Για τα επόμενα βήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μετά την 4^η Συνδιάσκεψη, μιλά στο Πριν η Άσπα Μπινιώρη μέλος της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να μετατρέψουμε τη διάχυτη δυσαρέσκεια σε μαζικό κίνημα ανατροπής της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και όλων των κυβερνήσεων που τη στηρίζουν. Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης αποτελεί βασικό όπλο για να ανοίξει ο άλλος δρόμος.

Συνέντευξη στον Δημήτρη Σταμούλη

Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα δεν είναι εμμονή, είναι ο μόνος δρόμος για να επιστρέψει το όνειρο στους νέους ανθρώπους

Τι πολιτική κατεύθυνση έδωσε η 4η συνδιάσκεψη;

Το ποτάμι της λαϊκής δυσαρέσκειας φουσκώνει, παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις για έξοδο από τα μνημόνια και τις προσπάθειες εμπέδωσης της λογικής ότι τίποτε δεν μπορεί να πάει αλλιώς. Κεντρικός πολιτικός στόχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σήμερα είναι ο μετασχηματισμός αυτής της δυσαρέσκειας σε ένα μαχητικό μαζικό κίνημα ανυπακοής και ανατροπής της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και όλων των κυβερνήσεων που την στηρίζουν. Η συζήτηση πριν και κατά τη διάρκεια της συνδιάσκεψης προσπάθησε να ανιχνεύσει δρόμους για τη συγκρότηση σε μορφές και περιεχόμενο αυτού του ανατρεπτικού ρεύματος, και οι πολιτικές αποφάσεις της συνδιάσκεψης κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση.

Συζητήθηκε ιδιαίτερα η εκτίμηση για το χαρακτήρα της κυβέρνησης…

Η συνδιάσκεψη πήρε σαφή θέση για τον αστικό χαρακτήρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την χωρίς επιστροφή μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αυτή η τοποθέτηση είναι βασική προϋπόθεση για την αντεπίθεση του κινήματος. Χρειάζεται να γνωρίζεις καλά τον αντίπαλο για να βρεις τα όπλα να τον πολεμήσεις. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναπτύσσει και εμβαθύνει το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, που μπορεί να ανοίξει τον άλλο δρόμο της ανατροπής.

Γιατί τόση επιμονή με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και μέτωπο; Δεν είναι «στενό» και «διαχωριστικό»;

«Στενό» και δογματικό είναι να πιστεύεις ότι μπορείς να ζήσεις στη μέγγενη των ευρωμνημονίων, της λιτότητας, της ανεργίας, της φτώχειας, της εργοδοτικής τρομοκρατίας και των πολέμων. Ποιος πιστεύει σήμερα ότι μπορεί να υπάρξει έστω και η ελάχιστη βελτίωση για τους εργαζόμενους και το λαό, εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, χωρίς να αμφισβητηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου και η παντοκρατορία του; Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα δεν είναι μια εμμονή, είναι ο μόνος δρόμος «για να φάει ο λαός ψωμί», για να επιστρέψει το όνειρο στους νέους ανθρώπους, για να μην γίνουμε κρέας στα κανόνια τους. Και το αντικαπιταλιστικό μέτωπο είναι εργαλείο ενότητας της κοινωνικής πλειοψηφίας στη βάση των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων της. Η συγκρότησή του είναι υπόθεση των χιλιάδων αγωνιστών που παρεμβαίνουν στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Συμβάλλουν η κοινή δράση με τις δυνάμεις της Αριστεράς για τη συγκρότηση ενός ανατρεπτικού εργατικού κινήματος, η πολιτική συνεργασία των δυνάμεων που κινούνται σε αντιΕΕ, αντικαπιταλιστική, αντιδιαχειριστική λογική και βέβαια το δυνάμωμα και η ανασυγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Μιλάτε για πολιτική συνεργασία. Σε ποιους απευθύνεστε;

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται με την πρόταση πολιτικής συνεργασίας στις δυνάμεις και τους αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής, αντιΕΕ και αντιδιαχειριστικής Αριστεράς και θα πάρει ανάλογες πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα. Αφορά οργανωμένες δυνάμεις και συλλογικότητες, κυρίως όμως θέλουμε να απευθυνθούμε στους χιλιάδες αγωνιστές που ασφυκτιούν εντός του πλαισίου διαχειριστικών και «εφικτών λύσεων», που ψάχνουν δρόμους αμφισβήτησης της ΤΙΝΑ, που στρέφουν το βλέμμα τους στην αντικαπιταλιστική αριστερά και αναζητούν δρόμους συσπείρωσης και αγώνα, ικανούς να ανατρέψουν τη σημερινή βαρβαρότητα.

Η συνδιάσκεψη εκτίμησε πως δεν υπάρχει δυνατότητα πολιτικής και εκλογικής συνεργασίας με το ΛΑΕ και το ΚΚΕ. Ο Δ. Στρατούλης, στο χαιρετισμό του εκ μέρους της ΛΑΕ μίλησε για αποδέσμευση από την ΕΕ. Δεν ανοίγει δρόμους μια τέτοια τοποθέτηση;

Το γεγονός πως η ΛΑΕ (συνολικά ή στελέχη της) φαίνεται να υιοθετεί το αίτημα της εξόδου από την ΕΕ, χωρίς βέβαια να σφραγίζει την παρέμβασή της που κυρίως αναδεικνύει την έξοδο από το ευρώ – ρευστότητα – παραγωγική ανασυγκρότηση, αποτελεί μια επιβεβαίωση της αναγκαιότητας αποδέσμευσης από την ΕΕ, ως βασική πλευρά του συνολικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος που προβάλλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τόσο λοιδορήθηκε από ορισμένες πλευρές.

Αλλά μια πολιτική συνεργασία δεν μπορεί να στηρίζεται σε ορισμένα σημεία επαφής, όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά. Ο κόσμος της Αριστεράς, ο λαός που αγωνιά και η ανυπόταχτη νεολαία θέλουν κάτι πολύ περισσότερο από συνεργασίες-εκλογικά σωσίβια. Απαιτούν καθαρές εξηγήσεις, προοπτική, ανατρεπτική λογική, όχι επαναφορά ενός ΣΥΡΙΖΑ νούμερο δύο. Η ΛΑΕ προωθεί, όπως η ίδια λέει, ένα προοδευτικό, πατριωτικό, αντιμνημονιακό μέτωπο, ενώ ειδικά το τελευταίο διάστημα αναδεικνύει μονομερώς τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων και την επιθετικότητα της Τουρκίας, χωρίς να στοχεύει τα επικίνδυνα σχέδια του ελληνικού κεφαλαίου. Με το σύνολο της παρέμβασής της κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν μπορεί να υπάρχει πολιτική ή εκλογική συνεργασία.

Το ΚΚΕ εξακολουθεί να αρνείται ένα πρόγραμμα και μέτωπο αντικαπιταλιστικής ανατροπής, υποβαθμίζει τους αναγκαίους πολιτικούς στόχους ρήξης στο σήμερα και τους παραπέμπει μετά την λαϊκή εξουσία, καθηλώνει το κίνημα και παραμένει εχθρικό σε κάθε άλλη δύναμη της μαχόμενης Αριστεράς.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδιώκει αναβαθμισμένη κοινή ανατρεπτική δράση στο μαζικό κίνημα με το ΚΚΕ, την ΛΑΕ και κάθε μαχόμενη δύναμη της Αριστεράς και του κινήματος.

Πως θα παρέμβετε στο εργατικό κίνημα;

Το πρώτο μας καθήκον είναι η συμβολή στην εκδήλωση και στην κλιμάκωση των αγώνων. Στην ενδυνάμωση και αναζωογόνηση των πρωτοβάθμιων σωματείων σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση, στη δημιουργία νέων σωματείων που θα συμπεριλαμβάνουν όλους τους εργαζόμενους (συμβασιούχους, οχταμηνίτες κλπ) και θα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή ενάντια στην εργοδοσία, την πολιτική της κυβέρνησης αλλά και τη συμβιβασμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Απαιτείται η επικαιροποίηση και προβολή ενός εργατικού προγράμματος πάλης που θα διεκδικεί την ουσιαστική βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων και τη μείωση της εκμετάλλευσης. Που θα εκφράζει το σύνολο των εργαζομένων, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ντόπιων και ξένων, έξω και πέρα από λογικές του «λιγότερου κακού», συντεχνιασμού και ήττας. Βασικό εργαλείο στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης ενός «επικίνδυνου» εργατικού κινήματος είναι ο συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών αγώνα και συνελεύσεων σε ταξική κατεύθυνση, σε διαχωρισμό και εναντίωση με τις προδοτικές για τον κόσμο της εργασίας ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Και στο αντιπολεμικό πεδίο;

Η εκτίμηση για την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και των ανταγωνισμών των αστικών τάξεων, που δυναμώνουν την πολεμική απειλή στην ευρύτερη περιοχή, οδήγησε στην απόφαση να προκρίνουμε σήμερα τη συγκρότηση ενός αντιπολεμικού, αντικυβερνητικού, αντιΝΑΤΟϊκου διεθνιστικού κινήματος, για το οποίο θα υπάρξουν και ανάλογες πρωτοβουλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, 29.4.2018