Το όχι του βρετανικού λαού στην ΕΕ είναι ιστορικής σημασίας ήττα του ευρωπαϊσμού και της στρατηγικής της λεηλασίας των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των ευρωπαϊκών λαών από κεφάλαιο και τράπεζες, με ή δίχως μνημόνια.

 

Όποτε η ΕΕ και οι επιλογές της μπήκαν στη δοκιμασία της λαϊκής ψήφου αποδοκιμάστηκαν με σαφή τρόπο. Οι ευρωπαϊκοί λαοί βλέπουν ότι η ΕΕ σημαίνει φτώχεια, ανεργία, λεηλασία του δημόσιου και φυσικού πλούτου. Η ΕΕ μαζί τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις επιβάλλει μνημόνια, καθεστώς επιτροπείας και “κόφτες” περιφρονώντας τη βούληση των ευρωπαϊκών λαών, περιφέροντας την υπεροψία τους και την ολοκληρωτική τους νοοτροπία, όπως έγινε με το ελληνικό δημοψήφισμα πέρσι, κάνοντας την κερδοφορία των πολυεθνικών  και των τραπεζιτών υπέρτατο νόμο και σκοπό της ζωής των ανθρώπων. 

 

Στο ρεύμα του "ευρωσκεπτικισμού" που απλώνεται σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν και αντιδραστικές αστικές και εθνικιστικές δυνάμεις,  που μιλάνε στο όνομα του ΜΠΡΕΞΙΤ,  είναι αποτέλεσμα και της προδοσίας των εργατικών συμφερόντων από τις δυνάμεις της Ευρωαριστεράς, κατά βάση επιδιώκουν μια καλύτερη διαπραγμάτευση της δικής τους αστικής τάξης στα πλαίσια της ολοκλήρωσης. Όμως οι λαοί καταδικάζουν την άθλια πολιτική τους, αυτή την χωρίς προηγούμενο σταυροφορία του κεφαλαίου σε βάρος των λαών, αυτή την μισητή και χωρίς καμιά νομομιμποίηση γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αυτά καταδίκασε ο λαός στην Αγγλία, παρά την ομόθυμη στήριξη όλου του επίσημου πολιτικού κόσμου και του Κάμερον και του Κόρμπιν, παρά τις επιθέσεις και τις απειλές της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Σόιμπλε.

 

Το οικοδόμημα της ΕΕ μπαίνει σε μια κρίση χωρίς επιστροφή. Ενισχύεται αντικειμενικά η  πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ σαν προϋπόθεση για την απελευθέρωση από το καθεστώς των μνημονίων, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της κυριαρχίας του κεφαλαίου.