- Πέμ, 05/10/2017 - 09:08
|
|
Ανακοίνωση της Izquierda Anticapitalista Revolucionaria (IZAR) για την Καταλονία
Η 1η Οκτωβρίου έφτασε τελικά στην Καταλονία και, αν και ο Ραχόι επαναλάμβανε ότι δεν θα γινόταν δημοψήφισμα, υπήρξαν κάλπες, ψηφοδέλτια και σειρές αναμονής χιλιάδων Καταλανών. Από το πρωί, δεν σταμάτησαν να εκτυλίσσονται σκηνές βίας έξω από τα σχολεία που ήταν κατειλημμένα από το βράδυ. Οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν αθρόα χρήση δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών ενάντια στις κινητοποιήσεις, τις ανθρώπινες αλυσίδες και τις καθιστικές διαμαρτυρίες σε μια σειρά από πόλεις με τίμημα 830 τραυματίες.
Δε συμμεριζόμαστε το μύθο της τοπικής κυβέρνησης, σύμφωνα με τον οποίο οι καταλανοί αστυνομικοί (Mossos d’esquadra) έγιναν “η αστυνομία-σύμμαχος του καταλανικού λαού” απέναντι στην Εθνοφρουρά (Guardia civil) και την Εθνική Αστυνομία, τις ενισχύσεις που έφτασαν από τη Μαδρίτη. Δεν ξεχνάμε το παρελθόν καταστολής του εργατικού και φοιτητικού κινήματος που έχει στους ώμους της η καταλανική αστυνομία, όπως οι επιθέσεις στις διαδηλώσεις ενάντια στον εκπαιδευτικό νόμο LOU υπό τις οδηγίες της ICV (Ενωμένη Αριστερά στην Καταλονία) κατά τη διάρκεια της τρικομματικής (μαζί με τους σοσιαλιστές,PSC και τη Δημοκρατική Αριστερά, ERC) και ενάντια στη διαδήλωση του κινήματος 15Μ που πραγματοποίησαν αποκλεισμό του τοπικού κοινοβουλίου κατά την ψηφοφορία ενός πακέτου περικοπών τον Ιούνιο του 2011. Δεν είναι “σύντροφος” του κινήματος, τον ίδιο ρόλο καταναγκασμού παίζει. Θα δούμε τη στάση της στη γενική απεργία την Τρίτη.
Σαν μπούμερανγκ, τις τελευταίες ημέρες, έγιναν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε διάφορες πόλεις της χώρας. Η βία του κράτους είχε ηχηρό διεθνή αντίκτυπο και η Καταλονία έγινε πηγή ανησυχίας για την ΕΕ. Το δικαίωμα του λαού να αποφασίζει, πρωταγωνιστικό σήμερα, άγγιξε όπως ποτέ πριν την καρδιά του καθεστώτος του 78 που συνεχίζει να καταρρέει. Παρ'όλα αυτά, όπως το έχουμε πει, κανένα δημοψήφισμα δεν θα οδηγήσει σε μια αποτελεσματική αυτοδιάθεση χωρίς την κινητοποίηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας.
Το κάλεσμα για γενική απεργία την Τρίτη 3 Οκτωβρίου στην Καταλονία ανοίγει τη δυνατότητα να πάρουν το λόγο οι χώροι δουλειάς, να επεκταθεί ο αγώνας για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και να ανοίξει το ερώτημα τι είδους κοινωνία θέλουμε: την απαγόρευση των απολύσεων, την άρνηση να πληρωθεί το χρέος, την κατάργηση των αντιμεταρρυθμίσεων που πλήττουν τον κόσμο της εργασίας, την απαλλοτρίωση των τραπεζών κλπ.
Η καταλανική Δημοκρατία που θέλουν να χτίσουν ο Πουιτζεμόντ και ο Τζουνκέρας δεν έχει τίποτα κοινό με ένα σχέδιο για μια Καταλονία από και για την εργατική τάξη. Οι διακηρύξεις του προέδρου που κάνουν έκκληση στις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποκαλύπτει την επιθυμία για ένα καταλανικό κράτος συμβατό με την οικονομία της αγοράς και κάτω από τους κανόνες του μηδενικού ελλείμματος. Ξέρουμε ότι καμία μονόπλευρη ανακήρυξη ανεξαρτησίας δεν θα είναι σε ρήξη με τον καπιταλισμό.
Με τη στήριξη της CUP στην απεργία που ανακοινώθηκε από τη CGT, την IAC και την COS, το ίδιο κιόλας βράδυ, αποφάσισαν να συμμετάσχουν και οι CCOO, η UGT, η Εθνική Καταλανική Συνέλευση και ο σύλλογοςÒmnium. Η ημέρα απεργίας στην Καταλονία πρέπει να επεκταθεί, να ξεπεράσει το χαρακτήρα άμυνας και εναντίωσης στην κρατική καταστολή και να φτάσει να διευκολύνει την αυτο-οργάνωση των εργαζομένων, να οικοδομήσει μέσα στους χώρους δουλειάς μια απεργία που θα στείλει τον Ραχόι στο καναβάτσο και θα αντιμετωπίσει τις αντεργατικές πολιτικές των δύο κυβερνήσεων, του Ραχόι και των Μας-Πουιτζεμόντ. Χρήσιμη είναι μόνο μια απάντηση ταξική και ανεξάρτητη από την καταλανική μπουρζουαζία.
Αυτό απαιτεί οι πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις στο υπόλοιπο Κράτος, που έχουν μια παρουσία στον κόσμο της εργασίας και στη νεολαία να υποστηρίξουν με τρόπο ομόφωνο, ενωτικό και όσο γίνεται μαζικό, αυτή την απεργία και να απαιτήσουν από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να έρθουν από την ίδια μεριά και να επεκτείνουν την κινητοποίηση το επόμενο διάστημα.
Οφείλουμε να υπερασπιστούμε στους δρόμους του Ισπανικού Κράτους την εθνική και κοινωνική αυτοδιάθεση της Καταλονίας και να εξηγούμε ότι αυτή μπορεί να γίνει δυνατή μόνο με την επέκταση της γενικής απεργίας της εργατικής τάξης και της νεολαίας που κινητοποιούνται.
Ως IZAR (Izquierda Anticapita
Categories: |
