Αλληλεγγύη στον φυλακισμένο στην Ισπανία μουσικό Πάμπλο Χασέλ

Στις 16 Φλεβάρη, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις έκαναν έφοδο σε πανεπιστήμιο της Καταλονίας, έσπασαν τον κλοιό των αλληλέγγυων και συνέλαβαν τον ράπερ Πάμπλο Χασέλ, σε μια επιχείρηση με έκταση που θα ζήλευε η σύλληψη κάποιου μεγαλοεγκληματία ή μαφιόζου. Ο κομμουνιστής ράπερ διώκεται σύμφωνα με τις διατάξεις του νέου μουσικού τρομονόμου, για «προσβολή του στέμματος», «εξύμνηση της τρομοκρατίας», «προσβολή της αστυνομίας» και «υποκίνηση σε βία». Η ποινή του ορίστηκε στους 9 μήνες φυλάκισης χωρίς αναστολή, μόνο και μόνο λόγω του περιεχομένου των στίχων του και φράσεων που έγραψε στο twitter! Ο ίδιος, επέλεξε να μην παραδοθεί από μόνος του όπως του ζητήθηκε, αλλά να οχυρωθεί στο πανεπιστήμιο με πλήθος κόσμου που τον υποστηρίζει, ώστε να αναγκάσει το ισπανικό κράτος να δείξει, όπως δήλωσε ο ίδιος, το πραγματικό πρόσωπο μιας ψεύτικης δημοκρατίας. Τη σύλληψη του ακολούθησαν στην Καταλονία και σε όλη την Ισπανία δυναμικές μαζικές πορείες διαμαρτυρίας που συνεχίζονται, καθώς και πλήθος δηλώσεων και υπογραφών από ισπανόφωνους καλλιτέχνες που ζητούν την άμεση απελευθέρωση του.

Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ και των αστικών κρατών της, όσο κι αν διατείνονται ότι υποστηρίζουν τον Διαφωτισμό και την «ελευθερία της έκφρασης». Ο νέος τρομονόμος για την καλλιτεχνική έκφραση, βασίζεται σε μια ευρωπαϊκή οδηγία που προβλέπει εκτός από το σβήσιμο από ηλεκτρονικές πλατφόρμες όσων έργων θεωρηθούν «επικίνδυνα», ποινές φυλάκισης για τους δημιουργούς ή ακόμα και για τους χρήστες που τα δημοσιοποιούν! Στην Ισπανία, το όργιο της αστυνομοκρατίας και κρατικού αυταρχισμού γίνεται υπό την «προοδευτική» διακυβέρνηση των Σοσιαλιστών και των Podemos, ενώ στη χώρα μας το νομοσχέδιο πρωτοψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ να επιχειρεί να περάσει τροπολογίες που το αυστηροποιούν, οι οποίες όμως πάρθηκαν πίσω για την ώρα μετά από έντονες διαμαρτυρίες και την κατακραυγή.

Καμία αυταπάτη δεν έχουμε για το ρόλο των ευρωλάγνων «αριστερών κυβερνήσεων», όσο κι αν προσπαθούν να απορροφήσουν τους κραδασμούς της δυσαρέσκειας που διαρκώς μεγαλώνει. Όσο ο καπιταλισμός χάνει όλο και περισσότερο το γόητρο και τη νομιμοποίηση του στις συνειδήσεις της πλειοψηφίας, τόσο κεφάλαιο και αστικά κράτη θα προσπαθούν να θωρακιστούν με προσλήψεις όλο και περισσότερων αστυνομικών, με νόμους όλο και πιο αυταρχικούς. Έχουν κάθε λόγο να φοβούνται.

Σε καιρούς ταραγμένους, η τέχνη δεν μπορεί παρά να εκφράσει βαθύτερες, πιο άβολες και πιο «επικίνδυνες» ανησυχίες για κάθε σύστημα που αναπαράγει την ανισότητα και την καταπίεση. Η τέχνη δεν «εξευγενίζεται» για χάρη της κοινωνικής και ταξικής ειρήνης.

Άμεση ακύρωση της ποινής του Πάμπλο Χασέλ

Κάτω ο μουσικός τρομονόμος και κάθε τρομονόμος