Τα κοντέρ είχαν χτυπήσει κόκκινο ήδη από καιρό. Η έρευνα εργατικού δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ για το πρώτο τρίμηνο του 2013, ωστόσο, αποκαλύπτει την ολική και μη αναστρέψιμη (κοινωνική) βλάβη. Οι αριθμοί αμείλικτοι αποκαλύπτουν 1.355.237 ανέργους, αύξηση του ποσοστού κατά 22% σε σχέση με πέρυσι και αυτά στα επίσημα στοιχεία – πόσο μάλλον στην πραγματικότητα. Σοκ προκαλούν τα ποσοστά για τους νέους 18-24 ετών που φτάνουν το 60% και 66,3% για τις νέες γυναίκες. Σε αυτό το συντετριμμένο κοινωνικό τοπίο έρχονται να προχωρήσουν το δόγμα του σοκ. Να προσθέσουν τους 2656 απολυμένους της ΕΡΤ, τους 15.000 που προγραμματίζονται για την εκπαίδευση και πόσους άλλους από τον δημόσιο, ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Αυτή είναι η ανάπτυξη και το υποτιθέμενο success story της βάρβαρης τροϊκανής χούντας.

Το πιο βαθύ ΜΑΥΡΟ, το πιο μεγάλο και συνεχές πραξικόπημα βρίσκεται στην καθημερινότητα των άνεργων και υποψήφιων άνεργων ανθρώπων. Ο αντιδραστικός χαρακτήρας της επίθεσης, η κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας συναντά εδώ την άλλη όψη της τρομοκρατίας, της απειλής της ανεργίας.

Η ανεργία είναι σύμφυτη της εκμετάλλευσης και των αγορών, είναι απότοκος όχι της έλλειψης αλλά της αποθέωσης της ανταγωνιστικότητας, όχι των άκαμπτων εργασιακών σχέσεων αλλά του ίδιου του εκμεταλλευτικού χαρακτήρα της εργασίας, όχι της μη αξιοποίησης αλλά ακριβώς της συμμόρφωσης στα δεδομένα της ΕΕ και του ευρώ, όχι του οπισθοδρομικού αλλά του προσαρμοσμένου στις ανάγκες του κεφαλαίου εκπαιδευτικού συστήματος.

Το ποτάμι των ανέργων μπορεί να τους πνίξει. Υπάρχει σήμερα η ανάγκη για ένα ενιαίο ταξικό κίνημα εργαζομένων - ανέργων, σταθερά - ελαστικά απασχολούμενων, Ελλήνων - μεταναστών, νέων – παλιών. Ένα κίνημα που θα βρίσκεται στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων, των πρωτοβάθμιων σωματείων τους, των ανέργων, των εργατικών συνελεύσεων στους χώρους δουλειάς και των εργατικών πρωτοβουλιών και επιτροπών.

 Η δικτατορία των πιστωτών, της Τρόικας του ευρώ και της ΕΕ πρέπει να ανατραπεί.