Με το σχέδιο νόμου που τιτλοφορείτει «Οριοθέτηση, διαχείριση, προστασία αιγιαλού και παραλίας», το υπουργείο οικονομικών αποδεικνύει ότι η πολιτική της κυβέρνησης έχει ως στόχο να καταργήσει κάθε  νομικό περιορισμό έβαζε την έννοια του δημόσιου συμφέροντος πάνω από τα κέρδη του κεφαλαίου, χωρις να διστάσει να στερήσει από τους εργαζόμενους την πρόσβαση σε οποιοδήποτε δημόσιο αγαθό, αλλά και να ανοίξει το δρόμο για μία άνευ προηγουμένου καταστροφή του περιβάλλοντος.

Με το νέο νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα πλήρους παραχώρησης των παραλιών σε ιδιότητες και αποκλεισμού επί της ουσίας της ελεύθερης πρόσβασης σε αυτές, καθώς καταργούνται όλοι οι περιορισμοί στην έκταση που μπορεί να παραχωρηθεί στους ιδιώτες για εκμετάλλευση, ενώ δεν υπάρχει πλέον καμιά αναφορά στην υποχρέωση ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό. Στην Ελλάδα του μνημονίου, ακόμα και ένα μπάνιο στη θάλασσα για τους εργαζόμενους πρέπει να είναι πολυτέλεια και σε καμιά περίπτωση δωρεάν!

Επιπλέον το υπουργείο δίνει στους επιχειρηματίες τριτοκοσμικού τύπου δυνατότητες αλλοίωσης και καταστροφής όχι μόνο της παραλιακής ζώνης, αλλά και του ίδιου του αιγιαλού:  επιτρέπεται όχι μόνο η δημιουργία κάθε τύπου εγκατάστασης που κρίνεται «απαραίτητη για την επίτευξη επιχειρηματικού σκοπού», αλλά ακόμα και το μπάζωμα της θάλασσας,  όταν πρόκειται για «επιχειρηματική δραστηριότητα που έχει ενταχθεί στις στρατηγικές επενδύσεις»!!! Τέλος, ανοίγει ο δρόμος για τη νομιμοποίηση κάθε είδους αυθαίρετης κατασκευής στις παραλίες. Μόνο ως μαύρο αστείο λοιπόν, μπορεί να εκληφθεί η συμπερίληψη της λέξης «προστασία» στον τίτλο του νομοσχεδιου.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν έρχεται μόνο του. Συμπληρώνει και επιταχύνει την επιχείρηση ιδιωτικοποίησης παραθαλάσσιων φιλέτων σε όλη την Ελλάδα (είναι ενδεικτικά τα σχέδια ιδωτικοποιησης στου παράκτιου μετώπου της Αττικής), και είναι προάγγελος της άρσης κάθε έννοιας περιβαλλοντικής προστασίας (ακόμα και της συνταγματικά κατοχυρωμένης), η οποία είναι επόμενο βήμα της μνημονιακής πολιτικής.

Ας μην φέρνει ως επιχείρημα η κυβέρνηση και οι απολογητές της ότι είναι αναγκαίο να ξεπεραστούν περιορισμοί που εμποδίζουν τις επιχειρήσεις για να γίνουν επενδύσεις. Στην ανάπτυξη που θέλει η κυβέρνηση, η καταστροφή του περιβάλλοντος πάει μαζί με εργαζόμενους που θα εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, εξευτελιστικούς μισθούς, χωρίς καμία προστασία και θα παράγουν υπηρεσίες απλησίαστες για την πλειοψηφία που θα εργάζεται σε παρόμοιες συνθήκες, αλλά θα φέρνουν κέρδη για το κεφάλαιο.

Τέλος αποδεικνύει πολλά σε όσους πιστεύουν ότι σήμερα μπορούν να συμβιβάσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου με την προστασία του περιβάλλοντος και να δώσουν απάντηση σε οικολογικά ζητήματα χωρίς σύγκρουση με τις βασικές επιλογές του κεφαλαίου. Ή σε όσους πιστεύουν ότι ένας μηχανισμός όπως η Ε.Ε. μπορεί να θεσπίσει αυστηρούς κανόνες προστασίας της φύσης και να βάλει φραγμό στην αλόγιστη εκμετάλλευσή της από τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Χωρίς αγωνιστική κινητοποίηση, σύγκρουση και ρήξη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου δεν μπορεί να υπάρξει ούτε πραγματική οικολογική δράση. Γι’ αυτό το δυναμικό της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ήταν όχι μόνο παρόν, αλλά και πρωτοπόρο σε όλες τις μεγάλες μάχες για περιβαλλοντικά ζητήματα που έδωσε το κίνημα το τελευταίο διάστημα. Αυτή είναι η που κατεύθυνση επιδιώκουμε να ενισχυθεί και στις εκλογές και αυτή την κατεύθυνση θα εξακολουθούμε να κάνουμε πράξη και μετά από αυτές.

Με αγωνιστικές κινητοποιήσεις και μαζικό ξεσηκωμό μπορούμε να ανατρέψουμε και αυτά τα σχέδια τους! Η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου δε θα περάσει!