Η επιβολή των άγριων αντεργατικών μέτρων από την κυβέρνηση δεν θα θυμίζει… Μεγάλο Περίπατο, αλλά δρόμο συγκρούσεων

Ο Κ. Μητσοτάκης διαλάλησε την «πραμάτεια του» στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, έχοντας την αίσθηση ότι η επιβολή των νέων άγριων αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης θα θυμίζει κάτι από… Μεγάλο Περίπατο. «Το σχέδιο “συν-εργασία” είναι ένα προσωρινό σχέδιο που βοηθά τον επιχειρηματία να ξεπεράσει τη δύσκολη συγκυρία και να ορθοποδήσει», είπε ο πρωθυπουργός και κάλεσε βιομήχανους, ξενοδόχους, επιχειρηματίες «να την αξιοποιήσουν», ενώ παρουσίασε την επέλαση των ελαστικών μορφών εργασίας, τη δουλειά με το κομμάτι και την ώρα, ως «αναδιάταξη προσωπικού»!

Ωστόσο, η έντονη κινητικότητα και το κλίμα αντίστασης σε βασικές επιλογές της κυβέρνησης που καταγράφονται το τελευταίο διάστημα σε αρκετούς εργασιακούς χώρους και κλάδους προϊδεάζουν ότι κάτι σοβαρό κινείται ανάμεσα στους εργαζόμενους. Εάν συνυπολογίσουμε στο εύφλεκτο κοινωνικά υλικό που συσσωρεύεται στη λαϊκή συνείδηση, λόγω του εσωτερικού κοινωνικού ζητήματος, και τις εξελίξεις ιστορικού χαρακτήρα (με τη συνεχιζόμενη εξέγερση στις ΗΠΑ αλλά και τις δυναμικές διαδηλώσεις στην Ευρώπη), είναι φανερό ότι εισερχόμαστε σε μια νέα φάση, με απρόβλεπτες κοινωνικές αντιδράσεις. Αυτό είναι που φοβάται το μπλοκ δυνάμεων της αστικής εξουσίας.

Ένα πρώτο βήμα συντονισμένης δράσης και αγωνιστικής κλιμάκωσης, με τη συμμετοχή πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων που προέκυψε μέσα από διαδικασίες βάσης, είναι οι εργατικές διαδηλώσεις αντίστασης και διεκδίκησης που διοργανώνονται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την Τρίτη 23 Ιουνίου, στα Χαυτεία (7 μ.μ.) και την Καμάρα (7 μ.μ.), αντίστοιχα. Στην Αθήνα καλούν σωματεία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, από κλάδους όπως εμπόριο, επισιτισμός, δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση, τηλεπικοινωνίες και πολιτισμός, εργατικές συλλογικότητες από διάφορους χώρους δουλειάς, εργατικές λέσχες κ.α., για «να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση». Πρόκειται για μια κινητοποίηση κόντρα στον αστικοποιημένο συνδικαλισμό ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και σία που παραμένουν στην… καραντίνα της απεργοσπασίας και της κινηματικής αφασίας, μεριμνώντας μόνο για τη μετάδοση στον κόσμο της εργασίας του «ιού» της υποταγής και της συναίνεσης στην αστική στρατηγική.

«Η ενότητα και η συντονισμένη πάλη όλων των αγωνιστικών και ταξικών δυνάμεων στο εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι όρος και προϋπόθεση [για] να βγει το κίνημα από την αποτελμάτωση, την υποχώρηση και να περάσει στην αντεπίθεση», όπως τονίζεται στο σχετικό κάλεσμα. Στο πλαίσιο αιτημάτων προτάσσονται τα άμεσα εργατικά προβλήματα και διεκδικήσεις, σε άρρηκτη σύνδεση όμως με έναν άλλο δρόμο που πρέπει να πορευτεί η χώρα, σε όφελος των εργαζομένων, για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο. Να σημειωθεί πως έχει ήδη εκδοθεί σχετική αφίσα και την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν εξορμήσεις σε πολλές συνοικίες της Αθήνας — οι οποίες θα κορυφωθούν το Σαββατοκύριακο.

Η διαδήλωση της ερχόμενης Τρίτης παίρνει τη σκυτάλη από τη μεγάλη απεργία που διοργανώθηκε στα δημόσια νοσοκομεία στις 16 Ιούνη με απόφαση των ΟΕΝΓΕ και ΠΟΕΔΗΝ. Οι απεργοί από νωρίς το πρωί συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Μαβίλη –κοντά στην «καρδιά» των νοσοκομείων της πρωτεύουσας– και με παλμό και συνθήματα κατά της κυβερνητικής πολιτικής για τη δημόσια υγεία, πορεύτηκαν προς το υπουργείο Υγείας. Επρόκειτο για τη μαζικότερη διαδήλωση του κλάδου τα τελευταία έτη, ενώ υψηλά κυμάνθηκε και η συμμετοχή στην απεργία.

Στις 16/6 έγινε η μαζικότερη απεργιακή διαδήλωση στην Υγεία τα τελευταία χρόνια

Για παράδειγμα, το σωματείο του Αττικού νοσοκομείου είχε πρωτόγνωρη συμμετοχή, με σημαντική παρουσία συμβασιούχων και νέων γιατρών, ενώ το μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων-μελών της ΟΕΝΓΕ που πρωτοστάτησαν στη μάχη εν μέσω καραντίνας, ήταν το πιο μαζικό της διαδήλωσης. Πορείες έγιναν σε πολλές περιοχές της χώρας. Παρ’ όλα αυτά, τα κυρίαρχα ΜΜΕ «έθαψαν» την απεργία των υγειονομικών που υποκριτικά «χειροκροτούσαν».
Σε αγωνιστική κινητικότητα βρίσκονται όμως και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό και επισιτισμό, καθώς τη Δευτέρα 22/6 το κλαδικό συνδικάτο της Αττικής καλεί σε παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Οικονομικών (Σύνταγμα, 10 π.μ.) με αιτήματα αιχμής να μην μείνει κανείς χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, να απαγορευτούν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας,και να γίνει παύση πληρωμών σε εφορία και τράπεζες. Το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού είναι στις 25 Ιουνίου με τους εργαζόμενους να αντιδρούν στην πρόσφατη υπουργική απόφαση, με την οποία καλούνται να ζήσουν με τα ψίχουλα των 534 ευρώ το μήνα. Ωστόσο, εκτός ρύθμισης παραμένουν οι εργαζόμενοι από γραφεία ευρέσεως εργασίας (ενοικιαζόμενοι), καθώς και αυτοί με συμβάσεις μιας ημέρας (εξτρά). Όσοι δουλεύουν εποχικά σε ξενοδοχεία 12μηνης λειτουργίας βρίσκονται «στον αέρα», καθώς οι ξενοδόχοι δεν υποχρεούνται να τους επαναπροσλάβουν, επομένως η αναστολή σύμβασης μέχρι 30/07/2020 εξαρτάται από τους εργοδότες, καθώς δεν αναγνωρίζεται η εποχικότητα στην εργασία τους. Αλλά και οι εργαζόμενοι σε επισιτισμό και εστίαση δεν θεωρούνται από το υπουργείο εποχικά εργαζόμενοι, παρόλο που δουλεύουν σε εποχικές επιχειρήσεις και οι εργοδότες δεν υποχρεώνονται να τους επαναπροσλάβουν. Όσοι δεν βρουν δουλειά, απλώς θα είναι δικαιούχοι ενός επιδόματος μόλις τρίμηνης διάρκειας, στο ύψος αυτού της ανεργίας (400 ευρώ), ενώ αδιευκρίνιστο είναι αν θα έχουν δικαίωμα επιδότησης ανεργίας τον χειμώνα του 2020.

ο αγώνας των διάσπαρτων κλάδων απέναντι στην κυβερνητική πολιτική απαιτείται να γίνει πιο μαζικός και συντονισμένος, πιο «επιθετικός» σε αιτήματα και μορφές για να ασκήσει πίεση και να αποσπάσει νίκες από κυβέρνηση και εργοδοσία. Σε αυτόν τον στόχο φιλοδοξεί να συμβάλει η νέα εργατική σύσκεψη συντονισμού σωματείων και συνδικαλιστών που καλείται στις 29 Ιουνίου, ενώ ήδη στο τραπέζι έχει πέσει η ανάγκη πανεργατικής απεργιακής απάντησης.

Σε αυτό πρέπει να συμβάλλουν όλες οι αγωνιστικές δυνάμεις –και το ΠΑΜΕ– χωρίς αναμονή των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ή αυταπάτες για τον απεργοσπαστικό ρόλο τους.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 20-21.6.2020