ΝΙΚΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΟΕ-ΟΤΑ

Τη διάλυση της τοπικής αυτοδιοίκησης και ειδικά των κοινωνικών δομών της, εκτιμά ότι φέρνει το προς ψήφιση πολυνομοσχέδιο εκτός από τις απολύσεις, ο Νίκος Αδαμόπουλος, εκπρόσωπος των Αγωνιστικών Κινήσεων Συσπειρώσεων στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Την ίδια στιγμή, δηλώνει ότι η Ομοσπονδία των δημοτικών υπαλλήλων δρομολογεί έναν παρατεταμένο αγώνα με στόχο το συντονισμό της δράσης με άλλους κλάδους.

 Συνέντευξη στον Γιώργο Λαουτάρη

– Σε ποιο βαθμό επηρεάζεται η κοινωνική λειτουργία τη αυτοδιοίκησης από την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας;

– Κατ’ αρχάς δεν έχουμε μόνο την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας, αυτή είναι μία πλευρά. Καταργείται επίσης η ειδικότητα των σχολικών φυλάκων, δηλαδή 2.500 περίπου εργαζόμενοι που απολύονται από τις 31 Ιουλίου. Έπεται η Δημοτική Αστυνομία που απασχολεί 3.500 υπαλλήλους. Υπάρχουν όμως ακόμη ανοιχτά δύο ακόμη ζητήματα: Πρώτον, οι 2.500 χιλιάδες εργαζόμενοι για τους οποίους δεν αναφέρονται ειδικότητες ή υπηρεσίες, αλλά προορίζονται προς απόλυση από τον Σεπτέμβριο. Είναι και οι 5.000 ως 6.000 ακόμη εργαζόμενοι που αυτή τη στιγμή εργάζονται με αποφάσεις δικαστηρίων, επειδή κάλυπταν ως συμβασιούχοι πάγιες και διαρκείς ανάγκες και πρόκειται να απολυθούν τον Νοέμβριο με βάση το πολυνομοσχέδιο. Πρέπει να καταλάβουμε λοιπόν ότι η εργασιακή καρμανιόλα δεν αφορά μόνο μια κατηγορία για να επικεντρώνουμε εκεί, αφορά πολλές και έπονται και άλλες.

– Αν δρομολογηθούν αυτές οι απολύσεις, μάλλον αλλάζει η αυτοδιοίκηση όπως τη γνωρίζαμε…

– Ήδη όλοι οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης λειτουργούν με τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, σε όλες τις υπηρεσίες. Στις διοικητικές, την καθαριότητα, τον ηλεκτροφωτισμό, το πράσινο και πάνω από όλα στις κοινωνικές δομές. Έχουν παράλληλα απαγορευτεί οι προσλήψεις για όλες τις κατηγορίες μέχρι το 2016. Την ίδια στιγμή παρατηρείται μεγάλο κύμα αποχωρήσεων, λόγω συνταξιοδότησης. Σε αυτό το τοπίο έρχονται να προστεθούν οι 8.000 ως 10.000 απολύσεις με διάφορους τρόπους. Απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε, αυτό αλλάζει δραματικά τη λειτουργία των υπηρεσιών των Δήμων όπως τους ξέραμε. Μαζί με το καθεστώς υποχρηματοδότησης που υπάρχει, τα χρήματα που δεν αποδίδονται, το γεγονός ότι οι περισσότεροι Δήμοι από το φθινόπωρο θα μπουν σε καθεστώς επιτροπείας και δεν θα μπορούν ούτε καν τη μισθοδοσία να καλύψουν, όλα αυτά δείχνουν προς μια κατεύθυνση: Διαλύουν την τοπική αυτοδιοίκηση. Να σημειώσω πάντως ότι κυρίως προς διάλυση οδεύουν οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, όπως οι παιδικοί σταθμοί ή το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι». Παράλληλα, οι δομές αυτές δίνονται βορά στους διάφορους εργολάβους. Για να φέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, με την κατάργηση των σχολικών φυλάκων, ποιος θα κάνει τη φύλαξη των σχολείων; Είμαστε σίγουροι ότι από το σημείο αυτό και έπειτα θα αναζητηθούν από τις σχολικές επιτροπές φύλακες από σεκιούριτι και ιδιωτικά γραφεία και θα είναι αναγκασμένοι τόσο οι γονείς όσο και οι δήμοι να τα πληρώσουν. Κατά συνέπεια, για τα σχολεία με απολυμένους καθηγητές, χωρίς φύλακες ή καθαρίστριες, οι οποίες είναι ο επόμενος στόχος, ανοίγει στο εξής ένας μεγάλος δρόμος για να μπουν χορηγοί. Δέστε τι κάνουν με την κατάργηση των τεχνικών ειδικοτήτων στους καθηγητές, που στέλνουν τους μαθητές στις ιδιωτικές τεχνικές σχολές, καταργώντας στην ουσία τις δημόσιες τεχνικές σχολές και λύκεια. Αυτό είναι το βασικό τους σχέδιο και στόχευση. Οι απολύσεις σε συνδυασμό με την κατάργηση ή υποβάθμιση υπηρεσιών ανοίγουν το δρόμο των ιδιωτικών συμφερόντων σε όλα τα πεδία της τοπικής αυτοδιοίκησης.

– Για ποιο λόγο ταυτίζετε τη διαθεσιμότητα με την απόλυση;

– Μα είναι το ίδιο! Η διαθεσιμότητα όπως την όρισαν τελευταία διαρκεί για οκτώ μήνες. Μετά από το διάστημα αυτό, κατά το οποίο οι εργαζόμενοι πληρώνονται με το μισό μισθό από τη στιγμή που καταργούν τις θέσεις εργασίας και παράλληλα απαγορεύουν τις προσλήψεις, καταλαβαίνουμε ότι γίνεται απόλυση. Και το κάνουν με τέτοιο τρόπο, διότι οι απολαβές κατά την περίοδο της διαθεσιμότητας συνυπολογίζονται με την αποζημίωση της απόλυσης. Κατά συνέπεια, τα χρήματα που θα πάρει ο εργαζόμενος αυτό το διάστημα στην ουσία είναι αποζημίωση σε δόσεις.

– Τη μετάταξη των δημοτικών αστυνομικών στην ΕΛΑΣ πώς την βλέπετε;

– Μια υπηρεσία που θα μπορούσε να παίξει και παίζει εν μέρει ένα ρόλο στην προστασία του περιβάλλοντος, στην καθαριότητα, στα χωροταξικά της πόλης, στα ζητήματα της στάθμευσης και του κυκλοφοριακού, μια ειδική υπηρεσία των Δήμων που δεν έχει σχέση με την καταστολή, την καταργούν. Λένε ότι μετά από αξιολόγηση ένα κομμάτι της θα μεταφερθεί στην Ελληνική Αστυνομία. Αυτό θα το δούμε πώς θα γίνει, εάν γίνει. Οι περισσότεροι από αυτούς τους εργαζόμενους, από τους οποίους πολλοί έχουν αυξημένα προσόντα, με μεταπτυχιακά κ.λπ., θα μπορούσαν να έχουν επιλέξει αν ήθελαν να καταταγούν στην ΕΛΑΣ με εξετάσεις, αλλά για συγκεκριμένους λόγους δεν το έκαναν. Η κυβέρνηση λοιπόν το κάνει αυτό για να κλείσει το μάτι σε ένα πολύ μικρό τμήμα δημοτικών αστυνομικών που επιθυμεί να περάσει απευθείας στον κατασταλτικό μηχανισμό. Θέλει ασφαλώς η κυβέρνηση να «τσιμπήσει» ένα κομμάτι και να πιστέψουν ότι όλοι θα τοποθετηθούν, τους βγάζουν όλους όμως σε διαθεσιμότητα.

– Ο νέος υπουργός Εσωτερικών έδωσε το βάρος στην αξιολόγηση των Δήμων. Εσείς γιατί έχετε πρόβλημα με την αξιολόγηση;

– Αυτή την καραμέλα που λέγεται αξιολόγηση την ακούμε πάρα πολύ καιρό. Πρώτα απ’ όλα, σε όλους τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης υπάρχουν ή φτιάχνονται οργανογράμματα, οργανισμοί εσωτερικής υπηρεσίας, όπου οι δήμοι καθορίζουν τις ανάγκες τους σε προσωπικό, σε τμήματα κ.λπ. Τι περαιτέρω αξιολόγηση θα γίνει και με ποια κριτήρια; Αξιολόγηση, μια εύηχη λέξη, στην ουσία είναι ένα μέσο ακόμη για να δικαιολογήσουν τις χιλιάδες απολύσεις στο βωμό της τρόικας. Θα αξιολογήσουν τους υπαλλήλους με τα κιλά ή με το ύψος; Έναν εργάτη καθαριότητας πώς θα τον αξιολογήσει κανείς; Έναν διοικητικό υπάλληλο; Έναν επιστήμονα; Τι ζητάς από αυτούς; Από την αξιολόγηση που οικειοθελώς προσφέρθηκαν να κάνουν μια σειρά από Δήμους, και κυρίως το διοικητικό συμβούλιο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας, προέκυψε ότι οι Δήμοι έχουν σοβαρές ελλείψεις προσωπικού.

– Ποιες κινητοποιήσεις έχει αποφασίσει μέχρι τώρα η ΠΟΕ-ΟΤΑ;

– Η ΠΟΕ-ΟΤΑ γύρω από το ζήτημα της διαθεσιμότητας και των απολύσεων είχε δώσει ένα μεγάλο αγώνα το προηγούμενο διάστημα, που είχε αποτελέσματα. Τότε είχαν μπει σε διαθεσιμότητα περίπου 800 εργαζόμενοι στην τοπική αυτοδιοίκηση και είχαμε βρεθεί σε ένα αγώνα 45 ημερών. Τώρα έχουμε ήδη ξεκινήσει ένα μεγάλο αγώνα. Από τη Δευτέρα τα περισσότερα δημαρχεία και υπηρεσίες τελούν υπό κατάληψη. Κάναμε μια μεγαλειώδη πορεία με πανελλαδική απεργία και συγκέντρωση με πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Πλέον με απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕ-ΟΤΑ, ξεκινάμε έναν παρατεταμένο και διαρκή αγώνα με ορίζοντα αρχικά την Τετάρτη, όταν πάει προς ψήφιση το πολυνομοσχέδιο στη Βουλή, με βασικά αιτήματα την απόσυρση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, διότι όλες οι απολύσεις στηρίζονται εκεί, όπως κλείσανε και την ΕΡΤ, και την απόρριψη του πολυνομοσχεδίου με το οποίο καταργούνται ειδικότητες και υπηρεσίες. Θα κορυφώσουμε τις επόμενες μέρες, όπου προγραμματίζεται να συγκεντρωθούμε από όλη την Ελλάδα στο Σύνταγμα, να κατασκηνώσουμε εκεί όλη νύχτα, να περικυκλώσουμε τη Βουλή και την επόμενη μέρα της πανεργατικής απεργίας, ώστε να εμποδίσουμε την ψήφιση αυτής της λαιμητόμου. Έχουμε να δώσουμε τις επόμενες μέρες μια τεράστια μάχη που πιστεύουμε ότι θα φέρει αποτελέσματα.

ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΣ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ,  ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Στόχος η ανατροπή, όχι η κομματική ενίσχυση

– Και αυτό το πολυνομοσχέδιο η κυβέρνηση το συνδέει με τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας. Σ’ αυτό το επιχείρημα πώς απαντάτε;

– Φυσικά και συνδέεται με τη χρηματοδότηση της χώρας. Θέλουν ανθρωποθυσίες και παραχώρηση των υπηρεσιών στο κεφάλαιο για να δώσουν τις δόσεις που πηγαίνουν τελικά στις τράπεζες και για να πληρωθεί το χρέος, οι τοκογλύφοι και οι δανειστές μας. Η τρόικα ζητά να μειώνονται οι δαπάνες του Δημοσίου σε μια σειρά δομές, όπως αυτές της τοπικής αυτοδιοίκησης, της εκπαίδευσης, της υγείας κ.λπ. γι’ αυτό προχωρούν και σε απολύσεις. Κατά συνέπεια, όλο το πολυνομοσχέδιο και όχι μόνο, δεν υπάρχει παρά για να εξυπηρετηθεί αυτή η πολιτική της κυβέρνησης, που διαλύει τη δημόσια υγεία, την παιδεία και την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό δηλαδή που συμβαίνει τρία χρόνια τώρα, από τότε που υπογράφηκαν τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις. Κάθε φορά που είναι να πάρουμε κάποια δισ. δήθεν για δάνειο, θα ζητούν νέες ανθρωποθυσίες, με απολύσεις, με ιδιωτικοποιήσεις, με διάλυση της ζωής των εργαζομένων και της χώρας ολόκληρης. Δεν πρέπει να μπει ένα τέρμα;

– Οι κατά κλάδο διαμαρτυρίες μέχρι σήμερα συνάντησαν ένα αδιαπέραστο τείχος μέχρι σήμερα. Υπάρχει άλλο σχέδιο;

– Έχεις δίκιο, οι κλαδικές κινητοποιήσεις πλέον δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν σοβαρά καμία από τις επιθέσεις. Χρειάζεται διαρκής, παρατεταμένος, συντονισμένος κοινός αγώνας που θα στοχεύει στην ανατροπή της πολιτικής τους και της κυβέρνησης. Αυτή είναι μια αντίληψη πλέον που την καταλαβαίνει κάθε εργαζόμενος. Δεν μπορεί κανείς όμως να περιμένει τον άλλο για να ξεκινήσει. Θα πρέπει να μπαίνει μπροστά, να ξεκινά και να επιδιώκει το συντονισμένο αγώνα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και με στόχευση έναν αγώνα παρατεταμένο και διαρκείας. Τέτοιος είναι και ο αγώνας που έχουμε ξεκινήσει. Δεν είμαστε μόνο εμείς στο στόχαστρο των απολύσεων. Είναι οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση, στην υγεία, στα αμυντικά συστήματα και στην ΕΡΤ, αλλά και οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια, στον Κατσέλη, στον Τιτάνα. Βέβαια σ’ αυτήν την προσπάθεια έχουμε σοβαρά προβλήματα. Από τα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, η ΓΣΕΕ είναι εχθρική, η ΑΔΕΔΥ δεν μπορεί και δεν θέλει να συντονίσει έναν τέτοιο αγώνα, οπότε το βάρος πέφτει στα πρωτοβάθμια σωματεία και σε ορισμένα δευτεροβάθμια. Το πρόγραμμα αυτό των κινητοποιήσεων που έχει αποφασιστεί επιδιώκουμε να υλοποιηθεί μαζί με άλλες Ομοσπονδίες και Σωματεία.

– Για την έλλειψη συντονισμού των αγώνων έχει ευθύνες η Αριστερά;

– Σαφώς. Η Αριστερά έχει ευθύνη πρώτα από όλα να θέσει την αναγκαιότητα του κοινού συντονισμένου ανατρεπτικού αγώνα και να παίξει τέτοιο ρόλο εκεί όπου μπορεί να παρέμβει συνδικαλιστικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το τελευταίο διάστημα διαμορφώσει μια τακτική διαμαρτυρίας χαμηλής έντασης στους αγώνες, ώστε απλώς να υπάρχει διαμαρτυρία και κίνηση και να την κεφαλαιοποιεί πολιτικά, διότι θεωρεί ότι η αλλαγή θα έρθει μέσω των εκλογών. Το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ εκτιμούν ότι οι συσχετισμοί αυτή τη στιγμή δεν τα ωφελούν πολιτικά και δεν μιλούν για αγώνες ανατροπής. Θέλουν ξεχωριστούς αγώνες ώστε να ενισχυθούν μέσω αυτών οι κομματικές γραμμές. Και οι δύο δυνάμεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, καθεμία για τους δικούς της λόγους, δεν είναι σε κατεύθυνση αγώνων ανατροπής, ώστε να συντονίσουν, να προετοιμάσουν και να μπουν μπροστά. Αυτό έδειξε και ο αγώνας της ΕΡΤ άλλωστε.

Δημοσιεύθηκε στο Πριν, 14/7/2013