H συνεδρίαση και η απόφαση του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 5-6 Ιουλίου επισφραγίζει την κρίση στρατηγικής και φυσιογνωμίας στην οποία βρίσκεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τόσο η εισήγηση που επί της αρχής πλειοψήφησε, όσο και η απόφαση του ΠΣΟ αντανακλούν στοιχεία πολιτικού μετασχηματισμού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για αυτό και δημιούργησαν αντιφάσεις και αντιθέσεις ακόμα και σε μέλη του ΠΣΟ που υποστήριζαν το μπλοκ της πλειοψηφίας.
Η ΑΡΑΣ παρουσίασε διαφορετική εισήγηση από την εισήγηση της πλειοψηφίας της ΚΣΕ και κατά τις ψηφοφορίες, υποστήριξε από κοινού απόφαση με την ΑΡΑΝ.
Η απόφαση της πλειοψηφίας που διαμορφώθηκε στο ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
• Αδυνατεί να προσεγγίσει τις αδυναμίες που οδήγησαν στο αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Οι δυνάμεις που διαμόρφωσαν την πλειοψηφία της ΚΣΕ και του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι οποίες χάραξαν την πολιτική κατεύθυνση που οδήγησε στις συγκεκριμένες εκλογικές καταγραφές, αρνούνται να κάνουν οποιαδήποτε αυτοκριτική για τη σεκταριστική πολιτική κατεύθυνση που επέβαλε, αντιθέτως την εμβαθύνει ακόμα περισσότερο, αναδεικνύοντας ως κεντρική αιτία του εκλογικού αποτελέσματος το έλλειμμα στην εμβάθυνση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος και της αντικαπιταλιστικής φυσιογνωμίας. Οι δυνάμεις αυτές οδηγήθηκαν σε μια κοινή απόφαση, παρά τις μεγάλες διαφορές που έχουν για την ανάλυση του συσχετισμού δύναμης, τη στρατηγική και τα αποτελέσματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (που είναι φανερές αν εξετάσει κανείς τις προτεινόμενες τροποποιήσεις στην αρχική εισήγηση από τις δυνάμεις της πλειοψηφίας) γιατί συμμερίζονται μία κοινή κατεύθυνση περιχαράκωσης και σεκταριστικής αναδίπλωσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
• Με την απόφαση του ΠΣΟ αλλά και τις πολιτικές επιλογές του προηγούμενου διαστήματος, η κατεύθυνση της οικοδόμησης του «αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής» και του «αυτοτελούς μαζικού πόλου - πολιτικού μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς», ταυτίζεται με το «μέτωπο των επαναστατών» που θα προωθεί την «αντικαπιταλιστική επαναστατική ανατροπή». Διαστρεβλώνεται ο μεταβατικός χαρακτήρας του προγράμματος για την ανατροπή της επίθεσης, την αναδιάταξη του συσχετισμού δύναμης και την έξοδο από την κρίση εις όφελος των δυνάμεων της εργασίας. Μετατρέπεται εν τέλει σε διακήρυξη μέτρων του σοσιαλισμού- λαϊκής εξουσίας, αφού εκτιμάται ότι το πρόγραμμα αυτό δεν μπορεί να υλοποιηθεί στο σύνολό του παρά μόνο «από την πολιτική εξουσία και την κυβέρνηση της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων».
• Η μετωπική συμπόρευση που, έστω και αντιφατικά, αποφασίστηκε από τη Β' Συνδιάσκεψη, ουσιαστικά ανατρέπεται. Είναι ενδεικτικό ότι «κρίκος» της συμπόρευσης θεωρούνται όσοι συμμετείχαν στα σχήματα που στήριξε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι υπόλοιπες δυνάμεις καλούνται να συμμετάσχουν σε αυτά. Η απόφαση του ΠΣΟ αναδεικνύει ως μέθοδο συγκρότησης της «μετωπικής συμπόρευσης» την πρόταση ένταξης άλλων πολιτικών μορφωμάτων στα αυτοδιοικητικά ή άλλα σχήματα που υποστηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όμως, είναι σαφές ότι έτσι αλλοιώνεται ή και υπονομεύεται κάθε δυνατότητα πολιτικών συμμαχιών με άλλους σχηματισμούς με τους οποίους υπάρχουν μικρότερες ή μεγαλύτερες διαφορές. Αποτελεί μνημείο ηγεμονισμού και σεκταρισμού, για αυτό και η αποδοχή της συγκεκριμένης τροποποίησης που δεν υπήρχε στην αρχική εισήγηση, δημιούργησε και τις μεγαλύτερες διαφοροποιήσεις πάνω στην πλειοψηφούσα απόφαση.
• Η απόφαση αλλά και η συζήτηση δεν τοποθετήθηκε ουσιαστικά πάνω στα φαινόμενα της οργανωτικής διαπάλης χωρίς αρχές, γύρω από τα ζητήματα των επικεφαλής των ψηφοδελτίων και της δημόσιας εκπροσώπησης, μεταβάλλοντας την αυτοκριτική σε μηχανισμό απόκρυψης ευθυνών, ειδικά από στιγμή που οι δυνάμεις που συγκρότησαν την «πλειοψηφία» του ΠΣΟ, ήταν αυτές κυρίως που υλοποίησαν τέτοιες πρακτικές και μάλιστα σε σύγκρουση μεταξύ τους.
• Επιμένει σε μία πολιτική εκτίμηση για το ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτικό σχέδιο αστικής διαχείρισης και στην εκτίμηση ότι μία ενδεχόμενη κυβέρνηση με άξονα το ΣΥΡΙΖΑ δε θα έχει περίπου καμία διαφορά με τις μνημονιακές κυβερνήσεις, χωρίς να αναγνωρίζει τις αντιφάσεις στο εσωτερικό του, ή το γεγονός ότι ο βαθμός και η ταχύτητα προσαρμογής του αποτελεί πολιτικό επίδικο, στο οποίο θα επιδράσει, μεταξύ άλλων, και η στάση των υπόλοιπων σχηματισμών της αριστεράς.
• Στην απόφαση απορρίπτεται κάθε κατεύθυνση κοινών πρακτικών και πρωτοβουλιών με άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Αντίθετα η απόφαση του ΠΣΟ επικροτεί το γεγονός ότι στις δημοτικές εκλογές «εξασφαλίσθηκε η ανεξαρτησία από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ» και καταγγέλλεται κάθε δημοτικό σχήμα στο οποίο συμμετέχουν ευρύτερες δυνάμεις και ρεύματα της αριστεράς, καθώς οδηγεί στη διάσπαση των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων.
Η πολιτική κατεύθυνση που αποτυπώνει η απόφαση του ΠΣΟ συνεχίζει και εμβαθύνει την ίδια λανθασμένη αντίληψη, η οποία δοκιμάστηκε το προηγούμενο διάστημα με τα γνωστά πολιτικά αποτελέσματα.
Σε μια συγκυρία που:
• τα εκλογικά αποτελέσματα ανέδειξαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να διαμορφώσει χαρακτηριστικά ενός δυναμικά ανερχόμενου ρεύματος και να συγκροτήσει οργανικές σχέσεις με τα στρώματα που αποδεσμεύονται από τις αστικές πολιτικές εκπροσωπήσεις, καθώς η «δεξιά προσαρμογή» του, η οποία διαρκώς εμβαθύνεται, απονευρώνει όποια στοιχεία μαχητικού ρεφορμισμού οδήγησαν στην άνοδο του. Αλλά και ότι οι αριστερές τάσεις στο εσωτερικό του εξακολουθούν να διαμορφώνουν ένα αντιφατικό πεδίο, καθιστώντας διακύβευμα την ταχύτητα και το βαθμό προσαρμογής του στο ενδεχόμενο της κατάληψης του κυβερνητικού κέντρου
• οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που επιβάλλει το μνημονιακό μπλοκ προχωράνε με ταχύτατους ρυθμούς, αναδιατάσσοντας το κοινωνικό συσχετισμό δύναμης, διαμορφώνοντας χειρότερους όρους για τις λαϊκές αντιστάσεις.
Η πλειοψηφία του ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει σε μία κατεύθυνση που αρνείται τη συγκρότηση κάθε συμμαχίας με άλλες δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, είτε σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, είτε σε επίπεδο κοινωνικών χώρων, με τη διαμόρφωση ευρύτερων ενιαιομετωπικών συσπειρώσεων και την κοινή πολιτική πρακτική. Ταυτόχρονα, εκτιμά ότι η αποτυχία μίας ενδεχόμενης κυβέρνησης με άξονα το ΣΥΡΙΖΑ – που μάλιστα παρά τις πολιτικές εξελίξεις αδικαιολόγητα θεωρεί εξαιρετικά πιθανή - θα δημιουργήσει τους όρους ώστε να καρπωθεί η επαναστατική αριστερά την «κρίσιμη μάζα» των αγωνιστών που θα απεμπλακούν από το ρεφορμισμό και επιλέγει έτσι μία κατεύθυνση αυτοσυγκρότησης και οριοθέτησης των δυνάμεών της.
Απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση, θεωρούμε αναγκαία την ανάπτυξη μιας διαφορετικής κατεύθυνσης στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πρέπει να γίνει κατανοητό από το σύνολο των δυνάμεων και συντρόφων που υποστηρίζουν μία μετωπική κατεύθυνση στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι για τον επαναπροσδιορισμό της πολιτικής κατεύθυνσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αναγκαία η αποτύπωση μίας ενιαίας και αποφασιστικής στάσης όλων όσων προτάσσουν τη συγκρότηση ενός αριστερού κοινωνικού-πολιτικού μετώπου, στη βάση του μεταβατικού προγράμματος για μια εργατική/φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταλυτικό παράγοντα μιας τέτοιας προσπάθειας.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Αθήνα 10 Ιουλίου 2014