ΑΝΤΑΡΣΥΑ: ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ & ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

1. Η κοινωνική πόλωση βαθαίνει

Το ομολογούν ακόμη και εκπρόσωποι του αστικού κόσμου: «Η απόσταση ανάμεσα στην κυβερνητική αφήγηση περί οικονομικής ανάκαμψης και της αίσθησης του κόσμου, ότι τα βγάζει δύσκολα, δυναμώνει επικίνδυνα». Η εργαζόμενη κοινωνική πλειονότητα ασφυκτιά, σε ένα περιβάλλον όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις κάνουν πάρτι, ενώ η αδικία γίνεται νόμος και η δικαιοσύνη αποτελεί ανέκδοτο. Πολλά τα ποτάμια που φουσκώνουν την κοινωνική οργή: ακρίβεια, συμπίεση μισθών, υψηλά ενοίκια, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση δημόσιας υγείας και παιδείας, διάλυση . Δεν είναι όμως μόνο τα οικονομικά προβλήματα που αυξάνουν την κοινωνική δυσαρέσκεια: καταστολή, συγκάλυψη στο έγκλημα των Τεμπών, αλλά και της Πύλου, η εκτόξευση πολεμικών δαπανών, ο ρατσισμός, η γενοκτονία στην Παλαιστίνη και η ξεδιάντροπη υπεράσπιση του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ από την κυβέρνηση της ΝΔ. Επιπλέον προωθείται η μετατροπή της χώρας σε εξορυκτικό οικόπεδο των Αμερικάνικων πολυεθνικών ενέργειας που θα αφήσουν πίσω τους καμένη γη.

2. Στοιχεία πολιτικής κρίσης και αστάθειας στο αστικό πολιτικό σύστημα

Παρά την συναίνεση από κοινοβουλευτική αντιπολίτευση και την μην αμφισβήτηση της πολιτικής πρωτοκαθεδρίας της ΝΔ, η κυβέρνηση έχει μπει σε περίοδο ανεπίστρεπτης φθοράς και απονομιμοποίησης. Το «ρήγμα των Τεμπών» δεν κλείνει εύκολα. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά κυβέρνησαν, ψήφισαν και υλοποίησαν μνημόνια και αντιλαϊκούς νόμους. Εξάλλου ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που υλοποίησε το έγκλημα της ιδιωτικοποίησης των τρένων. Η προσπάθεια αναπαλαίωσης του πολιτικού συστήματος, μέσω Α. Σαμαρά στα δεξιά ή του λεγόμενου «δημοκρατικού πόλου» του, μέσω του Α. Τσίπρα, φανερώνει και την ένδεια εναλλακτικών στην αστική πολιτική. Η Πλεύση Ελευθερίας «πουλάει» αντισυστημισμό, την ίδια ώρα που δεν αμφισβητεί το σύστημα και τις αιτίες που γεννούν Τέμπη, ενώ είναι σε διαρκές φλερτ με τον ακροδεξιό χώρο.

3. Η ακροδεξιά ως εφεδρεία του συστήματος

Η πολιτική της παρουσία είναι συμπληρωματική και ενισχυτική της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ. Η κυβέρνηση με το ρατσισμό, την προσφυγοφοβία και τον εθνικισμό, επιτρέπει σε φασιστικές ομάδες να δρουν ανενόχλητες και στρώνει το δρόμο στην ακροδεξιά, η οποία με τη σειρά της ανταποδίδει κάνοντας πλάτες στην κυβέρνηση. Η «Φωνή Λογικής» της Λατινοπούλου καταψήφισε στην ευρωβουλή την πραγματοποίηση συζήτησης για τα Τέμπη, ενώ η «Ελληνική Λύση» προβάλει ως διέξοδο τον Τραμπισμό. Η ακροδεξιά θέλει να εμφανίζεται σαν «αντισυστημική», αλλά στην πραγματικότητα είναι το μακρύ βρώμικο χέρι του συστήματος. Σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες είναι κυβερνητική δύναμη.

4. Κρίση εκπροσώπησης στο αστικό πολιτικό σύστημα και πολιτική πόλωση

Η κρίση της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος, καθώς και γενικά η κρίση αντιπροσώπευσης, μαζί με την άνοδο των αγώνων, δυναμώνουν την πολιτική κινητικότητα. Θεσμοί «πυλώνες» όπως η δικαστική εξουσία φθείρονται γρήγορα στη λαϊκή συνείδηση. Το αίτημα για δικαιοσύνη και η απαίτηση για οξυγόνο, γίνονται συνθήματα ενάντια σε ένα σύστημα που πνίγει τη ζωή. Ενισχύεται η δυνατότητα για ένα βαθύ κοινωνικό και πολιτικό ρήγμα αλλά και μιας νέας αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

5. Παγκόσμιος καπιταλισμός: Οικονομική αβεβαιότητα και στροφή στην πολεμική οικονομία

Οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και η προσπάθεια διαμόρφωσης της «νέας Μέσης Ανατολής» από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, οδηγούν σε νέα πολεμικά επεισόδια. Η ηρωική παλαιστινιακή αντίσταση -που δεν παραδίνει τα όπλα της- αποτελεί φάρο ελπίδας. Η ΕΕ αποκαλύπτεται μια κακοφορμισμένη ληστρική ένωση του κεφαλαίου. Σαλπίζει μια νέα μεγαλύτερη επίθεση μέσα από το αντιλαϊκό «Πρόγραμμα Σταθερότητας» και τα δημοσιονομικά σύμφωνα κοινωνικού σφαγείου. Κάνει πρωτοφανή στροφή προς την «πολεμική οικονομία»,(Rearm Europe) προαναγγέλλοντας 800 δις πολεμικές δαπάνες. Η ηγεσία Τράμπ στις ΗΠΑ, με πυξίδα τα υπερκέρδη των πολυεθνικών, κλιμακώνει την επίθεση στο λαό, εφαρμόζει ακραία ρατσιστική και μισογυνική πολιτική, απειλεί με στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα και αλλού, επαναφέρει την πυρηνική απειλή. Μαζί με την κήρυξη ανοιχτού οικονομικού πολέμου ΗΠΑ-Κίνας, αναπτύσσονται αντιθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ. Η κλιματική και περιβαλλοντική κρίση φέρνουν καταστροφές σε υποδομές και απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Το δίλημμα των αρχών του 20ου αιώνα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» επανέρχεται όλο και πιο επίκαιρο και συμπληρώνεται από το δίλλημα «σοσιαλισμός ή καταστροφή του πλανήτη».

6. Νέα ρεύματα αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικοποίησης και ανάγκη συνολικού αντικαπιταλιστικού αγώνα, επαναστατικής ανατροπής για μια σοσιαλιστική και κομμουνιστική κοινωνία

Με τη γλώσσα και τη προπαγάνδα των κυρίαρχων, «όλα πάνε δεξιά». Διότι αυτό θέλουν. Όμως υπάρχει σαφώς και αντίστροφη πολιτική κίνηση προς «τα αριστερά», ριζοσπαστικές αντικαπιταλιστικές τάσεις και επαναστατικές αναζητήσεις, παρά την απουσία ισχυρών μαζικών ρευμάτων και οργανώσεων της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς. Η εργατική αντίσταση είναι εδώ. Στο μεγαλειώδες κίνημα υπεράσπισης της Παλαιστινιακής Αντίστασης με εκατομμύρια να διαδηλώνουν σε όλο τον κόσμο. Στις απεργίες από τις ΗΠΑ έως την Γαλλία, και από τις διαδηλώσεις για τα Τέμπη στην Ελλάδα. στους εργατικούς αγώνες, στα μπλόκα των αγροτών. Στην Αφρική, στην Ασία και στην Λατινική Αμερική η νεολαία εξεγείρεται για το κλεμμένο μέλλον της, διώχνοντας προέδρους με ελικόπτερα. Στις ΗΠΑ, αναδύονται δυνατότητες ήττας της αλαζονικής, ακροδεξιάς, ακραία φιλοκαπιταλιστικής και κοινωνικά αντιδραστικής πολιτικής του Τράμπ

Όλα δείχνουν πως η περίοδος πολέμου και κρίσης στην οποία μπαίνουμε θα είναι περίοδος κοινωνικών συγκρούσεων και εξεγέρσεων. Το ζητούμενο είναι να μετασχηματιστούν σε ανατρεπτικούς αγώνες και σε επαναστάσεις που θα αμφισβητούν τα θεμέλια του καπιταλισμού.

7. Ρήξη με την αστική πολιτική, όχι σε νέες αυταπάτες που οδηγούν σε ανακύκλωση της ήττας.

Η λαϊκή δυναμική δεν πρέπει να ξοδευτεί ξανά στο πλαίσιο κυβερνητικής «προοδευτικής» λύσης με Τσίπρα, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας. Το ζητούμενο είναι να ανατραπεί η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και η πολιτική που υπηρετεί, μέσα από ανατρεπτικούς αγώνες. Η αντεπίθεση και συσπείρωση δυνάμεων για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων σε ρήξη με τις κεντρικές επιλογές της αστικής πολιτικής. Κάθε αριστερή πολιτική δύναμη πρέπει να ιεραρχεί την ανεξάρτητη εργατική πολιτική και να μην στοιχίζεται πίσω από ξένες σημαίες. Λογικές «δημοκρατικού, ή λαϊκού μετώπου», «προοδευτικής εναλλακτικής λύσης» στο πλαίσιο του συστήματος και της αντεργατικής πολιτικής κεφαλαίου, ΝΑΤΟ, ΕΕ, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.

Σήμερα, η αντιπαράθεση θα συμπυκνωθεί στο πολιτικό ζήτημα: Θα κατορθώσει το αστικό πολιτικό σύστημα να ανασυνταχθεί νικώντας τις αντιφατικές, ριζοσπαστικές, δυνάμει αντικαπιταλιστικές τάσεις, που ξεπηδούν από την κοινωνία, δημιουργώντας νέες πολιτικές και κυβερνητικές εφεδρείες (σοσιαλδημοκρατικές ή ακροδεξιές). Ή θα ανασυγκροτηθεί το εργατικό κίνημα και η αριστερά της ανατροπής, θα υπάρξει αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, καλύτερο έδαφος για την σύγκρουση, ενάντια στην καπιταλιστική κρίση και τα σύμφωνα σταθερότητας, την πολεμική οικονομία και τους πολέμους και την αντίδραση σε όλη την γραμμή του μετώπου. Σε αυτό το ερώτημα «λογοδοτεί» η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

8. Αριστερά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και κομμουνιστικής προοπτικής, όχι της διαχείρισης και την άρνηση της πάλης για την ανατροπή. Η περίφημη «ρεαλιστική ανυπακοή» του ΜΕΡΑ25 στο πλαίσιο της ΕΕ και της «υγιούς επιχειρηματικότητας» αποτελούν ξαναζεσταμένες και αποτυχημένες σοσιαλδημοκρατικές συνταγές. Το ΚΚΕ προβάλλει την ανάγκη επιμέρους αγώνων χαμηλών πτήσεων και κυρίως της εκλογικής του ενίσχυσης, ενώ αρνείται ανατρεπτικούς πολιτικούς στόχους. Δεν θέτει στόχους ανατροπής των ιδιωτικοποιήσεων, του νέου προγράμματος σταθερότητας της ΕΕ, της πολεμικής προετοιμασίας και της ίδιας της κυβέρνησης. Βάζει όρια στην αγωνιστική κλιμάκωση της κοινωνικής δυναμικής αποφεύγοντας την απεργιακή κλιμάκωση. Η διαρκής παραπομπή της ανατροπής στη «λαϊκή εξουσία», αναπαράγει λογικές ανάθεσης και άρνησης μιας πολιτικής ρήξης με τις κυρίαρχες επιλογές της αστικής τάξης σήμερα, ενισχύει τη λογική του ΤΙΝΑ.

9. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταθέτει ενωτικό, προωθητικό κάλεσμα για την λαϊκή αντεπίθεση και την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Οφείλουμε να συμβάλλουμε σε μια διαφορετική προοπτική και σε ένα πολύμορφο μέτωπο, εργατικής αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης.

Για μαχητική κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση, με ισχυρή, ανεξάρτητη αριστερά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και συνολικής νίκης. Για το λαϊκό ξεσηκωμό για «ψωμί|», δουλειά, ελευθερία, ειρήνη, διεθνή αλληλεγγύη των εργατών και των λαών. Για να ανατραπεί η πολιτική κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ και ΝΑΤΟ και να ηττηθεί η συναίνεση σε αυτήν.

10. Οι βασικές ανάγκες της εργατικής-λαϊκής πλειονότητας στο κέντρο του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης, σε βασικά πεδία που πρέπει να διεκδικηθεί ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής

• Δουλειά για όλους/όλες, με όλα τα δικαιώματα, λιγότερο χρόνο εργασίας και αποφασιστική αύξηση μισθών και συντάξεων.
• Δωρεάν δημόσια κοινωνικά αγαθά σε παιδεία, υγεία, κατοικία, συγκοινωνίες, νερό
• Διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών και όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων
• Αξιοβίωτη ζωή στις πόλεις και στην ύπαιθρο με σεβασμό στο περιβάλλον ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση της φύσης και της πόλης.
• Ειρήνη στην περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο.
• Λευτεριά στην Παλαιστίνη, και διακοπή των οικονομικών πολιτικών και άλλων σχέσεων με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.
• Δικαιοσύνη για το έγκλημα στα Τέμπη και στην Πύλο. Να καταργηθεί η ασυλία που απολαμβάνουν προκλητικά η κυβερνητική, κρατική και δικαστική εξουσία αθωώνοντας μονίμως τον εαυτό τους.
• Να κλείσουμε την πόρτα στην απειλή της ακροδεξιάς και του φασισμού. Ενάντια στη σημερινή βαρβαρότητα, τη σαπίλα, το σεξισμό, τον ρατσισμό.

 

11. Πολιτικές προϋποθέσεις για κοινωνικές νίκες και λαϊκές καταχτήσεις.

Δεν αρκεί η προβολή στόχων διεκδίκησης, χωρίς πάλη Γι’ αυτό παλεύουμε για:

• Αποφασιστικό πλήγμα στην μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία και τα κέρδη. Απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις που δολοφονούν, παλεύουμε για κρατικοποιήσεις των επιχειρήσεων που έχουν ιδιωτικοποιηθεί, χωρίς αποζημίωση για τα αφεντικά, με εργατικό έλεγχο. Βαριά φορολογία του κεφαλαίου.
• Ανατροπή του Δημοσιονομικού σφαγείου και έξοδος από την ΕΕ
• Ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων για την «πολεμική οικονομία», διώξιμο των βάσεων και έξοδος από το ΝΑΤΟ
• Ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της καθώς και της συναίνεσης σε αυτήν.

 

12. Στο μαζικό, (κυρίως) εξωκοινοβουλευτικό, ενωτικό, κοινωνικό και πολιτικό αγώνα, η ελπίδα της ανατροπής των συσχετισμών.

Δεν αντιλαμβανόμαστε την προβολή των στόχων του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης ή των πολιτικών προϋποθέσεων για αυτούς ως μια διαρκή αόριστη προπαγάνδα. Για να ανατραπούν τα θεμέλια της αστικής πολιτικής πρέπει να σηκώσει το ανάστημά του το εργατικό και λαϊκό κίνημα να αναμετρηθεί εδώ και τώρα με την «καρδιά» της κυβερνητικής-καπιταλιστικής επίθεσης. Με στήριξη των πρωτοβουλιών ταξικής ανασυγκρότησης, ενάντια στον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Για να γίνουν γενικές συνελεύσεις, συντονισμοί πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπές αγώνα. Για να αναπτυχθούν μαζικοί αγώνες και απεργίες, με την κοινή δράση μέσα στο κίνημα, με κάθε μαχόμενη δύναμη. Για ενωτικές πρωτοβουλίες «από τα κάτω». Για την αυτοοργάνωση του κινήματος, με τις δικές του δομές και συνελεύσεις, ανεξάρτητα και ενάντια στους θεσμούς του κράτους των καπιταλιστών. Η ανάπτυξη ενός πολιτικού εργατικού και λαϊκού κινήματος πάνω στους βασικούς στόχους μπορεί να δημιουργεί ρήγματα στην κυρίαρχη πολιτική, να επιταχύνει την κρίση του πολιτικού συστήματος. Να ακυρώνει κοινοβουλευτικές και άλλες πρωτοβουλίες που ετοιμάζουν κέντρα του συστήματος, άλλες εναλλακτικές αντιλαϊκές κυβερνητικές λύσεις για τη σταθεροποίηση και αντιδραστική ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος. Το πολιτικό κενό δεν πρέπει να καλυφτεί από αδιέξοδες λύσεις, νέους σωτήρες ή από ρεύματα του κοινωνικού κανιβαλισμού της ακροδεξιάς.

 

13. Αυτοτελής συγκρότηση της ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Σήμερα υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες μαχόμενοι αγωνιστές που δεν καλύπτονται από τις κυρίαρχες προτάσεις στην αριστερά. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί σε ανοιχτό διάλογο για να υπερβούμε τον κατακερματισμό και να συμβάλλουμε με κοινές πρωτοβουλίες.

Σήμερα είναι η στιγμή να γίνει ένα βήμα ενότητας, διαλόγου, προγραμματικής σύγκλισης, και συστηματικής κοινής δράσης, ανάμεσα σε όλους όσους κατανοούν ότι ο «λαός σώζει το λαό». Υπάρχουν δυνάμεις και ρεύματα που κατανοούν πλέον πως είναι αδιέξοδη και λαθεμένη επιλογή η σπατάλη ριζοσπαστικών τάσεων με εγκλωβισμό τους σε «αριστερές πτέρυγες» ρεφορμιστικών διαχειριστικών δυνάμεων (πχ ΜΕΡΑ/ΛΑΕ) ή «κριτικής στήριξης» στο ΚΚΕ. Υπάρχει μεγαλύτερη συμφωνία πάνω σε στόχους όπως η έξοδος από την ΕΕ, που στο παρελθόν υπήρχε αμφισβήτηση για την αναγκαιότητά τους.

Μπορεί να γίνει ένα βήμα για ισχυρή, ενωτική, και ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά. Όπου έγιναν τέτοιες επιλογές φάνηκε ότι το ρεύμα αυτό υπάρχει και είναι ικανό να δίνει και να κερδίζει μάχες. Για να πάρει αντικαπιταλιστική κατεύθυνση η οργή, να ενισχυθεί ο αγώνας για την επαναστατική ανατροπή. Για να διαμορφωθεί και να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική εναλλακτική απέναντι στην κυβέρνηση, το σάπιο πολιτικό σύστημα, τον βάρβαρο καπιταλισμό της εποχής μας. Για να συγκροτηθεί ένα αντιιμπεριαλιστικό αντιπολεμικό κίνημα και στην Ελλάδα και παντού όπου ο πόλεμος απλώνει την απειλή του. Για μια φιλειρηνική προοπτική στην περιοχή μας, στηριγμένη στην αλληλεγγύη και στην φιλία των λαών. Για να φέρουμε στο προσκήνιο την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα της επαναστατικής αλλαγής αυτού του βάρβαρου κόσμου, της εξουσίας των εργαζόμενων, και μιας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής κοινωνίας.