Κατά τη διάρκεια των τελευταίων βουλευτικών εκλογών είχαμε επισημάνει ότι μπορούμε με την κοινή μας δράση να ανατρέψουμε το πρώτο εμπόδιο που βρίσκεται μπροστά μας στη μεγάλη πορεία προς το Σοσιαλισμό, δηλαδή τον εγκλωβισμό μας στην ευρωζώνη και την Ε.Ε. Ισχυριζόμασταν και εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε ότι οι γνώσεις μας, οι εμπειρίες μας και η αποκάλυψη του πραγματικού προσώπου της ΕΕ κατά τη διάρκεια της εφαρμογής των μνημονίων την τετραετία 2010-2014, μας οδηγούν στο ορθό συμπέρασμα ότι η ΕΕ δεν είναι δυνατόν να μεταρρυθμιστεί προς όφελος των φτωχών και των εκμεταλλευομένων.

Για εμάς η διπλή έξοδος από ευρώ και ΕΕ προς μια λαϊκή, αντικαπιταλιστική, ριζοσπαστική κατεύθυνση και με τους όρους που θέτει το λαϊκό κίνημα (μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων που έχουν στρατηγική και εθνική σημασία) είναι αναγκαία και εφικτή.

Είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα προς τη μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνία όπου θ’ αναπτυχθεί, θ’ ανθίσει και θα καρπίσει μια νέα ιεράρχηση των αναγκών των εργαζομένων και θα δημιουργηθεί ένα νέος επαναστατικός ανθρωπισμός, ώστε η ζωή των ανθρώπων ν’ αποκτήσει νέο ουσιαστικό περιεχόμενο. Η μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνία, στην οποία στοχεύει η στρατηγική της Αντικαπιταλιστικής Οικολογίας, δε θα είναι μια κοινωνία απεριόριστων υλικών αγαθών, διότι ο φυσικός πλούτος και τα ενεργειακά αποθέματα δεν είναι ανεξάντλητα. Η παραμονή στην ΕΕ είναι εμπόδιο στη μεγάλη αυτή πορεία. Πρέπει να το ανατρέψουμε και να συνεχίσουμε με περισσότερη δύναμη.

Πώς, όμως, θα γίνει αυτή η ανατροπή διερωτώνται οι δημοκράτες, οι αριστεροί και οι κομμουνιστές ψηφοφόροι; Η απάντησή μας είναι σαφής: Μόνον αν γίνει το πρώτο βήμα συμπόρευσης, συμπαράταξης και κοινής δράσης από τις πολιτικές δυνάμεις (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες μικρότερες οργανώσεις, οι οποίες θα διατηρούν την πολιτική και οργανωτική τους αυτοτέλεια), οι οποίες διακηρύσσουν ότι επιδιώκουν την αποδέσμευση και τη διπλή έξοδο από Ε.Ε. και ευρωζώνη. Δυστυχώς, το ΚΚΕ όχι μόνον εξακολουθεί να αρνείται προσχηματικά την κοινή δράση, γι’αυτό το συγκεκριμένο θέμα, αλλά έχει δημιουργήσει μια αφόρητη κατάσταση εμφυλίου πολέμου, ο οποίος βλάπτει όλα τα κόμματα της Αριστεράς.

Είναι τεράστιο πολιτικό λάθος των ψηφοφόρων που ανήκουν στον κόσμο της εργασίας και γνωρίζουν το ταξικό τους συμφέρον να ψηφίσουν το τελεσίγραφο των εκβιαστών δανειστών, υπό το κράτος του αφόρητου εκφοβισμού. Αυτό ας το ψηφίσει η στυγνή και μισητή μειοψηφία των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των αγροτοεπιχειρηματιών, των υποτακτικών τους. Ο κόσμος της εργασίας θα πει «Όχι» στη συμφωνία. Είναι ο προθάλαμος της διπλής εξόδου.
Για να αναπτυχθεί, όμως, δυναμικά και αποτελεσματικά το κίνημα υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη και την ΕΕ είναι αναγκαία η κοινή δράση, συνεργασία, συμπόρευση και συμπαράταξη των πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες έχουν διακηρύξει σε κάθε τόνο και προς κάθε κατεύθυνση, τις θέσεις τους υπέρ της εξόδου. Και εδώ το «κλειδί» το έχει το ΚΚΕ ως η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη υπέρ της εξόδου. Δυστυχώς, η ηγεσία του είναι κατώτερη των περιστάσεων διότι προς το παρόν:

Πρώτον, είναι κατά της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος και αυτό ψήφισε στη Βουλή! Αρνείται την άμεση δημοκρατία. Παρόλα αυτά συμμετέχει σ’ αυτό και μάλιστα με δικό του «ψηφοδέλτιο», δηλαδή προτείνει άκυρο! Κορυφαία αντίφαση.

Δεύτερον, ναι μεν διακηρύσσει ότι είναι υπέρ της διπλής εξόδου, αλλά δε θέλει να καταψηφιστεί η επονείδιστη πρόταση των εκβιαστών δανειστών. Υποστηρίζει ότι η έξοδος πρέπει να γίνει μόνο με «λαϊκή εξουσία», δηλαδή με καθεστώς κομμουνιστικό!!

Τρίτον, δε θέλει καμία συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες είναι υπέρ της διπλής εξόδου. Αντιπροτείνει τη συνεργασία μόνο στη λεγόμενη «βάση», δηλαδή στα συνδικάτα και τους συλλόγους. Δε θέλει, όμως, να θυμάται ότι το 1989 είχε συνεργαστεί με τη Ν.Δ. του εφιάλτη Κ. Μητσοτάκη (κυβέρνηση Τζαννετάκη) κι αμέσως μετά και με το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου (οικουμενική κυβέρνηση). Είπε ναι στη συνεργασία με τους ταξικούς αντιπάλους και σήμερα λέει ναι στη μη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

Τέλος, είναι ξεκάθαρο ότι το τελεσίγραφο των εκβιαστών δανειστών ξεχειλίζει από εμπάθεια και ιδεολογικό φανατισμό. Δε διαπραγματεύονται με καλή πίστη. Αποκρύπτουν την αλήθεια και επιδιώκουν με κάθε τρόπο την ανατροπή της κυβέρνησης. Δε θα το επιτρέψουμε. Είναι τελείως εχθρικοί απέναντι σε οποιαδήποτε έκφραση της Αριστεράς στην Ελλάδα. Ας έχουμε κατά νου την αποκαλυπτική φράση του συντηρητικού πρώην Προέδρου της Γαλλίας Ζισκάρ ντ’Εστέν: «Η ευρωπαϊκή ενοποίηση καθιστά το σοσιαλισμό απαράδεκτο».

Οικολόγοι Εναλλακτικοί