1. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έκλεισε ένα έτος. Στην αρχή της εισβολής κάναμε την εξής εκτίμηση: «Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου ήταν μια πράξη ιμπεριαλιστικής επίθεσης και παραβίασης του δικαιώματος του ουκρανικού λαού στην αυτοδιάθεση. Για τους Ουκρανούς είναι ένας πόλεμος εθνικής αυτοάμυνας. Ταυτόχρονα από την πλευρά των δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες και οργανωτή το ΝΑΤΟ είναι ένας πόλεμος δι' αντιπροσώπου εναντίον της Ρωσίας. Ο πόλεμος είναι ταυτόχρονα μια ιμπεριαλιστική εισβολή σε μια πρώην αποικία και μέρος μιας ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας και των συμμάχων τους. Είμαστε ενάντια και στις δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον ουκρανικό λαό, υποστηρίζοντας το δικαίωμά του να αντισταθεί στην εισβολή. Ενώ το κάνουμε αυτό, είμαστε επίσης αντίθετοι στο ΝΑΤΟ και στην επέκτασή του προς τα ανατολικά». (Ολόκληρη η περσινή ανακοίνωση εδώ: https://ergatiki.gr/article.php?id=25659&issue=1513) 

2. Οι εξελίξεις του τελευταίου έτους δικαίωσαν την ανάλυση αυτή. Με την επιλογή του να εισβάλει στην Ουκρανία ο Βλαντιμίρ Πούτιν προκάλεσε μια μεγάλη και μη αναγκαία καταστροφή στο λαό της αλλά ταυτόχρονα έχει εμπλέξει τη Ρωσία σε μια στρατιωτική και οικονομική καταστροφή. Σε μεγάλο βαθμό χάρη στα όπλα και την εκπαίδευση που παρείχαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις μπόρεσαν να σταματήσουν τη ρωσική προέλαση και σε ορισμένα σημεία να την απωθήσουν. Οι μάχες πλέον έχουν μετατραπεί σε έναν αιματηρό πόλεμο φθοράς με τρομερό ανθρώπινο κόστος και από τις δύο πλευρές. Ο παράγοντας που επικαθορίζει τον πόλεμο της Ουκρανίας είναι η επέκταση της ιμπεριαλιστικής σφαίρας ισχύος της Δύσης (ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση) υπό την ηγεσία των ΗΠΑ από τη μια πλευρά και η ανάκτηση της Ουκρανίας στην ιμπεριαλιστική σφαίρα ισχύος της Ρωσίας από την άλλη.

3. Οι δυτικές κυβερνήσεις διαψεύδουν ότι διεξάγουν πόλεμο δι' αντιπροσώπου με τη Ρωσία αλλά οι διαψεύσεις τους έχουν προ πολλού πάψει να έχουν οποιαδήποτε αξιοπιστία. Επιβάλλοντας κυρώσεις αμέσως μετά την εισβολή, η Δύση διεξήγαγε εξαρχής οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας. Τα προηγμένα οπλικά συστήματα που έσπευσε να παρέχει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία – με πιο σημαντικά, πιθανώς, τα πολλαπλά πυραυλικά συστήματα HIMARS - έχουν αυξήσει σε τεράστιο βαθμό τη δύναμη κρούσης του Κιέβου. Τώρα αρχίζουν να προμηθεύουν τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και άρματα μάχης. Στα τέλη Ιανουαρίου οι ΗΠΑ ξεκίνησαν στη Γερμανία  εκπαίδευση μάχης συνδυασμένων όπλων, προκειμένου να μπορέσουν οι ουκρανικοί σχηματισμοί μάχης να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά αυτά τα όπλα. Αυτή η στρατιωτική υποστήριξη έχει προχωρήσει πολύ πέρα από το να επιτρέψει στην Ουκρανία να αμυνθεί ενάντια στην εισβολή και σχεδιάζεται όλο και περισσότερο για να ενισχύσει τις επιθετικές ικανότητες των ενόπλων δυνάμεών της. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ εμπλέκονται πλέον σε μεγάλο βαθμό στην ουκρανική πολεμική προσπάθεια. Για παράδειγμα, υπάρχουν αναφορές για τη συμμετοχή των βρετανικών ειδικών δυνάμεων σε επιδρομές στην Κριμαία.

4. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, η υπεράσπιση των εθνικών δικαιωμάτων της Ουκρανίας να υποτάσσεται όλο και περισσότερο στους γεωστρατηγικούς στόχους των δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, υποβαθμίζοντας την Ουκρανία όλο και περισσότερο σε ένα κράτος υποτελές του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση Ζελένσκι κάνει καμπάνια ζητώντας πολεμικά αεροσκάφη και άρματα μάχης που ελπίζει ότι θα της επιτρέψουν να ανακαταλάβει ολόκληρη την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας. Τα αιτήματα αυτά γίνονται δεκτά με ενθουσιασμό από τα ίδια κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που συμμετείχαν στον «συνασπισμό των προθύμων» του Τζορτζ Μπους που υποστήριξε την εισβολή στο Ιράκ πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια, τον Μάρτιο του 2003.

5. Αλλά τα δύο ισχυρότερα δυτικά κράτη, στην Ουάσιγκτον και στο Βερολίνο, δεν επιδιώκουν μια ολοκληρωτική ουκρανική νίκη. Το ενδιαφέρον τους έγκειται στο να συνεχίσουν τον πόλεμο φθοράς. Αυτό μειώνει τον κίνδυνο κλιμάκωσης σε πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Δύσης και αφήνει τη Μόσχα εγκλωβισμένη σε έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδίσει. Οι φαντάροι και στις δύο πλευρές, και οι Ουκρανοί άμαχοι που υφίστανται τις ρωσικές θηριωδίες και τους βομβαρδισμούς και εκδιώκονται από τα σπίτια τους, είναι τροφή για τα κανόνια των δύο αντίπαλων ιμπεριαλιστικών μπλοκ - της πολύ πιο ισχυρής δυτικής συμμαχίας και της Ρωσίας, η οποία υποστηρίζεται όλο και περισσότερο από την Κίνα.

6. Για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, ο κύριος άξονας της γεωστρατηγικής σύγκρουσης σήμερα είναι με την Κίνα. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι το Πεκίνο είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει τόσο τις οικονομικές και στρατιωτικές δυνατότητες όσο και την πολιτική βούληση να αμφισβητήσει τη λεγόμενη «βασισμένη σε κανόνες διεθνή τάξη», μέσω της οποίας οι ΗΠΑ προσπαθούν να ασκήσουν την ηγεμονία τους από το 1945. Από τη σκοπιά της Ουάσιγκτον, η Ουκρανία είναι απλώς ένα μέτωπο σε αυτόν τον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Ο πόλεμος εξυπηρετεί την αποδυνάμωση της Ρωσίας και τη πρόσδεση της Ευρώπης στις ΗΠΑ. Εξ ου και οι προσπάθειες να στρατευθεί η Ευρώπη εναντίον της Κίνας, την αντανάκλαση των οποίων είδαμε, για παράδειγμα, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη τον περασμένο Ιούνιο και στην πιο πρόσφατη συνάντησή του για την Ταϊβάν. Το αποτέλεσμα είναι η αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης, καθώς τα επιμέρους κράτη - συμπεριλαμβανομένης και της ονομαστικά ουδέτερης Ιρλανδίας - αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες.

7. Η λογική ενός περιορισμένου πολέμου δι' αντιπροσώπων διέπει τις αποφάσεις των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Βρετανίας να προμηθεύσουν την Ουκρανία με άρματα μάχης. Αλλά η ασταμάτητη τροφοδοσία όλο και περισσότερων όπλων στην Ουκρανία απέχει από το να είναι τόσο προσεκτικά σχεδιασμένη όσο νομίζουν οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ο πόλεμος είναι γεμάτος εκπλήξεις, όπως δείχνει η αποτυχία της αρχικής επίθεσης της Μόσχας. Μια ξαφνική ρωσική κατάρρευση θα μπορούσε να ενθαρρύνει μια προσπάθεια του Κιέβου να ανακαταλάβει την Κριμαία. Αντιμέτωπη με την προοπτική μιας ταπεινωτικής απώλειας της βάσης του στόλου της στη Μαύρη Θάλασσα, η Μόσχα θα μπορούσε να απαντήσει με πυρηνική κλιμάκωση. Ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων θα μπορούσε τότε να μετατραπεί σε παγκόσμιο πόλεμο.

8. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί επομένως απειλή για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα κράτη του παγκόσμιου Νότου είναι είτε ουδέτερα είτε ακόμη και συμπαθούν τη Ρωσία. Ακόμα και αν αποφευχθεί η πυρηνική καταστροφή, η οικονομική αναστάτωση που προκαλεί ο πόλεμος, ιδίως ο αντίκτυπός του στον πληθωρισμό της ενέργειας και των τροφίμων, εξαπλώνει την εξαθλίωση και την πείνα σε όλο τον κόσμο. Άλλοι πόλεμοι - για παράδειγμα, η τρομακτική σύγκρουση στο Τίγκρεϊ της Αιθιοπίας, η οποία έχει στοιχίσει 600.000 ζωές - λαμβάνουν ελάχιστη προσοχή σε σύγκριση με την  Ουκρανία. Αυτό υπογραμμίζει την υποκρισία των ανησυχιών του δυτικού ιμπεριαλισμού για τις χαμένες ζωές και τις ανθρωπιστικές κρίσεις που προκύπτουν από τον ουκρανικό πόλεμο. Τα ίδια διπλά πρότυπα αντανακλώνται στις ανοιχτές αγκαλιές για τους Ουκρανούς πρόσφυγες στην αρχή του πολέμου, ενώ οι πρόσφυγες από τους πολέμους στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή αποκλείονται από την Ευρώπη-φρούριο.

9. Η αιματοχυσία πρέπει να σταματήσει τώρα: 

• Έξω τα ρωσικά στρατεύματα από την Ουκρανία τώρα!
• Άμεσος και άνευ όρων τερματισμός της επέμβασης του ΝΑΤΟ στο πλευρό της ουκρανικής κυβέρνησης! Η ολέθρια λογική της κλιμάκωσης πρέπει να σπάσει.
• Το ΝΑΤΟ αντί να επεκταθεί, πρέπει να διαλυθεί.
• Απαιτούμε την απόσυρση των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ από τον ανατολικό του βραχίονα - Καμία επέκταση προς τα ανατολικά - Όχι στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ - Να καταργηθεί ο στόχος για τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ να δαπανούν τουλάχιστον το 2% του εθνικού εισοδήματος για το στρατό.
• Αντί να ενθαρρύνουν τον Ζελένσκι να επιβάλει περισσότερες  νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις», οι δυτικές δυνάμεις και οι διεθνείς θεσμοί τους θα πρέπει να διαγράψουν το χρέος της Ουκρανίας και να της παράσχουν τους πόρους που χρειάζεται για την ανοικοδόμηση.
• Να τερματιστεί η καταστολή των διαφωνούντων στη Ρωσία, την Ουκρανία και -όλο και περισσότερο- και στη Δύση.
• Όλοι οι πρόσφυγες είναι ευπρόσδεκτοι, ανοίξτε τα σύνορα για τους Ρώσους και Ουκρανούς λιποτάκτες και όσους αντιστέκονται στον πόλεμο.

10. Η επέτειος του ξεσπάσματος του Ουκρανικού Πολέμου έρχεται λίγες μέρες μετά από μια άλλη επέτειο - αυτήν της 15ης Φεβρουαρίου 2003, της γιγαντιαίας ημέρας παγκόσμιας διαμαρτυρίας κατά της εισβολής των ΗΠΑ και της Βρετανίας στο Ιράκ. Το αντιπολεμικό κίνημα είναι πολύ πιο αδύναμο σήμερα. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι αυτές οι διαμαρτυρίες δεν σταμάτησαν την εισβολή - ήταν η ένοπλη αντίσταση στο έδαφος που έσπασε τις κατοχές του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Πιο σημαντικός, ωστόσο, είναι ο πολιτικός αποπροσανατολισμός που προκλήθηκε από την εξέλιξη της ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης, μεταξύ της Δύσης από τη μια πλευρά και της Κίνας και της Ρωσίας από την άλλη. Πολλοί αγωνιστές υπέρ της ειρήνης έλκονται προς μία από τις δύο πλευρές. Αυτό είναι λάθος. Και τα δύο ιμπεριαλιστικά μπλοκ ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την οικονομική και στρατιωτική τους κυριαρχία. Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι του κόσμου δεν έχουν κανένα συμφέρον από την επιτυχία κανενός από τα δύο. Το κίνημα για τον πυρηνικό αφοπλισμό - το οποίο αψήφισε εξίσου την Δύση και την Ανατολή στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου - πρέπει να αναβιώσει.

11. Τα ταξικά ζητήματα που διακυβεύονται εξαιτίας της κρίσης του κόστους ζωής δεν έχουν ακόμη επηρεάσει τη στάση των λαών απέναντι στον πόλεμο. Αυτό όμως θα αλλάξει. Η απάντηση των κυρίαρχων τάξεων στην έξαρση του πληθωρισμού που επιδεινώθηκε από την κρίση στην Ουκρανία είναι να επιβάλουν εκ νέου πολιτικές σκληρού χρήματος με στόχο να αυξήσουν την ανεργία και να μειώσουν τους μισθούς. Την ίδια στιγμή που αναγκάζουν τους εργαζόμενους και τους φτωχούς να πληρώσουν για την αποτυχία του συστήματός τους, διοχετεύουν πόρους στο στρατό. Η αύξηση της έντασης των εργατικών αγώνων που βλέπουμε σε χώρες όπως η Γαλλία και η Βρετανία δημιουργεί ένα χώρο στον οποίο μπορεί να οικοδομηθεί μαζική αντίθεση στον πόλεμο.

12. Αυτή η ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση, η οποία απειλεί την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, είναι ένα ακόμη σημάδι ότι ο χρόνος για το καπιταλιστικό σύστημα έχει τελειώσει. Αποπροσανατολίζει από την εξελισσόμενη κλιματική καταστροφή που απαιτεί επειγόντως σοσιαλιστική επανάσταση για να απαλλάξει τον κόσμο από τον καπιταλισμό. Δεσμευόμαστε ξανά να αφιερώσουμε όλες μας τις προσπάθειες για να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους να επιτύχουν αυτόν τον στόχο.