ΠΑΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ, συνδικαλιστής, στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΣΥΝΕΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΟΥΤΑΡΗ

Η κοινή δράση οργανώσεων κατά τη φιέστα για την ανάληψη της ελληνικής προεδρίας μπορεί να αποτελέσει πρόκριμα και για μια μετωπική έκφραση στις ευρωεκλογές, εκτιμά ο Παύλος Αντωνόπουλος, που συνελήφθη από τα ΜΑΤ για “αντίσταση κατά της αρχής” πριν ξεκινήσει η απαγορευμένη από την ΕΛΑΣ και την κυβέρνηση συγκέντρωση στις 8 Ιανουαρίου 2014. Παράλληλα, καταγγέλλει τη στοχοποίησή του από ακροδεξιούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Φοβούνται το αντι-ΕΕ ρεύμα που φουντώνει

Είναι τόσο σημαντικό αυτό καθεαυτό το γεγονός της απαγόρευσης, που είναι ισάξιο με το περιεχόμενο της διαδήλωσης

Είναι τυχαίο ότι ο μόνος συλληφθείς της πορείας είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ και στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Αισθάνεστε στοχοποιημένος;

Είναι εμφανές αυτό. Και ο τρόπος που έγινε η σύλληψη και ο χρόνος που επιλέχθηκε, αυτό δείχνουν. Με συνέλαβαν ενόψει μιας συγκέντρωσης για διαδήλωση που είχε βασικό χαρακτήρα την αντίθεσή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην πολιτική της στη χώρα μας και όχι μόνο. Μια πολιτική που συνδέεται βέβαια και με την κυβέρνηση, γιατί μαζί αποφασίζουν όλες τις λεπτομέρειες της επίθεσης κατά των εργαζομένων. Εκτιμούν και οι ίδιοι ότι είναι κεντρικό ζήτημα η αντιπαράθεση με την ΕΕ και σαφώς δεν θέλουν αυτό να πάρει διαστάσεις, να παρασύρει μεγάλα ποσοστά του λαού μας σε αυτήν την κατεύθυνση. Δεν είναι τυχαίο ότι απαγορεύτηκε συγκέντρωση, μια ενέργεια πέραν του Συντάγματος και των αστικών θεσμών και νόμων. Και μάλιστα, ούτε καν με επιχειρήματα που θα μπορούσαν να προβάλουν για τη δημόσια τάξη, αλλά καθαρά με ζήτημα περιεχομένου, επειδή η συγκέντρωση αντιτίθεται στο θεσμό της ΕΕ.

Η αρχή της στοχοποίησής μου έγινε από ακροδεξιούς. Να θυμίσω ότι είχα προσωπική αντιπαράθεση με αυτό το χώρο, είχα κατηγορηθεί από βουλευτές του ΛΑΟΣ και μετά από δικαστική διαμάχη, δικαιώθηκα πλήρως, ενώ οι διώκτες μου καταδικάστηκαν σε βαριά πρόστιμα. Προσπάθησαν να με εμφανίσουν στους εργαζόμενους και την κοινωνία ως ένα περιθωριακό άτομο. Φάνηκε πάντως καθαρά τότε από τη δικαστική απόφαση ότι ήταν ενορχηστρωμένη η προσπάθειά τους και καταρρίφθηκε. Τότε είχε αναρτηθεί η φωτογραφία μου, το όνομα και η ιδιότητά μου σε δεκάδες ακροδεξιά μπλογκ και με γνωρίζουν. Αυτό το έχω αντιληφθεί και από τη συμπεριφορά των στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας που σε κάθε συγκέντρωση δείχνουν ότι με γνωρίζουν και πολλές φορές μου μιλούν και προσωπικά. Να προσθέσω ότι την προηγούμενη εβδομάδα δεν με συνέλαβε κάποιος αστυνομικός των ΜΑΤ, αλλά ο ίδιος ο διοικητής της μονάδας των ΜΑΤ που παρευρισκόταν στη συνέντευξη Τύπου που δίναμε.

Αφού γνωρίζατε ότι η διαδήλωση θα εμποδιστεί από τις δυνάμεις της ΕΛΑΣ, γιατί αποφασίσατε παρόλ' αυτά να την πραγματοποιήσετε;

Δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνουμε τη συγκέντρωση. Πρώτο και κύριο είναι η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων που έχουν κατοχυρωθεί μέσα από αγώνες, θυσίες και νεκρούς. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στην κυβέρνηση, μέσω ενός διευθυντή της Αστυνομίας Αθηνών, να καταργεί το δημοκρατικό δικαίωμα στη διαδήλωση που έχει κατοχυρωθεί από τη Γαλλική Επανάσταση. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην υπάρξει αντίδραση από την Αριστερά. Είναι τόσο σημαντικό αυτό καθεαυτό το γεγονός της απαγόρευσης, που είναι ισάξιο με το περιεχόμενο της διαδήλωσης. Αν εκτιμάς ότι ο κύριος υπεύθυνος για όλη την κατάσταση στη χώρα μας και όχι μόνο, για την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, το κέντρο λήψης των αποφάσεων, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, κι αυτό δεν το καταγγέλλεις, τότε βρίσκεσαι σε πλήρη ασυνέπεια με αυτό που εκφράζεις. Άρα δεν ήταν δυνατόν να κάνουν αυτοί φιέστες για την ανάληψη της προεδρίας και να μη βγούμε εμείς να αντιδράσουμε, διατυπώνοντας την άποψη και τις θέσεις μας, την άρνησή μας. Ήταν λοιπόν δεδομένο ότι θα γίνει η συγκέντρωση.

Το ρεύμα κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ ταυτίζεται πολλές φορές με τις εθνικιστικές και απομονωτιστικές θέσεις. Πώς απαντάτε σ' αυτή την κριτική;

Σε καμία περίπτωση η δική μας αντίληψη για την έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ δεν έχει χαρακτήρα εθνικής συγκρότησης ή απομόνωσης. Από τη φύση της ιδεολογίας μας, εμείς είμαστε διεθνιστές και παλεύουμε για την κατάργηση των όποιων συνόρων χωρίζουν τις χώρες και διαμορφώνουν καταπιεστικές συνθήκες στους εργαζόμενους κάθε χώρας, απαγορεύοντάς τους να ενωθούν. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι αποδεχόμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν θεσμό που καταργεί σύνορα ή τις εθνικές τάξεις. Νομίζω ότι ίσα ίσα, από την κατασκευή και τη λειτουργία της η ΕΕ δείχνει ότι έχει ένα καθαρό ταξικό προσανατολισμό που απευθύνεται στις εθνικές τάξεις για να τις ενοποιήσει. Αντιθέτως, δεν επιτρέπει την ένωση των εργαζομένων σε μία ταξική βάση. Άρα, όταν μιλάμε για το ακροδεξιό, εθνικιστικό κίνημα που έρχεται σε αντίθεση με την ΕΕ, είναι για τελείως διαφορετικούς λόγους. Οι ακροδεξιές εθνικοσοσιαλιστικές αντιλήψεις θέλουν μία καθ' ολοκληρίαν ενοποίηση υπό έναν ηγέτη. Υπάρχει τεράστια διάσταση αντιλήψεων.

Μήπως όμως χωρίς ριζικότερες αλλαγές στην οικονομία και τους πολιτικούς συσχετισμούς, μία έξοδος από το ευρώ είναι τελικά επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα;

Πρώτα πρέπει να εξετάσουμε ποιος θα πραγματοποιήσει αυτή την αλλαγή. Αν για παράδειγμα η αστική τάξη για τα δικά της συμφέροντα επιλέξει μια άλλη πορεία, που όμως θα δέχεται όλες τις συμφωνίες και δεσμεύσεις που υπάρχουν στην υπάρχουσα κατάσταση, σαφέστατα δεν θα είναι λύση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Πρωταρχικό για εμάς είναι για παράδειγμα να αρνηθούμε το δημόσιο χρέος ως υποχρέωση της χώρας και των εργαζομένων. Αυτό είναι βασικό στοιχείο που συνδέεται με τη διαφοροποίηση από την ΕΕ και την ΟΝΕ. Επίσης, είναι εύλογο ότι το κοινό νόμισμα θα μπορούσε να είναι λύση σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά στη δική μας είναι βαρίδι. Και ένας φοιτητής πρώτου έτους στα Οικονομικά γνωρίζει ότι σε μία περίοδο με κρίση υπερσυσσώρρευσης, το πρώτο που μπορεί και πρέπει να κάνει μια χώρα είναι η υποτίμηση του νομίσματός της για να ενισχύσει τον παραγωγικό και εξαγωγικό της τομέα. Όταν εμείς είμαστε συνδεδεμένοι με ένα σκληρό νόμισμα και μάλιστα, το σκληρότερο του κόσμου, και είμαστε επίσης αναγκασμένοι να ακολουθούμε αυτή την πολιτική, το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχουμε: Δηλαδή, κατάρρευση όλης της παραγωγικής διαδικασίας. Ακόμη, δεν μπορεί να αφήνεται ασύδωτο το τραπεζικό σύστημα, που έχει τη δυνατότητα να ελέγχει την παραγωγική διαδικασία και τις επενδύσεις. Πρέπει να περάσει στα χέρια των εργαζομένων, υπό τον έλεγχό τους ή την κρατικοποίηση. Αυτές οι θέσεις διαμορφώνουν μια άλλη κατάσταση. Για να φτάσουμε λοιπόν σ' αυτό το επίπεδο, δεν θα έχουμε μια πορεία απλής μετάβασης από τη μία κυβέρνηση σε μία άλλη. Χρειάζεται ένα κίνημα λαϊκό, εργατικό που να βγει μπροστά και να υλοποιεί αυτές τις αποφάσεις.

ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Το ΚΚΕ οφείλει εξηγήσεις για την αδράνειά του

Τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που καταδίκασαν την απαγόρευση της πορείας, δεν συμμετείχαν σε αυτήν. Πώς κρίνετε αυτή τη στάση;

Το ότι καταδίκασαν τα κόμματα αυτά την απαγόρευση είναι φυσικά θετικό, αλλά δεν αρκεί. Κάθε λογικός άνθρωπος πιστεύω ότι θα καταδίκαζε αυτή την ενέργεια. Δεν είναι ανάγκη να είναι αριστερός ή κομμουνιστής για να το κάνει, και ένας αστός ακόμη θα έπρεπε να αντιδράσει σε αυτή την απαγόρευση. Δεν αρκεί όμως. Για το μεν ΣΥΡΙΖΑ κατανοώ ότι έχει υπερασπιστεί την ΕΕ ως θεσμό. Βέβαια, θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν γι' αυτό που και οι ίδιοι επισημαίνουν, την πολιτική δηλαδή που ακολουθείται αυτή την περίοδο απέναντι στη χώρα μας. Δικαίωμά τους φυσικά να μη διαμαρτύρονται. Εμείς βέβαια, το καταγγέλλουμε αυτό, γιατί αποτελεί κακό προηγούμενο για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας.

Από την άλλη μεριά, είναι πρόβλημα η στάση του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, διότι ενώ θεωρητικά αντιτίθεται στην ΕΕ καθώς και στην ΟΝΕ, πρακτικά δεν συμμετείχε, ενώ θα έπρεπε να είναι μπροστά, με το δικό του έστω τρόπο, με ξεχωριστή έστω συγκέντρωση και διαδήλωση. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Θυμίζω ότι και με την επίσκεψη του Σόιμπλε στην Αθήνα δεν προχώρησε σε κάποια αντίδραση. Δεν μπορώ να το ερμηνεύσω. Οι ίδιοι θα πρέπει να εξηγήσουν στους εργαζόμενους τους λόγους για τους οποίους παίρνουν τέτοιες αποφάσεις. Νομίζω όμως ότι η επιλογή τους να μη συγκρουστούν επειδή το κίνημα δεν είναι ώριμο, δεν πρέπει να τους οδηγεί στην αδράνεια.

Εκτός από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην απαγορευμένη διαδήλωση συμμετείχαν το ΕΕΚ, το Σχέδιο Β', η ΟΚΔΕ αλλά και το ΕΠΑΜ. Βλέπετε σε αυτή τη σύγκλιση κάποια συνέχεια, στην προοπτική των ευρωεκλογών;

Οι ευρωεκλογές είναι ένα βήμα στο οποίο θα μπορούσαν να συγκλίνουν δυνάμεις, κάτι κατά την άποψή μου αναγκαίο. Έστω με ένα μίνιμουμ συμφωνίας σε βασικά ζητήματα. Επειδή το ζήτημα είναι οι ευρωεκλογές, είναι σημαντικό το πώς τάσσεται η κάθε πολιτική οργάνωση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα ήταν οξύμωρο να συμμετέχουν κάτω από κοινό σχήμα δυνάμεις που είναι υπέρ της ΕΕ και άλλες που είναι κατά. Άρα δεν θα μπορούσα να δω μια σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι άλλες δυνάμεις που έχουν εκφράσει μια τέτοια διαφοροποίηση βεβαίως θα μπορούσαν να συνυπάρξουν. Αν αυτό είναι μάλιστα η βάση για μια παραπέρα σύγκλιση των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, αυτό θα ήταν μια πολύ σημαντική εξέλιξη. Πιστεύω ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει βοηθήσει σε σημαντικό βαθμό σε αυτήν την πορεία. Υπάρχουν επαφές με όλες τις οργανώσεις και στη δράση συμπλέουμε. Αυτό που μένει είναι να σταθούμε με μια συνέπεια και σοβαρότητα στην αναγκαιότητα της εποχής μας. Πιστεύω ότι ο καθένας έχει τη δυνατότητα να εκφράζει τη δική του πολιτική αντίληψη, αλλά είναι σημαντικό στα ζητήματα που μπορούμε να συγκλίνουμε, να έχουμε εκτός από κοινή δράση και μια μετωπική εμφάνιση.

Βλέπετε πιθανό το ενδεχόμενο βουλευτικών εκλογών μέσα στο 2014;

Βεβαίως. Ξεκινά από τη δυσκολία της κατάστασης, δηλαδή την αναγκαιότητα της αστικής τάξης να συνεχίσει και να βαθύνει την επίθεσή της στον κόσμο της εργασίας. Αυτό έχει δημιουργήσει ρήγματα, έχει αποδιοργανώσει τη δυνατότητά τους να πείθουν, γεγονός που έχει οδηγήσει στην απόλυτη καταστολή. Αυτό έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Πιστεύω ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε μεγάλη δυσκολία να περάσει μέτρα που από ό,τι φαίνεται θα είναι σκληρότερα. Άρα θα είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσουν με το παρόν κυβερνητικό σχήμα. Η επιλογή βέβαια του χρόνου ανήκει σε αυτούς και κανείς δεν μπορεί να την προδιαγράψει. Αλλά η εκτίμησή μας είναι ότι ανά πάσα στιγμή είναι ανοικτό το ζήτημα των εκλογών.

Δημοσιεύθηκε στο Πριν, Κυριακή 19/1/2014