Bαδίζοντας προς τη 2η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμο σταυροδρόμι για τα δικαιώματα των εργαζομένων και το μέλλον της νέας γενιάς.

Τρία χρόνια με τρία Μνημόνια, ζούμε τη συνεχή κατακρήμνιση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, τη συνεχή απογείωση της ανεργίας, της εργοδοτικής ασυδοσίας και της φορομπηξίας, τη συντριβή των υπολειμμάτων του «κράτους πρόνοιας» και την επέλαση της κρατικής τρομοκρατίας, το γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τη μετατροπή όλης της Ελλάδας σε μια Ειδική Οικονομική Ζώνη (Ε.Ο.Ζ.) υπερεκμετάλλευσης και περιβαλλοντικής καταστροφής, με έτοιμη «συνταγή», που θα φέρει από την Κίνα ο κ. Σαμαράς! Όλα αυτά συγκροτούν την αστική προσπάθεια διεξόδου από τη βαθιά και δομική, ιστορικών διαστάσεων, καπιταλιστική κρίση σε βάρος των εργαζομένων. Με στόχο τη ριζική - αντεπαναστατική αλλαγή όλων των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών υπέρ του κεφαλαίου.

Σε προηγούμενες περιόδους στην κρατική προπαγάνδα περί «ανάπτυξης» απαντούσαμε με το γνωστό «όταν ευημερούν οι δείκτες και οι αριθμοί, δυστυχούν οι άνθρωποι». Τώρα που δυστυχούν και οι αριθμοί (ανεργία 30%, ανασφάλιστη εργασία 40%, πτώση του Α.Ε.Π. 25% κ.ά.) γίνεται φανερό ότι με τις «συνταγές σωτηρίας» Μνημονίων - Κυβερνήσεων - ΕΕ - ΔΝΤ οι εργαζόμενοι στη χώρα μας, όχι απλώς δυστυχούν. Στην κυριολεξία εξανδραποδίζονται, καταστρέφονται, οδηγούνται σε εξαθλίωση και σε γενοκτονία. Κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που επιβάλλει και απαιτεί σοβαρότητα, άλλη ποιότητα και άλλους ρυθμούς παρέμβασης από το Εργατικό Κίνημα και την Αριστερά για την άμεση ανατροπή της!

Η πρωτοφανής σε βαρβαρότητα αντιλαϊκή επίθεση Κυβέρνησης - ΕΕ - Κεφαλαίου, μας φέρνει αντιμέτωπους με κρίσιμα ερωτήματα και διλήμματα:

Θα συνεχίσει η αναντιστοιχία ανάμεσα στη σφοδρότητα της επίθεσης και στους ρυθμούς ταξικής ανασυγκρότησης του Εργατικού Κινήματος; Θα συνεχίσει η κυριαρχία του «κοινωνικού αυτοματισμού» και του αποσυντονισμού των αγώνων; Ή θα συμβάλουμε να προωθηθεί έμπρακτα η αγωνιστική αλληλεγγύη και ο αγωνιστικός συντονισμός όλων των μαχόμενων τμημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, η ανατρεπτική κοινή δράση της Αριστεράς, συνολικά η συγκρότηση ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης και της «συντεχνίας» της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, που την προωθεί;

Η μαζική λαϊκή πάλη για την επιβίωση και την ανατροπή θα συνθλιβεί ανάμεσα στις μυλόπετρες του διαχειριστικού κυβερνητισμού (ΣΥΡΙΖΑ) και του, ακίνδυνου για το σύστημα, πρωτόγονου σεχταρισμού (ΚΚΕ); Ή θα συμβάλουμε πολιτικά και προγραμματικά, ώστε αυτή να υψωθεί σε ένα συνολικό αντίπαλο δέος απέναντι στην αστική πολιτική, ανοίγοντας το δρόμο και φέρνοντας πιο κοντά την αντικαπιταλιστική επανάσταση και την Κομμουνιστική διεθνιστική προοπτική;

Θα μείνουν βαλτωμένα τα πράγματα και οι συσχετισμοί της ανεπάρκειας και της αυτάρκειας στην Αριστερά; Ή θα συμβάλουμε αποτελεσματικά (με κοινό μετωπικό σχέδιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στη συγκρότηση του τρίτου πόλου μιας μεγάλης μετωπικής Αντικαπιταλιστικής - Επαναστατικής - σύγχρονης Κομμουνιστικής Αριστεράς, που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί σημαντικό πρώτο βήμα κατάκτησης και προώθησής της;

Η 2η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα απαντήσει θετικά σ΄ αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα, αν βαθύνει το προγραμματικό κεκτημένο της, αν προωθήσει κοινή μετωπική πολιτική στην κατεύθυνση του τρίτου πόλου της Αριστεράς, αν κατακτήσει ανώτερη δημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία και ισότιμο ρόλο των χιλιάδων αγωνιστών της.

13/5/2013

Δημήτρης Δεσύλλας, Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας - Μέλος Π.Σ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δημοσιεύθηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, Νο1071