Οι δυνάμεις και οι αγωνιστές που συνυπογράφουμε αυτή τη πολιτική δήλωση εκφράζουμε τη θέλησή μας για μετωπική πολιτική συμπόρευση με στόχο το συντονισμό και τη συνεργασία στους ταξικούς, λαϊκούς αγώνες και τις πολιτικές μάχες της ερχόμενης περιόδου. Προσβλέπουμε στη διαμόρφωση ενός κοινού προγράμματος ανατροπής της βάρβαρης επίθεσης που δέχεται ο εργαζόμενος λαός από τις δυνάμεις των δανειστών, του κεφαλαίου και της ΕΕ, στην εμβάθυνση και παραπέρα επεξεργασία του προγράμματος αυτού.

Η ανάγκη της συμπόρευσης αυτής προέκυψε από την κοινή μας πεποίθηση ότι σήμερα, μέσα στη συνθήκη μιας οξύτατης καπιταλιστικής κρίσης, τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας, οι δυνάμεις του κεφαλαίου φορτώνουν τα βάρη της κρίσης και τα αδιέξοδα της ευρωζώνης και της ΕΕ στην εργαζόμενη πλειοψηφία, οδηγώντας την στην φτώχεια, την μαζική ανεργία και την μετανάστευση, και καταλύοντας κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας. Πολιτική έκφραση αυτών των δυνάμεων αποτελούν η δικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, η ΔΗΜΑΡ, ο υπό διαμόρφωση ευρύτερος «κεντροαριστερός» χώρος που καταστατικό του πλαίσιο έχει την αμετάκλητη παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη/ΕΕ, καθώς και τα εθνικιστικά δεξιά «νέα» μορφώματα που προετοιμάζονται. Έχει επιπλέον σαν ακροδεξιό δήθεν αντι-συστημικό συμπλήρωμα και φόβητρο την ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής.

Από την άλλη πλευρά βρίσκεται η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, τα αυτοασπαχολούμενα και τα μικροαστικά στρώματα, η μικρή και μεσαία αγροτιά, η νεολαία και οι άνεργοι, που έχουν αντισταθεί σε αυτές τις πολιτικές με τους μεγάλους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες της τελευταίας περιόδου, τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια, προκαλώντας μεγάλο κλονισμό και ανακατατάξεις στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, βάζοντάς το σε μια διαρκή κρίση εκπροσώπησης.

Πολιτικός στόχος μας είναι να συγκροτήσουμε ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που να μπορέσει να οδηγήσει στην ανατροπή της επίθεσης της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, σε μια έξοδο από την κρίση προς όφελος της εργαζόμενης λαϊκής πλειοψηφίας. Κρίκος σε αυτή την πάλη και ειδικά στη χώρα μας, είναι η ρήξη με τη λογική του «ευρω-μονόδρομου» που έχουν επιβάλλει οι δυνάμεις του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις τους σε συνεργασία με τους ηγεμονικούς καπιταλισμούς της Ευρωζώνης και της ΕΕ.

Στα πλαίσια αυτά, η σύγχρονη «Ευρωπαϊκή Μεγάλη Ιδέα» έχει οδηγήσει τους εργαζομένους και το λαό στην εξαθλίωση και τη φτωχοποίηση, καταστρέφει τις παραγωγικές δυνατότητες και έχει δεσμεύσει το μέλλον των επόμενων γενιών στους σχεδιασμούς των τραπεζιτών και των πολυεθνικών μονοπωλίων. Η ΕΕ είναι ένα σύστημα ιμπεριαλιστικής ενοποίησης που δεν αλλάζει ούτε μεταρρυθμίζεται. Ειδικά σήμερα, που η ΕΕ και το ευρώ μεταλλάσονται σε ακόμη πιο βάρβαρη «φυλακή των λαών», η απειθαρχία στις συνθήκες τους, η πάλη εναντίον της ΕΕ και του ευρώ αναδεικνύεται σε καθοριστικό κρίκο των αγώνων.

Η στάση απέναντι σ’ αυτόν τον υποτιθέμενο «ευρω-μονόδρομο» της ελληνικής αστικής τάξης αποτελεί καθοριστικό κριτήριο σήμερα που διαχωρίζει τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις ανάμεσα σ’ αυτές που υποκλίνονται στα συμφέροντα του ελληνικού και ευρωπαϊκού κατεστημένου και αυτά που υποστηρίζουν τα λαϊκά και εργατικά συμφέροντα. Αυτό τον δεύτερο δρόμο της ανατροπής σκοπεύει να αναδείξει και να ισχυροποιήσει η συμπόρευση.

Επιδίωξή μας είναι να ενισχύσουμε τους ενωτικούς αγώνες των εργαζομένων πρώτα απ' όλα για την επιβίωση και τη βελτίωση της ζωής τους, για να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες τους. Σήμερα όμως, ακόμη και για να κατακτήσει ο λαός στοιχειώδη δικαιώματα και να βγει από το πολιτικό περιθώριο απαιτούνται βαθιές τομές στην οικονομία, την πολιτική, την οργάνωση της κοινωνίας, ενάντια  στα συμφέροντα του κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των δανειστών, της ευρωζώνης και της ΕΕ. Απαιτούνται ρήξεις με τα διεθνή κέντρα του ιμπεριαλισμού, που με διάφορες μορφές σημαίνουν αγώνες ενάντια στο υπεύθυνο για την κρίση καπιταλιστικό σύστημα και τους πολιτικούς συνασπισμούς που το υπηρετούν.

Η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι όσο η εξουσία και ο πλούτος βρίσκεται στα χέρια μιας εκμεταλλευτικής μειοψηφίας, η ζωή, η ευημερία και η ελευθερία του εργαζόμενου λαού με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα λεηλατούνται. Γι' αυτό το πρόγραμμά μας συνδέεται με τη σοσιαλιστική προοπτική.

Οι βασικοί και αλληλένδετοι μεταξύ τους άξονες αυτού του μεταβατικού προγράμματος πάλης είναι οι ακόλουθοι:

• Η μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων καθώς και όλων των νόμων και ρυθμίσεων που επιβλήθηκαν με βάση αυτά.

• Η στάση πληρωμών στους δανειστές, η μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.

• Η έξοδος από το ευρώ, ως αναγκαίο, βασικό βήμα για μια νομισματική, δημοσιονομική και οικονομική πολιτική που θα υπηρετεί τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες.

• Η απειθαρχία στις συνθήκες, η ρήξη και έξοδος από την ΕΕ για την κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Στόχος μας είναι η ισότιμα και αμοιβαία επωφελής συνεργασία των λαών σε διεθνιστική βάση.

• Οι εθνικοποιήσεις όλων των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση, και η λειτουργία τους με εργατικό-λαϊκό έλεγχο, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων αγαθών (παιδεία, υγεία, ενέργεια, νερό κ.τ.λ.).

• Η υπεράσπιση και αξιοποίηση των μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων και της δημιουργικότητας του κόσμου της εργασίας για έναν κοινωνικό ανασχεδιασμό της οικονομίας με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, ενάντια στη λογική του κέρδους και τους κανόνες της ΕΕ.

• Η ριζική αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου, υπέρ της εργασίας και σε βάρος του κεφαλαίου με προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανεργίας, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, προστασία των συλλογικών συμβάσεων και σταθερές σχέσεις εργασίας, αποκατάσταση και διεύρυνση των εργατικών δικαιωμάτων.

• Η υπεράσπιση, διεύρυνση και ουσιαστικοποίηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, η απαλλαγή από κάθε είδους επιτροπεία, η προώθηση θεσμών λαϊκής αυτοδιεύθυνσης σε ολόκληρη την κοινωνία, ενάντια στην κυβερνητική – κρατική τρομοκρατία και εργοδοτική δεσποτεία.

• Η λαϊκή πάλη και η επιβολή μέτρων για τη συντριβή των φασιστικών συμμοριών και του ρατσισμού, ο οποίος αποτελεί βασικό όπλο για τη διαίρεση και εκμετάλλευση ντόπιων και ξένων εργαζομένων.

• H παροχή ασύλου στους πρόσφυγες και η καθιέρωση νομιμοποίησης όλων των μεταναστών. Κανένας άνθρωπος «λαθραίος», και κανένας μετανάστης χωρίς χαρτιά. Ίσα κοινωνικά δικαιώματα σε έλληνες και ξένους εργαζομένους. Πλήρη πολιτικά δικαιώματα στους μόνιμα εγκαταστημένους μετανάστες. Μη αποδοχή των συνθηκών του Δουβλίνου, του Σένγκεν, του Συμφώνου μετανάστευσης, της Frontex. Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Όχι στην πολιτική των επαναπροωθήσεων. Όχι στην Ευρώπη-φρούριο.

• Η υπεράσπιση της ειρήνης, η μη συμμετοχή με οποιονδήποτε τρόπο της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, το κλείσιμο των ξένων βάσεων, η έξοδος από το ΝΑΤΟ, η παραμονή στο οποίο μόνον συμφορές έχει επιφέρει στη χώρα μας, η προώθηση της διεθνιστικής συνεργασίας των λαών στην περιοχή μας και σε όλο τον κόσμο.

Το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται στους εργαζόμενους και το λαό, στο εργατικό λαϊκό κίνημα που είναι ο πρωταγωνιστής των αλλαγών και των ανατροπών. Μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη δύναμη του πανεργατικού-παλλαϊκού ξεσηκωμού, από ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό λαϊκό κίνημα, με την κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς, που θα υπερβεί της συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Στο βαθμό που η πάλη για την πραγματοποίηση του προγράμματος αυτού γίνει υπόθεση αυτού του κινήματος θα δημιουργηθούν οι υποκειμενικές προϋποθέσεις και οι αναγκαίοι συσχετισμοί ώστε να ανοίξει ο δρόμος για βαθύτερες επαναστατικές αλλαγές σε ρήξη με τον καπιταλισμό σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική.

Άμεσος πολιτικός μας στόχος είναι η ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής της ΕΕ-ΔΝΤ-και του ντόπιου κεφαλαίου, της δικομματικής τους κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης με αντιλαϊκή πολιτική.

Πεποίθησή μας είναι -και η πραγματικότητα το αποδεικνύει- πως όποια κυβέρνηση δεν έλθει σε ρήξη με τη λογική της διαχείρισης του συστήματος και της κρίσης του, με την Ευρωζώνη και την ΕΕ, και αποδεχθεί το χρέος, αναγκαστικά θα εφαρμόσει ένα καθεστώς λιτότητας με τη μια ή την άλλη μορφή. Γι’ αυτό και δεν αποτελεί λύση μια κυβέρνηση, σαν κι αυτή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, που δηλώνει εκ των προτέρων ότι θα αποτελέσει θεματοφύλακα της ευρωζώνης και της ΕΕ, μια κυβέρνηση που αναγνωρίζει το χρέος και δηλώνει ότι θα το πληρώσει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, παρά την εκλογική τους δύναμη, έχουν αποτύχει δραματικά στο να οργανώσουν μια διέξοδο προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις όποιες εσωτερικές αντιδράσεις, υποτάσσεται στις «κόκκινες γραμμές» του κυρίαρχου συστήματος, μειώνοντας έτσι τις λαϊκές προσδοκίες. Υποτιμά τη λαϊκή οργάνωση της αντίστασης και του ξεσηκωμού, ωθεί το κίνημα σε αδράνεια, και στη λογική της ανάθεσης των ελπίδων σε μια κυβέρνηση. Αφήνει ανοιχτό ακόμη τη στήριξή της από τμήματα της Δεξιάς. Με την ακολουθούμενη πολιτική του εντέλει αποτελεί ένα δίαυλο ενσωμάτωσης της λαϊκής αντίστασης στο κυρίαρχο σύστημα.

Από την άλλη, η ηγεσία του ΚΚΕ παραπέμπει τα πάντα (μεταξύ αυτών και την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ) στο απροσδιόριστο μέλλον της «εργατικής λαϊκής εξουσίας» και αρνείται να θέσει άμεσους πολιτικούς στόχους πάλης για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης. Θεωρεί ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ρηγμάτων και κατακτήσεων, υποτιμά τις λαϊκές ανατρεπτικές δυνατότητες, αρνείται πεισματικά κάθε μετωπική δράση που θα έδινε μακρά πνοή στους λαϊκούς αγώνες.

Στη μεγάλη υπόθεση της πάλης για έναν άλλο δρόμο, έναν δρόμο αντίστασης, ελπίδας και ανατροπής, ένα πρώτο βήμα αποτελεί η προσπάθειά μας για μια σταθερή μετωπική συμπόρευση, όπου συσπειρώνονται δυνάμεις και αγωνιστές από τα κινήματα και από διάφορα ρεύματα της Αριστεράς, ριζοσπαστικά, αντικαπιταλιστικά, επαναστατικά και κομμουνιστικά, αλλά και ευρύτερα αγωνιστικά ρεύματα που συγκινούνται από τα πάντα επίκαιρα αιτήματα για δημοκρατία, ελευθερία, κοινωνικά δικαιώματα και χειραφέτηση των εργαζομένων και των λαών.

Αυτονόητο είναι ότι διασφαλίζεται η ιδεολογική και πολιτική αυτοτέλεια της κάθε δύναμης που συμμετέχει σε αυτήν τη συμπόρευση και ότι αυτή παραμένει ανοιχτή σε όποιον στη συνέχεια αποδεχτεί το πρόγραμμα της και τη συνολικότερη κατεύθυνση της. Η κεντρική πολιτική μετωπική μας συγκρότηση όχι μόνο δεν αναιρεί, αλλά οφείλει να ενισχύει την κοινή δράση σε όλα τα μέτωπα του κινήματος με δυνάμεις και αγωνιστές που επιλέγουν να μη συμμετάσχουν τώρα σ' αυτήν.