- Σάβ, 02/11/2024 - 08:10
Απόφαση του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 20/10/2024
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΣΟ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ Α. Πολιτικές εξελίξεις Βρισκόμαστε σε μία περίοδο πυκνών πολιτικών εξελίξεων τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και διεθνώς. Μέσα στην καρδιά του καπιταλισμού εξελίσσεται μια όλο και περισσότερο κλιμακούμενη όξυνση της καπιταλιστικής επίθεσης σε όλα τα πεδία της ζωής και της επιβίωσης της εργατικής τάξης που αναδεικνύει σε πρώτο πλάνο και συχνά με έκδηλο τρόπο την αστική στρατηγική και την κυριαρχία της στην άμεση κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση. Ξεπροβάλλει όμως ταυτόχρονα και η δυναμική της ταξικής πόλωσης που φέρνει τις δικές της εκρήξεις, από την «περιφέρεια» μέχρι την καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού (εξέγερση στο Μπαγκλαντές, μεγάλες διεθνείς κινητοποιήσεις και δράσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, αντιφασιστικές κινητοποιήσεις σε Γαλλία και Βρετανία, εργατικές απεργίες στις ΗΠΑ κ.α.). Υπάρχει υπόγεια κοινωνική ευρεία δυσαρέσκεια, κατά καιρούς κοινωνικά ξεσπάσματα και αγώνες ή και ενστικτώδεις πολιτικές άμυνας από μεριάς εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Σε αυτές τις συνθήκες η αντικαπιταλιστική αριστερά χρειάζεται να συγκροτήσει μια άλλη στρατηγική απέναντι στον καπιταλισμό, στην πάλη για την ανατροπή του έτσι ώστε η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αγώνες να μπορούν να συνολικοποιηθούν σε ανατρεπτικές πολιτικές μάχες. Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών έχουν ως τραγική κατάληξη την κλιμάκωση και την επέκταση πολεμικών συρράξεων δείχνοντας ότι δεν έχουν παροδικό χαρακτήρα και εγκυμονούνται διαρκώς νέοι και πιο απειλητικοί κίνδυνοι. Η γενική τάση διαγράφει την είσοδο σε μια νέα πολεμική εποχή του καπιταλισμού ενώ και η σύνοδος του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο με τις αποφάσεις της, επικύρωσε και ενέτεινε το κλίμα πολέμου. Η όξυνση αυτή, σε ένα «πολύ-πολικό» γεωπολιτικό περιβάλλον, επιβάλλει την αύξηση των πολεμικών εξοπλισμών και διαμορφώνει μια «οικονομία του πολέμου». Ο κύκλος εργασιών των πολεμικών βιομηχανιών όλου του κόσμου (με τις πέντε πρώτες να έχουν βάση τις ΗΠΑ) το 2026 θα είναι σχεδόν διπλάσιος από αυτόν του 2021, ενώ σημειώνεται τεράστια αύξηση των πολεμικών δαπανών, πολιτική που προκαλεί νέα δεινά στους λαούς. Φαίνεται καθαρά ότι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ σέρνουν τον χορό των πολεμικών δαπανών και της στροφής στον πόλεμο, με στόχο να χρησιμοποιήσουν την στρατιωτική τους υπεροπλία για την ανάσχεση της μείωσης της οικονομικής τους δύναμης και της κρίσης της πολιτικής τους ηγεμονίας.
Η συμμετοχή της Ελλάδας και στους δύο πολέμους είναι σημαντική τόσο μέσα από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, όσο και με πιο ειδικό τρόπο μέσα από τις ιδιαίτερες σχέσεις που αναπτύσσει με το Ισραήλ στη Μεσόγειο, όχι μόνο στο πεδίο του πολέμου, αλλά ευρύτερα μεταξύ των δύο κρατών και των κεφαλαίων τους. Η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, «υπηρετεί» τον στρατηγικό άξονα Ελλάδα-Ισραήλ- Κύπρος, για να εξασφαλίσει μια αναβαθμισμένη θέση για το ελληνικό κεφάλαιο στην ευρύτερη περιοχή. Άλλωστε είναι χαρακτηριστικό ότι πέρα από την κυβέρνηση της ΝΔ συνολικά η άρχουσα τάξη δίνει βοήθεια στο Ισραήλ όπως αναδείχθηκε για το ρόλο των Ελλήνων εφοπλιστών και της MOTOR OIL, ενώ και τα ελληνικά πανεπιστήμια συνάπτουν συμφωνίες με εταιρίες πολεμικού εξοπλισμού εν μέσω του πολέμου. Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, θα γεννήσει νέα καραβάνια προσφύγων προς αναζήτηση ενός ασφαλέστερου για τη ζωή τους μέρους. Η ΕΕ και οι χώρες της παρόλο ότι είναι συνυπεύθυνες για το ματοκύλισμα των λαών στη Μέση Ανατολή, προετοιμάζονται για μια σκληρότερη αντιπροσφυγική πολιτική. Ήδη η πρόεδρος της Κομισιόν έστειλε κατευθύνσεις προς τα κράτη μέλη της Ε.Ε. απαιτώντας να διδαχτούν από την πολιτική της Μελόνι και ασκεί πιέσεις για εφαρμογή μαζικών απελάσεων. Η κατάσταση αυτή σε συνδυασμό με την άνοδο της ακροδεξιάς και την ενσωμάτωση της ατζέντας της από τις δυνάμεις της δεξιάς, διαμορφώνουν μια ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση.
Το κενό ενός, εναλλακτικού προς τη ΝΔ, πόλου που χρειάζεται το πολιτικό σύστημα για να έχει ως πυλώνα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, στα πλαίσια και της συνολικότερης αναδιάρθρωσης του πολιτικού συστήματος, αποκτά ιδιαίτερη σημασία και στην κατεύθυνση αυτή παρεμβαίνουν και δυνάμεις . Στην κατεύθυνση αυτή εξελίσσονται διεργασίες και ανοίγουν συζητήσεις Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να παρέμβει στις ανακατατάξεις και τις αναζητήσεις ενός λαϊκού αριστερού κόσμου κόσμο που πλέον καταλαβαίνει το αδιέξοδο της μνημονιακς και ανπαρκτης αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, απογοητεύεται από τα εκφυλιστικά φαινόμενα που παίρνει η εσωκομματική αντιπαράθεση και αναζητά πραγματική αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ. Με στόχο να τραβηχτεί σε μαχητικούς, ανατρεπτικούς αγώνες, να κερδηθεί με την πολιτική της ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και να υπερβεί τα ιδεολογικά και πολιτικά όρια που έχει λόγω του ρεύματος από το οποίο προέρχεται, ενισχύοντας την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.
Οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που υπηρετούν τον καπιταλισμό εμφανίζουν προβλήματα αδυναμίας να εξασφαλίσουν τη «σταθερότητα» και την «ομαλότητα». Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε σοβαρές ανακατατάξεις και από την πλευρά της αστικής τάξης απαντιέται με την περαιτέρω αντιδραστικοποίση του πολιτικού συστήματος. Όμως ούτε αυτή η προσπάθεια λειτουργεί αυτόματα, αντίθετα εγκυμονεί κινδύνους για γενίκευση της οργής του κόσμου. Μπαίνουμε σε μια περίοδο πολιτικής ρευστότητας που τόσο οι «πάνω» όσο και οι «κάτω» αναζητούν πολιτικές μορφές έκφρασης για τη νέα φάση αναμετρήσεων. Για την κατάληξή της, καθοριστικός παράγοντας και καταλύτης για τις εξελίξεις είναι η ταξική πάλη, η ένταση και η μορφή που θα λάβει. Αυτή η κατάσταση προσφέρει μεγάλες δυνατότητες έκφρασης της «κοινωνικής αντιπολίτευσης», της συσσωρευμένης οργής και πολιτικών εμπειριών της εργατικής τάξης και της νεολαίας, σε συνθήκες όπου και τα ρεφορμιστικά σχέδια περνάνε μεγάλη κρίση. Προσφέρει δυνατότητες και στην αντικαπιταλιστική αριστερά. Όταν φτάνει ο Άδωνις να χρεώνει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ τις κινητοποιήσεις στα νοσοκομεία, χρειάζεται η αντικαπιταλιστική, επαναστατική Αριστερά να αδράξει την ευκαιρία και να παρέμβει έτσι ώστε, οι αντιδράσεις και οι μάχες να κλιμακωθούν και να γενικευτούν, να πάρει σάρκα και οστά η προοπτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Να παρέμβει με περιεχόμενο και πρωτοβουλίες έτσι ώστε πολύ αξιόλογοι κλαδικοί αγώνες με νίκες όπως στην παιδεία ή στην υγεία να συνολικοποιηθούν και να πάρουν παν-κοινωνικά χαρακτηριστικά πολιτικής ανατροπής. Να ενωθούν και να συντονιστούν μαχόμενα τμήματα εργαζομένων. Να αναπτυχθούν αγώνες και σε άλλους κλάδους και χώρους, σε πολύ σοβαρά κοινωνικά πεδία, που υπάρχει δυσκολία να συγκροτηθεί αγωνιστικό ρεύμα (όπως της ακρίβειας, και της στέγης), ξεπερνώντας και το ρόλο και τη στάση αγωνιστικής απραξίας και συναίνεσης του αστικοποιημένου συνδικαλιστικού κινήματος της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.
Αυτό αναδεικνύει τις τομές που πρέπει να γίνουν στην παρέμβαση και τον προσανατολισμό της γιατί πρέπει να είναι σαφές ότι αν οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς δεν καταφέρουν να αναπτύξουν πολιτική ανατρεπτική γραμμή για την αναγκαία αντεπίθεση, το πολιτικό κενό δεν θ’ αργήσει να καλυφτεί από τα πολυποίκιλα ρεύματα του κοινωνικού κανιβαλισμού. Η ακροδεξιά εντείνει την παρέμβασή της, ενώ και η ίδια η ΝΔ τροποποιεί συστηματικά τον πολιτικό της λόγο σε μια προσπάθεια ενσωμάτωσης της κριτικής από τα δεξιά της.
Δεν αποτελούν απάντηση στην άνοδο της ακροδεξιάς τα «δημοκρατικά μέτωπα» της ρεφορμιστικής Αριστεράς μαζί με συντηρητικές ή σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Ούτε ο Μακρόν στη Γαλλία, ούτε ο Σολτς στη Γερμανία μπορούν να εμφανίζονται σαν «μικρότερο κακό» από το κόμμα της Λεπέν ή το AFD, αντίθετα με τις πολιτικές τους ανοίγουν τον δρόμο στην ακροδεξιά. Ούτε τα «λαϊκά μέτωπα» με πολιτικούς εκφραστές των συμφερόντων του κεφαλαίου, όπως το Νέο Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία, ούτε λογικές ψήφων και συμφωνιών β’ γύρου εκλογών με προσέγγιση μικρότερου κακού. Ίσα-ίσα τέτοιες κινήσεις επιτρέπουν στην ακροδεξιά να φοράει το προσωπείο της αντισυστημικής δύναμης που μάχεται εναντίον όλων και την ενισχύουν. Απάντηση στην άνοδο της ακροδεξιάς δεν είναι ούτε η ενσωμάτωση της ακροδεξιάς ατζέντας (ακροδεξιός αντιδραστικός αντιδικαιωματισμός, αντιπροσφυγική-αντιμεταναστευτική πολιτική κ.α.), με «αριστερή-εργατική» κάλυψη, όπως κάνει το BSW της Σάρας Βάνγκενκνεχτ στη Γερμανία που βρίσκει «μιμητές» και στην Ελλάδα. Αυτό που χρειάζεται είναι η αντικαπιταλιστική αριστερά να πρωταγωνιστήσει στην ανάπτυξη ενός μαζικού, αντιφασιστικού κινήματος που θα έχει στην καρδιά του την εργατική τάξη, και θα συγκρούεται χωρίς περιστροφές με τον κρατικό ρατσισμό, τα δολοφονικά κλειστά σύνορα, την ισλαμοφοβία, με το δόγμα «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», τις κοινωνικές αιτίες που ενισχύουν την ακροδεξιά και θα υπερασπίζεται όλα τα δικαιώματα όλων των καταπιεσμένων.
Η ανασυγκρότηση και η ανάπτυξη της παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής αριστεράς, πρέπει να συμβάλλει στον ξεσηκωμό των εργαζόμενων και του λαού στον αγώνα για «ψωμί-ειρήνη-ελευθερία», να συγκεντρώσει δυνάμεις και να ανοίξει δρόμους για να φύγει η άθλια αυτή κυβέρνηση, αλλά και για να ανατραπεί μαζί της η κυρίαρχη πολιτική, να ανοίξει ο δρόμος για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της πολεμική εκστρατείας του κεφαλαίου «μέσα» η «έξω» από τα σύνορα, να φέρει στο προσκήνιο Έτσι μπορεί να συγκροτηθεί μάχιμη κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση
Να συγκροτηθεί μια αριστερά ανεξάρτητη από την αστική πολιτική, και τα δίπολα της, τα διάφορα αντιδεξιά ή αντιακροδεξιά μέτωπα σε συμμαχία με αστικές δυνάμεις, την επιλογή του καλύτερου διαχειριστή μεταξύ αστικών δυνάμεων και καπιταλιστικών μπλοκ. Απάντηση δεν αποτελούν κοινοβουλευτικοποίηση των αγώνων με στόχο την κομματική και κοινοβουλευτική ενίσχυση όπως κάνει το ΚΚΕ, ούτε η αναζήτηση μιας ηπιότερης αστικής κυβερνητικής λύσης
Β. Πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη παρέμβαση και ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς
Να συμβάλλει ώστε το εργατικό και λαϊκό κίνημα να αναμετρηθεί εδώ και τώρα με την «καρδιά» της κυβερνητικής-καπιταλιστικής επίθεσης. Να παρέμβει για να μετατραπεί η διάχυτη και έντονη δυσαρέσκεια ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ σε μαχητικούς ανατρεπτικούς αγώνες ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημα, για να απεγκλωβιστεί η εργατική τάξη, ο λαός, η νεολαία από την αίσθηση ότι «δεν υπάρχει αντιπολίτευση – δεν υπάρχει εναλλακτική». Η πλατιά δυσαρέσκεια και η κρίση εκπροσώπης Για να μετατραπούν η πλατιά δυσαρέσκεια και η κρίση εκπροσώπησης σε πολιτικό κίνημα και ρεύμα ανατροπής της κυβέρνησης και της κυρίαρχης πολιτικής απαιτείται μια τομή στο κίνημα και την αριστερά. Σε αυτή την κατεύθυνση παλεύει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν υπάρχει καμία νομοτέλεια ότι η πολύπλευρη κρίση του καπιταλισμού θα οδηγήσει στην κατάρρευση του. Αντίθετα, απαιτείται σκληρή και επίπονη προσπάθεια για να διαμορφωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις ενός μαχητικού ανατρεπτικού κινήματος. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα εργαστεί και θα παρέμβει σε αυτή την κατεύθυνση αντιλαμβανόμενη παράλληλα ότι για να γίνει αυτό πρέπει αποφασιστικά να αντιστραφούν τα ελλείμματα της που έχουν αποτυπωθεί στην απόφαση της 5ης Συνδιάσκεψης και να προωθηθούν οι αποφάσεις της συνδιάσκεψης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει με ενωτικό, προωθητικό τρόπο για την παρέμβαση και ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μέσα στους αγώνες συμβάλουμε να οικοδομείται η «αντικαπιταλιστική εναλλακτική λύση» και η αριστερά που θα παλέψει για αυτή. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπαίνει μπροστά στους αγώνες με στόχο να ανατραπεί η δολοφονική κυβέρνηση της ΝΔ και η πολιτική της, κόντρα σε κάθε επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής, κόντρα στη στάση της αντιπολίτευσης που μας καλεί να περιμένουμε τις εκλογές του 2027! Μαζί με την κυβέρνηση πρέπει να φύγει και η πολιτική των μεγάλων επιχειρήσεων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που υποστηρίζει σύσσωμη η «δημοκρατική αντιπολίτευση». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται στον κόσμο και τις δυνάμεις που κατανοούν την ανάγκη ευρύτερων αλλαγών σε ρήξη με αυτό το σύστημα, τις κεντρικές πολιτικές επιλογές και τις ταξικές και πολιτικές δυνάμεις που το στηρίζουν και τους καλεί να συμβάλουν για να συγκροτηθεί κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση ανατροπής. Οι μαχητικές τάσεις του κινήματος πρέπει να αξιοποιήσουν την κρίση νομιμοποίησης της κυβέρνησης και της συναινετικής αντιπολίτευσης και να φιλοδοξήσουν να μπουν μπροστά στην εργατική και λαϊκή αντεπίθεση για να σταματήσουν και να ξηλωθούν οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις ΝΔ-ΕΕ-κεφαλαίου, στην υγεία, την εκπαίδευση, την εργασία, το περιβάλλον παντού. Για να σταματήσει η μηχανή του πολέμου. Σήμερα όποια πέτρα και αν σηκώσεις θα δεις πίσω από την λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάρρευση των δημόσιων αγαθών και το τσαλαπάτημα των δημοκρατικών ελευθεριών, το δίδυμο της κρίσης και του πολέμου, του «συμφώνου σταθερότητας» και της «πολεμικής οικονομίας» (βλέπε και έκθεση Ντράγκι), του πολέμου «έξω» και του πολέμου «μέσα» σε κάθε χώρα. Αυτές οι δυο πλευρές πηγαίνουν συνεχώς μαζί στην καταστροφική πορεία του κεφαλαίου. Για αυτό σήμερα περισσότερο από ποτέ η πάλη για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις πηγαίνει χέρι-χέρι με την μείωση των κερδών των επιχειρήσεων, τα μέτρα κατά της ακρίβειας με την κατάργηση της κερδοσκοπίας των απελευθερωμένων αγορών, η υπεράσπιση της παιδείας, της υγείας, του περιβάλλοντος και των δημόσιων αγαθών με την ανατροπή της πορείας προς τις ιδιωτικοποιήσεις, την πολεμική οικονομία και την νέα λιτότητα του συμφώνου σταθερότητας, η μάχη ενάντια στον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία με τη σύγκρουση με την ΕΕ φρούριο των κλειστών συνόρων και της συμμετοχής στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η πάλη ενάντια στον σεξισμό και την καταπίεση με τη σύγκρουση με την πολιτικής του «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια» και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους, η υπεράσπιση των βάσεων της ζωής από την κλιματική αλλαγή με τη σύγκρουση και με τον «καπιταλισμό των ορυκτών καυσίμων» και με την απάτη της «πράσινης ανάπτυξης», με την απαλλαγή της φύσης από την εκμετάλλευση του κεφαλαίου, η υπεράσπιση της ειρήνης με την σύγκρουση με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων Ελλάδας – Τουρκίας. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα και η αριστερά πρέπει να αναμετρηθούν εδώ και τώρα με την «καρδιά» της κυβερνητικής-καπιταλιστικής επίθεσης για ψωμί-δουλειά-ειρήνη-ελευθερία ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, το αντιλαϊκό Σύμφωνο Σταθερότητας και την πολιτική της ΕΕ, το πολεμικό σφαγείο που σπρώχνουν τους λαούς Η πάλη αυτή, τα ρήγματα και η ανατροπή της επίθεσης και της κυβέρνησης της ΝΔ απαιτούν μαζικό, μαχητικό, πολιτικό αγώνα των εργαζόμενων. Για να συγκροτηθεί αγώνας με τέτοια χαρακτηριστικά, απαιτείται : α) Πλατιά μέσα στο λαό ανάπτυξη πλαισίου πάλης που εκφράζει τα συμφέροντα και τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειονότητας, διεκδικεί βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης και του λαού σε βάρος του κεφαλαίου και δεν είναι απλώς σε μια διαρκή άμυνα «να μην χειροτερέψει κι άλλο η κατάσταση». Βάζει στο στόχαστρο εκείνα τα στρατηγικά ζητήματα της αστικής πολιτικής που συμπυκνώνουν την πολιτική κεφαλαίου-ΕΕ, το αντιδραστικό πολιτικό-θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τα τελευταία 10 χρόνια και παλεύει για την ανατροπή του. β) Στήριξη των πρωτοβουλιών ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος. Των πρωτοβουλιών συλλογικής οργάνωσης και δράσης σε χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στα χωριά, στη νεολαία. Με ανεξάρτητη συσπείρωση και συντονισμό Αβαθμιων σωματείων, επιτροπών αγώνα, συνδικαλιστών, ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας του εργατικού κινήματος και μαχητική δράση σε κάθε αγώνα, ώστε να σπάνε η φιλοεργοδοτική-φιλοκυβερνητική πολιτική της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τα όρια περιεχομένου και μορφής που εγκλωβίζει τις αγωνιστικές τάσεις το ΠΑΜΕ. Τα παραδείγματα στους χώρους της παιδείας και της Υγείας, δείχνουν τις δυνατότητες, χρειάζεται να στηριχτούν για να γενικευτούν και σε άλλους χώρους και κλάδους. Παλεύουμε να ξεπερνιούνται οι αυταπάτες ότι μια οποιαδήποτε «κυβερνητική λύση», μια πολιτική πρόταση «ενότητας» απλά και μόνο για να αλλάξει η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής, μπορεί να δώσει απάντηση. Η κρίση της λεγόμενης «δημοκρατικής», «αντιδεξιάς» αντιπολίτευσης, η κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ είναι το τελείως προφανές αποτέλεσμα της ιστορικής πορείας ενσωμάτωσης της σοσιαλδημοκρατίας και της «ευρωπαϊκής αριστεράς» στην αστική πολιτική, της συναίνεσης που προσέφερε στην ΝΔ, η αποδοχή και η υποταγή στα βασικά της δόγματα. Για αυτό και όλο το αυτό το φάσμα δυνάμεων που κινείται σε αυτή την λογική (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, ΜΕΡΑ25) δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στην υπόθεση του λαϊκού κινήματος, δεν μπορεί καν να συγκροτηθεί σε μια ανεξάρτητη από την αστική πολιτική βάση. Ανοίγουμε μέτωπο στην ιδεολογική επίθεση της ΝΔ και της άρχουσας τάξης περί οριστικού τέλους της Αριστεράς. Η Αριστερά γεννιέται και αναγεννιέται ιστορικά στο καμίνι της ταξικής πάλης και η αντικαπιταλιστική, επαναστατική Αριστερά μπορεί με την παρέμβασή της να γίνει πόλος συσπείρωσης όλου του κόσμου που αποδεσμεύεται από την κρίση της Αριστεράς του κοινοβουλευτικού δρόμου και του συμβιβασμού.
Η εργατική τάξη και η νεολαία έχουν τη δύναμη να φράξουν το δρόμο στην ακροδεξιά και να τσακίσουν τους φασίστες Για να γίνει αυτό απαιτείται ένα ισχυρό αναπτυσσόμενο εργατικό και λαϊκό κίνημα ανατροπής και μια ισχυρή διεθνιστική αντικαπιταλιστική αριστερά, που να βάλει στο στόχαστρο τις αιτίες της ανόδου της ακροδεξιάς και να δώσει στους εργαζόμενους ριζοσπαστική διέξοδο και την προοπτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Απαιτείται η ανάπτυξη ενός μαζικού αντιφασιστικού κινήματος που θα έχει στην καρδιά του την εργατική τάξη. Ξεπερνάμε τις αυταπάτες ότι η ΕΕ μεταρρυθμίζεται, ότι μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός «ανθρώπινος» ή «πράσινος», ότι μπορούμε να αμυνθούμε σήμερα στην επίθεση του κεφαλαίου αφήνοντας άθικτες τις βάσεις της κυρίαρχης πολιτικής. Η ΕΕ είναι στρατηγικά ένα πράγμα με το ΝΑΤΟ, μηχανή εκμετάλλευσης και πολέμου. Παλεύουμε για να συνδεθούν οι σημερινοί αγώνες πιο αποφασιστικά με τον επαναστατικό δρόμο, με τον δρόμο εκείνο που βάζει απέναντι το αστικό πολιτικό σύστημα και την κρίση του, να τίθεται το ζήτημα της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας, το άνοιγμα του δρόμου για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας, και την διαμόρφωση των προϋποθέσεων για αυτό.
Ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ, της πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ και κάθε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής από το κίνημα των εργαζομένων
Σε αρκετούς κλάδους έχουν προγραμματιστεί απεργιακές κινητοποιήσεις. Διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς, εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες, προσλήψεις κ.α. Οι διανομείς στις πλατφόρμες Wolt και eFood απεργούσαν στις 11/10 και οι εργαζόμενοι στα Νοσοκομεία στις 17/10, οι ναυτεργάτες έχουν 48ωρη απεργία στις 22-23/10, οι δάσκαλοι και οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό στις 23/10 και οι εργαζόμενοι στις κατασκευές στις 6/11 κ.α. Παράλληλα έχουμε τους αγώνες του Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στην Έρευνα και Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ) για κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας, ενάντια στις άθλιες συνθήκες εργασίας στην έρευνα και στα ιδρύματα καθώς και ενάντια στο πανεπιστήμιο της αγοράς που συνοδεύονται με αυταρχισμό και συλλήψεις από την Πρυτανείας του ΕΜΠ. Σημαντικές κινητοποιήσεις γίνονται επίσης ενάντια στις συνδικαλιστικές διώξεις (όπως την δίωξη του Αντωνίου, τις διώξεις στην ΕΛΜΕ Πειραιά κλπ.) Η περίοδος από τώρα και μέχρι την απεργία στις 20/11 θα είναι διάστημα πυκνών εξελίξεων στο εργατικό κίνημα. Υπάρχουν αρκετές απεργίες που έχουν ήδη εξαγγελθεί σε σημαντικούς κλάδους, ενώ μεσολαβεί το Πολυτεχνείο. Στόχος μας για το επόμενο διάστημα είναι: Η συμβολή μας στην ενίσχυση και κλιμάκωση των αγώνων αυτών σε μορφές και περιεχόμενο, η ενοποίηση και πολιτικοποίησή τους ώστε η πορεία προς τις 20 Νοέμβρη και μετά από αυτή να σημάνει δυνάμωμα της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση της ΝΔ και την πολιτική ΕΕ-κεφαλαίου και όχι μια τουφεκιά στον αέρα. Η ενίσχυση, η συγκρότηση και ο συντονισμός των δυνάμεων του κινήματος του παλεύουν πάνω σε μια ταξική ανατρεπτική βάση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δουλεύει για την μαζική συμμετοχή και η επιτυχία των απεργιών αυτών καθώς και για την κλιμάκωση των απεργιών και των κινητοποιήσεων μετά από αυτές. Απαραίτητη προϋπόθεση για νικηφόρους αγώνες είναι η συγκρότηση ενός απεργιακού αγωνιστικού σχεδίου που θα στοχεύει σε μια εργατική αντεπίθεση, διεκδικώντας τον πλούτο που παράγει ο κόσμος της δουλειάς, κόντρα στις ψοφοδεείς επαιτείες του υποταγμένου και εργοδοτικού συνδικαλισμού, και σε σύγκρουση με την ΕΕ, το νέο Μεσοπρόθεσμο «χαλκά» των «ματωμένων» πλεονασμάτων, για να πάρουν οι εργάτες από τα κέρδη του κεφαλαίου που διαρκώς μεγαλώνουν. Kρίσιμο ζήτημα είναι να αναπτυχθεί άμεσα η αγωνιστική δράση, με κέντρο ανεξάρτητους, ισότιμους και δημοκρατικούς συντονισμούς πρωτοβάθμιων κυρίως σωματείων αλλά και κλάδων (Υγεία, Παιδεία) για να ξεφύγουμε από τον έλεγχο και τα παιγνίδια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ενισχύσουν αυτή τη διαδικασία και ιδιαίτερα σε εκπαίδευση και Υγεία τον συντονισμό τους γύρω από τα βασικά δικαιώματα πατώντας πάνω στην κινητικότητα που αναπτύσσεται στους δύο χώρους και επιδιώκοντας τη διεύρυνση με όλα τα κοινωνικά αγαθά και το ζήτημα της ακρίβειας και τα υπόλοιπα ζητήματα. Το θέμα της υγείας θέλουμε να μετατραπεί σε μια ευρύτερη λαϊκή μάχη με την κυβέρνηση και την πολιτική της, για το «ξήλωμα» των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων στην υγεία, σε συνδυασμό με την εκπαίδευση και συνολικά τα δημόσια αγαθά. Αντίστοιχα στη μάχη που αναπτύσσεται στην Παιδεία ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, στις συγχωνεύσεις και συνολικά το μοντέλο εκπαίδευσης (κατηγοριοποίηση, αυτονομία σχολικής μονάδας, αξιολόγηση, ΕΒΕ, ψηφιακό φροντιστήριο κλπ) επιδιώκουμε να ενισχύσουμε τις συσπειρώσεις και δράσεις εκπαιδευτικών σωματείων και συλλόγων γονέων και μαθητών με συμμετοχή ευρύτερων δυνάμεων στη γειτονιά και ανάληψη πρωτοβουλιών για την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης και το δικαίωμα στη μόρφωση. Παλεύουμε για έναν νέο γύρο καταλήψεων μέσα στις σχολές. Στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες των μαχόμενων δυνάμεων στο εργατικό κίνημα και τις γειτονιές για να αναπτυχθεί αγωνιστικό μέτωπο απέναντι στην ακρίβεια, τις ΣΣΕ, για υπεράσπιση και διεύρυνση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και του δικαιώματος στη στέγη.
Η ανάπτυξη μέσα στο λαό του πλαισίου πάλης πρέπει να συνοδεύεται από πρωτοβουλίες ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος, πρωτοβουλίες ανεξάρτητης από την αστική πολιτική συλλογικής οργάνωσης και δράσης σε χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στα χωριά, στη νεολαία. Για αυτό:
Στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες από (Εργατικές Λέσχες, λαϊκές συνελεύσεις) και άλλες συλλογικότητες γειτονιάς για συσπείρωση και δράση στις γειτονιές, για οργάνωση του λαού σε τοπικές επιτροπές αγώνα ενάντια στην ακρίβεια, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, για το δικαίωμα στην κατοικία, τους ελεύθερους χώρους, το περιβάλλον αλλά και για εργασιακά ζητήματα. Συμβάλλουμε σε δράσεις αποτροπής των εξώσεων και σε ένα επιθετικό ρεύμα ταξικής αλληλεγγύης με παρεμβάσεις σε εταιρείες funds, τράπεζες, ταμεία. Ενισχύουμε τη συντονισμένη δράση του εργατικού και λαϊκού κινήματος για τα ζητήματα αυτά μέσα από τη λειτουργία του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Αττικής και των αντίστοιχων στην επαρχία. Ε. Προώθηση των αποφάσεων του ΠΣΟ
Οκτώβριος 2024
Categories: |