Νέο ασφαλιστικό στον ορίζοντα…

To νέο ασφαλιστικό που φέρνει η κυβέρνηση της Ν.Δ., αποτελεί τη μετεξέλιξη του νόμου Κατρούγκαλου και επιχειρεί να εμβαθύνει τις βασικές του στοχεύσεις: Τον περιορισμό της εγγύησης του κράτους στις συντάξεις, την περαιτέρω μείωση των εργοδοτικών εισφορών και την μετάθεση του ασφαλιστικού κινδύνου στους εργαζόμενους. Παρά τα όσα ισχυρίζονται κυβέρνηση και αντιπολίτευση το κράτος και η αντεργατική τους πολιτική έχουν συνέχεια και στο βάθος υπάρχει συναίνεση.

Οι παραπάνω στόχοι προωθούνται μέσα από το μοντέλο των τριών πυλώνων, εμπνεύσεως Πινοσέτ (ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται) Δηλαδή:

α) ένα υποχρεωτικό σκέλος, το οποίο χρηματοδοτείται από τους φόρους, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται μια ελάχιστη βάση σύνταξης (384 ευρώ στην περίπτωση μας) β) ένα υποχρεωτικό ανταποδοτικό σύστημα καταβολής εισφορών γ) ένα συμπληρωματικό σύστημα ατομικών εισφορών, το οποίο ουσιαστικά κλείνει το μάτι στην ιδιωτική ασφάλιση.

Το «νέο» σύστημα, διατηρεί τα εξοντωτικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 για όλους ή στα 62 με 40 χρόνια υπηρεσίας, που ψηφίστηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ (τρίτο μνημόνιο), αλλά και τις μειώσεις στις συντάξεις. Ακόμα, καταργεί οριστικά τη 13η και 14η σύνταξη, που περικόπηκαν με τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς Νόμους του 2010 – 2012, ενώ δρομολογείται η κατάργηση των ΒΑΕ για μια σειρά κατηγορίες εργαζομένων.

Φυσικά τόσο η τωρινή νομοθετική ρύθμιση της Ν.Δ. όσο και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θίγουν τα πραγματικά προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος. Το ασφαλιστικό σύστημα έχει πρόβλημα, όχι βέβαια λόγω των δήθεν παχυλών συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων ή λόγω του “πατερναλιστικού” κράτους πρόνοιας που κατέστειλε την ατομική πρωτοβουλία. Η σημερινή κατάσταση του ασφαλιστικού συστήματος οφείλεται: α) στην διαρκώς αυξανόμενη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία που βολεύει τα αφεντικά και μειώνει τις εισφορές στα ταμεία. β) Στην “νόμιμη” απαλλαγή των εργοδοτών από τις υποχρεώσεις τους στο όνομα της “ανάπτυξης” π.χ. για να πωληθεί το ναυπηγείο στην Σύρο, έπρεπε πρώτα να “καθαριστεί” από τα ανεξόφλητα χρέη στον ΕΦΚΑ του προηγούμενου εργοδότη, ύψους αρκετών εκατομμυρίων ευρώ γ) στα μέχρι τώρα υπέρογκα ανεξόφλητα χρέη των εργοδοτών στα ταμεία δ) Στην χρηματιστηριακή “αξιοποίηση” των αποθεματικών των ταμείων π.χ. Το ΤΣΜΕΔΕ των μηχανικών “επένδυσε” εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στην Τράπεζα Αττικής και σήμερα πάνω από το 90% έχει εξαφανιστεί.

…και τι μας ενδιαφέρει εμάς;

Το «ασφαλιστικό» δεν είναι μόνο συντάξεις και υπόθεση των μεγαλύτερων εργαζομένων. Αφορά πρώτα και κύρια τη σημερινή νέα εργατική βάρδια, διότι οι εισφορές για σύνταξη και υγεία αποτελούν μέρος του μισθού. Η προκλητική μείωση των εργοδοτικών εισφορών ως «επενδυτικό κίνητρο κερδοφορίας» μεγεθύνει τον κλεμμένο μισθό από το αφεντικό, μειώνει το πραγματικό εισόδημα του εργαζόμενου. Η κοινωνική ασφάλιση αφορά και τις ανάγκες για περίθαλψη. Οι υγειονομικές εισφορές καταληστεύονται υπέρ των ιδιωτικών αλυσίδων μέσα από τη συγκρότηση ενιαίας αγοράς υπηρεσιών υγείας ΕΣΥ – ιδιωτών παροχών – ασφαλιστικών εταιρειών μέσα από συμπράξεις δημόσιου κι ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ).

Η βάρβαρη πρακτική του σημερινού ολοκληρωτικού καπιταλισμού για δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα (μέγιστη σε ένταση, ποιότητα και διάρκεια) εξαντλεί ειδικά εμάς που πολλές φορές μπαίνουμε πιο νωρίς στην αγορά εργασίας (βλέπε μαθητεία) και αντιμετωπίζουμε ένα σύγχρονο μεσαίωνα, με ελαστικές μορφές απασχόλησης μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ειδικά οι σημερινοί νέοι και ελαστικά εργαζόμενοι είναι που προορίζονται για τον καιάδα της «εθνικής» σύνταξης πείνας των 300 ευρώ.

…είναι μήπως λύση η ιδιωτική ασφάλιση;

Η λογική της ιδιωτικής ασφάλισης όχι μόνο δεν εξασφαλίζει τίποτα αλλά καταργεί τη συλλογικότητα, τις συλλογικές συμβάσεις, κατακερματίζει τις διεκδικήσεις, μολύνει τις εργατικές συνειδήσεις με τη λογική της αγοράς — παίρνεις ό,τι πληρώνεις ή καλύτερα ό,τι τζογάρεις. Πρώτα και κύρια δεν είναι ασφαλής, και αυτό το αποδεικνύει η περίπτωση τόσο της κατάρρευσης της Εθνικής Ασφαλιστικής όσο και τα 4 εκατομμύρια ανασφάλιστων Χιλιανών λόγω χρεοκοπίας των ιδιωτικών εταιριών. Παράλληλα, παρά τους διαδεδομένους μύθους, είναι πιο ακριβή καθώς βαρύνεται με κόστη ανύπαρκτα για την κοινωνική ασφάλιση (διαφήμιση, νομικές υπηρεσίες, κέρδη εταιριών κτλ) ενώ δεν καλύπτει ευπαθείς ομάδες που πάσχουν από μακροχρόνια νοσήματα οξύνοντας τον κοινωνικό ρατσισμό. Επί της ουσίας η ιδιωτική ασφάλιση ούτε μπορεί ούτε και θέλει να παίξει αποκλειστικό ρόλο στην ασφάλιση (να καλύψει δηλαδή και τον χρόνιος πάσχοντα, τον άνεργο, τα ΒΑΕ κ.α.) αλλά μόνο συμπληρωματικό-παρασιτικό ως προς το δημόσιο, στοχεύοντας στην δικιάς της κερδοφορία.

Εμείς γιατί να παλέψουμε;

Είναι λοιπόν υπόθεση του παρόντος, των νέων εργαζόμενων και όχι του μέλλοντος. Η πάλη ενάντια στο νέο ασφαλιστικό δεν είναι απλά για αλληλεγγύη γενεών αλλά για εργατική ενότητα απέναντι σε κυβερνήσεις, κεφάλαιο και υπερεθνικούς θεσμούς, που ληστεύουν ανοιχτά τους πόρους και τις κατακτήσεις που βγήκαν με αίμα από το υστέρημα των εργατών/τριων, και πάλη για μια ζωή που θα είναι αξιοβίωτη και όχι αβίωτη… Είναι αναγκαίο λοιπόν να παλέψουμε για:

– Καθολικό δικαίωμα στην δημόσια ποιοτική κοινωνική ασφάλιση και δημόσια δωρεάν ποιοτική περίθαλψη για όλους χωρίς προϋποθέσεις. Άμεση μείωση της εργατικής εισφοράς (στην κατεύθυνση της κατάργησή της) και ριζική αύξηση της εργοδοτικής και κρατικής εισφοράς. Κατάργηση της εισφοράς υγείας για όλους.

– Ανώτατο συνταξιοδοτικό όριο στα 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας ή στα 60 έτη ηλικία ή 58-55 για τις γυναίκες, τα Βαρέα/ανθυγιεινά, κλπ.

– Ριζικές αυξήσεις στους μισθούς, επαναφορά 13ου-14ου μισθού και συλλογικές συμβάσεις εργασίας παντού. Λιγότερη δουλειά- δουλειά για όλους, σταθερή, πλήρης και ασφαλισμένη, με κατάργηση της ανασφάλιστης, μερικής και εκ περιτροπής εργασίας. Η περίοδος ανεργίας να μετρά ως χρόνος ασφάλισης.

– Πλήρη ασφάλιση και περίθαλψη για μερική απασχόληση, ελαστική και εκ περιτροπής εργασία, μαθητεία και κατάρτιση, απασχόληση με βάουτσερ ή προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας». Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί και μνημονιακοί νόμοι.

– Να επιστραφούν τα κλεμμένα στα ασφαλιστικά ταμεία από τράπεζες, εργοδότες, κράτος.

Οι εξελίξεις στην Γαλλία, η μεταρρύθμιση Μακρόν για το ασφαλιστικό, οι μεγαλειώδεις απεργίες κι εργατικές κινητοποιήσεις δείχνουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος για το κίνημα των νέων εργαζόμενων, ενάντια στη συναίνεση των εργατοπατέρων ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η μάχη είναι μπροστά μας και θα είναι σκληρή. Έχουμε τα εφόδια για να κερδίσουμε!

Την Τρίτη 18/2 απεργούμε! ΟΛΟΙ/ΕΣ στη συγκέντρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων

ΑΘΗΝΑ Χαυτεία (Αιόλου και Σταδίου),10:30

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Καμάρα, 10.30

νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση