Οι καταιγιστικές αποκαλύψεις για τα σεξιστικά εγκλήματα των πλούσιων (εκ)βιαστών-φίλων της Νέας Δημοκρατίας έχουν προκαλέσει πανικό στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πρώτα οι μεγαλοπαράγοντες του αθλητισμού μετά τη μαρτυρία της Σοφίας Μπεκατώρου, ύστερα η Μενδώνη-μέντορας του Λιγνάδη και τώρα ο ίδιος ο Μητσοτάκης τρέχουν και δεν φτάνουν για να παριστάνουν ότι δεν ήξεραν τίποτα.  Όπως ακριβώς υποκρίνονταν και οι πλούσιοι φίλοι του Γουάινσταιν και του Επστάιν στην Αμερική όταν το κίνημα #metoo ξεσκέπαζε τα αίσχη τους. Ξέρουμε πώς κατάληξαν εκείνοι οι βιαστές και οι προστάτες τους και την ίδια τύχη θα έχουν εδώ.

Οι γυναίκες που αντιστέκονται στη σεξιστική καταπίεση μαζί με το εργατικό κίνημα έχουν τη δύναμη να σπάνε τους μηχανισμούς της συγκάλυψης και να αναδείχνουν την αλήθεια. Ολόκληρο το σύστημα που λέγεται καπιταλισμός και στηρίζεται στην εκμετάλλευση των εργατών και των εργατριών είναι δομημένο πάνω στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών: ανισότητα στους μισθούς και στις συντάξεις, τα βάρη του σπιτιού και της φροντίδας των παιδιών και των ηλικιωμένων στις πλάτες των γυναικών, επισφάλεια σε κάθε βήμα στη μόρφωση, στη δουλειά, στην κοινωνική ζωή- όλα αυτά δίνουν αέρα στους εκμεταλλευτές και στους υπηρέτες τους να ποδοπατούν τη γυναίκα σαν εμπόρευμα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει πρώτη θέση ανάμεσα σε τέτοιους υπηρέτες του συστήματος. Χτυπάει με μανία κάθε κατάκτηση του κινήματος, κάθε προστασία για τις γυναίκες. Διαλύει τις υπηρεσίες πρόνοιας, την παιδεία, την υγεία, χτυπάει τον συνδικαλισμό και τις συλλογικές συμβάσεις, κάνει τη ζωή δύσκολη μέσα σε συνθήκες καραντίνας πιέζοντας τις γυναίκες να δώσουν ώρες για τα παιδιά που δεν πάνε σχολείο, για τους ηλικιωμένους που πρέπει να γλυτώσουν από γηροκομεία-παγίδες θανάτου, για την εστίαση που είναι κλειστή και όλα περνάνε από την κουζίνα του σπιτιού. Το μόνο που ξέρουν ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του είναι να δηλώνουν «άγνοια» και να τηρούν τις προθεσμίες παραγραφής των σεξιστικών εγκλημάτων.

Δεν πάει άλλο. Σε όλο τον κόσμο, από την Αργεντινή ως την Πολωνία και από την Αμερική ως την Ιαπωνία οι γυναίκες ξεσηκώνονται και μας εμπνέουν και εδώ να κάνουμε το ίδιο. Φέτος η 8 Μάρτη είναι μέρα πανεργατικής απεργίας με αποφάσεις της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΑ που καλούν στάση εργασίας 12-3μμ και συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος σττις 1μμ. Αντίστοιχα στις άλλες πόλεις. 

Πρέπει να είμαστε όλες και όλοι εκεί, με τις γυναίκες μπροστά αλλά και με τη συμμετοχή όλων των αγώνων που έχουν ξεκινήσει: των απεργών από τα Νοσοκομεία και τον Επισιτισμό, των διαδηλωτών από τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, των προσφυγόπουλων και των προσφυγισσών που ο κυβερνητικός ρατσισμός κρατάει αποκλεισμένα μέσα στην παγωνιά των στρατόπεδων συγκέντρωσης, των εργατών και εργατριών της Τέχνης που ήδη διεκδικούν την παραίτηση της Μενδώνη. Μαζί θα απαιτήσουμε να παραιτηθεί ολόκληρη η κυβέρνηση.  Για να ανοίξουμε το δρόμο για μια κοινωνία χωρίς σεξισμό, ρατσισμό και εκμετάλλευση.

Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα