Σημαντικές εξελίξεις λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως τα τελευταία πέντε έτη. Από τη μία η καπιταλιστική κρίση του 2008 έχει επιφέρει πτωτικό ρυθμό κέρδους. Οι κυβερνήσεις του Δυτικού κόσμου και ειδικά της ΕΕ και στην ευρωζώνη έχουν διατελέσει προσπάθειες ώστε να επαναφέρουν την κερδοφορία των καπιταλιστών μέσω πολιτικών βαθιάς λιτότητας και περικοπών αναγκάζοντας τους εργαζόμενους, τους ανέργους και τη νεολαία να θυσιάσουν εργατικά δικαιώματα και να πληρώσουν για την κρίση για την οποία δεν είναι υπεύθυνοι. Η επίθεση του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, του ΔΝΤ, της ΕΕ και όλων των υπερεθνικών μηχανισμών εκμεταλλεύεται την καπιταλιστική κρίση ώστε να περάσει καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Από την άλλη, παρατηρούνται κοινωνικές εκρήξεις σε ολοένα και περισσότερες χώρες. Οι άνθρωποι αντιδρούν και αντιστέκονται στην πραγματική καταστροφή της ζωής τους. Από το Δεκέμβρη του 2008 στην Ελλάδα, στην Τυνησία ένα χρόνο αργότερα, στους Αγανακτισμένους στην Ισπανία, το κίνημα του Occupy στις ΗΠΑ, στο εργατικό κίνημα στην Ελλάδα, στην Αίγυπτο και στις πρόσφατες κοινωνικές εκρήξεις στην Τουρκία και στην Βραζιλία. Αυτή η άνθιση των κοινωνικών αγώνων σε όλο τον κόσμο αναδεικνύει την κοινωνική ανάγκη για πάλη και, ταυτόχρονα, τη θέληση των εργατών, όχι μόνο να συμμετάσχουν, αλλά και να δημιουργήσουν νέες και πιο επικίνδυνες, για το σύστημα, μάχες.

Μία από τις εθνικές οικονομίες που έχει χτυπηθεί σε μεγάλο βαθμό από την κρίση είναι η Ελληνική. Τρία χρόνια μετά το πρώτο Μνημόνιο, που έχει επιφέρει καταστροφικά μέτρα κατά των εργαζομένων, όχι μόνο δεν έχει ανακάμψει η οικονομία αλλά, αντιθέτως, η κρίση έχει βαθύνει. Επιπλέον, η κρίση στην ΕΕ και κυρίως στην ευρωζώνη έχει επεκταθεί. Η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου στην Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ και η απόλυτη σύνδεση του με την ΕΕ από την πιο αντιδραστική σκοπιά είναι παράγοντας που από τη μία στηρίζει την εσωτερική επίθεση εναντίον της εργασίας και από την άλλη επεκτείνει την αρνητική εξέλιξη της κρίσης στην Ελληνική οικονομία.

Κόντρα στους ισχυρισμούς των κυβερνήσεων των τελευταίων πέντε ετών, η ύφεση παραμένει. Η Ελλάδα είναι η μόνη αναπτυγμένη εθνική οικονομία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που γνωρίζει οικονομική ύφεση για έξι συνεχόμενα έτη με συνολική μείωση 25% του ΑΕΠ. Η ανεργία εκτοξεύτηκε από 7.7% το 2008 σε 27.6% το Μάιο του 2013 με 1,200,000 περισσότερους ανέργους. Το εθνικό χρέος είναι ‘μη βιώσιμο’ ακόμη και με καπιταλιστικούς όρους. Η πάλη κατά της ΕΕ και της ευρωζώνης, καπιταλιστικών ολοκληρώσεων, είναι απαραίτητη αφού παραμένουν σημαντικοί παράγοντες για την εξέλιξη της κατάστασης.

Η κρίση και οι πολιτικές λιτότητας για την προστασία των τραπεζών έχουν χτυπήσει τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε όλη την ΕΕ, και κυρίαρχα στην Περιφέρειά της προκαλώντας μαζικά κύματα μετανάστευσης. Εκατοντάδες χιλιάδες νεολαίων και ανέργων αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν, κυρίως, της Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία και να μεταναστεύσουν στο Ηνωμένο Βασίλειο αναζητώντας εργασία κι ένα καλύτερο μέλλον.

Ωστόσο, η Βρετανική κοινωνία έχει ιστορικά κοινωνικά προβλήματα τόσο πριν όσο και μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Οι κοινωνικές ανισότητες έχουν βαθύνει από τότε που η κυβέρνηση του Cameron αποφάσισε να επιτεθεί στους εργάτες και τη νεολαία εφαρμόζοντας μία πλειάδα μέτρων, όπως ο φόρος υπνοδωματίου, η χαμηλότατη φορολογία των πολυεθνικών, η επίθεση στην δημόσια υγεία και η αύξηση των διδάκτρων στην ανώτερη εκπαίδευση. Το κυβερνητικό πρόγραμμα λιτότητας για τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος και της δημιουργίας συνθηκών για αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας επιτίθεται στο κράτος Πρόνοιας.

Αυτές δεν είναι καινούριες εξελίξεις. Η εκμετάλλευση της εργασίας και οι αυξούμενες ανισότητες μεταξύ ανθρώπων και χωρικών ενοτήτων αποτελούν προϋποθέσεις για το αυξούμενο ποσοστό κέρδους και για την ‘κανονική’ καπιταλιστική παραγωγή. Με άλλα λόγια, τα προβλήματα που παρατηρούνται τώρα, υπήρχαν και κατά τη διάρκεια της οικονομικής μεγέθυνσης. Αυτός είναι ο λόγος που μαχόμαστε κατά του καπιταλισμού.

Η αντίσταση κατά της λιτότητας δεν λαμβάνει χώρα μόνο στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες της Περιφέρειας της ΕΕ. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία και στο Ηνωμένο Βασίλειο αντιστέκονται εναντίον των πολιτικών λιτότητας. Η μάχη είναι κοινή. Οι αγώνες σε όλη την ΕΕ αλληλοσχετίζονται. Παλεύοντας κατά του φόρου υπνοδωματίου στο Ηνωμένο Βασίλειο και κατά της τρομακτικής μείωσης των μισθών και των συντάξεων στην Ελλάδα είναι η ίδια μάχη.

Για τους λόγους αυτούς σκοπεύουμε να ιδρύσουμε της Αντικαπιταλιστική Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η Αντικαπιταλιστική συνεργασία που αναδύθηκε το 2009 μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου. Θέλουμε να ιδρύσουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΗΒ ώστε να συμμετέχουμε και να συνεισφέρουμε στην ανάπτυξη και εξάπλωση κοινωνικών κινημάτων στην Βρετανική κοινωνία με αλληλεγγύη και συνεργασία με τους υπόλοιπους μαχόμενους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου. Σκοπός μας είναι η συνεργασία με το πιο ευρύ και πιθανό πλήθος ανθρώπων που κινούνται και δρουν σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

 

Το αρχικό βήμα είναι η ιδρυτική συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΗΒ που θα λάβει χώρα στο Λονδίνο το Σάββατο 5 Οκτώβρη 2013 στις 14.00 στο  SOAS

 

Ακριβής τοποθεσία: School of Oriental and African Studies, room B. 102 (from the side of Brunei Gallery, Thornhaugh Street, Russell Square, London, Greater London WC1H 0XG)