Η απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ για την αποτίμηση της τριπλής εκλογικής μάχης και την  πορεία του το ερχόμενο χρονικό διάστημα είναι μακριά από τις ανάγκες του κινήματος και τις αγωνίες του αριστερού κόσμου, που θέλει  την ανατροπή της βαρβαρότητας των μνημονίων, του κεφαλαίου, της ΕΕ και της κυβέρνησης. Επικυρώνει,  βαθαίνει και δεν αναιρεί την πορεία ενσωμάτωσης στα πλαίσια της πολιτικής του κεφαλαίου και της ΕΕ όλου του τελευταίου διαστήματος. Το κάλεσμα για συμπόρευση προς την Αριστερά και την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. δεν μπορεί να συγκαλύψει ούτε να  εξισορροπήσει την κύρια επιδίωξη που είναι η αναζήτηση κυβερνητικών λύσεων με τη λεγόμενη «κεντροαριστερά» στα πλαίσια των όρων και των δεσμεύσεων ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου. Η πολιτική και κυβερνητική «πρόταση σωτηρίας» που διατυπώνεται  αποτελεί ένα άλλο «μίγμα διαχείρισης» και εκλογίκευσης του μνημονιακού καθεστώτος και όχι μια ανατροπή του.

Η άμεση ανακούφιση του λαού απαιτεί την πλήρη κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων και όχι αποδοχή των τετελεσμένων τους και επιλεκτικές επιμέρους τροποποιήσεις των πιο ακραίων εκδοχών τους, όπως φαίνεται από το περιεχόμενο της τοποθέτησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικά αναφέρεται η επαναπρόσληψη των αντισυνταγματικά απολυμένων!!, που εγκαταλείπει στην ανεργία την μεγάλη πλειοψηφία των απολυμένων, η επαναφορά μόνο του κατώτερου μισθού του ιδιωτικού τομέα στα 751 ευρώ την ώρα που το σύνολο των αμοιβών έχει μειωθεί πάνω από 30%, η αποδοχή της κατάργησης του 13ου και 14ου μισθό και της αθλιότητας του «ενιαίου μισθολογίου στο δημόσιο, η πρόταση του εξευτελιστικού ποσού των 461 ευρώ σαν επίδομα ανεργίας και η έλλειψη αναφοράς στην παροχή σε όλους τους ανέργους, η άρνηση των στόχων για την επανεθνικοποίηση των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων ή αυτών που θέλει η συγκυβέρνηση να ιδιωτικοποιήσει (πχ «μικρή ΔΕΗ»), την πλήρη κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ κλπ

Η προσαρμογή των στόχων που προτείνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, στα όρια επιμέρους αλλαγών του «μνημονιακού κεκτημένου», οφείλεται στην αποδοχή του πλαισίου, των στρατηγικών επιλογών των δυνάμεων του κεφαλαίου και της ΕΕ. Ένα πρόγραμμα που πρέπει να χωράει «μέσα» στους θεσπισμένους σιδερένιους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας της ΕΕ, των «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών» και των «πρωτογενών πλεονασμάτων», που πρέπει να ενσωματώσει τις εξοντωτικές για τους λαούς «μεταρρυθμίσεις» που προωθούν οι Βρυξέλλες, που  σέβεται τους νόμους της «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου και επιζητεί «κοινωνικό συμβόλαιο μαζί του» (φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να προχωράει και σε συναλλαγές με τμήματά του), που αποδέχεται την νομιμότητα του τοκογλυφικού χρέους και περιορίζεται στην «επαναδιαπραγμάτευση» σε συμφωνία με τους δανειστές,  δεν μπορεί να είναι ένα  πρόγραμμα σωτηρίας του λαού, δεν μπορεί να γυρίσει το βέλος της απέραντης φτώχειας και εξαθλίωσης, της ανεργίας και του ξεπουλήματος, της κατάλυσης κάθε δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας,  δεν μπορεί να ανοίξει δρόμους ριζικής αλλαγής στην ελληνική κοινωνία. Είναι πίσω από τις ανάγκες της πλειοψηφίας των εργαζομένων, των χιλιάδων αγωνιστών που στρέφονται αριστερά (αναδεικνύοντας και τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτη δύναμη στις πρόσφατες εκλογές), για να πάρουν πίσω όλα όσα τους στέρησαν οι μνημονιακές επιθέσεις, όχι για να διαχειριστούν την φτώχια τους.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ  θα  συνεχίσει να παλεύει μαζί με όλους αυτούς τους αγωνιστές, επιμένοντας στην ανατρεπτική κοινή δράση μέσα στο κίνημα και τους αγώνες, που συνεχίζονται και αμέσως μετά τις εκλογές με κορυφαίο παράδειγμα τον ηρωικό αγώνα των διαθεσίμων και απολυμένων (καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες, καθηγητές) και απαιτούν την άμεση κλιμάκωση και τον συντονισμό τους για να ανατραπεί η θερινή θύελλα της άθλιας συγκυβέρνησης. Χωρίς κοινοβουλευτικές αναμονές για τον πρόεδρο της δημοκρατίας.

Παράλληλα επιμένει ότι η πραγματική διέξοδος για τον λαό απαιτεί μια ριζικά διαφορετική πορεία χωρίς μνημόνια και χρέος, έξω από ευρώ και ΕΕ, με εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο. Χωρίς μια τέτοια αντικαπιταλιστική στρατηγική και πρόγραμμα, η διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας  κινείται στα πλαίσια  μιας λογικής διαχείρισης των συμφερόντων του κεφαλαίου και της ΕΕ,  η οποία είναι καταδικασμένη να οδηγήσει το εργατικό κίνημα στην ήττα.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει σε αντίθετη κατεύθυνση από την πρόταση αυτή. Με τις δυνάμεις που έχει θα πάρει την ευθύνη που της αναλογεί στην πάλη για:

Την ανατροπή του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου με την δύναμη των εργατικών - λαϊκών αγώνων, με ένα εργατικό και λαικό μέτωπο ρήξης-ανατροπής, από θέσεις ενός προγράμματος υπεράσπισης των λαϊκών αναγκών και ανατροπής των βασικών πυλώνων της βάρβαρης αστικής πολιτικής. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.

Καλεί σε συσπείρωση όλες τις αντικαπιταλιστικές, αντιιμπεριαλιστικές, αντιΕΕ δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, με στόχο την οικοδόμηση ενός μετώπου-πόλου   ικανού να αλλάξει τον συσχετισμό να συμβάλλει στην ανατροπή της επίθεσης, να αποτρέψει τα σχέδια της σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος, να ανοίξει δρόμους κοινωνικής απελευθέρωσης και σοσιαλιστικής προοπτικής. Γιατί μόνο με μια τέτοια κατεύθυνση η Αριστερά δεν θα διαψεύσει, αλλά θα δικαιώσει  την ελπίδα του κόσμου.