ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ, ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ !

ΣΤΙΣ 17 ΙΟΥΝΗ, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α !

 

Ο παλιός κόσμος πεθαίνει

και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί,

 τώρα είναι η εποχή των τεράτων

(Αντόνιο Γκράμσι)

 

Από τις γενιές των μεγάλων προσδοκιών.

Στις γενιές των μεγάλων αυταπατών.

 

Ανήκω σε αυτή την μερίδα ανθρώπων που χαρακτηρίζεται ως « νέος 'Έλληνας/Ελληνίδα εργαζόμενος/εργαζόμενη, φοιτητής/φοιτήτρια του εξωτερικού» και γνωρίζω πολλούς σε αυτή την κατηγορία σε Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Αγγλία, Βέλγιο αλλά και πιο μακριά ακόμη. Παιδί μιας γενιάς που μεγάλωσε μέσα στις αυταπάτες της « ισχυρής Ελλάδας », του « Ευρωπαϊκού ονείρου », της « Ολυμπιάδας της ανάπτυξης » και του « ισχυρού ευρώ ». Η « μοίρα » το έφερε και αυτή η ίδια γενιά, η γενιά μας, έγινε από γενιά των 700 και 592 ευρώ η γενιά της νέας μετανάστευσης της εποχής του μνημονίου αλλά και της εποχής πριν από αυτό. Ορισμένοι από μας φύγαμε για σπουδές, άλλοι αναγκαστήκαμε να μεταναστεύσουμε για επαγγελματικούς λόγους και άλλοι πάλι για άλλους λόγους. Δεν έχει όμως σημασία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά είχα πει πριν έξι χρόνια σε μια φίλη και συντρόφισσα χαριτολογώντας, χωρίς φυσικά να το πιστεύω: « με αυτό τον ρυθμό, θα το δεις σε λίγα χρόνια, στη Γαλλία, θα κάνουμε διαδικασίες της ελληνικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο Stade de France ! εκεί όπου έγινε ο τελικός του παγκοσμίου κυπέλου το 1998 ! ». Πότε δεν περίμενα έξι χρόνια μετά να έχω, τηρουμένων των αναλογιών, επιβεβαιωθεί. Σε κάθε περίπτωση, όμως η σκέψη μας βρίσκεται στην Ελλάδα, στους συντρόφους μας, στους φίλους και γνωστού μας, στους δικούς μας ανθρώπους.

 

Η Ιστορία να γυρίσει σελίδα μια και καλή !

 

Παρακολουθήσαμε τα αποτελέσματα των εκλογών της 6^ης Μάη. Ένα πρώτο μεγάλο αλλά και παράλληλα μετέωρο βήμα έγινε από τον ελληνικό λαό. Στις 17 Ιούνη πρέπει αυτό το βήμα να μετατραπεί σε « μεγάλο άλμα προς τα μπρός » υπερπηδώντας πάνω από « τον παλιό κόσμο που πεθαίνει », βάζοντας τέρμα « στην εποχή των τεράτων », ρίχνοντας στον καιάδα τα μνημονικά απολειφάδια του μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ και πετώντας στην πυρά της λαϊκής οργής τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και όλα τα μέτρα που σμπαραλιάζουν την ελληνική κοινωνία. Ένα ισχυρό μήνυμα πρέπει να σταλεί στις Βρυξέλλες και στους τροικανούς : το παιχνίδι τελείωσε, « game over ».

 

Από την άλλη, η ναζιστική συμμορία των Χρυσαυγητών δείχνει όλο και περισσότερο κάθε μέρα ότι αποτελεί και αυτή μία ζοφερή εκδοχή « της εποχής των τεράτων ». Δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε αντισυστημική, ούτε αντιμνημονιακή ούτε δύναμη ελπίδας, «ξεβρομίσματος» και αλλαγής για τον τόπο. Αντίθετα είναι κόμμα πισωγυρίσματος στην πιο μισητή εποχή της ιστορίας μας στην εποχή των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των ολοκαυτωμάτων ολόκληρων μαρτυρικών αντιστασιακών χωριών, στην εποχή των Ες-Ες (SS), των χιτών και των ταγματασφαλιτών.

Η λογική τους είναι η λογική του εθνικισμού, της οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης μίας χώρας από άλλες αυτή δηλαδή η ίδια ακριβώς λογική του μνημονίου.

Αυτοί οι τύποι καθ’εικόνα και ομοίωση του Μιχαλολιάκου προσκυνάνε μπροστά στους « ντόπιους πολιτικούς τσιφλικάδες » όπως η Μπακογιάννη και παράλληλα παριστάνουν τους παλικαράδες προκαλώντας καταστάσεις όπως το περιστατικό με τον ΚαSSιδιάρη. Αφήνοντας κατά μέρος τα κροκοδείλια δάκρυα των συστημικών δημοσιογράφων και πολιτικών οι οποίοι στην ουσία με την στάση τους στηρίζουν την Χρυσή Αυγή αυτό το συμβάν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των τερατουργημάτων της Χρυσής Αυγής. Όχι τόσο για την επίθεση σε δυο γυναίκες ή για τον θρασύδειλο και τραμπουκικό τρόπο του ΚαSSιδιάρη, αλλά κυρίως διότι αν αυτός τολμάει και συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο και κάνει όλα αυτά δημόσια, στον αέρα, φανταζόμαστε τι θα κάνουν άλλοι όμοιοί του σε σοκάκια στην Αθήνα αλλά και αλλού ενάντια σε μετανάστες αλλά και έλληνες μόνο και μόνο επειδή δεν τους αρέσει η φάτσα τους.

Άλλα και αν ακόμη προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε την Χ.Α. και χωρίς το λεγόμενο « ιδεολογικό πρίσμα », οι λύσεις, οι έστω λίγες « λύσεις » που προτείνει στο κατά τα άλλα « πολυσέλιδο » πρόγραμμά της δεν επιλύουν τα προβλήματα. Λέξη για την διαγραφή χρέους μόνο γενικόλογη και αόριστη άρνηση πληρωμής του λεγόμενου παράνομου κομματιού του, τουμπεκί για της οξυμένες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες που υπήρχαν προ μνημονίου στην ελληνική κοινωνία και τα μνημόνια τις γιγαντώνουν. Και φυσικά σε ότι αναφορά την Ε.Ε. και το ευρώ, τις γενεσιουργές αιτίες των σημερινών προβλημάτων, εκεί μόκο οι « παλικαράδες » της Χ.Α.

 

Η ελπίδα λοιπόν, ναί ! είναι στην αριστερά ! και είναι η αριστερά !

Αλλά ποιά αριστερά ;

 

Όχι σε άλλη μία αριστερά άλλα σε μια άλλη αριστερά.

Όχι στην αριστερά που νομίζει ότι η τρόικα είναι ψαράδες και το μόνο της μέλημα είναι η απαγκίστρωση.

Η ελπίδα είναι σε αυτή την άλλη αριστερά που δεν φοβάται να αναμετρηθεί με την πολυφωνία του ίδιου της του εαυτού αλλά ούτε και με αυτή του κινήματος και των λαϊκών και εργατικών αγώνων.

Μία αριστερά η οποία τολμά και δοκιμάζει τον εαυτό της και τις προτάσεις τις εκεί όπου « ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί », εκεί όπου δίνονται οι μάχες, στις γειτονιές της αλληλεγγύης και της αντίστασης όπως στην Κερατέα, στις πλατείες της οργής και της ελπίδας και όχι σε παραδίπλα μέρη πραγματοποιώντας « επαναστατική γυμναστική » και περιμένοντας « το μάννα εξ’ουρανού ».

Μία αριστερά η οποία δεν γυρίζει την πλάτη της στο ίδιο της το παρελθόν με δηλώσεις τύπου « δεν είμαι πλέον μαοϊστής, είμαι κανονικός αριστερός » μόνο και μόνο για να γίνει αρεστή στα κατάπτυστα μίντια για να μπορεί να διαπραγματευτεί από καλύτερη θέση βουλευτικά έδρανα.

Μία αριστερά η οποία δεν αλλάζει τις θέσεις της, τις οποίες επεξεργάστηκε και κόμιζε πολλές φορές για χρόνια, εν μία νυκτή για να μην διαταράξει της σχέσεις της με τον κοινοβουλευτικό ντίλερ στην αριστερά με αντάλλαγμα και πάλι κάποιες βουλευτικές έδρες.

Μία αριστερά (συλλογικότητες αλλά και διανοούμενοι) η οποία διαψεύδει την ρήση του Καντ: « στη θεωρία σωστό στην πράξη όμως δεν ισχύει » δυθιραμβολογώντας από την μία με πύρινες τοποθετήσεις υπέρ λύσεων όπως η έξοδος από την Ε.Ε. και το ευρώ αλλά από την άλλη στην κρίσιμη στιγμή στοιχιζόμενη πίσω από την αριστερά του ευρώ πραγματοποιώντας την μετάφραση στον ηγέτη της αριστεράς της Ε.Ε. και καταλήγοντας τελικά η ίδια χαμένη στην μετάφραση να σφυρίζει αδιάφορα και να πετάει την μπάλα στην εξέδρα μπερδεύοντας μάλλον τελικά το θέμα του ευρώ με αυτό του EURO.

Μία αριστερά η οποία είναι ενωτική στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια η οποία σέβεται την ενότητα αλλά και αυτούς με τους οποίους θέλει να συμμαχήσει και να ενωθεί και δεν χειροκροτά και δεν γελά με απίστευτη ελαφρότητα με υπεροπτικές τοποθετήσεις του τύπου : « αυτοί ζούνε επειδή ξεχάσανε να πεθάνουνε ».

Μια αριστερά η οποία τολμά και « κολυμπά αντίθετα στο ρεύμα » όταν τα σημεία των καιρών και οι διαθέσεις του κινήματος δείχνουν ότι δεν πρέπει να συμβιβαστεί με τον κυβερνητισμό, την διαπραγμάτευση και την συνδιαχείρηση.

Μία αριστερά η οποία δεν επαναδιαπραγματεύεται, μία αριστερά η οποία βάζει τον πήχη ψηλά όχι για αριστερίστικη αυτοϊκανοποίηση αλλά επειδή δεν πάει πίσω από τι λύσεις που απαιτεί η εποχή μας και επιπλέον δεν πάει πίσω από τις κατακτήσεις του κινήματος των πλατειών, των αγώνων της νεολαίας και των εργαζομένων. Αυτά τα κεκτημένα ηχούν ακόμη στα αυτιά μας σαν το βουητό του τσουνάμι των πορειών της 5^ης Μάη 2010, της 29^ης Ιούλη 2011, της 12^ης Φλεβάρη 2012:

 

« Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε ».

 

Και όπως ξέρουμε καλά το τσουνάμι πίσω δεν γυρνά, μπορεί μόνο να φουντώσει και θερίζει τα πάντα στο διάβα του.

Αυτό με δύο λόγια σημαίνει ότι απαντούμε με ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πειρατεία των τροικανών ψευτοκαπετανέων και των ντόπιων μούτσων τους στο πλοίο μας, τους πετάμε στη θάλασσα και παίρνουμε εμείς το πηδάλιο, διαγράφουνε το χρέος, δεν δεχόμαστε καμία θυσία για την Ε.Ε. τους και το ευρώ τους.

Παίρνουμε στα χέρια μας το πλούτο που παράγουμε, αποφασίζουμε πλέον συλλογικά και αμεσοδημοκρατικά και τροποποιούμε το μοντέλο παραγωγής, ιδιοποίησης αλλά και κατανάλωσης των αγαθών εντάσσοντας πραγματικά την οικολογία στο μοντέλο ανάπτυξης της κοινωνίας και όχι της οικονομίας.

Αυτή η αριστερά γνωρίζει ότι στις 18 Ιούνη, δεν αρκεί να φορέσουμε υπουργικά πουκάμισα χωρίς γραβάτες και rayban cool γυαλιά για να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά θα πρέπει να είμαστε και πάλι στο δρόμο να διεκδικήσουμε συλλογικά και μαχητικά την εκπλήρωση των ονείρων μας διότι αυτή η αριστερά είναι « ρεαλιστική και γι αυτό επιδιώκει το αδύνατο ».

Θα μπορούσαμε να πούμε και τόσα πολλά άλλα για αυτή την άλλη αριστερά.

 

Αύτη η αριστερά εκφράζεται από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αυτή την αριστερά στηρίζουμε.

 

Και πάλι πίσω στις γενιές των μεγάλων προσδοκιών !

Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής

δυναμώνουμε την φωνή μας, αυτή της ανατροπής !

 

Ζώντας στο εξωτερικό γνωρίζουμε ότι η μάχη αυτή δίνεται από τον ελληνικό λαό, τους εργαζόμενους, τους νεολαίους, άλλα κερδίζεται μαζί με τους ευρωπαϊκούς λαούς για όλους εμάς. Στηρίζουμε όπου ζούμε τον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στις επιθέσεις που δέχονται οι λαοί σε όλη των ευρώπη και τον κόσμο.

Ποιός θα το πίστευε άραγε, πριν μερικά χρόνια, ότι η κραυγή της αντίστασης, της ανατροπής, ορισμένες φορές μάλιστα της εξέργεσης και της επανάστασης θα ηχούσε σε όλη την « Αραβία » και μέσω του Γιβραλτάρ θα έφτανε έως την ηλιόλουστη πλατεία του ήλιου στη Μαδρίτη και το μητροπολιτικό Λονδίνο. Και από εκεί ο αντίλαλος της θα ταξίδευε πάνω από βουνά κι ωκεανούς για να φτάσει στα αυτιά των αγωνιζόμενων φοιτητών της Χιλής και του Καναδά και από εκεί μέχρις και την καρδιά του καπιταλισμού, στις ΗΠΑ στα δύο σύμβολα του νεοφιλελευθερισμού στη Wall Street και στο Σικάγο. Χωρίς φυσικά να μπορεί να λησμονήσει κανείς και το κίνημα στην άπω ανατολή ενάντια στην μόνιμη απειλή για την ανθρωπότητα, την πυρηνική ενέργεια.

Αυτά, αλλά και τόσα άλλα, άλλα μικρά και άλλα μεγάλα, επιβεβαιώνουν ότι ζούμε στιγμές όπου « μία σπίθα αρκεί για να πάρει φωτιά όλος ο κάμπος ».

Το « ελληνικό ζήτημα» μπορεί να είναι αυτή η σπίθα ;

Η ιστορία θα κρίνει τόσο αν η σπίθα αρκεί όσο και την έκταση του φαινομένου στον κάμπο.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα εδώ κινήματα στηρίζουν με την αλληλεγγύη τους την σπίθα του αγώνα του ελληνικού λαού. Το κίνημα αλληλεγγύης υπό το σύνθημα « Είμαστε όλοι Έλληνες » « We are all Greeks » δεν ήταν και είναι ένα ουδέτερο κοσμοπολίτικο φιλελληνικό κίνημα γενικώς και αορίστως. Ήταν και είναι η κραυγή των εδώ εργαζομένων και νεολαίων ότι « φοβόμαστε μην μας φτάσουν και εμάς εκεί που κατάντησε η τρόικα τους έλληνες αλλά παράλληλα θα παλέψουμε και εμείς όπως οι έλληνες ενάντια σε ότι μας ετοιμάζουν για την νίκη μας εδώ, για την νίκη των ελλήνων αλλά και των άλλων λαών εκεί όπου αυτοί μάχονται ».

Αυτός είναι ο δρόμος του μέλλοντος ένας δρόμος διεθνιστικός με την Ευρώπη αλλά χωρίς την Ε.Ε. τους, ένας δρόμος με τους λαούς του κόσμου αλλά χωρίς το ΔΝΤ τους και το ευρώ τους.

 

Στις 17 Ιούνη, στην Ελλάδα στηρίζουμε την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α !

 

Στις εκλογές της 17ης Ιούνη, έστω και από μακριά, έστω και νοητά χωρίς φυσική παρουσία δυστυχώς, στηρίζουμε την αντικαπιταλιστική, ριζοσπαστική Αριστερά και τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτής της αριστεράς που προσπαθεί να σταθεί στο ύψος των ιστορικών στιγμών στο ύψος των αιτημάτων που απαιτεί ο καιρός μας και βάζει το ίδιο το κίνημα. Καλούμε όλους τους συναγωνιστές και φίλους να ενισχύσουν την προσπάθεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τους καλούμε να απαντήσουμε με ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πειρατεία των τροικανών ψευτοκαπετανέων και των ντόπιων μούτσων τους στο πλοίο μας και να ανέβουμε όλοι μαζί στο πλοίο που θέλει να μας ταξιδέψει στην « πιο όμορφη θάλασσα, σε αυτή που δεν έχουμε ακόμη ταξιδέψει » διότι εμείς « τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουμε ακόμα μεγαλώσει » και κατά συνέπεια « τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα ».

 

ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΤΑΡΣΙΑ!

 

Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.

Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.

Τις πιο όμορφες μέρες μας

δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

(Ναζιμ Χικμέτ)

 

Φοίβος Μαριάς, Γαλλία 14/06/2012