Για ποιον λόγο το ΝΑΡ πρόσθεσε προσδιορισμό «Κομμουνιστική Απελευθέρωση» στον τίτλο μετά το 3ο Συνέδριό του εξηγεί στην «Ελευθεροτυπία» το μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Αντώνης Δραγανίγος.

Ο κ. Δραγανίγος αναφέρεται στην πολιτική συμμαχιών του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέγοντας πως το μεν ΚΚΕ έχει μια πολιτική ανθενωτική, αμυντική και αδιέξοδη, ο δε ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει κάθε ριζοσπαστική θέση. «Δεν υπάρχει καμιά πολιτική βάση για μέτωπο με τον ΣΥΡΙΖΑ», τονίζει.

Ο κ. Δραγανίγος κατηγορεί επίσης, την «Αριστερή Πλατφόρμα» του Παναγιώτη Λαφαζάνη ότι αυτοπεριορίζεται στο πλαίσιο της πολιτικής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, συμβάλλοντας στην υποχώρηση και όχι τη ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων.

- Κύριε Δραγανίγε, στο 3ο Συνέδριο του ΝΑΡ τροποποιήθηκε ο τίτλος και προστέθηκε το «Κομμουνιστική Απελευθέρωση». Μόνο κομμουνιστική μπορεί να είναι η απελευθέρωση; Γιατί προσθέσατε αυτόν τον προσδιορισμό;

«Ο καπιταλισμός βουλιάζει σε μια ιστορικών διαστάσεων δομική κρίση. Θέλει να μας στείλει 150 χρόνια πίσω, εργάτες σκλάβους του βιομήχανου, αγρότες σκλάβους του τραπεζίτη και του έμπορα.

Είναι αναγκαία σήμερα μια διαφορετική προοπτική, βασισμένη στην κοινωνική ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής, την αντικατάσταση των τυφλών δυνάμεων της αγοράς από τον συνειδητό κοινωνικό σχεδιασμό, την απελευθέρωση της γνώσης, της εκπαίδευσης και της πληροφορίας από τα δεσμά της ιδιοκτησίας και του κέρδους, την αντιμετώπιση της φύσης σαν ανόργανο σώμα του ανθρώπου, την αντικατάσταση της σαπισμένης κοινοβουλευτικής "δημοκρατίας" με μια δημοκρατία με κέντρο της τον κόσμο της δουλειάς.

Η απελευθέρωση της εργασίας από τον εκμεταλλευτικό της χαρακτήρα και του εργάσιμου χρόνου από τον καταναγκασμό αποτελούν θεμελιακά στοιχεία μιας νέας απελευθερωτικής κομμουνιστικής προοπτικής.

Διεκδικούμε αυτόν τον ορίζοντα εδώ και τώρα διεκδικώντας άμεσα την απελευθέρωση των εργαζομένων από τα δεσμά των Μνημονίων και της τρόικας, της Ε.Ε. και του κεφαλαίου από μια πολιτική πρωτοφανούς βαρβαρότητας που έχει επιβληθεί στην ελληνική κοινωνία και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε όλη την Ευρώπη».

Αδιέξοδη η πολιτική ΚΚΕ

- Εκτιμάτε ως παρωχημένη τη στρατηγική του ΚΚΕ σε αυτή την περίοδο της μεγάλης κρίσης;

«Το ΚΚΕ έχει μια πολιτική αμυντική και αδιέξοδη. Αρνείται να υιοθετήσει πολιτικούς στόχους ανατροπής της επίθεσης -όπως την κατάργηση των Μνημονίων, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. Απέχει ή και έρχεται σε αντιπαράθεση με μεγάλους αγώνες, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη μάχη που έδωσε ενάντια στην απεργία διάρκειας των καθηγητών, αλλά και τον πρόσφατο ηρωικό αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων. Η αντιενωτική γραμμή του στο κίνημα δυσκολεύει καθοριστικά τους αγώνες. Με μια άλλη στάση του ΚΚΕ, σίγουρα σήμερα δεν θα ήμασταν εδώ που είμαστε».

- Μήπως όμως η πολιτική σας για τις συμμαχίες με στόχο τη συγκρότηση ενός λαϊκού αντικαπιταλιστικού μετώπου δεν διαφέρει πολύ από του ΚΚΕ, υπό την έννοια ότι επιχειρείτε να γίνετε ο αριστερός πόλος με δεδομένη την πράγματι αυξανόμενη δυναμική που αναπτύσσετε στην κοινωνία;

«Σήμερα απαιτείται ένα μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν ένα πρόγραμμα ρήξης με τη βάρβαρη επίθεση και την αντιδραστική ανασυγκρότηση του καπιταλισμού, με βασικά στοιχεία: κατάργηση των Μνημονίων και των αποικιοκρατικών δανειακών συμβάσεων, άμεση και ριζική βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, μονομερή διαγραφή του χιλιοπληρωμένου και τοκογλυφικού χρέους, εθνικοποιήσεις τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό και λαϊκό έλεγχο, έξοδο από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε., προστασία των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων της κοινωνίας ενάντια στους περιορισμούς της Ε.Ε. και τους νόμους του κέρδους.

Πλήρη προστασία των ανέργων και άμεσα μέτρα μείωσης της ανεργίας, όπως μείωση των ωρών εργασίας και των χρόνων συνταξιοδότησης. Ριζική διεύρυνση της δημοκρατίας ενάντια στον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό. Το πρόγραμμα αυτό επιχειρεί να απαντήσει στα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας και να ανοίξει δρόμους προς μια ευρύτερη αντικαπιταλιστική προοπτική και την εξουσία των εργαζομένων».

Ο «ευρωπαϊστής» ΣΥΡΙΖΑ

- Θα έχετε ακούσει να λένε ότι ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναπαράγουν τα ίδια επιχειρήματα του ΚΚΕ, όταν χρειάζεται να απαντήσουν στην πρόταση για πολιτικό μέτωπο που έχει απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πώς το σχολιάζετε;

«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απευθύνει σε εμάς πρόταση για κάποιο πολιτικό μέτωπο ανατροπής στη βάση του αναγκαίου προγράμματος. Αναζητεί βέβαια κυβερνητικά στηρίγματα, αλλά αυτό είναι άλλο πράγμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει γοργά κάθε ριζοσπαστική θέση. Ο περιορισμός της πολιτικής του εντός των ορίων της Ευρωζώνης, της Ε.Ε. και ευρύτερα του καπιταλισμού, θα οδηγήσει όχι σε μια ντροπαλή προσπάθεια βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων, αλλά στη συνέχιση της επίθεσης με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, καθώς η αποδοχή των συμφωνιών της Ε.Ε. σημαίνει μόνιμα βάρβαρα μέτρα λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων. Χαρακτηριστική η πρόσφατη ομιλία του προέδρου του στο Ελληνοαμερικάνικο Επιμελητήριο, όπου κάλεσε τους "υγιείς επιχειρηματίες" σε συστράτευση για την "παραγωγική ανασυγκρότηση". Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά πολιτική βάση για "πολιτικό μέτωπο" με τον ΣΥΡΙΖΑ».

- Κατά τη γνώμη σας, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ρεφορμιστικό κόμμα ευρωπαϊκής κοπής;

«Ο ρεφορμισμός παλαιάς κοπής έχει τσακιστεί ήδη στα βράχια της ενσωμάτωσης της σοσιαλδημοκρατίας και της διαχειριστικής Αριστεράς στις νεοσυντηρητικές πολιτικές. Οσο για τον ευρωπαϊσμό, είναι συνώνυμος της ιμπεριαλιστικής ληστείας, της επιτροπείας, των ιδιωτικοποιήσεων, της εξάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και της άγριας λιτότητας».

- Με την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ διατηρείτε ανοιχτούς διαύλους; Στο ιδεολογικό πεδίο δεν φαίνεται να σας χωρίζουν πολλά.

«Το ΝΑΡ πιστεύει ότι για να αλλάξει η κατάσταση απαιτείται ένα πλατύ αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, μια συστράτευση μέσα στο κίνημα όλων των δυνάμεων που, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές τους διαφορές, παλεύουν ή διακηρύσσουν την ανάγκη ανατροπής των κεντρικών επιλογών της κυρίαρχης πολιτικής (Μνημόνια, χρέος, Ε.Ε. κ.λπ.). Το ΚΚΕ και η Αριστερή Πλατφόρμα ανήκουν σε αυτές τις δυνάμεις. Δυστυχώς η Αριστερή Πλατφόρμα αυτοπεριορίζεται στο πλαίσιο της πολιτικής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, συμβάλλοντας στην υποχώρηση και όχι στη ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων».

- Με το Σχέδιο Β και τον Αλέκο Αλαβάνο δεν βλέπετε προοπτική συμπόρευσης;

«Το ΝΑΡ, αλλά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν καταθέσει από το καλοκαίρι πρόταση "πολιτικής μετωπικής συμπόρευσης" όλων των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής και αντί Ε.Ε. Αριστεράς, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και το Σχέδιο Β. Υπάρχει η ανάγκη αλλά και η δυνατότητα πολιτικής συμφωνίας σε μια κατεύθυνση που περιλαμβάνει τη ρήξη και αποδέσμευση από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε., θα έχει συνολικό αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό και θα δίνει έμφαση στη δύναμη του εργατικού-λαϊκού ξεσηκωμού έξω και πέρα από κάθε συνδιαχειριστική λογική. Είμαστε αισιόδοξοι ότι οι δυνάμεις στις οποίες απευθυνόμαστε θα ξεπεράσουν τις ταλαντεύσεις τους και θα συμβάλουν ειλικρινά σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια».

Δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία, 9/12/2013