ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ. ΜΑΡΣ

• Συσπείρωση και αγώνας για  να ζήσει ο εργαζόμενος λαός για να βάλει τέλος στη φτώχεια την ανεργία χωρίς μνημόνια και χρέος, έξω από ευρώ και ΕΕ

• Καταδίκη των κομμάτων του Μνημονίου, παλαιών και νέων

• Αγώνας και πάλη για την ανατροπή - όχι στη διαπραγμάτευση και το συμβιβασμό με κεφάλαιο και ΕΕ.

• Με την ασυμβίβαστη Αριστερά της ανατροπής

5 χρόνια μετά από την έναρξη των Μνημονίων ζούμε σε ένα τοπίο καταστροφής. Εξαθλίωση των μισθωτών και των συνταξιούχων. Πραγματική ανεργία που ξεπερνάει το 30%. Κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και των εργατικών δικαιωμάτων. Μαζική μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό. Διάλυση του συστήματος υγείας και ανθρωπιστική καταστροφή. Ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και παράδοση του περιβάλλοντος, των δασών και των ακτών στους αδηφάγους «επενδυτές». «Σώματα Ασφαλείας» που δρουν ως πραιτοριανοί απέναντι στους διαδηλωτές. Αντιμεταναστευτική υστερία και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Σαμαράς και Βενιζέλος έταζαν ότι τελειώνουν τα μνημόνια. Όμως, στην πραγματικότητα η χώρα δεν πρόκειται να βγει από το καθεστώς επιτροπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ για πολλά χρόνια. Η αποπληρωμή του ληστρικού χρέους (17δις ευρώ για τόκους και τοκοχρεωλύσια το 2015!) σημαίνουν διαρκές μνημόνιο και μόνιμη εξαθλίωση. Οι συνθήκες  της ευρωζώνης και της ΕΕ συνεπάγονται μόνιμη επιτροπεία, συνεχή εκβιασμό για την προώθηση των πιο αντιλαϊκών πολιτικών και κατάλυση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας. Αντιμέτωπες οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι πολυεθνικές με τη βαθιά κρίση του καπιταλισμού  και την οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κρίση της «Ενωμένης Ευρώπης» θέλουν να στείλουν το μήνυμα ότι καμιά παρέκκλιση δεν επιτρέπεται.

Αποδεικνύεται έτσι ότι ο «Ευρωπαϊκός Δρόμος», που για χρόνια μας πρόβαλλαν ως δρόμο ευημερίας και ανάπτυξης, στην πραγματικότητα είναι ένας δρόμος που καταστρέφει το παρόν και κλέβει το μέλλον των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται ένας άλλος δρόμος.  Χωρίς χρέος και μνημόνια. Έξω από ευρώ και ΕΕ. Ένας δρόμος σύγκρουσης και ανατροπής, με τις δυνάμεις της εργασίας, της γνώσης και του πολιτισμού στο τιμόνι!

Παλεύουμε για να  ανατραπεί η βάρβαρη πολιτική του  κεφαλαίου , της τρόικα και της ΕΕ κι κάθε κυβέρνηση που την εφαρμόζει.  Στις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου καλούμε:

- Να αποδοκιμαστούν με τον πιο αποφασιστικό τρόπο οι δυνάμεις της καταστροφής, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα νέα συστημικά σχήματα (Ποτάμι, κόμμα Παπανδρέου, κ.λπ.).

- Να μαυριστούν οι φασίστες - δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής

-  Να ενισχυθεί  η πολιτική συνεργασία δυνάμεων και αγωνιστών ΑΝΤΑΡΣΥΑ και  Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση, η Αριστερά της αντίστασης και της ανατροπής, η Αριστερά της ελπίδας. Να μην περάσουν τα εκβιαστικά διλήμματα της δικομματικής αντιπαράθεσης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία αναπαράγει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ νεκρανασταίνοντας τη θεωρία της «χαμένης ψήφου».

Εργαζόμενοι /ες

Οι συστημικές δυνάμεις κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουμε στην ίδια πορεία καταστροφής. Εξαπολύουν ιδεολογική τρομοκρατία παρουσιάζοντας ως καταστροφή κάθε απόκλιση από τη μνημονιακή πολιτική και τον «ευρωπαϊκό δρόμο». Εμφανίζουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την κυριαρχία των αγορών, του κέρδους, της ανταγωνιστικότητας σαν αιώνιους και απαρασάλευτους νόμου της κοινωνίας. 

Σε αυτή την βάση η άρχουσα τάξη ενισχύει τη δημιουργία  των «νέων» κομμάτων όπως το «Ποτάμι» που στην πραγματικότητα απλώς ανακυκλώνουν το διαπλεκόμενο προσωπικό και τις μνημονιακές πολιτικές. Γι’ αυτό και γίνονται απόπειρες να φτιαχτεί μια πιο «σοβαρή» Ακροδεξιά. Γι’ αυτό και ενώ διώκεται δικαστικά η Χρυσή Αυγή τα συστημικά κόμματα και ΜΜΕ προσπαθούν να συντηρήσουν την ακροδεξιά ρητορική.

Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Τον τελευταίο, όμως, λόγο τον έχει η ίδια η πάλη των εργαζόμενων και της νεολαίας και όχι οι κοινοβουλευτικές διεργασίες. Τα χρόνια των Μνημονίων δεν ήταν μόνο χρόνια κοινωνικής καταστροφής αλλά και πολύ μεγάλων αγώνων. Από τις μεγάλες απεργίες και τις διαδηλώσεις, στη μεγάλη έκρηξη δημοκρατίας και αντίστασης στις Πλατείες της Οργής, στην αγωνιζόμενη ΕΡΤ, στις μάχες των φοιτητών, στην ηρωική αντίσταση των κατοίκων απέναντι στην περιβαλλοντική καταστροφή από την Κερατέα μέχρι τις Σκουριές, στην αντίσταση των δημοσίων υπαλλήλων στις απολύσεις και την «αξιολόγηση», στο μετρό, και στις ηρωικές καθαρίστριες, στην πληθώρα πρωτοβουλιών ανυπακοής και αλληλεγγύης, στην αντιφασιστική δράση αναδύθηκε ένας άλλος κόσμος απέναντι στον κυνισμό των κυβερνήσεων της ευρωεπιτροπείας, ένας κόσμος αγώνα, αξιοπρέπειας και αναζήτησης ενός άλλου δρόμου. Αυτός ο κόσμος είναι που διώχνει σήμερα την κυβέρνηση της καταστροφής.

Αλλά για να δικαιωθούν  οι  μεγάλο λαϊκοί αγώνες δεν αρκεί απλώς να φύγει η κυβέρνηση και να αλλάξει ο διαχειριστής της ίδιας πολιτικής. Χρειαζόμαστε έναν άλλο δρόμο που θα έχει στο κέντρο της την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, τη σύγκρουση με τη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική, τα συμφέροντα του κεφαλαίου,  την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, την  ταπεινωτική ευρωεπιτροπεία και το αυταρχικό καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης, συνολικά, έναν δρόμο ρήξης και ανατροπής. Σε πείσμα όσων υποστηρίζουν ότι είναι μονόδρομος η πολιτική της καταστροφής εμείς απαντάμε με το δικό μας πρόγραμμα, το πρόγραμμα των πραγματικών λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων!

• Ριζική αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου, υπέρ της εργασίας και σε βάρος του κεφαλαίου, με πάλη για βασικούς στόχους βελτίωσης της θέσης των  εργαζόμενων, όπως: Μείωση των χρόνων συνταξιοδότησης και των ωρών εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών, για την άμεση δημιουργία νέων εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας.  Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης – ελαστικής εργασίας. Δημόσια δωρεάν παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση. Δραστική μείωση της άμεσης φορολογίας των εργαζομένων και των μικρομεσαίων στρωμάτων, με ταυτόχρονη γενναία αύξηση της άμεσης φορολόγησης του κεφαλαίου. Μείωση – κατάργηση των έμμεσων φόρων. Μείωση έως και διαγραφή του δανεισμού της εργατικής λαϊκής οικογένειας για την απόκτηση της πρώτης κατοικίας.
• Μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων
• Στάση πληρωμών στους δανειστές, η μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.
• Έξοδος από το ευρώ, η ρήξη και έξοδος από την ΕΕ. Η απαλλαγή από κάθε είδους επιτροπεία από τους διεθνείς μηχανισμούς και οργανισμούς των πολυεθνικών (ΕΕ, ΟΟΣΑ, ΠΟΕ κ.λπ.) και τις απροκάλυπτες επεμβάσεις τους στο εσωτερικό της χώρας, σε συμμαχία με την ολιγαρχία του πλούτου, από τη σκοπιά της διεθνιστικής συνεργασίας των λαών.
• Εθνικοποιήσεις όλων των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση, και λειτουργία τους με εργατικό-λαϊκό έλεγχο. Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ-έλεγχος για τις εγκληματικές του πράξεις.
• Πάλη για τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο, τον δημόσιο, κοινωνικό σχεδιασμό της οικονομίας. Η προάσπιση των συμφερόντων και των αναγκών των μικρομεσαίων, αυτοαπασχολούμενων στρωμάτων και των αγροτών.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού ενάντια στην αντιδραστική αναμόρφωση του κράτους, στην καταστολή και την πολύμορφη καταπίεση, με μέτρα όπως κατάργηση του Καλλικράτη, των δυνάμεων καταστολής ενάντια στον λαό, (ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ), της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας, με την προώθηση θεσμών αγώνα και λαϊκής αυτοδιεύθυνσης σε ολόκληρη την κοινωνία.
• Πάλη για τη συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού. Αποκάλυψη και τιμωρία των φυσικών και ηθικών αυτουργών όλων των δολοφονικών ενεργειών και ρατσιστικών εγκλημάτων της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, των συνεργατών της στους μηχανισμούς καταστολής καθώς και των χρηματοδοτών της.
• Παροχή ασύλου στους πρόσφυγες και η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.
• Υπεράσπιση της ειρήνης, μη συμμετοχή με οποιονδήποτε τρόπο της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, το κλείσιμο των ξένων βάσεων, η έξοδος από το ΝΑΤΟ, η προώθηση της διεθνιστικής συνεργασίας των λαών στην περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο.

Αυτό το πρόγραμμα συνδέει τις αγωνίες των λαϊκών στρωμάτων που συνθλίβονται από την κρίση, τους αγώνες για την απόσπαση κατακτήσεων και την ανατροπή της αντιδραστικής πολιτικής σήμερα, με το στρατηγικό στόχο ανατροπής του καπιταλισμού και του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Με εμπιστοσύνη στην ικανότητα του λαού να βάλει πλάτη σε αυτό το δρόμο, που είναι δύσκολος αλλά και ταυτόχρονα ο μόνος ελπιδοφόρος.

Αυτό το πρόγραμμα δεν μπορεί παρά να το επιβάλλει ο ίδιος ο λαός, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι, οι αγρότες με τους αγώνες τους. Στηρίζεται στη δύναμη και την αυτοπεποίθηση του οργανωμένου και αγωνιζόμενου λαού και νεολαίας . Απαιτεί ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα. Προϋποθέτει μια νέα άνοιξη των αγώνων, με  εργατική και λαϊκή αντεπίθεση,  με νέα απαιτητικότητα  και μαχητικότητα, με πολιτικό αγώνα του κινήματος για τους στόχους της ανατροπής. Για  να ξηλωθούν όλα τα μνημονιακά μέτρα και οι βάρβαρες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, να πετύχουμε ουσιαστικές κατακτήσεις.

Σημαίνει ξεπέρασμα της γραμμής του συμβιβασμού της γραφειοκρατίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, κοινή δράση και συντονισμό των κινημάτων και των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς.

Δυστυχώς οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, δεν προφέρουν σήμερα πραγματική διέξοδο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κυβερνήσει εντός του πλαισίου της ευρωζώνης και της ΕΕ. Το όραμα του περιορίζεται στην απόλυτη ουτοπία ενός εξωραϊσμένου  καπιταλιστικού δρόμου με «κοινωνικό κράτος»,  χωρίς λιτότητα, με υγιείς επιχειρηματίες και φιλολαϊκή ΕΕ.  Έχει εγκαταλείψει κάθε  ριζοσπαστικό στόχο όπως το στόχο της διαγραφής του χρέους. Αναζητά συνεννόηση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, ντόπιες και ξένες.  Όμως, ιδιαίτερα σήμερα, μέσα σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης είναι αδύνατο να υπάρξει διέξοδος από την καταστροφή και άμεση ανακούφιση χωρίς διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών και ρήξη με ευρωζώνη και ΕΕ. Η αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει αναίρεση της λιτότητας, των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και συνολικά της κυρίαρχης πολιτικής μέσα στα όρια των δανειακών συμβάσεων και «κοινωνική πολιτική» μέσω ΕΣΠΑ απλώς προλειαίνει το έδαφος για μεγάλες υποχωρήσεις. Η διαχείριση που προτείνει δεν ξεφεύγει από τα όρια της κυρίαρχης αστικής πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο ότι σπεύδει να προσφέρει πολιτική στέγη σε τέως Υπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Η «διαπραγμάτευση» που υπόσχεται, θα καταλήξει σε εκβιασμό από την Τρόικα, σε υποχωρήσεις και τελικά σε υποταγή σε δραματική διάψευση των λαϊκών προσδοκιών.

Για αυτό η πολιτική  συνεργασία διαχωρίζεται από τη λογική της ενσωμάτωσης στο αστικό σύστημα εξουσίας και της κυβερνητικής διαχείρισης της κυρίαρχης αστικής πολιτικής μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και των νόμων της αγοράς. Στην περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η στάση της θα είναι στάση αριστερής, εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης χωρίς υποχωρήσεις στο όνομα του «ρεαλισμού», και «περιόδους χάριτος».

Το ΚΚΕ, από την άλλη, επιμένει στη λογική «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει», υποτιμά τη δυνατότητα να κερδίσει ο λαός, αρνείται τη δυνατότητα να επιβληθεί ένα πρόγραμμα ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική, καλλιεργεί την ηττοπάθεια και δεν στηρίζει την αγωνιστική ενότητα μέσα στο κίνημα. Αρνείται  το πρόγραμμα ρήξης με τις βασικές επιλογές του συστήματος στο σήμερα, τους αποφασιστικούς αγώνες και την ενότητα των αγωνιζόμενων δυνάμεων, παραπέμποντας την αναμέτρηση στο απροσδιόριστο μέλλον της δικής τους «εξουσίας».

Σήμερα χρειάζεται να υπάρξει η συσπείρωση και η πολιτική συνεργασία των δυνάμεων και των αγωνιστών που παλεύουν  να νικήσει ο λαός. Σε αυτό επιδιώκουμε να συμβάλει η προσπάθειά μας για μια πολιτική συνεργασία με μετωπική προοπτική , που συσπειρώνονται δυνάμεις και αγωνιστές από τα κινήματα και από διάφορα ρεύματα της Αριστεράς, ριζοσπαστικά, αντικαπιταλιστικά, αντιιμπεριαλιστικά, επαναστατικά και κομμουνιστικά, αλλά και ευρύτερα αγωνιστικά ρεύματα που συγκινούνται από τα πάντα επίκαιρα αιτήματα για δημοκρατία, ελευθερία, κοινωνικά δικαιώματα και χειραφέτηση των εργαζομένων και των λαών. Για να  συμβάλουμε στη συγκρότηση μιας μετωπικής ανατρεπτικής Αριστεράς που είναι αναγκαία σήμερα  για να μην πάνε χαμένοι οι αγώνες, που θα συγκρουστεί πραγματικά με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, τους τραπεζίτες, την ΕΕ, που θα συμβάλουν να ανοίξει ένας άλλος δρόμος αντίστασης, ελπίδας και ανατροπής.

Σε αντίθεση, με τους επαγγελματίες της πολιτικής εμείς δεν έχουμε το βλέμμα στραμμένο μόνο στους εκλογικούς συσχετισμούς, αλλά –και πάνω από όλα– στην αγωνία και τους αγώνες του λαού. Γιατί όποια κυβέρνηση και εάν διαμορφωθεί μετά τις εκλογές χρειαζόμαστε ένα ισχυρό και ενωτικό μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα που να επιβάλει τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων, των νέων και των αγροτών, που να απαιτήσει το πλήρες ξεθεμελίωμα των μνημονιακών μέτρων, που να υψώσει κίνημα αντίστασης στους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις στο όνομα της «διαπραγμάτευσης».

Για να βγούμε από το φαύλο κύκλο του χρέους, της ευρωεπιτροπείας και της λιτότητας χρειαζόμαστε επεξεργασία, προβολή και πάλη για το αναγκαίο πρόγραμμα της ρήξης με χρέος, ευρώ και ΕΕ και όχι αδιέξοδες «διαπραγματεύσεις» και συμβιβασμούς. Χρειαζόμαστε το λαό οργανωμένο σε ένα ισχυρό ταξικά εργατικό και λαϊκό κίνημα  και μια Αριστερά της σύγκρουσης και της ανατροπής, που θα δικαιώσει και δεν θα διαψεύσει την ελπίδα του κόσμου του αγώνα, που θα μπορεί να πρωταγωνιστήσει στους αγώνες και τις μάχες που είναι μπροστά μας. Η πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της Αριστερής Μετωπικής Συμπόρευσης είναι ένα πρώτο ελπιδοφόρο βήμα στην κατεύθυνση αυτή και θα συμβάλλει και την επόμενη μέρα των εκλογών στην ασίγαστη πάλη και πολιτική δράση για να νικήσουν τα λαϊκά συμφέροντα.

Ξέρουμε ότι τις αγωνίες αυτές τις μοιράζονται πλήθος αγωνιστριών και αγωνιστών της Αριστεράς και των κινημάτων. Δεν διεκδικούμε να είμαστε απλώς μια «αριστερή αντιπολίτευση», αλλά ο εναλλακτικός δρόμος για να μπορέσει η Αριστερά να ανταποκριθεί στην ιστορική δυνατότητα που δημιουργείται στην εποχή της κρίσης του πολιτικού συστήματος, που άνοιξε ο λαϊκός ξεσηκωμός. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό η πολιτική συνεργασία να στηριχτεί και να ενισχυθεί και εκλογικά. Γιατί σήμερα περισσότερο παρά ποτέ είναι ανάγκη η Αριστερά της ρήξης με χρέος, ευρώ και ΕΕ, με τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες έλληνες και ξένους, η Αριστερά της αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, η Αριστερά των αγώνων και της σύγχρονης σοσιαλιστικής προοπτικής να βρεθεί όσο το δυνατόν πιο  ενισχυμένη.