του Γιώργου Μαυρομμάτη *

Δημοσιεύτηκε στο Πριν στις 20/2/2017

Σε μια περίοδο όπου οι συνέπειες του 3ου μνημονίου γίνονται αισθητές με οδυνηρό τρόπο σε διευρυμένα τμήματα του κόσμου της εργασίας και ένα 4ο μνημόνιο βρίσκεται στα σκαριά, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προσπαθούν να δώσουν ώθηση αντίστασης και προοπτική ανατροπής, αναβαθμίζοντας την δράση τους.

Έχοντας ήδη από την 3η Συνδιάσκεψή της εντοπίσει την ανάγκη αποκρυστάλλωσης των συμπερασμάτων που με οδυνηρό τρόπο η πραγματικότητα υποβάλλει σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα των εργαζόμενων – και του αγωνιστικού τους δυναμικού – σε μια πολιτική πρόταση που να επιδιώκει να τα κάνει κτήμα ενός δυναμικού πέρα από αυτή, καταθέτει αυτά τα συμπεράσματα στον πολιτικό και κοινωνικό διάλογο με την μορφή Πρότασης Πολιτικής Συνεργασίας (ΠΠΣ).

Το περιεχόμενο και ο χαρακτήρας της ΠΠΣ έχουν κοινοποιηθεί με διάφορους τρόπους από την τελευταία συνεδρίαση του ΠΣΟ (όπου και αποφασίστηκε) κι έπειτα, ενώ ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη σειρά επαφών με πολιτικές δυνάμεις προκειμένου η πρόταση να συζητηθεί αναλυτικά και να επιδιωχθεί και συγκεκριμένη τοποθέτηση αυτών των δυνάμεων ως προς αυτήν. Σε αυτές τις δυνάμεις δεν περιλαμβάνονται η ΛΑΕ και το ΚΚΕ, καθώς δεν υπάρχει το έδαφος να τους απευθυνθεί η πρόταση εξαιτίας των πολιτικών κατευθύνσεων και της πολιτικής πρακτικής που αυτές οι δυνάμεις έχουν επιλέξει.

Όμως οι δυνάμεις προς τις οποίες απευθύνεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (αν και μικρές οργανωτικά), όσο και το ευρύτερο ανένταχτο δυναμικό που είναι διακύβευμα να προσεγγιστεί μέσα από σειρά εκδηλώσεων των ΤΕ το επόμενο χρονικό διάστημα, αποτελούν ένα κρίσιμο μέγεθος, που θα μπορούσε στο βαθμό που θα αποκτήσει τον αναγκαίο πολιτικό προσανατολισμό να επικαθορίσει εξελίξεις στον χώρο της Αριστεράς το επόμενο χρονικό διάστημα.

Σίγουρα δεν πρόκειται για εύκολο εγχείρημα και βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή του. Τα βήματα για την επίτευξη κοινής δράσης και πολιτικών συνεργασιών με πιο μόνιμα χαρακτηριστικά (σε επίπεδο πολιτικής πρωτοβουλίας ή και κεντρικά) δεν θα είναι ούτε εύκολα, ούτε θα κριθούν σε ορίζοντα βδομάδων. Είναι όμως απόλυτα αναγκαία η προσπάθεια να ανοίξουν δίαυλοι επικοινωνίας με ένα δυναμικό που έχει πλέον λιγότερες αυταπάτες (και ίσως περισσότερα αδιέξοδα), να οικοδομηθεί ένας ειλικρινής διάλογος με αυτές και να γίνει προσπάθεια αυτός ο διάλογος να οργανωθεί και να έχει συγκεκριμένες πρακτικές απολήξεις στο βαθμό που κάτι τέτοιο θα είναι εφικτό και επιθυμητό από τα συμβαλλόμενα μέρη.

Γι’ αυτό το λόγο και η Πρόταση Πολιτικής Συνεργασίας επιχειρεί να γίνει πιο αναλυτική ως προς τους τρόπους ανάπτυξής της, σε σχέση με ένα προηγούμενο διάστημα, προσπαθώντας από τη μία να μην εκβιάσει καταστάσεις και προχωρήματα που δεν είναι ακόμα ώριμα, και από την άλλη να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα προχωρήματα θα μπορούσαν να επιτευχθούν, με άλλα ενδιάμεσα βήματα στην βάση του επιπέδου πολιτικής συμφωνίας που υπάρχει κατά περίπτωση.

Η ίδια η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το δυναμικό της (από το οποίο άλλωστε εξαρτάται σε πολύ σημαντικό βαθμό το προχώρημα αυτής της πρωτοβουλίας) θα πρέπει να προχωρήσει με μεγαλύτερη ωριμότητα σε σχέση με το παρελθόν στο δούλεμα αυτής της πρωτοβουλίας. Θα πρέπει κατ’ αρχήν να αναγνωρίσει την απόλυτη ανάγκη αναβάθμισης της πολιτικής της απεύθυνσης και των δεσμών πολιτικής εμπιστοσύνης με ένα δυναμικό που την προηγούμενη περίοδο αποτύχαμε να τους οικοδομήσουμε. Προκειμένου να είμαστε πιο αποτελεσματικοί αυτή τη φορά θα πρέπει από την μια να μην αναζητούμε πολιτικές συνεργασίες για χάριν της συνεργασίας και μόνο, αλλά στη βάση του πλαισίου που περιγράφεται στο κείμενο της πρότασης και το οποίο αποτελεί βάση εκκίνησης και όχι σώμα θέσεων προς διαπραγμάτευση. Από την άλλη θα πρέπει να βρεθούν εκείνοι οι ενδιάμεσοι τρόποι συνύπαρξης στην πράξη με το δυναμικό εκείνο που αν και προσεγγίζει θετικά την συνεισφορά και την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν συμφωνεί ωστόσο συνολικά ακόμα με αυτή.

Σε μια διαδικασία που κάθε άλλο παρά απλή είναι, θα πρέπει πάνω από όλα να υπάρξει αναζωογόνηση των λειτουργιών βάσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Άλλωστε μέσα από την ανάληψη κοινών πρωτοβουλιών του κόσμου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το δυναμικό προς το οποίο απευθύνεται η πρόταση πολιτικής συνεργασίας περνάει και ο πιο σίγουρος δρόμος επικύρωσης των υπαρχουσών συμφωνιών και οικοδόμησης νέων. Για την ενδυνάμωση και οικοδόμηση τόσο των αγώνων του σήμερα όσο και της προοπτικής τους.

* μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ