Αντιδραστική τομή που οδηγεί σε ιστορικών διαστάσεων οπισθοδρόμηση, επιχειρεί η κυβέρνηση με την απόφασή της να οδηγήσει σε διαθεσιμότητα-απόλυση χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους και ανάμεσά τους 2.500 εκπαιδευτικούς.

Δεν είναι μόνο οι μαζικότερες απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο εδώ και δεκαετίες ούτε απλώς μνημονιακές υποχρεώσεις. Είναι βαθιά επιθετική κίνηση και ποιοτική τομή αντιδραστικής μεταρρύθμισης του κράτους την εποχή της πιο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης με στόχο την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Στην εκπαίδευση καταργούνται ειδικότητες με βασικό κριτήριο ότι προσφέρονται από τον ιδιωτικό τομέα κατάρτισης. 20.000 μαθητές που είχαν επιλέξει αυτές τις ειδικότητες, δεν χάνουν απλά το σχολείο τους. Εξωθούνται στους ιδιωτικούς φορείς, όσοι βέβαια μπορούν να πληρώσουν. Προπομπός αυτών των εξελίξεων ήταν η παρουσία του Κ. Αρβανιτόπουλου στα εγκαίνια των εγκαταστάσεων των ΙΕΚ-ΞΥΝΗ όπου εξήρε τη συμβολή τους στην εκπαίδευση και η ανάμειξη του συγκεκριμένου ομίλου στην εκπόνηση του σχεδίου Αθηνά. Την ίδια στιγμή, η κατάργηση των ειδικοτήτων συνοδεύτηκε από τις δηλώσεις του κ. Αρβανιτόπουλου στον ΕΟΠΠΕΠ για «καθολική εφαρμογή του θεσμού της μαθητείας και τη σύνδεση με την αγορά εργασίας», προσφέροντας δωρεάν ανασφάλιστη εργασία των νέων ανθρώπων ως δώρο στους εργοδότες.

Ταυτόχρονα, προωθείται η πολιτική του λεγόμενου «κουπονιού» (voucher), όπου το κράτος πληρώνει για τις σπουδές σε ιδιωτικό φορέα που λειτουργεί ως εργολάβος, αντί να φροντίζει για την ύπαρξη δημόσιων σχολικών μονάδων, με τις αναγκαίες υποδομές και το αντίστοιχο προσωπικό. Η πρακτική αυτή δοκιμάζεται ήδη στη μεταλυκειακή επαγγελματική κατάρτιση, ενώ εμφανίστηκε στις ΗΠΑ ως ακραία νεοφιλελεύθερη απάντηση στο πρόβλημα των υποδομών σε περιοχές που χτυπήθηκαν από τον τυφώνα Κατρίνα το 2007.

Αυτές οι επιλογές, η απόσυρση του δημόσιου από κάποιο τομέα με το κριτήριο ότι μπορεί να ανοίξει πεδίο κερδοσκοπίας για ιδιώτες και η στροφή της κρατικής χρηματοδότησης από τη λειτουργία και την επάνδρωση των υπηρεσιών στην επιδότηση της πελατείας των ιδιωτών, περιγράφουν το εφιαλτικό τοπίο της «εξυγίανσης του δημοσίου» που σχεδιάζουν κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ. Γι’ αυτό και οι απολύσεις, που κατά το Μητσοτάκη δεν αφορούν τα δημοσιονομικά μεγέθη, αλλά τη μονιμότητα στο δημόσιο, είναι προσανατολισμένες στο κομμάτι του δημοσίου που αφορά τις κοινωνικές υπηρεσίες, δηλαδή δήμοι, εκπαίδευση και υγεία.

Γι’ αυτό άλλωστε στο νομοσχέδιο υπάρχει η πρόβλεψη όσοι μπαίνουν σε διαθεσιμότητα-απόλυση γιατί τάχα περισσεύουν, να έχουν προτεραιότητα να εργαστούν στην ειδικότητά τους ως ωρομίσθιοι των 300 ευρώ. Στο αντιδραστικό τοπίο που προετοιμάζει η κυβέρνηση για το δημόσιο τομέα, δε χωράει εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης, μόνιμος και με δικαιώματα. Και φυσικά όπως συνέβη με κάθε χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων στο δημόσιο, ανοίγει ο δρόμος για νέο ανάλογο βήμα στον ιδιωτικό τομέα.

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, αυτή η πολιτική πρέπει να ηττηθεί. Εξάλλου οι διαθεσιμότητες που ανακοινώθηκαν και δρομολογούνται από αύριο Δευτέρα, πριν καν ψηφιστεί το επίμαχο νομοσχέδιο, δε θα είναι ούτε οι μόνες ούτε οι τελευταίες. Ακολουθούν περίπου 1.500 εκπαιδευτικοί που δεν απασχολούνται στην τάξη για λόγους υγείας (χρόνια πάσχοντες κ.λπ.) και όσοι βγαίνουν υπεράριθμοι με βάση τα μαγειρέματα του υπουργείου Παιδείας. Αυτή η κατηγορία θα αυξηθεί άμεσα καθώς οι 20.000 μαθητές της τεχνικής εκπαίδευσης που μένουν χωρίς ειδικότητα κάνουν στην πλειοψηφία τους και μαθήματα γενικής παιδείας, οι ώρες των οποίων χάνονται.

Σε κάθε περίπτωση θα δοθεί μια σκληρή μάχη. Από τη διαθεσιμότητα μέχρι την απόλυση υπάρχει μεγάλη απόσταση και η εξέλιξη θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την αγωνιστική κινητοποίηση.

Είναι κρίσιμο όχι μόνο να μην αφεθούν στην τύχη τους όσοι οδηγούνται στη διαθεσιμότητα, αλλά και να μην αντιμετωπίζονται ως θύματα. Μπορούν και πρέπει να γίνουν η πρώτη δύναμη κρούσης του εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ που χτυπάει με τόσο βάναυσο τρόπο τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα, με στόχο την ανατροπή της. Στην κατεύθυνση αυτή μεγάλη σημασία έχουν οι πρωτοβουλίες συσπείρωσης από τις τοπικές ΕΛΜΕ όσων μπαίνουν σε διαθεσιμότητα, αλλά και άμεσα μια πανελλαδική συγκέντρωση-συνέλευση τους στην Αθήνα την οποία θα καλέσει η ΟΛΜΕ, που στο πρόσφατο συνέδριό της αποφάσισε ανάλογες πρωτοβουλίες για τους αναπληρωτές, το άλλο μεγάλο κομμάτι εκπαιδευτικών που οδηγείται στην ανεργία.

Καθοριστικής σημασίας θα είναι η αξιοποίηση της υπαρκτής δυνατότητας να φτιαχτεί ένα ευρύτερο μέτωπο ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, τη λαϊκή εργατική οικογένεια, υπεράσπισης της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης για όλους, ενάντια στο σχολείο της αγοράς, της μόνιμης και σταθερής εργασίας σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα, ενάντια στις απολύσεις και την ελαστική εργασία. Η συμμετοχή των μαθητών και πολλών γονιών στο μαχητικό συλλαλητήριο των εκπαιδευτικών στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή, που ήρθε σαν αποτέλεσμα της ενημέρωσης για τις συνέπειες της κατάργησης των ειδικοτήτων, δείχνει το δρόμο.

Ένα εκπαιδευτικό κίνημα τέτοιο μπορεί να συμβάλλει σε ένα μέτωπο συντονισμού των εργαζομένων του δημοσίου που απειλούνται, με λογική συμπόρευσης με τα μαχόμενα κομμάτια του ιδιωτικού τομέα και στόχο ένα νικηφόρο ξέσπασμα της λαϊκής οργής.