Οι επερχόμενες Βουλευτικές εκλογές στις 7 Ιούλη, έρχονται να διεξαχθούν σε ένα πεδίο αντιδραστικής αναδίπλωσης σε διεθνές επίπεδο ( όπως αποτυπώθηκε και στις πρόσφατες Ευρωεκλογές ) που στη χώρα μας συνδυάζεται και με την ανασύσταση ενός νέου δικομματισμού. Η διαφαινόμενη επάνοδος της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία, τον δρόμο της οποίας έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη δεξιά ευρωμνημονιακή του ολοκληρωτική κι άνευ επιστροφής στροφή, διαμορφώνει μια νέα κατάσταση, με νέες απαιτήσεις και καθήκοντα για την αντικαπιταλιστική, επαναστατική και κομμουνιστική αριστερά.

Τα αποτελέσματα των τριπλών εκλογών στις 26 Μάη, έδειξαν μια μαζική αποστροφή των λαϊκών στρωμάτων προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο έσπευσαν να καταδικάσουν στην κάλπη. Το γεγονός όμως ότι η λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια δεν εκφράστηκαν προς αριστερή, ανατρεπτική κατεύθυνση αλλά προς μία δεξιά, αντιδραστική μετατόπιση (ΝΔ,  Ελληνική Λύση ) μαρτυρά τα ελλείμματα και τις αδυναμίες συνολικά της μαχόμενης αριστεράς. Η πτώση των ποσοστών ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ και ΚΚΕ όχι μόνο στις Ευρωεκλογές αλλά και στις τοπικές εκλογές στις 26 Μάη είναι ενδεικτική.

Οι μεγάλες ανακατατάξεις σε εκλογικό επίπεδο μετά από δέκα χρόνια κρίσης και μετά την διαπόμπευση της έννοιας της Αριστεράς από την τετραετία ΣΥΡΙΖΑ, δεν συνδυάστηκαν από αντίστοιχη άνοδο της πραγματικής μαχόμενης Αριστεράς ούτε από όξυνση των αγώνων του εργατικού κι ευρύτερα λαϊκού κινήματος. Η προγραμματική ανεπάρκεια του συνόλου της μαχόμενης Αριστεράς και η αδυναμία έμπνευσης των αγωνιστών και της ενεργούς εμπλοκής και επικοινωνίας με τις ανησυχίες και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας ήταν καθοριστικές. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο οπισθοχώρησης σε επίπεδο ιδεών, στρατηγικής και κινήματος, παρότι η ίδια η ταξική πάλη καθημερινά γεννά μάχες και αγώνες που δεν πρέπει να υποτιμούμε.

Το διάστημα ανάμεσα στις εκλογικές μάχες, έπρεπε να αποτελέσει την αφετηρία ενός συνολικού και συλλογικού απολογισμού, αυτοκριτικής και επανεξέτασης των βημάτων της επόμενης μέρας για την Αριστερά και το εργατικό κι ευρύτερα λαϊκό κίνημα. Μπροστά στις επερχόμενες εκλογές αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί καθοριστικής σημασίας ανάγκη η συγκρότηση μιας πλατιάς ενωτικής μαχητικής αριστερής εργατολαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι σε οποιαδήποτε κυβέρνηση δημιουργηθεί. Ικανής να μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα αλλά και δύναμη ανατροπής στις αντιλαϊκές αντεργατικές πολιτικές που θα εφαρμοσθούν από οποιονδήποτε κυβερνητικό σχηματισμό.

Η νέα αστική επίθεση που έρχεται, η επικράτηση συντηρητικών, αντιδραστικών και συχνά ακροδεξιών λογικών και νεοφασιστικών, ξενοφοβικών ιδεών σε διευρυμένα τμήματα της κοινωνίας, επιτάσσουν τη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα για να μπορέσουμε να αντισταθούμε. Δυστυχώς εντός όλων των ρευμάτων της μαχόμενης αριστεράς κυριαρχεί το δόγμα της αυτόκεντρης ανάπτυξης και της μικροϊδιοκτησίας, όπως αποτυπώθηκε και το προηγούμενο διάστημα. Οι ηγεσίες των ρευμάτων της αριστεράς ( ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ, ΚΚΕ ) δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται τους κινδύνους αλλά και τις τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας

Η νεοσυντηρητική και ακροδεξιά επιθετικότητα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, η πολεμική και φασιστική απειλή, από τη μια πλευρά και από την άλλη, οι δυνατότητες της εποχής μας, η σύγχρονη εργατική τάξη και νεολαία, απαιτούν μια άλλη Αριστερά. Μια Αριστερά με ηγεμονία ενός καινοτόμου κομμουνιστικού προγράμματος εργατικών κατακτήσεων που θα συνδέει διαλεκτικά α) τις σημερινές επείγουσες ανάγκες με το αύριο της επανάστασης, β) τον αντικαπιταλισμό με το σύγχρονο αντιιμπεριαλισμό, γ) τη ριζοσπαστική σκέψη με τη συλλογική κινηματική δράση, γ) το κόμμα με το μέτωπο και το κίνημα, δ) την ταξική πάλη ενάντια στο κεφάλαιο με τον πολιτισμό συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και των αριστερών, ε) τη δημοκρατική και συντροφική λειτουργία με τον κοινό αγώνα, στο κόμμα, το μέτωπο και το κίνημα. Η ανάγκη υπέρβασης των σημερινών αδιεξόδων και δημιουργίας μιας τέτοιας Αριστεράς αποτελεί ένα από τα βασικά ζητήματα που θα απασχολήσουν τον κόσμο της και μέσα στην εκλογική μάχη.

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ στη βάση αυτή ανέδειξε την ανάγκη για τη συγκρότηση ενός κοινού ψηφοδελτίου εκλογικής συνεργασίας όλης της μαχόμενης, ασυμβίβαστης και ανυπότακτης Αριστεράς, των οργανωμένων δυνάμεων και ανένταχτων αγωνιστών, με αντίστοιχο τίτλο, με ισοτιμία και συνδιαμόρφωση, με συλλογική εκπροσώπηση και με το βάρος σε αγωνιστές που θα σηματοδοτούν μια νέα αρχή. Κάτι τέτοιο με ευθύνη όλων, δεν κατέστη εφικτό. Είμαστε όμως αποφασισμένοι να μην εγκαταλείψουμε την προσπάθεια καθώς η ανάγκη υπέρβασης για την επόμενη μέρα γίνεται ακόμα μεγαλύτερη και στην κατεύθυνση αυτή στρέφουμε το βλέμμα και τις δυνάμεις μας.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται σε κατάσταση παρατεταμένης κρίσης, με σοβαρές προγραμματικές και πολιτικές ανεπάρκειες, γεγονός που καθιστά αναγκαία την αφύπνιση, τον επανεξοπλισμό και την επαναπροσέγγιση της επόμενης μέρας, και για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και  συνολικά για το μέτωπο μας και για όφελος του λαϊκού κινήματος.

Με σεβασμό στο δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στον πρωτοπόρο ρόλο της στις κοινωνικοπολιτικές μάχες , με αναγνώριση της προσφοράς και των αγώνων που δώσαμε όλα αυτά τα δέκα χρόνια ύπαρξής της αλλά και με βαθιά επίγνωση της αναγκαίας υπέρβασης που πρέπει να συντελεστεί για να είναι χρήσιμη  και πιο αποτελεσματική για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, με κριτική και αυτοκριτική, στις εκλογές στις 7 Ιουλίου στηρίζουμε ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δυναμώνουμε και ενισχύουμε την αντικαπιταλιστική Αριστερά, για να δοθούν από καλύτερες θέσεις οι αγώνες που θα κληθούν να αποκρούσουν την αστική επίθεση που έρχεται από όποια κυβέρνηση προκύψει

Αθήνα, Ιούλιος 2019