Πριν από λίγες μέρες, από επίσημα χείλη μάθαμε ότι η κυβέρνηση «εθνικού στόχου» Σαμαρά-Βενιζέλου, μαζί με το «αριστερό» δεκανίκι της, τη ΔΗΜΑΡ, θέλησαν επανειλημμένα να κατεβάσουν το στρατό εναντίον του λαού. Ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ σε δηλώσεις του, είπε μεταξύ άλλων ότι δεν ήταν μόνο η περίπτωση της παρέλασης της Θεσσαλονίκης, όπου κατέβηκαν στο δρόμο δυνάμεις του στρατού, όχι για να παρελάσουν, αλλά για λόγους ασφαλείας. Είπε επίσης ότι και άλλες φορές υπήρχαν σκέψεις για χρήση του στρατού εναντίον του λαού, για «ασφάλεια» σε καιρό ειρήνης.

Δεν είναι προς έκπληξη, εμείς δεν πέσαμε από τα σύννεφα όταν μαθεύτηκε ότι η κυβέρνηση είναι ακροδεξιά, ούτε πιστεύουμε ότι η αποπομπή του Μπαλτάκου ή και  του Κρανιδιώτη από την κυβέρνηση και τα κυβερνητικά ψηφοδέλτια αποχρωματίζει το φαιό από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και από τους πρώην (και νυν ή μελλοντικούς) συνεργάτες τύπου ΔΗΜΑΡ.

Η ακραία βία με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση όποιον αντιστέκεται, όποιον διαμαρτύρεται και όποιον διεκδικεί τη ζωή του με αξιοπρέπεια, είναι επίσης δεδομένη. Η καθαρή ένδειξη ότι σκέφτηκαν να εγκαθιδρύσουν και τυπικά χούντα, με την παρουσία στρατευμάτων στους δρόμους, απλώς επιβεβαιώνει όσα μέχρι τώρα ήταν γνωστά. Έτσι και αλλιώς, από το Δεκέμβρη του ’08 και μετά, κάθε εργατική κινητοποίηση θέτει τις ένοπλες δυνάμεις σε επιφυλακή.

Γι αυτό και για μύρια όσα άλλα πρέπει να τους ανατρέψουμε. Όχι απλώς γιατί είναι καθαρό ότι «δεν πέφτουν» από μόνοι τους, όπως περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ ή φοβάται το ΚΚΕ, αλλά γιατί δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Με μαχητικές απεργίες και διαδηλώσεις όπως στις 9 Απρίλη, με αμφισβητήσεις απαγορεύσεων και «κόκκινων ζωνών», που όλο και συχνότερα εμφανίζονται μέσα στις ίδιες μας τις πόλεις.

Κάθε φορά θα φτάνουμε και λίγο πιο μακριά. Μαχητικά και ανατρεπτικά, μέχρι να νικήσουμε.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ