Η ΝΔ χάνει εφτά ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με τον Ιούνη του 2012 και το ΠΑΣΟΚ τέσσερεις. Αν υπολογίσουμε και τις απώλειες της ΔΗΜΑΡ, που φτάνουν τις πέντε μονάδες, τότε έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τη γροθιά που έδωσε ο κόσμος με τους αγώνες του στους τρικομματικούς συγκυβερνήτες αυτών των δυο χρόνων.

Όλοι μαζί έχασαν 16 ποσοστιαίες μονάδες, κοντά στο ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους. Η κρίση του πολιτικού συστήματος που εκδηλώθηκε εκρηκτικά τον Μάη του 2012 όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά επανέρχεται δυναμικά.

Δεν χωράει η παραμικρή αμφισβήτηση ότι αυτό είναι καρπός των αγώνων και της εργατικής αντίστασης που δεν σταμάτησε όλο αυτό το διάστημα. Η αντίσταση των εργαζόμενων της ΕΡΤ στον «ξαφνικό θάνατο» πέταξε τη ΔΗΜΑΡ έξω από την κυβέρνηση και την έριξε κοντά στα όρια του ένα τοις εκατό. Οι αγώνες των εργαζόμενων στα Νοσοκομεία και στο παλιό ΙΚΑ έχουν κάνει τον Γεωργιάδη τον πιο μισητό υπουργό Υγείας από τότε που υπάρχει αυτό το υπουργείο. Η απεργία των διοικητικών σε ΑΕΙ-ΤΕΙ με τη στήριξη των φοιτητών και του ΔΕΠ έκανε τον Μητσοτάκη να ψάχνει διαρκώς για «κατάλληλη» ημερομηνία για την επόμενη σύγκρουση για τις διαθεσιμότητες. Οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών έγιναν σύμβολο για κάθε αγωνιζόμενο.

Αυτό το μαχητικό ρεύμα εργατικής αντίστασης έδωσε τη νίκη στην Αριστερά για πρώτη φορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην αύξησε τα ποσοστά του σε σύγκριση με τον Ιούνη του 2012, αλλά η κατάρρευση της ΝΔ του δίνει την πρωτιά και παράλληλα το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεπερνούν τα συμπιεσμένα ποσοστά του 2012.

Αυτό το συμπέρασμα δεν αναιρείται από την άνοδο των ποσοστών της Χρυσής Αυγής. Η ΝΔ του Σαμαρά τούς τροφοδότησε με χίλιους τρόπους. Με την προστασία που έδωσε στον Κασιδιάρη να κυκλοφορεί ελεύθερος. Με τη ρατσιστική υστερία: ακόμη και στην τελευταία τραγική εμφάνισή του στο άδειο Σύνταγμα ο Σαμαράς κραύγαζε κατά των «λαθρομεταναστών». Με τις γέφυρες Μπαλτάκου που αποδείχθηκαν αμφίδρομες: ένα 10% των ψηφοφόρων της ΝΔ πήγαν στη ΧΑ. Με τη μιζέρια που σπέρνει η εξάπλωση της φτώχειας εξαιτίας των περικοπών του Στουρνάρα. Η πάλη για την ανατροπή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη για να διαλύσουμε τους νεοναζί.

Η σύγκριση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών με τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των τοπικών εκλογών δείχνει ότι υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα ψηφοφόρων της Αριστεράς που είναι κυμαινόμενο ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Περίπου 240 000 ψηφοφόροι που στήριξαν ΚΚΕ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις Περιφέρειες μετακινήθηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.

Αυτό δεν είναι νέο φαινόμενο. Υπήρξε σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση το 2012. Είναι επίσης γνωστό από τις εκλογές στα συνδικάτα, όπου τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρότερα σε σύγκριση με τις εθνικές εκλογές. Υπάρχουν αγωνιστές που θεωρούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ δύναμη για τους αγώνες και τα κινήματα, αλλά δίνουν την ψήφο τους στον ΣΥΡΙΖΑ ως τακτική επιλογή στις κάλπες.

Για να παίξει αυτό τον πρωτοπόρο ρόλο η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να αποφύγει δυο λάθη. Το πρώτο είναι το λάθος της δεξιάς προσαρμογής. Η επιρροή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η συσπείρωση γύρω της δεν αυξάνεται με εκπτώσεις στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμά της ή με συλλογιστικές «μέσου όρου». Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σε μια περίοδο όπου ο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζεται συστηματικά προς τα δεξιά.

Το δεύτερο λάθος είναι ο σεχταρισμός των αέναων καταγγελιών. Η ηγεσία του ΚΚΕ επιδίδεται συστηματικά σε αυτή την τακτική. Αυτό είναι διασπαστικό στους αγώνες αλλά και αναποτελεσματικό στην κάλπη. Στο δεύτερο γύρο των εκλογών για την Περιφέρεια Αττικής, σύμφωνα με τα exit-poll, περίπου 55% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ ψήφισε Δούρου αγνοώντας την επίσημη γραμμή. Ο σεχταρισμός δεν συσπειρώνει την τάξη.

Όλα αυτά έχουν έναν επείγοντα χαρακτήρα. Δεν βρισκόμαστε σε περίοδο «σταθερότητας», όσο κι αν το διακηρύσσουν οι Πρετεντέρηδες υπηρετώντας τις δικές τους σκοπιμότητες. Χιλιάδες αγωνιστές αναζητούν τρόπους ώστε η επιτυχία της Αριστεράς στις εκλογές να μεταφραστεί σε νίκες για την εργατική τάξη. Όλος ο κόσμος που μαύρισε μαζικά τον Σαμαρά και το Βενιζέλο ξέρει ότι η πραγματική ατζέντα της κυβέρνησης φέρνει νέες επιθέσεις για κάθε μέρα που θα παρατείνεται η ζωή της. Είναι η ώρα ώστε το ποτάμι που στράφηκε αριστερά στις κάλπες να βγει τώρα ξανά στους δρόμους με μεγαλύτερη ορμή.

Δεν έχουμε κανένα λόγο να περιμένουμε άλλους 12 μήνες σε μια μακρόσυρτη προεκλογική περίοδο όπου οι πιέσεις για μεγαλύτερη «ωρίμανση» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη ορατές. Οι κήρυκες του κοινοβουλευτικού «ρεαλισμού» ετοιμάζουν ήδη τα σχέδια για νέες δεξιές μετατοπίσεις ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να απορροφήσει τους ψηφοφόρους της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ που φθίνουν, αλλά και του Ποταμιού που πιέζεται να πάει στην Ελιά.

Έχουμε κάθε λόγο να βγούμε στους δρόμους για να αποτελειώσουμε τη συγκυβέρνηση που βγήκε τρικλίζοντας από τις κάλπες. Και να κρατήσουμε ζωντανή την προοπτική ότι η ανατροπή του Σαμαρά και του Βενιζέλου θα είναι η αρχή για να ξηλώσουμε Τρόικες, Μνημόνια και νεοναζί. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι δύναμη που διευρύνει τους ορίζοντες της ανατροπής δίνοντάς τους αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο. Χιλιάδες αγωνιστές το αναγνωρίζουν αυτό και η Εργατική Αλληλεγγύη τους καλεί να δώσουμε τις μάχες μαζί, εδώ και τώρα!