άρνηση υπακοής στις δεσμεύσεις πολιτικών και οικονομικών κατευθύνσεων που επιβάλλει η ΕΕ. Αυτό σε μια περίοδο που η ΕΕ ολοκληρώνεται σε θεσμικό επίπεδο, που αποκτά πιο αντιδραστική δομή, που διαμορφώνει ασφυκτικά πλαίσια για τα μέλη της (πχ. ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, απόφαση από 1/1/2014 όταν μία χώρα της Ε.Ε. δεν επιτυγχάνει τους στόχους της στο πλαίσιο της ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης, ή παραβιάζει συστηματικά τις οικονομικές συστάσεις της Κομισιόν να γίνεται αναστολή στην καταβολή κοινοτικών επιδοτήσεων) καταρρίπτει οποιαδήποτε αυταπάτη για τυχόν φιλολαϊκά μέτρα εντός της ΕΕ και  καθιστά αναγκαία την απειθαρχία, ρήξη, σύγκρουση με τις πολιτικές  της EE στο πλαίσια του συνολικού αγώνα για  αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ.

Το παραπάνω αναλυτικό προγραμματικό πλαίσιο, που χρειάζεται να εμπλουτισθεί με βασικά τοπικά αιτήματα που συγκροτούν την αντίθεση στο τοπικό κεφάλαιο και εξειδικευμένους τοπικούς σχεδιασμούς του συστήματος, αλλά και με τοπικά αιτήματα για τα ειδικά προβλήματα κάθε δήμου ή περιφέρειας, το καταθέτουμε ως πρόγραμμα πάλης στο τοπικό κίνημα και στις τοπικές πολιτικές διεργασίες. 

Μπορεί δε να συμπυκνωθεί στο παρακάτω πλαίσιο βασικών αιτημάτων που θεωρούμε σε κάθε περίπτωση αναγκαίο:

• αναγνώριση του χαρακτήρα των δήμων-περιφερειών και της «τοπικής αυτοδιοίκησης» ως τοπικού κράτους-βραχίονα του κεντρικού κράτους.
• κατάργηση του Καλλικράτη, των Μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων
• ρήξη και ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ και του ευρωμονόδρομου των μνημονίων, της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων που επιβάλλουν
• αποκάλυψη της αλληλοδιαπλοκής των πολιτικών αυτών με τις επιλογές που κάνουν οι δημοτικές αρχές
• απειθαρχία και πάλη για την ανατροπή των οδηγιών, των κανονισμών και των αποφάσεων της ΕΕ, που συγκρούονται με τα λαϊκά συμφέροντα και τις εργατικές ανάγκες, στα πλαίσια της συνολικής πάλης για την ρήξη και αποδέσμευση από Ευρώ και ΕΕ, όπως το λεγόμενο «σύμφωνο σταθερότητας», ο ασφυκτικός έλεγχος των προϋπολογισμών, το Οικονομικό Παρατηρητήριο, η Ευρωπαϊκή Στρατηγική Απασχόλησης, οι ΕΟΖ, το Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου, η Frontex, κα..
• παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους των δήμων και του κεντρικού κράτους
• διατήρηση και διεύρυνση των δημόσιων αγαθών και των κοινωνικών υπηρεσιών στο πλαίσιο του δήμου και του κεντρικού κράτους
• ριζική αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των εργαζομένων
• υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, των δικαιωμάτων των εργαζομένων στους ΟΤΑ, στη μόνιμη και σταθερή εργασία με καταγγελία κάθε λογικής διορισμών μέσα από παράνομες και πελατειακού τύπου διαδικασίες που από τη μία συσκοτίζουν τον αντεργατικό ρόλο της διοίκησης και από την άλλη υπονομεύουν τις εργασιακές σχέσεις, τη συλλογική δράση, την αξιοπρέπεια και την ενότητα των εργαζομένων
• εθνικοποιήσεις τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό-λαϊκό έλεγχο
• αντίθεση στην ανάθεση κοινωνικών λειτουργιών των δήμων σε ΜΚΟ,  ιδιώτες και ΚΟΙΝΣΕΠ
• αντίθεση στην υλοποίηση έργων με ΣΔΙΤ, ευρωπαϊκά προγράμματα (πχ,JESSICA) και τη χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ,
• αποφασιστική στήριξη των τοπικών κινημάτων και των ευρύτερων εργατικών και λαϊκών κινημάτων και διεκδικήσεων
• υπεράσπιση και διεύρυνση των δημόσιων χώρων
• καταδίκη του φασισμού ως ρεύματος που λειτουργεί βοηθητικά για την καταστολή του λαϊκού κινήματος από την κυβέρνηση και για την υλοποίηση των πολιτικών του κεφαλαίου  
• αντισυνδιαχειριστική-κινηματική φυσιογνωμία και η συλλογική λειτουργία
• σύγκρουση με το τοπικό κεφάλαιο και τα τοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα

 

6. Για τους πολιτικούς όρους υλοποίησης πλευρών του προγράμματος

Τίθενται αντικειμενικά στην ημερήσια διάταξη και οι πολιτικοί όροι για να προχωρήσουν τα παραπάνω. Οι όροι αυτοί είναι: η ανάγκη συγκρότησης ενός αγωνιστικού κινήματος ρήξης και ανατροπής, για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, η ενίσχυση του ρεύματος της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής, αντιμπεριαλιστικής, αντι-ΕΕ αριστεράς και η συγκρότησή του πόλου της , η συμβολή στην κοινή δράση στο εργατικό-λαϊκό κίνημα όλων των αγωνιζόμενων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, η μετωπική συμπόρευση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, αντι-ιμπεριαλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα δεν είναι πρόγραμμα κυβερνητικής διαχείρισης στα  πλαίσια του συστήματος. Η εργατική τάξη με τους αγώνες της μπορεί να κατακτά πλευρές του, αλλάζοντας τους συσχετισμούς και ανοίγοντας την προοπτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, με την προϋπόθεση ότι έχει συγκροτηθεί ένα ισχυρό μαζικό πολιτικό ανατρεπτικό λαϊκό κίνημα με όργανα συλλογικής λαϊκής οργάνωσης και πάλης που επιβάλλει στην εξουσία αυτούς τους στόχους.

Σαν απόρροια της συγκρότησης ενός τέτοιου κινήματος (όχι μόνο τοπικά αλλά στο σύνολο της κοινωνίας, με ένα άλλο ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα)  μπορούν να διαμορφωθούν και συνθήκες εκλογικής πλειοψηφίας του αντικαπιταλιστικού ρεύματος σε έναν δήμο,. Η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου σε αυτή την περίπτωση πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι προχωρώντας στην εφαρμογή πλευρών του αντικαπιταλιστικού προγράμματος είναι αναγκασμένη να αρνηθεί την εφαρμογή νόμων, να συγκρουσθεί με την ΕΕ και τις κοινοτικές οδηγίες, να συγκρουσθεί με το τοπικό και εθνικό ή και υπερεθνικό κεφάλαιο, να επιβάλλει «άλλους νόμους», θα είναι μια «παράνομη» δημοτική αρχή που θα μπορεί να κρατηθεί στην «εξουσία» μόνο στην περίπτωση που υπάρχει εκείνο το λαϊκό κίνημα που θα μπορεί να υπερασπίσει αυτή την «παρανομία».

Στην ουσία από την πρώτη στιγμή της εκλογής της πρέπει να ενισχύσει μια διαδικασία «υπέρβασής – κατάργησής» της και αντικατάστασής της από λαϊκούς ανταγωνιστικούς προς αυτή θεσμούς.

Στο σύγχρονο καπιταλισμό όπου υπάρχει υπεραντιδραστικοποίηση του κράτους και του πολιτικού συστήματος και η σύμφυση τοπικού – κεντρικού κράτους με τις υπερεθνικές δομές του κεφαλαίου είναι ασφυκτική, δεν μπορεί να υπάρξει αντικαπιταλιστική ή ακόμη και απλά φιλολαϊκή διαχείριση σε ένα δήμο ή σε ένα δίκτυο δήμων χωρίς ένα ισχυρό ανασυγκροτημένο ταξικό εργατικό κίνημα και ένα αναβαθμισμένο πολιτικά λαϊκό κίνημα στις γειτονιές που να παλεύουν για τη   συνολική ρήξη και ανατροπή.

Θεωρούμε ότι πολλές φορές μια συζήτηση, που μπορεί να ξεκινάει καλόπιστα,  αναλώνεται όμως απλά στο πως μπορεί να συγκροτηθεί μια εκλογική πλειοψηφία του αντικαπιταλιστικού-ανατρεπτικού ρεύματος, χωρίς να βάζει στο κέντρο της συζήτησης και παρέμβασης τους αναγκαίους όρους και προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο, όπως τέθηκαν παραπάνω, δεν λειτουργεί προωθητικά και πρακτικά δεν διαμορφώνει προϋποθέσεις για συνθήκες πραγματοποίησής της. Όταν μάλιστα γίνεται  με τέτοιο τρόπο άθελά της εγκλωβίζεται στον πυρήνα της πρότασης διαχείρισης που προωθεί η ρεφορμιστική αριστερά.

Για αυτό το κύριο βάρος πρέπει να πέσει στη συγκρότηση του κινήματος, για αυτό τόσο η παρέμβαση μας στις εκλογές όσο και η συγκρότηση ενός αντικαπιταλιστικού πλαισίου στόχων πάλης πρέπει να λειτουργεί βοηθητικά σε αυτό το στόχο.

 

Ζ. Για τη στάση των δυνάμεων της αριστεράς και θέματα που έχουν τεθεί

Εκτιμούμε ότι στην περίοδο και μπροστά στις τοπικές εκλογές διαμορφώνονται τα παρακάτω ρεύματα και αντιλήψεις:

• ένα γενικόλογα αντιμνημονιακό-δημοκρατικό-πατριωτικό-κεντροαριστερό ρεύμα κυβερνητισμού «εθνικής απεύθυνσης» με διαχειριστικό περιεχόμενο και φυσιογνωμία που επιχειρεί να ανασυγκροτήσει τη «δημοκρατική» κεντροαριστερή παράταξη υπό την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ και με δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ, την Κατσέλη, τους Οικολόγους, τη ΔΗΜΑΡ μέχρι και τους ΑΝΕΛ. Επιχειρείται να εκφραστεί κεντρικά και τοπικά και είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να πάρει όσο το δυνατό περισσότερους δήμους και περιφέρειες και να δείξει δυναμική εξουσίας εν όψει βουλευτικών εκλογών. Από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται προσπάθεια (με διάφορες εκδοχές και διαδικαστικές παραλλαγές) να προβληθεί η αντίληψη για ανάγκη ευρύτερης ενότητας και συνεργασίας ή έστω στήριξης  για να κερδηθούν από «αριστερές» πλειοψηφίες δήμοι και περιφέρειες. Σε αυτά τα πλαίσια απευθύνονται και σε δυνάμεις του αντικαπιταλιστικού αγωνιστικού ανατρεπτικού ρεύματος επιδιώκοντας να τις εγκλωβίσουν στο πλαίσιο που περιγράφηκε παραπάνω. Είμαστε σαφείς ότι οποιαδήποτε εκδοχή «ενότητας» στην κατεύθυνση του διαχειριστικού ρεύματος που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύει τη συγκρότηση του κινήματος και της ανατρεπτικής αριστεράς που είναι σήμερα αναγκαία για την απόκρουση και την ανατροπή της αντιδραστικής πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου.
• Το ρεύμα διαμαρτυρίας – καταγγελίας με παράλληλη εγκατάλειψη των ανατρεπτικών πολιτικών στόχων και άρνηση του άμεσου αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης και της ενωτικής μετωπικής κοινής δράσης στο κίνημα, που προτάσσει μια κομματικοκεντρική  καταγραφή και εκφράζεται κυρίως από το ΚΚΕ και με διάφορες εκδοχές και από κάποιες δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς.
• Εμφανίζεται, επίσης, με παραλλαγές και από διάφορες πηγές η αντίληψη για συγκρότηση κοινών ψηφοδελτίων, «υπερκομματικών, πατριωτικών, κινηματικών» σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση (πρωτοβουλίες ΕΠΑΜ, Σπίθας κ.α.) χωρίς ταξικές αναφορές και με κράμα από επικίνδυνες αντιδραστικές αντιλήψεις ή με βάση ένα τοπικό πρόβλημα (πχ.Σκουριές)  και αναφορές σε κινήματα και μορφές «άμεσης» δημοκρατίας σε συνδυασμό με την ανάδειξη του «ικανού» να το εκπροσωπήσει στα υπάρχοντα αστικά πλαίσια. Αποδεικνύεται ότι όταν από μια τέτοια διαδικασία αφαιρούνται το πρόγραμμα και οι στόχοι, τα ταξικά κριτήρια, η πολιτική οπτική για την κατάσταση και το σύνολο των προβλημάτων ή βασικά στοιχεία που είχε κατακτήσει το κίνημα στην ανάπτυξή του (κυρίαρχος ρόλος λαϊκών συνελεύσεων, αντικυβερνητικό πνεύμα, κρατική καταστολή – δημοκρατικές ελευθερίες, αποχαρακτηρισμός και αποκατάσταση της περιοχής) εμφανίζεται υπαρκτός ο κίνδυνος ενσωμάτωσης της ριζοσπαστικοποίησης ενός κινήματος στα υπάρχοντα αστικά πλαίσια.  

 

Η. Για την πολιτική τακτική των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Θεωρούμε ότι στις τοπικές εκλογές, και είμαστε αισιόδοξοι γιατί υπάρχουν δυνατότητες, μπορεί να συγκροτηθεί και να εκφραστεί ένα ανατρεπτικό αντικαπιταλιστικό ρεύμα, στη βάση του πολιτικού προγράμματος πάλης που παρουσιάσθηκε παραπάνω, με κινηματική, ριζοσπαστική και ταξική φυσιογνωμία. Σε αυτό επιδιώκουμε να συμβάλουμε και εμείς ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζοντας τοπικά αριστερά, αντισυνδιαχειριστικά, αντικαπιταλιστικά σχήματα και κινήσεις πόλης που υπάρχουν ή συμβάλλοντας στη συγκρότηση νέων με συμμετοχή των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και με πλατιά και τολμηρή απεύθυνση σε αγωνιστές του εργατικού-λαϊκού κινήματος και στις δυνάμεις της μετωπικής συμπόρευσης και της Αριστεράς, με το παραπάνω αναγκαίο περιεχόμενο και σε διάκριση και διαχωρισμό από τα σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

Απευθυνόμαστε με τη γραμμή της μετωπικής συμπόρευσης στον κόσμο του κινήματος, στον κόσμο που βρεθήκαμε μαζί σε μάχες και σε τμήματα της λαϊκής βάσης της αριστεράς, με φιλοδοξία συσπείρωσης ενός ευρύτερου δυναμικού που αναζητά αντικαπιταλιστική διέξοδο, που αντιλαμβάνεται τα όρια και της αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ και διαφοροποιείται απ’ τα αριστερά, που καταλαβαίνει την αναγκαιότητα του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής, διεκδικώντας να πείσουμε ότι η ενίσχυση αυτής της λογικής είναι όφελος για το κίνημα και την αριστερά.

 

Φλεβάρης 2014                                           

Ομάδα εργασίας για θέματα τοπικού κράτους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ