ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΣΟ 21/10/2018

Το ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνεδριάζει σε μια περίοδο που η συζήτηση για τη «μεταμνημονιακή εποχή» είναι στο φόρτε της. Σ’ αυτή την περίοδο καλούμαστε ως ΠΣΟ να σχεδιάσουμε την παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με στόχο τη συμβολή μας στην ανάπτυξη των αγώνων του εργατικού κινήματος για βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης και όχι συνέχιση των θυσιών στο όνομα της ανάπτυξης και της προσέλκυσης επενδυτών, καθώς και στο δυνάμωμα ενός αντικαπιταλιστικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία.

 

ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

1. Δέκα χρόνια μετά τη χρεοκοπία της Λήμαν Μπράδερς και το ξέσπασμα της δομικής του κρίσης το σύστημα μπαίνει σε νέα φάση αστάθειας. Ο τερματισμός της «ποσοτικής χαλάρωσης» από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, η ανοδική πορεία των επιτοκίων και του δολαρίου, η επικείμενη αντίστοιχη κίνηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι τεράστιες φοροαπαλλαγές που έδωσε ο Τραμπ στις αμερικάνικες πολυεθνικές, όλα αυτά συγκλίνουν σε μαζική φυγή κεφαλαίων από τις λεγόμενες «αναδυόμενες αγορές» προς το κέντρο του συστήματος. Η Τουρκία δεν πρόκειται να είναι το τελευταίο θύμα αυτών των τάσεων. Η Αργεντινή, η Βραζιλία και η Νότια Αφρική ήδη βρίσκονται στο στόχαστρο και κάθε νέος πανικός στις χρηματαγορές κλυδωνίζει τα πιο ευάλωτα τραπεζικά συστήματα όπως της Ιταλίας ή της Ισπανίας.

Mπορεί ο Τραμπ να περηφανεύεται για τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας των ΗΠΑ, όμως, όλοι οι κομπασμοί δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι είναι ο πρόεδρος που επί θητείας του η αμερικάνικη οικονομία γνωρίζει το χαμηλότερο ρυθμό ανάπτυξης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η στρατηγική των εμπορικών πολέμων, του America First τροφοδοτεί την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της γεωπολιτικής αστάθειας και της πολιτικής κρίσης στην καρδιά των ΗΠΑ.

2. Η κρίση της ΕΕ παραμένει και βαθαίνει, όπως και η αναζήτηση της επόμενης φάσης της, σε κατεύθυνση αντιδραστικής αναμόρφωσής της. Από αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστική και η αντιπαράθεση στο εσωτερικό του ΕΛΚ. Αξίζει να σημειώσουμε το ακροδεξιό «ευρωσκεπτικιστικό» – αντιμεταναστευτικό – ρατσιστικό – φασιστικό μέτωπο των Σαλβίνι – Όρμπαν – Λεπέν – AfD που δυναμώνει ραγδαία και απειλητικά από τη μια, και από την άλλη την προσπάθεια συγκρότησης του νεοφιλελεύθερου, επιθετικού φιλοΕΕ μετώπου της βαθύτερης ολοκλήρωσης της ΕΕ των Μακρόν, Μέρκελ, Γιουνγκερ κλπ με το οποίο συμπράττει και ο Τσίπρας.

Στις συνθήκες αυτές γίνεται κραυγαλέα η απουσία αλλά και κατεπείγουσα η ανάγκη για τη συγκρότηση αντικαπιταλιστικού – αντικυβερνητικού – διεθνιστικού, αντιΕΕ μετώπου. Για την αποδέσμευση (έξοδο) από την ΕΕ από τη σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων και με διεθνιστική προοπτική, όπως προτείνει και παλεύει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

3. Στο έδαφος της συνεχιζόμενης αστάθειας του συστήματος , του συνδυασμού της λιτότητας χωρίς τέλος με την πολιτική κρίση των αρχουσών τάξεων, γεννιούνται διαδικασίες αντίστασης, ριζοσπαστικοποίησης προς τ’ αριστερά και αγώνων, στο οικονομικό και πολιτικό μέτωπο. Υπάρχει καινούργια αυτοπεποίθηση σε κομμάτια της εργατικής τάξης να βγουν να παλέψουν όπως δείχνουν οι αγώνες των εκπαιδευτικών και των εργαζόμενων σε φαστ-φουντ. Σύμφωνα με την Γουόλ Στρητ Τζέρναλ (23/9), από τον Γενάρη μέχρι τον Αύγουστο του 2018 έχουν «χαθεί» 2 εκατομμύρια εργατοημέρες σε απεργίες, το υψηλότερο επίπεδο κάθε χρονιάς από το 2006. Παράλληλα, μεγάλες κινητοποιήσεις ξεσπάνε ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις του Τραμπ, ενάντια στο σεξισμό που είναι σήμα κατατεθέν της προεδρίας του. Η υιοθέτηση από τις κυβερνήσεις της Ε.Ε. της ρατσιστικής ατζέντας των Ορμπαν-Σαλβίνι-Ζεεχόφερ δημιουργεί τις συνθήκες θερμοκηπίου για την άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών. Όμως η φασιστική απειλή πυροδοτεί την απάντηση από τα αριστερά. Στην Ιταλία ο Σαλβίνι κι ο Ορμπαν βρέθηκαν πολιορκημένοι από χιλιάδες αντιρατσιστές και αντιφασίστες διαδηλωτές. Στην Γερμανία δεκάδες χιλιάδες βγαίνουν σχεδόν καθημερινά στους δρόμους, σε μαζικές ενωτικές κινητοποιήσεις ενάντια στο ακροδεξιό AfD και τα ρατσιστικά πογκρόμ που οργανώνουν οι φασίστες. Ο συνδυασμός των αδιεξόδων και των ανταγωνισμών των αρχουσών τάξεων με την οργή και τους αγώνες της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων δίνει νέες δυνατότητες για την Αριστερά γενικά και ιδιαίτερα για την επαναστατική, αντικαπιταλιστική αριστερά διεθνώς .

4. Στο ίδιο διάστημα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνέχισε με επιταχυνόμενους ρυθμούς τη συστράτευση της με τις ΗΠΑ και τον αντιδραστικό άξονα με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Κύπρο επιδιώκοντας να αναβαθμίσει την οικονομική και γεωπολιτική θέση του ελληνικού κεφαλαίου. Πολύ μεγάλη σημασία έχει η εντονότερη σύνδεση με τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα στο φόντο των πολιτικών και γεωστρατηγικών εξελίξεων στην περιοχή. Αποτυπώθηκε και στη ΔΕΘ με τιμώμενη χώρα τις ΗΠΑ, την πολύ ισχυρή παρουσία μεγάλων αμερικάνικων εταιρειών όλων των κλάδων, ιδιαίτερα των κρίσιμων για την περιοχή, αλλά και της ναυαρχίδας του 6ου στόλου στη Θεσσαλονίκη και συνολικά την αντιμετώπιση που είχε επιφυλάξει η κυβέρνηση στους μηχανισμούς των ΗΠΑ. Δεν είναι καθόλου υπερβολική η εκτίμηση ότι ζούμε την «καλύτερη σχέση» Ελλάδας–ΗΠΑ μετά το σχέδιο Μάρσαλ και την Αμερικανοκρατία της μετεμφυλιακής εποχής. Αυτή η βαθύτερη πρόσδεση με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ στη περιοχή διαμορφώνει αντικειμενικά μια επιθετική και επικίνδυνη πολιτική από την πλευρά της άρχουσας τάξης, που οξύνει τους ανταγωνισμούς. Η όξυνση γύρω από τις γεωτρήσεις στις ΑΟΖ μοιάζει αυτή την στιγμή αναπόφευκτη καθώς στους αμέσως επόμενους μήνες πρόκειται να αρχίσουν γεωτρήσεις στα αμφισβητούμενα «οικόπεδα», τόσο από την πλευρά των ΗΠΑ / Κύπρου, όσο και από την πλευρά της Τουρκίας.

5. Η Συμφωνία των Πρεσπών εντάσσεται στην ΕυρωΝατοική ολοκλήρωση των Βαλκανίων και ταυτόχρονα επισημοποιεί τα σχέδια της ντόπιας άρχουσας τάξης για επιβολή της Ελλάδας σε μια πιο αδύναμη και φτωχή χώρα καθώς και την επιδίωξη της να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, ως ο "επίσημος" εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ που διευρύνει την επιρροή του στην ευρύτερη περιοχή. Η σημασία της για τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ καθώς και για την αστική τάξη της Ελλάδας φαίνεται και από την προκλητική αντιδημοκρατική προσπάθεια της κυβέρνησης Ζάεφ, με την ενθάρρυνση ΝΑΤΟ, ΕΕ και Αλ. Τσίπρα, να αγνοήσει κυνικά το σαφέστατο μήνυμα του δημοψηφίσματος και να προχωρήσει μέσω της βουλής.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 30ης Σεπτεμβρίου στη γειτονική Δημοκρατία της Μακεδονίας δείχνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού της γύρισε την πλάτη στην ΝΑΤΟϊκής έμπνευσης Συμφωνίας των Πρεσπών,  στην ψήφο με το πιστόλι στο κρόταφο, στο δίλημμα «Βόρεια Μακεδονία» ή «Βόρεια Κορέα» που έθεσαν με όλη την γνωστή στον ελληνικό λαό χυδαιότητα και υπεροψία οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών οργανισμών που παρέλασαν στην χώρα μπροστά στο δημοψήφισμα. Φαίνεται ότι ένταξη στο ΝΑΤΟ αλλά και η «ευρωπαϊκή προοπτική» δεν είναι τόσο ισχυρή και ελκτική για τον λαό της γειτονικής χώρας, ώστε να υποκύψουν στον εκβιασμό που ερχόταν από παντού. Το λαϊκό αίσθημα ότι η συμφωνία δεν εξασφαλίζει την ειρήνη αλλά οξύνει όλους τους ανταγωνισμούς και τους κινδύνους στην περιοχή, η δυσπιστία απέναντι στους τόσους «φίλους» που ξαφνικά τους «θυμήθηκαν» και ακόμα η άρνηση στην ταπεινωτική επιβολή των όρων που έθεσε η ελληνική κυβέρνηση, συνέχεια των εκβιασμών μιας εικοσαετίας, οδήγησαν στην ουσιαστική εναντίωση της πλειοψηφίας του λαού σε μια συμφωνία που εκφράζει τα συμφέροντα του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού και τα ηγεμονικά τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου.

Το γενικό συμπέρασμα των διεθνών εξελίξεων είναι ότι, στο έδαφος της αδυναμίας του καπιταλισμού να ξεπεράσει με πειστικούς τρόπους την ύφεση, οι ενδοϊμπεριαλιστικές και ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις οξύνονται περαιτέρω. Οι δύο αυτές πλευρές διαπλέκονται όλο και πιο βαθιά. Τα εντεινόμενα προβλήματα σε αναπτυσσόμενες χώρες (πχ Τουρκία, Ιράν, Βενεζουέλα) συνδέονται με τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και την στάση ιδίως των ΗΠΑ. Το «μίγμα» γίνεται εκρηκτικό. Ειδικά τα τελευταία γεγονότα στη Μέση Ανατολή, η μεγάλη στρατιωτική άσκηση Ρωσίας-Κίνας, και η ενεργός συμμετοχή της Ελλάδα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ με 3 φρεγάτες στη περιοχή, υπογραμμίζουν με το πιο καθαρό τρόπο την εκτίμησή μας για το ότι η απειλή του πολέμου παραμένει ο βασικός κίνδυνος για το παρόν και το μέλλον των λαών.

 

 

 

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

6. Το τέλος του καλοκαιριού σηματοδότησε την αρχή μιας νέας πολιτικής φάσης. Η τυπική λήξη των προγραμμάτων και κατά τον ΣΥΡΙΖΑ «έξοδος από τα μνημόνια», έχει ανοίξει ήδη τη συζήτηση για την «μετά τα μνημόνια» περίοδο. Βασική επιδίωξη της κυβέρνησης όλων των δυνάμεων του αστικού πολιτικού συστήματος των δυνάμεων του κεφαλαίου και της ΕΕ είναι η συμφωνία στο «μνημονιακό κεκτημένο» του κεφαλαίου, στις συμφωνίες και τις δεσμεύσεις με τους θεσμούς, στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, η διατήρηση του αντεργατικού και ταξικού μνημονιακού πλαισίου που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, με οριακές παραχωρήσεις και ευελιξία στην διαχείρισή του, ώστε να εξασφαλίσουν την μακρόχρονη σταθεροποίηση της κατάστασης και όποιες διαφωνίες γίνονται για το χαρακτήρα και τις μορφές διαχείρισης αυτής της πολιτικής.

 

7. Η Κυβέρνηση:

α. Επιχειρεί να πλασαριστεί ως η υπεύθυνη και φερέγγυα δύναμη που κατάφερε «να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια». Κοινωνικά ευαίσθητη δύναμη διαχείρισης της «μεταμνημονιακής πραγματικότητας», αλλά και δύναμη που έχει τη στήριξη βασικών τμημάτων του κεφαλαίου και των ΗΠΑ-ΕΕ.

β. Προσπαθεί να διαμορφώσει έναν έντονο διπολισμό, επαναφέροντας το παλιό σχήμα «δημοκρατικές-προοδευτικές δυνάμεις» από τη μια και «ακροδεξιά - συντήρηση» από την άλλη, και να συγκροτήσει μια νέα κεντροαριστερά με τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ σαν βασικό πυλώνα.

Ο πρόσφατος ανασχηματισμός εκφράζει την τάση για μόνιμη και συνολική, πιο δεξιά μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, κόμμα, πολιτική, για να ισχυροποιηθεί σαν κύριος φορέας του συστήματος που αγκαλιάζει συστημικές δυνάμεις από την δεξιά, έως το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να γίνει ο βασικός πολιτικός εκφραστής και εργαλείο του ελληνικού καπιταλισμού για την ανασυγκρότησή του.

γ. Επιδιώκει με παροχές – ψίχουλα στα πιο φτωχά πληττόμενα τμήματα της κοινωνίας να καλλιεργήσει τη λογική του μικρότερου κακού και της καλύτερης διαχείρισης. Επιχειρεί να ξαναστήσει μια αφήγηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης του 2014, εμβαπτισμένο στις νέες συνθήκες.

δ. Την ίδια στιγμή οξύνεται η επίθεση στα λαϊκά προβλήματα και τα ζητήματα της καθημερινής ζωής με μέτρα όπως το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των αγαθών (με τελευταίο επεισόδιο τα 10.119 ακίνητα του δημοσίου πού πέρασαν στο Υπερταμείο), η αρπαγή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας με την επιτάχυνση και την αύξηση του αριθμού των πλειστηριασμών και κατασχέσεων καθώς και των εξώσεων που ετοιμάζονται από τις τράπεζες, η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών, καθώς και του οδικού δικτύου με νέα διόδια παντού και αυξήσεις στις τιμές τους, η περιβαλλοντική καταστροφή με την προώθηση των σχεδίων του κεφαλαίου για την εξόρυξη του χρυσού στη Χαλκιδική και πετρελαίου στην Ήπειρο και αλλού, την εγκατάσταση ανεμογεννητριών και των Β.Α.Π.Ε. στο Βέρμιο τα Άγραφα κ.α., το πέρασμα του αγωγού ΤΑΡ, η καταστροφή ολόκληρων περιοχών από τη βιομηχανία των σκουπιδιών (Λευκίμη κα).

ε. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να εμφανιστεί σαν τη αντιεθνικιστική δύναμη που δίνει προοδευτικές λύσεις στα εθνικά θέματα (πχ. Μακεδονικό). Όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ αποτελεί κύριο πυλώνα της επιθετικής αστικής πολιτικής, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης μέσα και έξω από την χώρα.

Η αφήγηση της κυβέρνησης συγκρούεται με την πραγματικότητα. Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας δυσκολεύεται καθημερινά, πλατιά κομμάτια των εργαζομένων ζούνε οριακά, η μείωση της ανεργίας οφείλεται στη συνεχή αιμορραγία της μετανάστευσης της νεολαίας και στις δουλειές της συμφοράς, της μερικής απασχόλησης και της ωρομισθίας στον τουρισμό και σε άλλους κλάδους .Βιώνει την όξυνση της επίθεσης στα πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες με την καθημερινή καταστολή των εργατικών λαϊκών αγώνων από τα ΜΑΤ, τις διώξεις ενάντια στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών και τις δίκες των αγωνιστών, την επιβολή των σχεδίων του κεφαλαίου με ακραία καταστολή όπως στη Λεκίμη. Παράλληλα η κυβέρνηση έχει μεγάλη φθορά από τις τραγικές πυρκαγιές του καλοκαιριού (Μάτι - Κινέττα). Τα ματωμένα πλεονάσματα που έχουν υπογράψει σε συνδυασμό με την ασταθή διεθνή κατάσταση (κρίση της ΕΕ, Ιταλία, Τουρκία, νέα επεισόδια της καπιταλιστικής κρίσης) συμβάλλουν στο να μην σταθεροποιείται η κατάσταση του ελληνικού καπιταλισμού.

Στη νέα περίοδο του τυπικού τέλους των μνημονίων, το εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα μπαίνει με μεγαλύτερες απαιτήσεις και αποφασιστικότητα και λιγότερες αυταπάτες για τις κυβερνητικές υποσχέσεις για να πάρει πίσω όσα έχασε το προηγούμενο διάστημα. Οι πρόσφατες απεργίες τόσο στον ιδιωτικό τομέα (Cosco, Χαλυβουργική) όσο και στο δημόσιο τομέα (χώρος της υγείας, εκπαίδευση), οι αντιστάσεις που αναπτύσσονται σε μια σειρά χώρους και η προοπτική κλιμάκωσης τους, δείχνουν ότι υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες για την αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος. Καθήκον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι με την παρέμβασή της να ενισχύσει τις αγωνιστικές διαθέσεις και να εντείνει την απαιτητικότητα της εργατικής τάξης για παρθούν πίσω όλα τα κλεμμένα. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι ο παράγοντας που μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης, της δεξιάς αντιπολίτευσης και της άρχουσας τάξης

8. Η ΝΔ προσπαθεί να φανεί σαν αξιόπιστη φιλοεπενδυτική δύναμη, με προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του ελληνικού καπιταλισμού και σκληρή επιμονή στην πολιτική της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των μέτρων των προγραμμάτων (χαρακτηριστικές οι συνεντεύξεις Μητσοτάκη και η ομιλία του στη ΔΕΘ : όχι προσλήψεις στο δημόσιο, όχι αύξηση δημοσίων επενδύσεων, ΣΣΕ=παροχολογία, κατάργηση νόμου Κατρούγκαλου στην κατεύθυνση γενίκευσης της ιδιωτικής ασφάλισης, κράτος-καθημερινότητα – καταπολέμηση της ανομίας στα Εξάρχεια, Κουφοντίνας κλπ).

Βλέποντας την κυβέρνηση να προωθεί τη συγκεκριμένη πολιτική και να έχει και τη στήριξη ΗΠΑ-ΕΕ, γίνεται απροκάλυπτη και «πλειοδοτεί» στην αντιλαϊκή πολιτική, για να δείξει ότι εκείνη θα είναι πιο αποτελεσματική ως κυβέρνηση για το κεφάλαιο. Επιλέγει μια νεοφιλελεύθερη ατζέντα με ακροδεξιές αιχμές. Προβάλλει ένα επιθετικό πρόγραμμα βαθέματος του μνημονιακού πλαισίου σε ρόλο επισπεύδοντα για να προχωρήσουν τα μνημονιακά μέτρα και προωθεί την ακροδεξιά ατζέντα με στοιχεία εθνικισμού, αντιπροσφυγικού, ρατσισμού και αντικομουνισμού. Ενισχύει και συντηρεί και από τη μεριά της το διπολισμό με το ΣΥΡΙΖΑ, επιδιδόμενη σε ωμό αντικομμουνισμό, προσάπτοντας στον ΣΥΡΙΖΑ υποτιθέμενα «κομμουνιστικά χαρακτηριστικά» για να συσπειρώσει το «δεξιό» ακροατήριό της, και τον ΣΥΡΙΖΑ να καλοδέχεται την «πάσα», επιχειρώντας να παρουσιάσει «αριστερές ιστορικές αναφορές» και τον μπαμπούλα «της δεξιάς».

Επιτάσσεται από πλευράς μας η στοιχειοθετημένη και αυτοτελής κριτική στο πρόγραμμα της ΝΔ και παράλληλα η ανάδειξη της κοινής μήτρας των προγραμμάτων και των προτάσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, της συστημικής τους αναφοράς, της συμφωνίας τους στα βασικά ζητούμενα του κεφαλαίου, της από κοινού υποστήριξης του μνημονιακού κεκτημένου, παρά τις υπαρκτές διαχειριστικές διαφορές τους που δεν αλλάζουν την ουσία της ασκούμενης και υποσχόμενης πολιτικής.

Αυτός ο εκσυγχρονισμένος, μνημονιακός διπολισμός, καταδικάζει τα υπόλοιπα κόμματα σε ρόλο κομπάρσου και δυνητικού συμμάχου της μίας ή της άλλης πλευράς.

9. Παράλληλα γίνεται προσπάθεια αναδιάταξης της ακροδεξιάς ώστε να παίξει ρόλο στο πολιτικό σύστημα, για την απορρόφηση των κοινωνικών κραδασμών. Από την ποιοτική ενίσχυση της φασιστικής δράσης στο δρόμο (απέναντι σε συλλογικότητες, συλλόγους γονέων, σωματεία, αγωνιστές, καθηγητές), μέχρι τη διαμόρφωση μιας βεντάλιας ακροδεξιών οργανώσεων και σχηματισμών, ο στόχος είναι ίδιος: η δημιουργία μιας “σοβαρής, σύγχρονης και μαζικής” ακροδεξιάς στην Ελλάδα πέρα από τις “ακρότητες της Χ.Α. και την ατολμία του ΛΑΟΣ”, όπως δηλώνουν κάποιοι από τους επίδοξους ηγέτες της. Ώστε να επιφέρει όλο και πιο δεξιά μετατόπιση του πολιτικού φάσματος, αφού ακόμα και το νεοσυντηρητικό, μνημονιακό πείραμα σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μοιάζει αρκετά λίγο για την επιθετική, αντιλαϊκή πολιτική που θα εφαρμοστεί και χρειάζεται ισχυρό μπάζωμα από τα δεξιά του.

10. Η ρεφορμιστική αριστερά εμφανίζεται αναντίστοιχη των αναγκών της νέας πολιτικής φάσης. Το ΚΚΕ ακολουθεί τη συνήθη τακτική των λελογισμένων οικονομικών αγώνων, των κομματικών κινητοποιήσεων και της «εκλογικής ενίσχυσης του κόμματος», η οποία σε αυτή τη φάση γίνεται το μέτρο και το κριτήριο για όλη του την παρέμβαση. Η στάση του στα «εθνικά» θέματα και ειδικά στο Μακεδονικό έδειξε για μια ακόμη φορά το χαρακτήρα της «υπεύθυνης, πατριωτικής δύναμης» που στην ουσία συντάσσεται με την κυρίαρχη αφήγηση περί «αλυτρωτισμού των Σκοπίων» κλπ. Η επιθετικότητα απέναντι στην επαναστατική και αντικαπιταλιστική αριστερά, ειδικά απέναντι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οφείλεται και στην επίδραση και τους προβληματισμούς που προκαλούνται στη βάση του από τη παρέμβαση μας, ειδικά στο θέμα του πολέμου, των «εθνικών», και το εργατικό κίνημα

Η ΛΑΕ υποτάσσει τα πάντα στην εκλογική επιτυχία και τη κοινοβουλευτική εκπροσώπησή της, με αποτέλεσμα κάθε κινηματική η πολιτική της παρέμβαση να κρίνεται με βάση την κοινοβουλευτική επιβίωση και ειδικά την ανάδειξη του επικεφαλής της (χαρακτηριστική η στάση της και στη ΔΕΘ). Βασισμένη σε ένα πρόγραμμα διαταξικού, πατριωτικού αντιμνημονιακού προσανατολισμού και ηγεμονευόμενη από το αστικά πατριωτικά ρεύματα στα λεγόμενα εθνικά ζητήματα, εκφράζει έναν αντιιμπεριαλισμό – αντιαμερικανισμό, αποκομμένο από το αναγκαίο ταξικό και αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο, ενώ είναι ανοιχτή σε λογικές υποστήριξης ενός από τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ που συγκρούονται στα Βαλκάνια (Ρωσία). Ωστόσο δεν λείπουν στη βάση της ταλαντεύσεις, προβληματισμοί και διαφοροποιήσεις, όπως έδειξε η εμπειρία στο αντιπολεμικό, αντιεθνικιστικό ή το εργατικό κίνημα.

 

 

 

ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ.

 

11. Όλα δείχνουν ότι έχουμε μπει ήδη σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, με κύρια χαρακτηριστικά:

• την προσπάθεια της κυβέρνησης να εμπεδώσει ένα νέο ΤΙΝΑ, να ανακτήσει την «ιδιοκτησία» του προγράμματος, με την λογική της «κοινωνικά ευαίσθητης» διαχείρισης της «μεταμνημονιακής πορείας».

• την απόπειρα οικοδόμησης ενός έντονου διπολισμού (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ) πάνω στην διαχωριστική γραμμή «δυνάμεις της προόδου» από την μια, «ακραίος νεοφιλελευθερισμός σε συμμαχία με την ακροδεξιά» από την άλλη.

• την επιδίωξη η δυσαρέσκεια να πάρει δεξιά, εθνικιστική ακόμα και ακροδεξιά κατεύθυνση, αξιοποιώντας και το κλίμα που υπάρχει στην Ευρώπη.

• τη διαμόρφωση συνθηκών εκλογικής αναμονής και αυταπατών.

 

Στον αντίποδα των παραπάνω εξελίξεων στόχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι να ενισχύσουμε αποφασιστικά την ενεργητική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, το ξέσπασμα αγώνων που θα διεκδικούν εδώ και τώρα ριζική βελτίωση της ζωή των εργατικής τάξης και του λαού, θα αναδεικνύουν επιθετικά τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, θα οδηγούν στην απελευθέρωση και το ξήλωμα όλου του αντεργατικού ευρωμνημονιακού πλαισίου σε σύνδεση με τη σύγχρονη ανατρεπτική αντικαπιταλιστική διέξοδο και τη συνολική στρατηγική απάντηση, θα σπάνε στην πράξη τα διλήμματα, τη λογική του μικρότερου κακού και το βέλτιστου εφικτού και τη δικομματική αντιπαράθεση. :.

 

12. Το πραγματικό δίλλημα που έχει μπροστά της η ελληνική κοινωνία δεν είναι «ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ», δεν είναι «μνημονιακή βαρβαρότητα με ευαισθησία ή με φιλελευθερισμό». Είτε οι αστικές μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, παλιές και νέες, θα επιβάλουν τη δική τους «έξοδο» από την καπιταλιστική κρίση πάνω στις πλάτες της εργατικής τάξης και του λαού, μονιμοποιώντας και κλιμακώνοντας την επίθεση και την πολεμική απειλή είτε το εργατικό κίνημα και ο λαός θα επιβάλουν τη δική τους διέξοδο ενάντια στους καπιταλιστές και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις .

 

Άμεσο πολιτικό ζητούμενο δηλαδή είναι η συγκρότηση ενός αριστερού ανατρεπτικού μπλοκ δυνάμεων που, από εργατικές και λαϊκές θέσεις και στη βάση ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος, θα αποτελέσει τη πραγματική αντιπολίτευση στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τη ΝΔ και θα προβάλλει την άμεση εργατική – λαϊκή αντεπίθεση με ενωτικούς νικηφόρους αγώνες για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου με κύριους άξονες:

• Την ανατροπή όλου του μνημονιακού καθεστώτος που έχει επιβληθεί τα προηγούμενα χρόνια

• Την επιστροφή όλων των κλεμμένων εισοδημάτων και δικαιωμάτων.

• Μόνιμη – σταθερή – πλήρη – ασφαλισμένη εργασία.

• Τη παύση πληρωμών και τη διαγραφή του ληστρικού και χιλιοπληρωμένου χρέους.

• Την ρήξη και έξοδο από ευρώ και ΕΕ.

• Την υπεράσπιση της ειρήνης, ενάντια στην πολεμική εκστρατεία του κεφαλαίου σε διεθνή και εσωτερική κλίμακα Την έξοδο το ΝΑΤΟ. Τη διάλυση του αντιδραστικού άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου..

• Την πάλη για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα της εποχής μας ενάντια στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό και την επιτροπεία. Τη συντριβή των φασιστικών και ρατσιστικών συμμοριών.

 

ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ

13. Για το Εργατικό Κίνημα

Κομβικής σημασίας καθήκον για τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η συμβολή τους ανάπτυξη του εργατικού κινήματος που θα βάζει μπροστά τα εργατικά αιτήματα ενάντια στη ευρωμνημονιακή λαίλαπα, θα διεκδικεί ριζική βελτίωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων και το ξήλωμα όλου του αντιδραστικού ευρωμνημονιακού καθεστώτος,  με σχέδιο για τη γενίκευση όλων των μικρών και μεγάλων αγώνων που έχουν ξεκινήσει. Σε αυτό το έδαφος θα σπάνε στην πράξη τα διλήμματα, του μικρότερου κακού, η εξάρτηση των διεκδικήσεων από το τι επιτρέπει οι ο «δημοσιονομικός χώρος», η παράλυση του μαζικού κινήματος από την εκλογική αναμονή και τη δικομματική, εκλογική αντιπαράθεση. Για να πάρουμε σήμερα πίσω όσα μας έκλεψαν τα χρόνια των μνημονίων.

Παλεύουμε για:

• Την κατάργηση όλων των μνημονίων μακράς διαρκείας (με σταθμούς το 2023 και το 2060) καθώς και της συνεχιζόμενης ενισχυμένης ευρωκηδεμονίας.

• Την άμεση κατάργηση των 714 ψηφισμένων μνημονιακών εφαρμοστικών νόμων που διατηρούνται σήμερα ολοζώντανοι (ρατσιστικός υποκατώτατος μισθός για τη νεολαία, πλειστηριασμοί, ΕΝΦΙΑ, νέες περικοπές συντάξεων και λαϊκού αφορολόγητου κα).

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Μετατροπή όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας σε συμβάσεις αορίστου χρόνου χωρίς προϋποθέσεις. Απαγόρευση απολύσεων. Αγώνας ενάντια στα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας.

• Προσλήψεις με μόνιμη και σταθερή δουλειά, με μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων καταρχήν. Απαγόρευση των απολύσεων, κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο των επιχειρήσεων που απειλούν με απολύσεις και κλεισίματα.

• Δουλειά με πλήρη δικαιώματα. ΣΣΕ εργασίας παντού. Αυξήσεις μισθών-αποδοχών τώρα. Κανένας μισθός κάτω από 800 ευρώ καθαρά. Όχι στην εξευτελιστική σύμβαση "πρώτης πρόσληψης" για τους νέους κάτω των 25. Άμεση επαναφορά όσων μας έκλεψαν με τα μνημόνια.

• Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις, κάτω τα χέρια από ΔΕΗ, συγκοινωνίες, ΕΥΔΑΠ και όλα τα δημόσια αγαθά-«φιλέτα» που έχουν βάλει στο μάτι τα αρπακτικά της αγοράς. Κρατικοποίηση των εταιρειών που έχουν ιδιωτικοποιηθεί -Μείωση του χρόνου (και των ετών) εργασίας τώρα. Για να δουλέψουν οι άνεργοι, για να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο πλούτο που παράγουμε. Για να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας, για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, για να χάσει το κεφάλαιο.

• Κάτω τα χέρια από τις συντάξεις και τα ταμεία μας που μπαίνουν στο μνημονιακό Προκρούστη για ακόμα μια φορά.

• Ελευθερία-δημοκρατία για τους εργαζόμενους και τον λαό. Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα, η αντιαπεργιακή νομοθεσία θα μείνει στα χαρτιά. Συνδικάτα ελεύθερα από κράτος-κυβερνήσεις και εργοδότες. Με πλήρη και διευρυμένα δικαιώματα στη συνδικαλιστική δράση, την απεργία, τον συλλογικό και μαζικό αγώνα.

 

Με το πολιτικό διεκδικητικό πλαίσιο που περιγράφουμε παραπάνω θέλουμε να συμβάλλουμε άμεσα στο ξέσπασμα ενιαίων, αποφασιστικών, μαχητικών, εργατικών αγώνων που θα βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, για την ανατροπή των συσχετισμών, σε αντίθεση με τη ρεφορμιστική αριστερά ΚΚΕ και ΛΑΕ που επιφυλάσσουν στο εργατικό- λαϊκό κίνημα ρόλο παρακολουθητή των πολιτικών και κυρίως κοινοβουλευτικών τους πρωτοβουλιών.

 

Παρά τις δυσκολίες υπήρξαν κάποιες σημαντικές εργατικές αντιστάσεις την προηγούμενη περίοδο. Από την COSCO  και τα νοσοκομεία μέχρι το «Βοήθεια στο σπίτι» και τα σχολεία, και από το Ωνάσειο και το ΥΠΠΟ μέχρι τις συγκοινωνίες και τους δήμους, ένα πολύμορφο απεργιακό κίνημα ξεδιπλώνεται διεκδικώντας προσλήψεις, μονιμοποιήσεις συμβασιούχων, συλλογικές συμβάσεις, ένταξη στα ΒΑΕ, σταμάτημα ιδιωτικοποιήσεων και μια σειρά εργατικά αιτήματα. Το κίνημα αυτό χρειάζεται να ξεπεράσει υπαρκτές δυσκολίες στο συντονισμό και τη γενίκευση των διεκδικήσεων του αλλά και να κάνει βήματα μπροστά. Οι αγώνες αυτοί δείχνουν πως υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να συμβάλλουν στην αναγκαία ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορούν και πρέπει να πρωτοστατήσουν στη στήριξη, την κλιμάκωση, τον ταξικό προσανατολισμό και τον συντονισμό όλων αυτών των αγώνων, ξεπερνώντας το ϕρενάρισμα που προσπαθεί να επιβάλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία για λόγους που έχουν να κάνουν και με τις πιέσεις της ΕΕ και του ΣΕΒ για «συνέχιση των μεταρρυθμίσεων» αλλά και με τις σκοπιμότητες της προεκλογικής περιόδου, στηρίζοντας κάθε αγώνα και διεκδίκηση, συνδέοντας τις μάχες μεταξύ τους, διευρύνοντας τη δυναμική τους με τους στόχους του μεταβατικού προγράμματος και την διεκδίκηση να πληρώσουν οι καπιταλιστές και να καλυφθούν οι εργατικές ανάγκες. 

 

Ελπιδοφόρα είναι η πρωτοβουλία σωματείων βάσης για απεργία για τις ΣΣΕ στις 01.11, καθώς επιδιώκει να συνεχίσει και να ενισχύσει ένα δρόμο διακλαδικού αγώνα, έξω από τα όρια και τον σχεδιασμό του γραφειοκρατικού εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Σηκώνει το γάντι της κυβερνητικής πρόκλησης γενικά και ειδικά στα εργασιακά, απαντά αγωνιστικά και έμπρακτα στην κυβέρνηση και την αντιλαϊκή πολιτική. Στηρίζεται σε μορφές μιας από τα κάτω εργατικής συσπείρωσης και δράσης, με Γενικές Συνελεύσεις ανά κλάδο και εργασιακό χώρο, με αποφάσεις από τους ίδιους τους εργαζόμενους, με πλατιά εξόρμηση, καμπάνια και δράση μέσα στη βάση των εργαζομένων, με επαρκή χρόνο και ουσιαστικές μορφές οργάνωσης μιας απεργίας. Συμμετοχή στήριξη στην απεργία έχουν αποφασίσει και μια σειρά σωματείων του δημόσιου τομέα εμπλουτίζοντας τα αιτήματα με τα ιδιαίτερα του κάθε χώρου. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενισχύει την συγκεκριμένη προσπάθεια και κάθε προσπάθεια που κινείται σε αυτή την κατεύθυνση. Παράλληλα πρωτοστατεί σε κάθε αγωνιστικό σκίρτημα προβάλλοντας τη λογική της οργάνωσης των αγώνων από τα κάτω με μαζικές διαδικασίες βάσης, συνελεύσεις, κλπ και την ανάγκη αποφασιστικής κλιμάκωσης.

 

Ο γραφειοκρατικός, εργοδοτικός, κυβερνητικός συνδικαλισμός για άλλη μια φορά διασπά το απεργιακό μέτωπο. Η μεν ΓΣΕΕ όχι μόνο δεν πήρε απόφαση για απεργία, αλλά ξεκαθάρισε πως θα “συντονιστεί” με την εργοδοτική κοινωνική συμμαχία το επόμενο διάστημα, η δε ΑΔΕΔΥ αρνήθηκε την κήρυξη απεργίας 1/11 και 8/11 (ΠΑΜΕ) προκειμένου να υπάρξει συντονισμένη απεργιακή κινητοποίηση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και προκήρυξε απεργία 14/11.αγνοώντας τα σωματεία το δημόσιου τομέα που έχουν ήδη αποφασίσει απεργία για 1 και 8/11. Το ΠΑΜΕ εξάντλησε την κριτική του ενάντια στην 1/11 ενώ δεν είπε λέξη για το πολιτικό σχέδιο της ΑΔΕΔΥ στις 14/11 στο οποίο και προσχώρησε.

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει να κινείται σταθερά στην οργάνωση των αγώνων από τα «κάτω», στην αποκάλυψη του ρόλου της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, στην οικοδόμηση συντονισμών σε χώρους και κλάδους με στόχο ένα σταθερό Συντονισμό όλων των παραπάνω δυνάμεων και κινήσεων με ενιαία παρέμβαση με λογική συσπείρωσης και κοινής δράσης όλων των ταξικών ρευμάτων κόντρα σε κεφάλαιο, κυβερνήσεις, ΕΕ. Θα απευθύνουμε σταθερά την πρόταση αυτή προς κάθε μαχόμενη δύναμη της αριστεράς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμμετέχει, θα αξιοποιήσει και θα παλέψει τη γραμμή της σε κάθε απεργιακή μάχη και στη 1/11 και στις 14/11.

 

Στην κατεύθυνση αυτή θα οργανώσουμε στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα σύσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με στόχο την διαμόρφωση ενός κοινού πλαισίου πάλης των δυνάμεων μας στους εργατικούς χώρους. Πέραν τον αιτημάτων στο πλαίσιο αυτό θα προσδιοριστούν, οι μάχες, οι σταθμοί, ο βηματισμός και κυρίως η πολιτική τακτική που θα ακολουθήσουμε στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Το σχέδιο αυτό θα αποτελεί τον χάρτη πάνω στον οποίο θα οικοδομηθούν οι προσπάθειες συσπείρωσης με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς στο επίπεδο του δρόμου και των σωματείων και θα αποτελεί δεσμευτικό κείμενο για το δυναμικό μας.

 

14. Μόνιμη είναι η δράση μας στο αντιφασιστικό κίνημα και τους πρόσφυγες...

Οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. υιοθετούν βήμα-βήμα τη ρατσιστική ατζέντα των Ορμπαν-Σαλβίνι-Ζεεχόφερ και δημιουργούν τις συνθήκες θερμοκηπίου για την άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών. Παράλληλα ο πρώην σύμβουλος του Τραμπ, ο Στηβ Μπάνον κινείται ανοιχτά για συσπείρωση της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη

Έχουμε σκληρές μάχες μπροστά μας ενάντια στην Ευρώπη- Φρούριο και τους φασίστες. Παρά τις συστηματικές και υστερικές προσπάθειες για αποπροσανατολισμό προς τα δεξιά και την ακροδεξιά, άλλοτε με εθνικιστικές κραυγές για το όνομα της Μακεδονίας και άλλοτε με ρατσιστικές επιχειρήσεις κατά των προσφύγων στα νησιά, για τον περισσότερο κόσμο οι αναζητήσεις προς τα αριστερά παραμένουν. Η ακροδεξιά απειλή δεν αντιμετωπίζεται με φραστικές κορώνες των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ που εγκαλούν τον Μητσοτάκη ότι αγκαλιάζει την ακροδεξιά, αλλά την ίδια στιγμή υπογράφουν συμφωνίες με την Μέρκελ κατά των προσφύγων και συμμαχούν με τον Τραμπ στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο

Δίνουμε την μάχη αυτή με ενωτικό μαζικό τρόπο, όπως προσπαθήσαμε να κάνουμε στις κινητοποιήσεις με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας Φύσσα. Απευθυνόμαστε σταθερά για τον αντιφασιστικό αγώνα σε όλες τις δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς και της αυτονομίας για μαχητική ενωτική δράση. σε ρήξη και σύγκρουση με την πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου που εφαρμόζει την πολιτική της ΕΕ—φρούριο. Υποστηρίζουμε τις πρωτοβουλίες συντονισμού του διεθνούς αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος. Η φετινή διάσπαση δυνάμεων οδήγησε σε σοβαρή αποδυνάμωση της διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας. Οδηγός μας είναι η εμπειρία της μαζικής και μαχητικής διαδήλωσης πέρυσι ενάντια στα κεντρικά γραφεία της Χ.Α.

Η πάλη για τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα και τις ελευθερίες ενάντια στα μνημόνια και την καπιταλιστική επίθεση είναι άμεσα δεμένη με την πάλη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες. Είναι πάλη για την ενότητα της εργατικής τάξης, για τη δυνατότητά της να σφραγίσει την οργή ενάντια στην κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ με τη δική της προοπτική της επαναστατικής ελπίδας κόντρα στην αντεπαναστατική  βία των φασιστών. Είναι πάλη στην οποία διεκδικούμε να κερδίσουμε κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια. Παλεύουμε για την ανάπτυξη ενός μαζικού, μαχητικού, ενωτικού αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος που να στρέφεται ενάντια στην κυβέρνηση και την ΕΕ. Δεν συνεργαζόμαστε με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ή τμήματά της που έχει την ευθύνη για την υλοποίηση της αντιδραστικής πολιτικής.

 

 

Παλεύουμε :

για να καταδικαστεί η εγκληματική συμμορία που λειτουργεί με το μανδύα του «νόμιμου πολιτικού κόμματος». Για να πάνε στη φυλακή οι φονιάδες του Λουκμάν και του Παύλου Φύσα από τον Μιχαλολιάκο μέχρι τον τελευταίο μαχαιροβγάλτη.

• για να κλείσουν τα «γραφεία»-ορμητήρια των ναζί

• ενάντια στην Ευρώπη-Φρούριο, για να καταργηθούν οι ρατσιστικές συμφωνίες της ΕΕ. Σύνορα ανοιχτά για πρόσφυγες και μετανάστες

• για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες, πόλεις ανοιχτές για τους πρόσφυγες. Μαζικές προσλήψεις σε σχολεία, δήμους νοσοκομεία και όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες για να καλυφθούν οι ανάγκες ντόπιων, μεταναστών και προσφύγων.

• Κλείνουμε το δρόμο σε κάθε προσπάθεια της ακροδεξιάς και των νεοναζί της Χρυσής Αυγής να σπείρουν το τρόμο στις γειτονιές και να ξαναστήσουν τάγματα εφόδου φορώντας την μάσκα του πατριώτη για το όνομα της Μακεδονίας

15. Για το αντιπολεμικό κίνημα: Απαιτείται να πάρουμε μέτρα για την αναβάθμιση της δουλειάς μας στο πεδίο του αντιπολεμικού αγώνα στο μαζικό κίνημα, με βασικά ζητήματα την πάλη ενάντια στο να γίνει η χώρα μας μια τεράστια αμερικάνικη βάση, την αντιδραστική συμπόρευση με την φιλοπόλεμη πολιτική του αμερικανοαντοικού ιμπεριαλισμού, για μείωση των εξοπλισμών, συνδέοντας την πάλη για τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα ενάντια στην μνημονιακή καπιταλιστική βαρβαρότητα με την πάλη ενάντια στον πόλεμο και την συμπαράταξη του ελληνικού κεφαλαίου με ΗΠΑ – ΕΕ. Να μπαίνει παντού το αίτημα «λεφτά για τις λαϊκές ανάγκες και όχι για τους εξοπλισμούς».

Αξιοποιούμε τις συσπειρώσεις που έχουμε έως τώρα επιτύχει, ενώ αναλαμβάνουμε και αυτοτελείς πρωτοβουλίες.

16. Εντείνουμε την δράση μας στο μέτωπο της αρπαγής της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας με πλειστηριασμούς κατασχέσεις και εξώσεις καθώς και στα άλλα ζητήματα οικονομικής βίας που ασκούνται στα φτωχά λαϊκά στρώματα με διακοπές ρεύματος και νερού, διόδια κ.α. Ιδιαίτερα το δικαίωμα στη στέγη που αμφισβητείται για χιλιάδες εργαζόμενους θα αποτελέσει κυρίαρχο ζήτημα στο επόμενο διάστημα καθώς τραπεζικό και κατασκευαστικό κεφάλαιο προσπαθούν να ξεπεράσουν την κρίση τους με την προώθηση του air bnb και του leasing.

 

17. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την πολιτική της

• Απορρίπτει την λογική του «μικρότερου κακού», το ψευτοδίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ ή Δεξιά», «προοδευτικός πόλος ή ακραίος νεοφιλελευθερισμός και ακροδεξιά». Η πολιτική τους βάση είναι κοινή, με διαφορές δευτερεύουσας σημασίας και η δυνάμεις του λαϊκού κινήματος και της αριστεράς πρέπει να ενισχύσουν την ανεξαρτησία απέναντί τους.

• Αναπτύσσει την αντιπαράθεσή και προς τις άλλες αστικές δυνάμεις την ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ κλπ, δείχνοντας τον αντιδραστικό τους ρόλο, την κριτική στην κυβέρνηση από αντιλαϊκές θέσεις και την στρατηγική ταύτισή τους μαζί της. Δεν «εγκαταλείπουμε» την αντιπαράθεση αυτή στην κάλπικη αντιπαράθεση των δυνάμεων της κυβέρνησης, που ενισχύει και δεν αποδυναμώνει την δεξιά αντιπολίτευση.

• Συνεχίζει αμείωτα την πάλη ενάντια στην ακροδεξιά, τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον φασισμό. Αναδεικνύουμε τον αντιδραστικό τους ρόλο, σαν δύναμη κρούσης του κεφαλαίου (πχ Αυστρία αύξηση του ωραρίου στις 12 ώρες την ημέρα). Παλεύουμε για την ενότητα της εργατικής τάξης. Αντιπαρατιθόμαστε από θέσεις αντικαπιταλιστικές, αντιιμπεριαλιστικές, αντιΕΕ και όχι από τη σκοπιά του αστικού κοσμοπολιτισμού. Διεκδικούμε να κερδίσουμε κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια σε αυτόν τον αγώνα. Είμαστε ριζικά αντίθετοι στα λεγόμενα «δημοκρατικά μέτωπα», με την κυβέρνηση και τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις από την κρίση των οποίων τρέφεται η ακροδεξιά, δεν συνεργαζόμαστε με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ή τμήματά της.

• Συνεχίζει τις πρωτοβουλίες ενάντια στον πόλεμο και τον εθνικισμό, πάνω στην βάση των μέχρι τώρα τοποθετήσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καθώς η υπόθεση της ευρωνατοικής ολοκλήρωσης των Βαλκανίων, του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και των πολεμικών κινδύνων είναι μπροστά μας.

• Αντιπαλεύει την «εκλογική αναμονή» και τις «κοινοβουλευτικές αυταπάτες». Συμβάλλουμε στην ανάπτυξη, μαζικών ενωτικών αγώνων, ενισχύουμε την λαική απαιτητικότητα για να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα, για να σπάσουμε στην πράξη τα μνημόνια και την πολιτική του κεφαλαίου.

• Πάνω από όλα συνδέουμε την δράση μας και τους αγώνες μας με το συνολικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, καθώς αναδεικνύεται η αναγκαιότητα και η ζωτικότητά του. Συμβάλλουμε στην καλύτερη επεξεργασία του, παίρνουμε μέτρα για την μαζική προβολή του.

18. Σε αυτό το πλαίσιο οργανώνουμε τη παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβάλλοντας την ανάγκη της συσπείρωσης δυνάμεων, πάνω στην βάση της πολιτικής πρότασης που έχουμε διαμορφώσει ήδη από την Συνδιάσκεψη.

Αναπτύσσουμε άμεσα πλατιά πολιτική καμπάνια με εξορμήσεις, συζητήσεις και εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Αυτή η πολιτική εξόρμηση επιδιώκουμε να κορυφωθεί σε ένα μεγάλο πολιτικό και πολιτιστικό διήμερο, με διεθνικό περιεχόμενο, στην Αθήνα στα τέλη Γενάρη – αρχές Φλεβάρη

Απευθυνόμαστε πλατιά κυρίως στους αγωνιστές του κινήματος και τον κόσμο της μαχόμενης αριστεράς που αναζητεί διέξοδο, αλλά και σε πολιτικές οργανώσεις – κινήσεις για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου ανατρεπτικού – αντικαπιταλιστικού ρεύματος, που θα παρέμβει στο μαζικό κίνημα, τα μεγάλα μέτωπα της περιόδου, τις πολιτικές εξελίξεις και στις επερχόμενες εκλογικές μάχες.

Όμως για να μην εξαντληθεί η πολιτική δυναμική μας σε ατέρμονες συζητήσεις με άλλες πολιτικές δυνάμεις, με ευθύνη της ΚΣΕ θα διαμορφωθεί το πλαίσιο πάνω στο οποίο θα καλέσουμε δυνάμεις σε πολιτική συνεργασία, με βάση τις αποφάσεις της 4^ης Συνδιάσκεψης. Πάνω σε αυτή την βάση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επικαιροποιεί την πρόταση πολιτικής συνεργασίας που διαμόρφωσε στην Συνδιάσκεψη και την απευθύνει πλατιά σε δυνάμεις και αγωνιστές, που αναζητούν άλλη προοπτική

Το κείμενο αυτό θα περιγράφει τους στόχους καθώς και τα απαραίτητα στοιχεία συμφωνίας που θα εκφράζει μία τέτοια πολιτική συνεργασία. Μέσα στο 1^ο δίμηνο του 2019, θα πρέπει να έχουν προσδιοριστεί οι πολιτικές δυνάμεις, να έχει ολοκληρωθεί αυτή η προσπάθεια για να μείνει ζωτικός πολιτικός χρόνος για τον πολιτικό μας αγώνα.

Με αυτή την τακτική προετοιμαζόμαστε για τις μεγάλες πολιτικές και εκλογικές μάχες που έχουμε μπροστά μας, με βάση τις αποφάσεις και την πολιτική μας, με τρόπο ενιαίο και συντροφικό. Επιδιώκουμε, μέσα από τις μάχες αυτές την συσπείρωση δυνάμεων γύρω από το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και λογική. Αντιμετωπίζουμε τις επερχόμενες πολιτικές και εκλογικές μάχες με ενιαίο τρόπο και κριτήριο όσον αφορά το πολιτικό πλαίσιο και τον χαρακτήρα των δυνάμεων στις οποίες απευθυνόμαστε, χωρίς ισοπέδωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους.

Επιδιώκουμε την πολιτική και εκλογική συμπόρευση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αγωνιστών του μαζικού κινήματος και της μαχόμενης αριστεράς και μια σειράς πολιτικών οργανώσεων, κινήσεων και ομάδων της επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής αντιιμπεριαλιστικής και αντιδιαχειριστικης αριστεράς, σε όλα τα επίπεδα Υπηρετούμε την απόφαση της 4^ης συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι «δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μία εφ’ όλης της ύλης πολιτική ή/και εκλογική συνεργασία, με ΛΑΕ και ΚΚΕ». Έχουμε επίγνωση των δυσκολιών που πατάνε στη κατάσταση του κινήματος, καθώς και τις πολιτικές και προγραμματικές ταλαντεύσεις τμημάτων αυτού του δυναμικού. Ωστόσο έχουμε πεποίθηση ότι μόνο με τις ενωτικές πρωτοβουλίες και τις παρεμβάσεις μας μπορεί να διαμορφωθούν δυνατότητες πλατιάς συσπείρωσης δυνάμεων.

19. Ειδικότερα σε ότι αφορά τις ευρωεκλογές. Οι ευρωεκλογές του 2019 σφραγίζονται από την βαθιά πολιτική κρίση της ΕΕ, από την όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της. Οι διαπραγματεύσεις για το Brexit, «το ελληνικό ζήτημα», η σύγκρουση ΕΕ-Ιταλίας, οι αντιθέσεις γύρω απ το προσφυγικό και τέλος οι αντιθέσεις ΕΕ-ΗΠΑ, δείχνουν την βαθιά κρίση που διέρχεται η ΕΕ.

Η σημερινή πορεία, επιβεβαιώνει το συμπέρασμα της 4ης Συνδιάσκεψης ότι «η ίδια η διαδικασία της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης έχει μπει σε κρίση, που τροφοδοτείται τόσο “από κάτω”, από την πλατιά δυσαρέσκεια των μαζών, όσο και “από πάνω” την ένταση των αντιθέσεων και ανταγωνισμών». Ο «γαλλογερμανικός άξονας» ως ατμομηχανή που θα πάει μπροστά την «ευρωπαϊκή ενοποίηση» και θα αναζωογονήσει τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό, μέσα από το «πετυχημένο» δίδυμο Μέρκελ-Μακρόν, έχει δείξει τα όριά του .

Η απάντηση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου δεν είναι μια στροφή «προς την δημοκρατία και την κοινωνική συνοχή», αλλά η ένταση της αντιδραστικής θωράκισης της οικονομικής και πολιτικής λειτουργίας της Ε.Ε.: θεσμική εμπέδωση και επιβολή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, μορφές διαρκούς επιτροπείας, ένταση της ανισομέρειας και των ανισοτήτων, ισχυρή τάση προς την στρατιωτικοποίηση.

Όλες αυτές οι εξελίξεις καταρρίπτουν κάθε απάτη περί δυνατότητας της Ε.Ε. να αλλάξει σε φιλολαϊκή κατεύθυνση. Η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, δεν τροποποιείται, ανατρέπεται. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο παρά ποτέ να δυναμώσουμε την πάλη κατά της Ε.Ε. Η αντικαπιταλιστική διεθνιστική έξοδος από την Ε.Ε. είναι η μόνη προοπτική για τους εργαζόμενους.

Η αντιδραστική πολιτική της ΕΕ, πάνω στο έδαφος της κρίσης του καπιταλισμού, είναι η αιτία για την ανάπτυξη των «ευρωσκεπτικιστικών» ρευμάτων, των ρατσιστικών αντιλήψεων και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Η προσπάθεια τόσο των κυρίαρχων αστικών δυνάμεων στην Ευρώπη, και τμημάτων της αριστεράς να οικοδομήσουν ένα δίπολο “ευρωπαϊσμός, δημοκρατία, αλληλεγγύη” από την μια, “εθνικισμός, ρατσισμός, ακροδεξιά” από την άλλη είναι κάλπικο και υποκριτικό, καθώς οι δυνάμεις αυτές με την πολιτική τους θρέφουν την ακροδεξιά, τον ρατσισμό και τον φασισμό.

Έτσι στις επερχόμενες ευρωεκλογές η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέτει σαν πολιτικούς στόχους:

• Την ανάδειξη του αντιδραστικού χαρακτήρα της ΕΕ, την ολόπλευρη αποκάλυψη της πολιτικής της στην οικονομία, την δημοκρατία, τον πόλεμο, το περιβάλλον, τον ρατσισμό κλπ., η πάλη με τις κυρίαρχες αστικές πολιτικές δυνάμεις, το «κοσμοπολίτικο» ρεύμα και τον «ευρωπαϊσμό» που την στηρλιζουν

• Την τεκμηρίωση και την προώθηση της αντίληψης ότι μόνη διέξοδος για την υπεράσπιση των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων, για την απελευθέρωση από το καθεστώς της διαρκούς επιτροπείας, είναι η πάλη ενάντια στην ΕΕ, η ρήξη και η αποδέσμευση από τον μηχανισμό αυτό, από θέσεις αντικαπιταλιστικές, ταξικές, διεθνιστικές.

• Την πειστική σύνδεση του αγώνα αυτού με το συνολικότερο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, με την ευρύτερη διεθνιστική προοπτική μιας άλλου τύπου διεθνοποίησης για τα Βαλκάνια, την Ευρώπη, τον κόσμο ολόκληρο.

• Την άνοδο της αντιπαράθεσης με τις αντιδραστικές αστικές πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού» (Σαλβίνι, Λεπέν, Ούρμπαν κλπ) που διαπραγματεύονται μια καλύτερη θέση για την δική τους αστική τάξη μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαικής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Δεν χαρίζουμε τα πολύμορφα και αντιφατικά ρεύματα αμφισβήτησης της ΕΕ, στον αστικό ευρωσκεπτικισμό και στα παζάρια των αστικών τάξεων.

 

Παίρνουμε άμεσα πρωτοβουλία συσπείρωσης κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για την παρέμβαση στις ευρωεκλογές. Βάση της πρότασής μας είναι οι θέσεις για τον ρόλο και τον χαρακτήρα της ΕΕ, η μάχη για την αποδέσμευση από αυτήν από εργατική –διεθνιστική σκοπιά στα πλαίσια της συνολικής αντικαπιταλιστικής προοπτικής. Και αυτή η προσπάθεια συνεργασιών θα ενταχθεί στην λογική που περιγράφηκε στο σημείο 18.

Αναπτύσσουμε την διεθνιστική πλευρά της παρέμβασής μας, τόσο στην στήριξη όσο και την συμμετοχή στα ψηφοδέλτιά μας. Διαμορφώνουμε συγκεκριμένη πρόταση προς τις δυνάμεις αυτές τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Επιδιώκουμε το πολιτικό / πολιτιστικό διήμερο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να έχει και διεθνιστικό χαρακτήρα.

20. Σε ότι αφορά τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Το πλαίσιο διεξαγωγής των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών καθορίζεται από το νέο νόμο του Κλεισθένη, που προχωρά τις αναδιαρθρώσεις σε δήμους και περιφέρειες, ώστε να επιταχυνθεί η συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση δημόσιων λειτουργιών πρόνοιας, καθαριότητας κλπ, η εκχώρηση δημόσιων χώρων- περιουσίας, αγαθών και πλούτου στο κεφάλαιο κλπ.

Οι προτεινόμενες αλλαγές, θεσμοποιούν την επιχειρηματική λειτουργία των δήμων. Μετατρέπονται πλήρως σε μακρύ χέρι του κεντρικού κράτους/διαχειριστικό μηχανισμό/ εταιρία διαχείρισης- ιδιωτικοποίησης. Όλα αυτά με την εξασφάλιση ευρύτερων συναινέσεων των πολιτικών δυνάμεων από τη νέα λειτουργία δήμων και περιφερειών και τα αποτελέσματα που θα προκύψουν από το εκλογικό σύστημα με την εκδοχή της απλής αναλογικής.

 

Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές θα διεξαχθούν σε ένα περιβάλλον όπου, οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές υλοποιούν μια αντιλαϊκή-αντεργατική περιβαλλοντοκτόνα πολιτική (φορομπηξία, επέκταση-καθιέρωση της ελαστικής προσωρινής εργασίας, ακριβές κοινωνικές παροχές με ανταποδοτικά κριτήρια, κατάργηση δωρεάν υπηρεσιών πρόνοιας, υποβάθμιση δημόσιων χώρων, υποδομών.). Παράλληλα, και στην τελευταία θητεία σε δήμους που η διοίκηση ήταν στην «αριστερά» και είτε είχε τη διαχείριση το ΚΚΕ (Καισαριανή, Πετρούπολη, Χαϊδάρι κλπ), είτε άλλοι (Χαλάνδρι, Κερατσίνι, Φιλαδέλφεια, κλπ.), αποδείχτηκε ότι δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν ένα διαφορετικό υπόδειγμα «αυτοδιοίκησης» και φιλεργατικής πολιτικής, όχι λόγω ανικανότητας των δημοτικών αρχών, αλλά ακριβώς λόγω του ρόλου και των ασφυκτικών ορίων της τοπικής διοίκησης, ως μακρύ χέρι του κεντρικού κράτους.

Συμβάλλουμε ώστε να παρθούν άμεσα πρωτοβουλίες για την μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και την ενίσχυση των κινήσεων περιφερειών και πόλεων.

Κρίσιμα ζητήματα για την συγκρότηση της παρέμβασής μας αποτελούν η απόρριψη του Κλεισθένη και η αντιπαράθεση με διαχειριστικές λογικές. Οι συνδυασμοί που στηρίζουμε ή συνεργαζόμαστε σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτελέσουν τμήμα μιας μόνιμης ή ευκαιριακής «δημαρχιακής πλειοψηφίας».

Ιδιαίτερη σημασία έχει:

• η αντιπαράθεση με την συνολική κυβερνητική πολιτική,

• η ανάδειξη του ρόλου του τοπικού κράτους,

• η ανάδειξη του ρόλου της ΕΕ μέσω των προγραμμάτων της και άλλων οργανισμών του κεφαλαίου (ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα κα) στην οργάνωση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στη πόλη,

• η ανάδειξη του καταστροφικού χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με ιδιαίτερη αναφορά στα μέτωπα που έχουν ανοίξει στις περιοχές που παρεμβαίνουμε (ανεμογεννήτριες, αγωγοί, σκουπίδια κλπ).

• η ενίσχυση της αντιπολεμικής, αντιαμερικανική, αντινατοικής παρέμβασης ειδικά στις περιοχές που ανοίγουν ζητήματα νέων Νατοϊκών εγκαταστάσεων (Αλεξανδρούπολη, Σούδα, Λάρισα, Νότιο Αιγαίο κ.α.), εθνικισμού (Δυτική Μακεδονία, σύνορα κα)

• η πάλη ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό

• η ανάδειξη των τοπικών προβλημάτων καθώς και των προβλημάτων της καθημερινής ζωής των λαϊκών στρωμάτων.

 

Αφετηρία μας είναι οι 12 περιφερειακές και 30 αριστερές αντικαπιταλιστικές ή με αντικαπιταλιστική κατεύθυνση κινήσεις πόλης (26 είχαν κατέβει στις εκλογές) που συσπείρωσαν δυναμικό 2.100 αγωνιστών στα προηγούμενα ψηφοδέλτια. Ενώ, η δυναμική τους εκφράστηκε και με την εκλογή συμβούλων 9 σε περιφέρειες και 19 σε 17 δήμους (σε 2 δήμους και από 2 συμβούλους). Στόχος μας είναι από την εκλογική μάχη οι αντικαπιταλιστικές κινήσεις σε περιφέρειες και δήμους να βγουν ενισχυμένες.

Ο πήχης πρέπει να μπει ψηλά. Στα πέντε χρόνια που έχουν περάσει, οι εργαζόμενοι έχουν συσσωρεύσει εμπειρίες τόσο από τα αδιέξοδα της διαχείρισης τύπου Δούρου όσο και από τους αγώνες ενάντια στις περικοπές, τις ιδιωτικοποιήσεις, την πάλη για να υποδεχτούμε τα προσφυγόπουλα στα σχολεία και τις γειτονιές μας, να φράξουμε το δρόμο στις ναζιστικές συμμορίες. Απέναντι στην πολιτική των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων, της καπιταλιστικής ανάπτυξης που φέρνει εγκλήματα όπως στην Μάνδρα και το Μάτι, προβάλλουμε την προοπτική της σύγκρουσης με το σύστημα και όχι της διαχείρισής του.

Την ίδια προσπάθεια κάνουμε τόσο στα δημοτικά σχήματα που πρωτοστάτησαν και πρωτοστατούν οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο και σ’ αυτά που οι δυνάμεις μας συνεργάζονται με ένα ολόκληρο δυναμικό της μαχόμενης, ριζοσπαστικής Αριστεράς

 

Επιδιώκουμε τη διεύρυνση και το άνοιγμα των υφιστάμενων κινήσεων και τη συγκρότηση και συμμετοχή στις εκλογές σε δήμους που δεν έγινε δυνατόν την προηγούμενη φορά. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλλουν ώστε να διαμορφωθεί το πρόγραμμα πάνω στην βάση των παραπάνω αξόνων. Επιδιώκουμε το πρόγραμμα αυτό, να συζητηθεί πλατιά ώστε μέσα από την κοινή πάλη, την πολιτική συζήτηση και πρωτοβουλίες σε όλα τα μέτωπα της ταξικής πάλης, από την στήριξη των απεργιών μέχρι το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα, να πείσουμε πλατιά σε αυτή την κατεύθυνση.

Για να συμβάλλουμε σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να προχωρήσει η απόφαση της τελευταίας Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την επικαιροποίηση των θέσεων μας για τα θέματα του τοπικού κράτους, αξιοποιώντας το κεκτημένο της Ομάδας εργασίας για θέματα του τοπικού κράτους του 2014. Συγκροτούμε ανάλογη ομάδα εργασίας.

Προχωρούμε τις παραπάνω διαδικασίες με σεβασμό στην αυτοτέλεια και το χαρακτήρα των δημοτικών και περιφερειακών κινήσεων και τις ανοικτές, δημοκρατικές τους διαδικασίες που χρειάζεται να πυκνώσουν το επόμενο διάστημα. Σε καμιά περίπτωση οι αποφάσεις για την παρέμβαση των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε τοπικό επίπεδο δεν μπορούν να ληφθούν με τετελεσμένα, μονομερείς κινήσεις ερήμην των Τ.Ε. και των δημοτικών κινήσεων.

 

Δεν μπαίνουμε σε καμία περίπτωση σε λογικές από τα πάνω προτάσεων σε πολιτικούς χώρους, συνεννοήσεων και συμφωνιών, διάλυσης των κινήσεων μας για εξ’αρχής δημιουργία άλλων κλπ. .

21. Στη βάση αυτού του περιεχομένου ενεργοποιούμε τις τοπικές και κλαδικές επιτροπές για την διεξαγωγή συνελεύσεων που θα αποφασίσουν για το πρόγραμμα δράσης τους...