Στην «ασύμμετρη απειλή» κυβέρνησης και ελληνικού κράτους στους πρόσφυγες, απαντάμε με ταξική αλληλεγγύη και ενότητα

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πυροβολεί και δολοφονεί στο ψαχνό πρόσφυγες και μετανάστες. Τους χαρακτηρίζει, με πολεμικούς όρους, «ασύμμετρη απειλή» και «εισβολείς». Κλείνει τα σύνορα, βάζει τον στρατό και την αστυνομία να κυκλοφορούν και να οπλοφορούν. Δικαιολογεί την πρακτική της πάνω στο ότι τους «εργαλειοποιεί» ο Ερντογάν, διότι αθετεί την συμφωνία Ελλάδας-ΕΕ-Τουρκίας, για να κατανεμηθεί πάλι η μοιρασιά των χρημάτων. Η ρατσιστική κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας έλαβε έκτακτα μέτρα που παγώνουν τις αιτήσεις ασύλου για ένα μήνα, συκοφαντεί τους πρόσφυγες, φτάνει στο σημείο γελοιότητας να διοχετεύει κατασκευασμένες ειδήσεις και ότι είναι φορείς κορονοϊού, αλλά και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου να βγούνε παγανιά φασιστικές συμμορίες και ακροδεξιοί αγανακτισμένοι κάτοικοι για να παίξουν τον βρώμικο δολοφονικό ρόλο τους. Μια κυβέρνηση που θέλει να κάνει την ζωή των προσφύγων αβίωτη, ψηφίζοντας νέο πιο περιοριστικό νόμο για το άσυλο αλλά και χτίζοντας νέα κλειστά κέντρα κράτησης-φυλακές στα νησιά και στην ενδοχώρα αλλά και πλωτά φράγματα στην θάλασσα. Στο δολοφονικό της έργο, έχει την αμέριστη στήριξη της ΕΕ, που την στηρίζει οικονομικά για την καταστολή και την δολοφονική της πρακτική στα σύνορα. Έχει ουσιαστικά και τη στήριξη της αντιπολίτευσης, με τον Τσίπρα να δηλώνει ότι το κλείσιμο των συνόρων είναι σωστό και να παραδέχεται κυνικά ότι, στα χρόνια της δικής του κυβέρνησης, οι πνιγμοί στο Αιγαίο οφειλόταν στο γεγονός ότι είχαν τον Έβρο κλειστό.

 Η κυβέρνηση και ελληνική άρχουσα τάξη θωρακίζουν τα σύνορα από «εισβολείς» διότι θέλουν να εκμεταλλευτούν το προσφυγικό, για να παίξουν τα δικά τους γεωπολιτικά και ιμπεριαλιστικά παιχνίδια, μη λογαριάζοντας ανθρώπινες ζωές. Ενόψει της διαφαινόμενης ήττας της Τουρκίας στα ανοικτά της μέτωπα στην Συρία, το Ελληνικό κράτος και ο ελληνικός εθνικισμός θέλουν να βγούνε νικητές στον ανταγωνισμό μαζί της και να φανεί ότι δεν υποχωρούν σε τίποτα. Θέλουν επίσης να συγκροτήσουν την εθνική-εθνικιστική ενότητα εντός, με βάση το ρατσιστικό μίσος, διαχωρίζοντας μεταξύ τους τους καταπιεσμένους. Φέρνει ο ελληνικός ιμπεριαλισμός τον πόλεμο δίπλα μας και με πολεμική ένταση και χαρακτήρα σκοτώνει πρόσφυγες-μετανάστες στα σύνορα.

Η κυβέρνηση υλοποίησε ένα όργιο καταστολής την προηγούμενη εβδομάδα, με αμέτρητα περιστατικά. Η δολοφονική της πρακτική στους πρόσφυγες-μετανάστες φαίνεται ότι θα στραφεί και απέναντι στον εσωτερικό «εχθρό», που είναι η εγχώρια εργατική τάξη και νεολαία, σε εκείνον που θα αντιστέκεται και θα διεκδικεί.

 Η κυβέρνηση καλλιεργεί ρατσιστικό και εθνικιστικό κλίμα. Βρίσκει έδαφος και αναπτύσσει μια πολιτική υστερίας. Βρίσκουν χώρο φασιστικές ομάδες και ακροδεξιοί αγανακτισμένοι κάτοικοι στον Έβρο και στα νησιά του Βορείου Αιγαίου να κυκλοφορούν κάνοντας πογκρόμ σε μετανάστες-πρόσφυγες και να απειλούν αγωνιστές του κινήματος. Στα ίδια νησιά όπου είδαμε σημαντικές στιγμές αλληλεγγύης στο παρελθόν, το κλίμα έχει σήμερα δηλητηριαστεί, με τη συμφωνία κυβέρνησης-ΕΕ-Τουρκίας, τον πολιτικό λόγο και ρόλο των τοπικών δεξιών και ακροδεξιών αιρετών που καλούσαν σε ρατσιστικές απεργίες με αίτημα «φέρτε πίσω τα νησιά μας», την προπαγάνδα των ΜΜΕ, αλλά και με τα μισόλογα της ηγεσίας των εργατικών κέντρων, που αποδέχονται ότι το πρόβλημα είναι οι πρόσφυγες. Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι η κατάσταση έχει αλλάξει στο ότι η ακροδεξιά ηγεμόνευσε στις «λαϊκές κινητοποιήσεις» που ήταν η απάντηση στις επιτάξεις της κυβέρνησης σε Χίο και Λέσβο. Όσοι και όσες στην αριστερά και τον αναρχικό χώρο μίλησαν με αφέλεια για «εξεγέρσεις», θα πρέπει να καταλάβουν ότι προσέφεραν πολύ κακές υπηρεσίες στο κίνημα.

 Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δέχονται μια επίθεση πιο σκληρή από την υπόλοιπη εργατική τάξη. Είναι το πιο πληττόμενο τμήμα της τάξης μας. Δεν είναι μόνο κατατρεγμένοι πολέμου αλλά και πιο ευάλωτοι απέναντι σε πολιτικές που τους αποκλείουν και τους περιθωριοποιούν. Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας πρέπει να καταργηθεί, αλλά αυτό δεν αρκεί. Από την μεριά του εργατικούς κινήματος και της αριστεράς θα πρέπει να μπούνε μπροστά το δικαίωμα στην ελεύθερη και ασφαλή προσφυγική-μεταναστευτική μετακίνηση, με ανοιχτά σύνορα και τα νόμιμα έγγραφα, και πλήρη δικαιώματα στην εκπαίδευση, την ασφάλιση, την εργασία. Οι πάντες χωράμε στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στις σχολές. Πλούτος είναι οι άνθρωποι, γιατί μόνο οι εργαζόμενοι παράγουν πλούτο.

Οι κοινωνίες των «από κάτω» και οι κοινότητες μας αγώνα θέλουμε να είναι πολύχρωμες και πολυεθνικές. Οι αγώνες της εργατικής τάξης θέλουμε να έχουνε χρώμα. Η δική μας πατρίδα είναι μόνο η εργατική μας τάξη και συνείδηση. Η δική μας ταξική ενότητα είναι αντίθεση στην εθνική ενότητα, δηλαδή στην υποταγή των καταπιεσμένων στην τάξη των καπιταλιστών. Για να ζήσουμε μαζί και να παλεύουμε από κοινού πρέπει να διαλύσουμε τις εθνικές μας αυταπάτες.