Ένα ξεκάθαρο όραμα φαίνεται ότι έχει η δημοτική αρχή Ελληνικού-Αργυρούπολης πάνω στα ζητήματα που αφορούν το δήμο. Η απάντηση σε κάθε πρόβλημα είναι ένας συνδυασμός εθελοντισμού και χορηγιών. Είναι τόσο προσηλωμένοι σε αυτό το δόγμα που δε σηκώνουν κουβέντα. Αντίθετα κάνουν επίδειξη αυταρχισμού σε όποιον διαφωνεί στα σχέδιά τους. Η αρχή έγινε με απειλές στο διαδίκτυο από μέλη της παράταξης «Ενωμένη Πόλη» που έλεγαν ότι θα αντιμετωπίσει την αστυνομία όποιος παρεμποδίσει τη λειτουργία των γραφείων εθελοντισμού που ετοιμάζονται να ανοίξουν. Ο ίδιος ο δήμαρχος φαίνεται να συμφωνεί με τις απειλές ενώ προχωράει και αρκετά βήματα παραπέρα.

Σε μοίρασμα κειμένου που έκαναν την Κυριακή 22/3/2015 σύντροφοι της αντικαπιταλιστικής κίνησης Ελληνικού Αργυρούπολης «Εκτός Πλάνου», ενάντια στο θεσμό χορηγιών στις παιδικές χαρές δέχτηκαν από το δήμαρχο απρόκλητα φραστικές επιθέσεις και απειλές. Μπροστά σε δεκάδες παρευρισκόμενους προσπάθησε να ενοχοποιήσει τους συντρόφους για υβριστικά συνθήματα κατά της οικογένειάς του προσπαθώντας να ταυτίσει αθλιότητες με πολιτικά συνθήματα. Για τον ίδιο υπάρχει κοινό κίνητρο και ένα μόνο αποτέλεσμα (φθορά περιουσίας).

Επί της ουσίας, ο δήμαρχος αποδέχεται και προεκτείνει μία γνωστή τακτική λασπολογίας που υιοθετούν φίλα προσκείμενα τοπικές ιστοσελίδες (όπως το vimaonline.gr), «τσουβαλιάζοντας» βανδαλισμούς και κλοπές με στέκια, πολιτικούς χώρους και κινηματικές δράσεις. Απειλεί με «αστυνομία και εισαγγελείς» θεωρώντας ότι είναι δυνατόν με αυτό τον τρόπο να τρομοκρατήσει αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του λαϊκού κινήματος. Δεν περιορίζεται όμως μόνο σε αυτά. Η αναφορά του ότι «δεν είναι γιος εφοπλιστή» αλλά «άνθρωπος της πιάτσας» δεν αποτελεί και μία έμμεση – πλην όμως σαφή- απειλή και για μεθόδους ξεκαθαρίσματος της πιάτσας;

Είναι εντυπωσιακό πως κάποιοι δήμαρχοι έρχονται σε τέτοια αντιπαράθεση με ανθρώπους που τουλάχιστον προβληματίζονται και ανησυχούν. Είναι γνωστό ότι οι μνημονιακές πολιτικές χτύπησαν αλύπητα τους δήμους αφήνοντάς τους χωρίς πόρους και προσωπικό. Αντί να σταθούν στο πλευρό των τοπικών κινημάτων και να ενθαρρύνουν τις αντιστάσεις όχι μόνο συμβιβάζονται στις επιταγές του κεντρικού κράτους αλλά γίνονται πρόθυμα και κατασταλτικός μηχανισμός. Με αυτό τον τρόπο αυτοί οι δήθεν ανεξάρτητοι και ακομμάτιστοι ευθυγραμμίζονται όχι μόνο με τοπικά συμφέροντα αλλά ουσιαστικά με την πολιτική των δανειστών (ΕΕ- ΔΝΤ).

Οι αγωνιστές και συνολικά το τοπικό κίνημα της περιοχής δεν είναι δυνατόν να τρομοκρατηθεί από τέτοιες απειλές. Θα βρεθεί στις επόμενες μάχες με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα.