Με πρωτοφανή κυνισμό ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος όχι μόνο απαίτησε την ακόμη μεγαλύτερη επιτάχυνση της εφαρμογής των μέτρων των μνημονίων αλλά και κατηγόρησε τις κοινωνικές αντιστάσεις ότι αυτές ευθύνονται για τη σκληρότητα των μέτρων επειδή καθυστέρησαν τη λήψη των μέτρων. Επέμεινε στη λογική της «ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας» μέσω τρομακτικής συρρίκνωσης των μισθών, προεξαγγέλλοντας και νέες μειώσεις μισθών, κάλεσε για περεταίρω περικοπές στο δημόσιο και υπεραμύνθηκε των «διαρθρωτικών αλλαγών» δηλαδή της πλήρους επιχειρηματική ασυδοσίας. Φέρθηκε και μίλησε ως εκπρόσωπος των ληστρικών τραπεζών και της Τρόικας και κάλεσε την ελληνική κοινωνία να αποδεχτεί την ταχεία εξόντωση των κατακτήσεών της. Και όλα αυτά την ίδια ώρα που τα ίδια τα στοιχεία που παρουσιάζει στην έκθεση δίνουν μια εικόνα εξαθλίωσης, ανεργίας, βαθιάς ύφεσης και εκτεταμένης απαξίωσης παραγωγικών δυνάμεων.

Όσο για τον εκβιασμό για το εάν θέλουμε ή όχι να παραμείνουμε στο ευρώ και την ΕΕ, εμείς τον επιστρέφουμε και λέμε ότι το δίλημμα για την ελληνική κοινωνία είναι

-          Ή θα αποδεχτεί τη συνθήκη κοινωνικής ερήμωσης στο όνομα της παραμονής στο ευρώ και της ικανοποίησης των πιστωτών

-          ‘Η με τους αγώνες θα επιβάλουμε την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ και τη διαγραφή του χρέους  ως αναγκαίες αφετηρίες για να πάνε τα πράγματα αλλιώς και να αποφύγουμε την καταστροφή