Η υπερψήφιση του Brexit στο βρετανικό δημοψήφισμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση θα προκαλέσει ντόμινο πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων σε όλη την Ευρώπη, αλλά και στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.

 

Είναι η πρώτη φορά που τίθεται ξεκάθαρα σε λαό κυρίαρχου κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης το ερώτημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην ΕΕ, και η νίκη του ΟΧΙ δεν μπορεί από κανέναν να αγνοηθεί. Το αποτέλεσμα έχει ταξικό πρόσημο, αφού ήταν τα πιο φτωχά στρώματα και η εργατική τάξη που σε μεγάλο βαθμό υπερψήφισαν το Brexit. Η έκφραση των ταξικών αντιθέσεων είναι όμως αντιφατική. Με την άρνηση μεγάλου μέρους της βρετανικής Αριστεράς να πάει κόντρα στην ΕΕ, την αντίδραση των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας απέναντι σ’ αυτό το αποκρουστικό πρόσωπο της ΕΕ σε πρώτη φάση καρπώνονται και εθνικιστικές δυνάμεις. Προσχωρώντας στις λογικές του ευρωμονόδρομου, και συγχέοντας τον διεθνισμό με την από κοινού υποδούλωση στο χρηματιστικό κεφάλαιο, η ευρωπαϊκή Αριστερά αφήνει ένα πολιτικό κενό σε εκείνα ακριβώς τα στρώματα που θα πρεπε να εκπροσωπεί, το οποίο τρέχει να καταλάβει η εθνικιστική και ρατσιστική δεξιά. Η σύγκρουση για τη στρατηγική κατεύθυνση της αριστεράς αφορά πλέον όλες τις χώρες, και είχε ενθαρρυντικά αποτελέσματα η άνιση μάχη που έδωσε η ενωτική κίνηση Lexit για ν’ ακουστεί στις μάζες η άλλη φωνή.

 

Από την άλλη μεριά, η συντριβή των ελλήνων εργαζόμενων από την ΕΕ το περσινό καλοκαίρι, με τη συνεπικουρία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αποδείχτηκε πύρρεια νίκη. Αποκάλυψε στους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ με τρόπο που δεν αφήνει ψευδαισθήσεις: τον θεσμοποιημένο νεοφιλελευθερισμό, την αυτοματοποιημένη λιτότητα και την δυσανεξία στη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. Ακόμη πιο αποκρουστική την έκαναν στα μάτια των λαών η ωμή μεταφορά των βαρών της οικονομικής κρίσης στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, η εξαπόλυση πολέμων στο τόξο από την Ουκρανία ως τη Λιβύη, και η απάνθρωπη μεταχείριση των αναρίθμητων προσφύγων που οι ίδιοι οι πόλεμοί της προκάλεσαν. Το βρετανικό δημοψήφισμα έκανε ηλίου φαεινότερο εκείνο που είχε ήδη δείξει η περσινή προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ. Αμφίσημες τοποθετήσεις τύπου «έξω από το ευρώ, αλλά όχι ακόμη από την Ε.Ε.» απλώς διευκολύνουν τον αμείλικτο ταξικό πόλεμο που έχουν εξαπολύσει οι κυρίαρχοι.

 

Σήμερα η οικονομική κρίση, η εσωτερική σύγκρουση συμφερόντων και στρατηγικών των κρατικών και καπιταλιστικών πλεγμάτων εξουσίας, και η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων κάνουν κατάφωρη την αποτυχία του σχεδίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι ιδεολογική επιλογή αλλά πρακτική ανάγκη, επιτακτική και άμεση, το να οργανώσουμε μια κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τη νεολαία και τα μικροαστικά και αγροτικά στρώματα που συντρίβει η ΕΕ. Μόνο μια τέτοια συμμαχία θα κάνει τον αγώνα για απελευθέρωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, μόνον αυτή θα τον στρέψει προς την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων και θεσμών και τη διεθνιστική συναδέλφωση των λαών, ματαιώνοντας τα αντίπαλα εθνικιστικά και ρατσιστικά σχέδια που προωθεί το κεφάλαιο. Ή εμείς ή αυτοί.

 

Στην Ελλάδα η αντικαπιταλιστική Αριστερά δίνει εδώ και χρόνια αταλάντευτο αγώνα ώστε η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση να γίνει αίτημα του κόσμου της εργασίας. Ιστορικό καθήκον αυτήν τη στιγμή είναι να εκφράσουμε το τεράστιο κοινωνικό δυναμικό που αντιτάσσεται στις πολιτικές της ΕΕ, να το στρέψουμε σε αριστερή κατεύθυνση, να συντονιστούμε με τα κινήματα σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Πρέπει και μπορούμε να το κάνουμε αυτό, ειδάλλως φασίστες και νεοφιλελεύθεροι θα χρησιμοποιήσουν για τα δικά τους καταστροφικά σχέδια την πολιτική τύφλωση της δήθεν πραγματιστικής, αλλά στην πραγματικότητα συστημικής, αριστεράς.

 

Σημαντικό βήμα σ’ αυτό τον αγώνα είναι η μαζική κι ενωτική διαδικασία για τη συγκρότηση της αντι ΕΕ πρωτοβουλίας «ΔιΕΕξοδος». Συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις μας στην κεντρική αυτή μάχη ανοίγουμε το δρόμο για την ανατροπή της επίθεσης και τη συγκρότηση ενός μεγάλου αντιιμπεριαλιστικού και αντικαπιταλιστικού δημοκρατικού μετώπου, που θ’ ανοίξει επιτέλους τη σοσιαλιστική προοπτική. Πιστεύουμε ότι, αμέσως μετά τη συγκρότησή της, η «ΔιΕΕξοδος» θα πρέπει να κινηθεί για τη διοργάνωση διεθνούς συνάντησης των αριστερών, αντικαπιταλιστικών, αντί-ΕΕ δυνάμεων για τη διαμόρφωση μιας κοινής διεθνιστικής ατζέντας για την έξοδο από την Ε.Ε. και την ουσιαστική συναδέλφωση και αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης, κόντρα στο νεοφιλελευθερισμό, τη λιτότητα και τον πόλεμο.

 

Ενωτική Πρωτοβουλία Παρέμβασης και Διαλόγου

(τάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ)