Ζούμε σε μία κρίσιμη περίοδο για το μέλλον των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού μας. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση ολοένα και βαθαίνει, με το περίφημο success story να αποδεικνύεται επικοινωνιακό παραμύθι που μόνο γέλια δεν φέρνει σε μία Ελλάδα με 27% ανεργία, ύφεση, λιτότητα και ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

 Η μνημονιακή συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με ευθύνες να βαραίνουν και άλλες δυνάμεις που συγκυβέρνησαν «υπεύθυνα» (ΔΗΜΑΡ), ακολουθώντας τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ υλοποιεί χωρίς δισταγμό τις πολιτικές των μνημονίων που πραγματικό στόχο έχουν την αποπληρωμή του χρέους μέσω της καταλήστευσης του λαού, για την διαμόρφωση νέων όρων κερδοφορίας του κεφαλαίου και την εξυπηρέτηση εγχώριων και ξένων συμφερόντων. Νέο μόνιμο μνημόνιο μέσω της Ε.Ε και μέτρα έρχονται και ο αντιλαϊκός κατήφορος αυτής της πολιτικής δεν θα έχει τελειωμό αν δεν τον ανατρέψουν οι εργαζόμενοι και ο λαός με την πάλη τους.

 Ο λαός της Πρέβεζας  έχει σηκώσει επανειλημμένα το ανάστημά του απέναντι στα μνημόνια και την πολιτική της Τρόϊκας της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Στις απεργίες, στις πορείες, στις καταλήψεις, στον αγώνα για δημόσια Υγεία και Παιδεία. Και πρόσφατα και ενάντια στο τέρας του φασισμού-ναζισμού.

Ζούμε στιγμές ενός «παρατεταμένου λαϊκού πολέμου» με ανόδους και υφέσεις του λαϊκού κινήματος. Το δίλημμα για τον κόσμο του αγώνα όμως είναι σαφές: ή ο αντίπαλος θα επιτύχει μία πρωτοφανή αντιδραστική αναδιάρθρωση της καπιταλιστικής οικονομίας που θα συνεχίσει να ισοπεδώνει τις μεταπολεμικές εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις ή το κίνημα θα επιβάλλει έναν άλλο δρόμο με όρους διαρκούς αγώνα, ρήξης, σύγκρουσης και ριζοσπαστικών τομών τόσο στο κοινωνικό πεδίο όσο και στο πολιτικό επίπεδο της εξουσίας, το δρόμο της ριζικής ανατροπής της πολιτικής του κεφαλαίου.

    Τα πράγματα σε τοπικό επίπεδο είναι ξεκάθαρα. Τα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα και οι τοπικές κλίκες συμφερόντων για να μπορέσουν να ξεπεράσουν τη κρίση τους, για να σώσουν τα τομάρια τους, για να δημιουργήσουν νέους δρόμους και όρους κερδοφορίας αναδιατάσσουν τις δυνάμεις τους, συνεργαζόμενοι με τις τράπεζες, το πολιτικό τους προσωπικό(το οποίο τώρα το παίζει ανεξάρτητο)  και τη λεγόμενη Τοπική Αυτοδιοίκηση.

 Όλοι αυτοί «κόπτονται» για την ανεργία όταν οι απολύσεις επιδοτούνται μέσω των τραπεζών οι οποίες προτείνουν διάφορα επιχειρηματικά σχέδια για να σώσουν επιχειρηματικές ή «συνεταιριστικές» δραστηριότητες, με λεφτά που έχουν πάρει από το ξεζούμισμα του ελληνικού λαού μέσω των συνεχιζόμενων ανακεφαλαιοποιήσεων τους. Η διαχείριση της ανεργίας τροφοδοτείται από τα δουλεμπορικά προγράμματα της «κοινωφελούς εργασίας», του ΕΣΠΑ και του ΟΑΕΔ, χέρι-χέρι με τη λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση.

     Σταθμίζοντας αυτά πιστεύουμε ότι ζούμε σε μια εποχή που τολμηρά πρέπει να σηκώσουμε το γάντι της κοινωνικής αντίστασης και ανατροπής, να αναμετρηθούμε με το εγχείρημα για μια άλλη κοινωνία με το πλούτο και την εξουσία στα χέρια των εργαζομένων. Να στοχαστούμε με ποιους τρόπους θα λειτουργήσουμε ξανά καταλυτικά, θα εμπνεύσουμε, θα κινητοποιήσουμε και θα συμβάλλουμε στην οργάνωση του λαού και των εργαζομένων ώστε να πάρουμε όλοι μαζί τις τύχες της κοινωνίας στα χέρια μας. Να αναζητήσουμε τις αναγκαίες πολιτικές οριοθετήσεις και  αρχές για να μπορούμε να εκπληρώσουμε επιτυχημένα το σκοπό αυτό.

    Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν για κάποιους «κεντρικά» πολιτικά ερωτήματα που αφορούν λίγο ή καθόλου το πιο «στενό» πεδίο των δημοτικών εκλογών στην πόλη μας. Ακούμε συχνά ότι αυτά είναι και πλεονασμός μπροστά στο ερώτημα της διαχείρισης του Δήμου. Στην εποχή του μνημονίου που η παραμικρή εργασιακή, κοινωνική και τοπική διεκδίκηση βρίσκει μπροστά της το τείχος της Τρόϊκας δεν είναι δυνατόν αυτά να είναι «πλεονασμός». Στην εποχή που το νοσοκομείο της πόλης μας υποβαθμίζεται ολοένα και περισσότερο στο βωμό της δημοσιονομικής προσαρμογής και της ιδιωτικοποίησης της Υγείας όπου αποτελούν κεντρικές πολιτικές της κυβέρνησης και της Τρόικα. Στην εποχή που οι γειτονιές μας υποβαθμίζονται  και τα χωριά μας αφήνονται στη μοίρα τους (χωρίς σχολείο ή δάσκαλο και σχεδόν σίγουρα χωρίς  γιατρό), ενώ έργα καθυστερούν υποβαθμίζοντας τη ζωή σε αυτές, απαξιώνοντας υποδομές και κτήρια, για να αποτελέσουν φθηνό εμπόρευμα των «real estate».Στην εποχή που το ξεπούλημα της ΔΩΔΩΝΗ ήταν άμεσα συνδεδεμένο με την κυβερνητική απόφαση για τη εξαγορά της ΑΤΕ από την Τράπεζα Πειραιώς και υλοποίηση της πολιτικής της Ε.Ε. Στην εποχή του Καλλικράτη και του στενού δημοσιονομικού πλαισίου για τις λειτουργίες των δήμων δεν μπορεί να λειτουργήσει (πόσο μάλλον να διοικηθεί ένας δήμος) χωρίς ρήξη με την κεντρική πολιτική εξουσία και την Τρόϊκα.

      Σήμερα παρά ποτέ χρειάζεται συγκεκριμένο πλαίσιο αρχών και κατευθύνσεων, για οποιαδήποτε επιτυχημένη και αποτελεσματική συνεργασία και συμπόρευση. Αλλιώς θα υπάρξουν ξανά και ξανά τα ίδια λάθη συγκολλήσεων χωρίς αρχές που τελικά θα αποτυγχάνουν να εξυπηρετήσουν ριζοσπαστικούς στόχους και θα καταλήγουν απλοί διαχειριστές της υπάρχουσας κατάστασης. Αφήνοντας κάθε φορά και περισσότερες πληγές στον κόσμο του κινήματος, απογοητεύοντας και νομιμοποιώντας την αντιδραστική λογική του «όλοι ίδιοι είστε». Δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Και αυτό που πρέπει να μας κάνει διαφορετικούς είναι μία άλλη κινηματική ηθική και εντιμότητα, είναι το να πολιτευόμαστε βάσει αρχών δημόσια και ανοιχτά χωρίς υπόγειες διαβουλεύσεις και συναλλαγές.

      Με αυτό το σκεπτικό, θεωρούμε ότι στην πόλη μας υπάρχουν οι όροι να συμπορευτούμε στη βάση συγκεκριμένων αρχών και κατευθύνσεων που για εμάς στην εποχή που ζούμε είναι:

      Η αναγνώριση του χαρακτήρα των δήμων και της τοπικής αυτοδιοίκησης πλέον ως τοπικού κράτους-βραχίονα του κεντρικού κράτους με ολοένα μειωμένες αρμοδιότητες στο πλαίσιο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του Καποδίστρια και του Καλλικράτη. Η κατάργηση του Καλλικράτη. Η ρήξη και ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ και του ευρωμονόδρομου των μνημονίων, της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων που επιβάλλουν. Η αποκάλυψη της αλληλοδιαπλοκής των πολιτικών αυτών με τις επιλογές που κάνουν οι δημοτικές αρχές. Η απειθαρχία και πάλη για την ανατροπή των οδηγιών, των κανονισμών και των αποφάσεων της ΕΕ που συγκρούονται με τα λαϊκά συμφέροντα και τις εργατικές ανάγκες, όπως το λεγόμενο «σύμφωνο σταθερότητας», ο ασφυκτικός έλεγχος των προϋπολογισμών, το Δουβλίνο ΙΙ για τη μετανάστευση . Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων του δήμου με καταγγελία κάθε λογικής διορισμών μέσα από παράνομες και πελατειακού τύπου διαδικασίες που από τη μία συσκοτίζουν τον αντεργατικό ρόλο της διοίκησης και από την άλλη υπονομεύουν τη συλλογική δράση, την αξιοπρέπεια και την ενότητα των εργαζομένων. Η πάλη κατά των ΜΚΟ και των ΣΔΙΤ. Η διατήρηση και διεύρυνση των δημόσιων αγαθών και των κοινωνικών υπηρεσιών στο πλαίσιο του δήμου και του κεντρικού κράτους με εργατικό έλεγχο. Η αποφασιστική στήριξη των τοπικών κινημάτων και των ευρύτερων εργατικών και λαϊκών κινημάτων  διεκδικήσεων και αλληλεγγύης. Η υπεράσπιση και διεύρυνση των δημόσιων χώρων  σε σύνδεση με την ομαλή καθημερινότητα της περιοχής, αξιοποίηση μέσω της αυτοδιαχείρισης εγκαταλελειμμένων κτηρίων, απαλλοτρίωση της μεγάλης ιδιοκτησίας  και ελεύθερη δημιουργία που θα αντιστρατεύεται τη μεταμόρφωση του συνόλου της περιοχής σε ένα πολυκατάστημα τουριστικών υπηρεσιών που αλλοιώνει αισθητικά τη φυσική και οικιστική ομορφιά της περιοχής μας.  Πολιτισμός  που δεν θα αφορά τους λίγους –τα ανώτερα στρώματα, μορφωτικά και οικονομικά. Διεκδίκηση της  αναγνώρισης του πολιτισμού ως υπόθεσης του συνόλου του λαού και όχι ως μια εμπορευματοποιημένη διαδικασία. Τουρισμός ως πολιτισμική διαδικασία γνωριμίας ανάμεσα στους λαούς, πράγμα που αντιπαρατίθεται με τη λογική του κέρδους των κολοσσών της τουριστικής βιομηχανίας, την υποταγή στην ευτέλεια και την εξόντωση των εργαζομένων του κλάδου. Η υποστήριξη των θέσεων της Επιτροπής Αγώνα για την Υγεία του νοσοκομείου Πρέβεζας. Η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους . Η δημιουργία δημοκρατικών πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών της φτωχομεσαίας αγροτιάς ενταγμένων σε μια σχεδιοποιημένη οικονομία με ένα ενιαίο δημόσιο φορέα τροφίμων με κριτήριο ότι θέλουμε να γίνουμε  οι «ελεύθεροι συνεταιρισμένοι παραγωγοί». Ερευνητικά κέντρα, κέντρα σποροπαραγωγής σε συνεργασία με τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς που θα συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού με κεντρικό σχεδιασμό  με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και τη προστασία του περιβάλλοντος. Η αντισυνδιαχειριστική-κινηματική φυσιογνωμία και η συλλογική λειτουργία. 

  Όλα τα παραπάνω είναι άμεσα συνδεδεμένα με τη πάλη για τη παύση πληρωμών, τη διαγραφή του χρέους και την  αναγκαία έξοδο από Ευρωζώνη και Ε.Ε.

 Έχουμε ξεκάθαρο ότι μόνο το ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, ο οργανωμένος και ξεσηκωμένος λαός με τα δικά του όργανα επιβολής της λαϊκής και εργατικής θέλησης μπορούν να επιβάλλουν ένα τέτοιο αναγκαίο πρόγραμμα.   

    Στόχος μας μπροστά στις δημοτικές εκλογές στο δήμο Πρέβεζας είναι να συμβάλλουμε στη συγκρότηση μιας δημοτικής κίνησης όχι μόνο για τις εκλογές.  Όλοι όσοι συναντηθήκαμε στους αγώνες  της  τελευταίας  περιόδου και καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική διαχείρισης στα πλαίσια της Ε.Ε και του Καλλικράτη μπορούμε να προχωρήσουμε σε ένα κοινό βηματισμό που θα συμβάλλει στη συγκρότηση ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής στη πόλη μας.

ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2014