Χαιρετισμός Αριστερής Ανασύνθεσης στην 5^η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σύντροφοι/ισσες,

Ευχαριστούμε για την πρόσκληση και ευχόμαστε να είναι γόνιμη η συζήτηση στη συνδιάσκεψή σας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην οποία στρατευτήκαμε κι εμείς από την ίδρυσή της έως το 2015, έχει υπάρξει το πιο ελπιδοφόρο μετωπικό εγχείρημα της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς. Έχει σημαντική συμβολή στους αγώνες και τα κινήματα, έχει βρει και αυτή όμως, όπως και όλοι μας, τα πραγματικά όρια που έθεσε η πολιτική ήττα των εργατικών και λαϊκών δυνάμεων και η αδυναμία όλων μας να συγκροτήσουμε μία νέα μαζική και αποτελεσματική πολιτική εναλλακτική.  

Έχουμε ήδη μπει σε μία χρονιά με μεγάλες δυσκολίες και προκλήσεις. Ο καπιταλισμός αλλάζει μέσα από τις κρίσεις του, μετασχηματίζεται και μετασχηματίζει τα πάντα εντός του, σε μια μέχρι στιγμής συνεχή αντιδραστική και καθοδική πορεία. Ο πόλεμος και η ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η κλιματική αλλαγή και η όξυνση της ενεργειακής κρίσης θέτουν επί τάπητος και την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας στο μέλλον. Μεγάλες και βίαιες κοινωνικοταξικές αλλαγές συμβαίνουν με τη διαρκή υποβάθμιση της κοινωνικής θέσης και του εισοδήματος της εργασίας. Την ίδια στιγμή, η επιστροφή των μεγάλων εργατικών αγώνων σε Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία είναι ίσως εικόνα από το μέλλον, ξεπερνά τη σημερινή Αριστερά και αποτελεί ελπιδοφόρα εξέλιξη που μπορεί να ανοίξει δρόμους για μία εργατική αναγέννηση διεθνώς. Σε αυτό το τοπίο, οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου έχουν δώσει το σάλπισμα της επίθεσης ενάντια σε ό,τι έχει απομείνει από τα δικαιώματα των εργαζόμενων και λαϊκών τάξεων, αλλά και στο σύνολο των κοινωνικών, δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων των «από κάτω».

Όλα αυτά επιδρούν στις συνειδήσεις των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, εκφράζονται και στον κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό δύναμης, αλλά και σε όλα τα πολιτικά ρεύματα. Μέσα σε αυτό το τοπίο η δεξιά γίνεται σε όλο τον κόσμο ταυτόχρονα πιο συντηρητική – αντιδραστική αλλά και επιθετικά νεοφιλελεύθερη για να υποστηρίξει ακριβώς πιο αποτελεσματικά αυτή την κατεύθυνση έντασης της αντιλαϊκής επίθεσης σε όλα τα πεδία. Η κυβέρνηση της ΝΔ λειτουργώντας ως ο πιο πιστός σύμμαχος των αμερικανονατοϊκών συμφερόντων, εμφανίζεται πάλι ως αδύναμος κρίκος εντός της ΕΕ σε μία περίοδο σημαντικής αύξησης του δημοσίου χρέους ενώ αυξάνονται και τα επιτόκια διεθνώς, και ταυτόχρονα αυξάνεται η πολιτική φθορά της ειδικά μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών. Οι ραγδαίες αυξήσεις στις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών άμεσης λαϊκής κατανάλωσης, οι αυξημένοι δείκτες πληθωρισμού και οι μισθοί και συντάξεις που δεν επαρκούν για την κάλυψή τους, ορίζουν την καθημερινότητα της τεράστιας κοινωνικής πλειοψηφίας.

Δεν αλλάζει μόνο η δεξιά σε αντιδραστικότερη κατεύθυνση, και το κέντρο παγκόσμια γίνεται «ακραίο κέντρο» και σχεδόν όλες οι εκδοχές μαζικής Αριστεράς μετατοπίζονται σε πιο «ρεαλιστικές» θέσεις στην πολιτική διαπάλη. Κάτι που εκτός από αποτέλεσμα της έκβασης της ταξικής πάλης με τη δυσμενή αλλαγή του κοινωνικού συσχετισμού δύναμης αποτυπώνει και την πολιτική κι αυταρχική θωράκιση στο επίπεδο του αστικού κράτους. Τα «κόμματα του κράτους» μετασχηματίζονται παντού σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση, και αυτό αντικειμενικά πιέζει για ανάλογες προσαρμογές και τις δυνάμεις της ρεφορμιστικής Αριστεράς που έχουν μεταλλαχθεί πλήρως ή κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση ανεξαρτήτως προθέσεων. Εδώ είναι η ουσία του πολιτικού προβλήματος που αντιμετωπίζουμε. Σε μία περίοδο κατά την οποία ο αντίπαλος ετοιμάζεται για ακόμα μεγαλύτερη επέλαση για να υπερβεί το σύστημα τα κρισιακά φαινόμενα που αντιμετωπίζει, οι πολιτικές δυνάμεις που επιχειρούν να εκφράσουν τις λαϊκές δυνάμεις δείχνουν να υποτάσσονται στις κυρίαρχες πολιτικές. Χωρίς εύκολους βερμπαλισμούς και υπερφίαλη αντιμετώπιση του πραγματικού συσχετισμού δύναμης οφείλουμε να παλέψουμε για την ουσιαστική αντιστροφή αυτής της πορείας.

Στα χρόνια της κρίσης μετά το 2008 δεν έλειψε μόνο η γνήσια και αποτελεσματική ενωτική - μετωπική κατεύθυνση. Έλειψε και η κρίσιμη προγραμματική σαφήνεια και αιχμηρότητα, η τακτική παρέμβαση με το αναγκαίο στρατηγικό χνάρι για να μπορέσει να δοθεί νικηφόρα η μάχη ενάντια στα μνημόνια, την ΕΕ και το κεφάλαιο μέχρι τέλους. Η ανάγκη αυτή εξακολουθεί να υπάρχει, βοά και σήμερα. Από αυτή τη σκοπιά, θεωρούμε ότι μία νέα ριζοσπαστική Αριστερά που να μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς σε αυτά τα καθήκοντα είναι αναγκαία. Από αυτή τη σκοπιά θεωρούμε ότι σήμερα απαιτείται η συσπείρωση σε όλα τα επίπεδα των δυνάμεων της ριζοσπαστικής, κομμουνιστικής, αντιμπεριαλιστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που θέλουν «να πάνε αλλιώς» οι μάχες του επόμενου διαστήματος.         

Αν δεν δοθεί ουσιαστική απάντηση σε αυτό το πρόβλημα η υπαρκτή και εντεινόμενη φθορά της κυβέρνησης της ΝΔ δεν θα οδηγήσει σε αμφισβήτηση της ηγεμονίας της, δεν θα μπορεί να διοχετευθεί σε αγωνιστική διεκδικητική κατεύθυνση. Αν η λαϊκή δυσαρέσκεια εγκολπωθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ και όποια νέα σενάρια «κεντροαριστερής» ανασύνθεσης δεν θα αλλάξει στην ουσία η κυρίαρχη πολιτική που επισφραγίζεται από την πλήρη πρόσδεση στο άρμα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και τις επιταγές της ΕΕ για την υπηρέτηση των αστικών πολιτικών σε βάρος των συμφερόντων και των αναγκών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Έχουμε μπει σε μια μακρά προεκλογική περίοδο, με το αστικό πολιτικό σύστημα να στοιχίζεται στην πλήρη εναρμόνιση με τις κατευθύνσεις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στα γεωστρατηγικά, οικονομικά και πολιτικά ζητήματα. Με στόχο για άλλη μια φορά να μετακυλιστεί το βάρος των αλλεπάλληλων κρίσεων (οικονομική ύφεση, πανδημία, πόλεμος) στο λαό. Και με μόνο ερωτηματικό το ποιος θα είναι ο επόμενος διαχειριστής της κατάστασης, ΝΔ με ακροδεξιά, ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ, οικουμενική κυβέρνηση τεχνοκρατών.  

Η κοινοβουλευτική αριστερά δείχνει ανήμπορη να αναμετρηθεί με το μέγεθος των προκλήσεων και απαιτήσεων της εποχής Το ΚΚΕ, παρότι έχει ενεργή εμπλοκή σε σημαντικούς επιμέρους αγώνες επιμένει στην άρνηση μιας πολιτικής συγκέντρωσης δυνάμεων ικανών να αναμετριόνται νικηφόρα με την αστική πολιτική, που θα τροφοδοτεί μία συνολική κατεύθυνση βαθύτερων ανατροπών. Αρνείται τη δημιουργία μετώπου της μαχόμενης αριστεράς, ενώ του αναλογεί να πρωτοστατήσει σε κάτι τέτοιο, επιλέγοντας τον δρόμο της απεύθυνσης καλεσμάτων για μεμονωμένη προσχώρηση και εκλογική στήριξη. Το ΜΕΡΑ 25 στηρίζει με τις λιγοστές του δυνάμεις αναλογικά με την εκλογική του επιρροή τους λαϊκούς αγώνες, ωστόσο παραμένει συνειδητά σε ασάφειες όσον αφορά το ζήτημα των κυβερνητικών συνεργασιών και στο θέμα της πάλης ενάντια σε ΟΝΕ και ΕΕ. Παρά την μετατόπισή του σε πιο αριστερές θέσεις για κάποια ζητήματα, συνεχίζει να κινείται σε μια γραμμή καλύτερης διαπραγμάτευσης με την ΕΕ και μια γραμμή ουσιαστικά παρόμοια με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2012 – 2015 που έδειξε τα όρια της.

Με αυτές τις δυνάμεις εκτιμούμε ότι υπάρχει πεδίο και ανάγκη κοινής δράσης και συνεργασίας στο του κινήματος και των συνδικαλιστικών & αυτοδιοικητικών σχημάτων. Όμως δεν υπάρχει σήμερα το έδαφος για εκλογική – πολιτική συνεργασία μαζί τους. Δεν υπάρχουν σήμερα ούτε οι αναγκαίοι πολιτικοί – προγραμματικοί όροι, ούτε οι οργανωτικοί όροι και ο συσχετισμός που να επιτρέπει κάτι τέτοιο χωρίς να συνεπάγεται αφομοίωση από αυτές τις δυνάμεις, απεμπολώντας εξαρχής κάθε δυνατότητα μίας ριζοσπαστικής ρηξιακής κατεύθυνσης να μπορεί να ηγεμονεύσει στις μάχες του μέλλοντος. Χρειάζεται να οικοδομηθούν με επιμονή οι προϋποθέσεις για αυτό και οι δυνάμεις που αντιλαμβάνονται αυτή την ανάγκη να κινηθούν πιο αποφασιστικά με αντίστοιχες πρωτοβουλίες.  

Προτάσσοντας τους άμεσους ζωτικούς στόχους πάλης μέσα στα κινήματα οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι απέναντι στα κυβερνητικά σχέδια της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Δεν δίνουμε καμία στήριξη, ανοχή, συμμετοχή σε καμία κυβέρνηση για τη διαχείριση της επερχόμενης αντιλαϊκής επίθεσης. Σήμερα είναι αναγκαία η λαϊκή, εργατική, αριστερή αντιπολίτευση από τις δυνάμεις της μαχόμενης ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς. Με ένα συνεκτικό πρόγραμμα αρχών, κόντρα σε λογικές περιχαράκωσης των επαναστατών ή καλέσματα αφηρημένης ενότητας όλης της Αριστεράς χωρίς κρίσιμες προγραμματικές αιχμές για μία κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης.

Για αυτό θεωρούμε αναγκαία και τη συγκρότηση μίας ενωτικής πολιτικής συνεργασίας όλων των μαχόμενων δυνάμεων της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς σε αυτή τη βάση. Όχι μόνο μέσα στους αγώνες και τα κινήματα, αλλά και σε όλες τις πολιτικές μάχες της επόμενης περιόδου, και τις εκλογικές αναμετρήσεις τόσο σε αυτοδιοικητικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Υπάρχει ανάγκη έκφρασης του χώρου της μαχόμενης ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, που αγωνίζεται στα κινήματα για άμεσες νίκες που βελτιώνουν την ζωή της εργατικής τάξης, για την ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης κόντρα στο ασφυκτικό ιμπεριαλιστικό πλαίσιο του χρέους και της ΕΕ. Αναζητώντας μία διαφορετική πολιτική προοπτική από τις υπάρχουσες δυνάμεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, μία κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής με το υπάρχον αστικό νεοφιλελεύθερο πλαίσιο, μία κατεύθυνση προετοιμασίας της σύγκρουσης με τη νέα αντιλαϊκή επίθεση που ετοιμάζουν τα αστικά επιτελεία, μία κατεύθυνση απειθαρχίας, ρήξης και εξόδου από ΟΝΕ και ΕΕ προς όφελος των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.

Αυτή την κατεύθυνση προτείναμε από τον Ιούλιο μαζί με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του Σύγχρονου Κομμουνιστικού Σχεδίου και της Αναμέτρησης – Οργάνωσης για μία Νέα Κομμουνιστική Αριστερά, αυτή την κατεύθυνση παλεύουμε και μέσω της Πρωτοβουλίας για την Ενωτική Κίνηση της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που έχει ήδη κάνει δύο μαζικές και επιτυχημένες εκδηλώσεις σε Αθήνα (19/12) και Πάτρα (18/1). Καλούμε κάθε πολιτική δύναμη της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς να αναλάβει τις ευθύνες της για αυτό. Και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναλογεί σημαντικό μερίδιο ευθύνης και συμβολής για να μπορέσει να υλοποιηθεί αυτή η αναγκαία πορεία.

Ευχόμαστε καλές εργασίες στη συνδιάσκεψή σας, ελπίζοντας να ανταποκριθείτε στην ανάγκη μίας ουσιαστικής ενωτικής πορείας των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στις μάχες για την ανατροπή της διαρκούς αντιλαϊκής επίθεσης.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ