Τσίπρας ή ...τανκς

Ως άλλος Κ. Καραμανλής ο Α. Τσίπρας σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών προσπαθεί να ορίσει το δίλημμα των εκλογών: στις εκλογές υπάρχουν δύο επιλογές: ή Σαμαράς –Βενιζέλος –Μέρκελ ή ΣΥΡΙΖΑ. Με το άρθρο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει το προεκλογικό του δίλημμα στην απόγνωση των εργαζομένων και στο φόβο ότι η επιβίωση της κυβέρνησης θα φέρει ακόμα περισσότερα δεινά, αποφεύγοντας βέβαια να τοποθετηθεί στην ουσία για το καίριο ερωτήμα της περιόδου που δεν είναι άλλο από το αν εντός του ευρώ και της ΕΕ μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος για την έξοδο από την κρίση.

Στην πραγματικότητα όλο το άρθρο του Α. Τσίπρα είναι η αναπαραγωγή των γνωστών αυταπατών του ΣΥΡΙΖΑ για την «ΕΕ των λαών», αλλά και μια προσπάθεια να «πείσει» τους κύκλους της ΕΕ ότι η πολιτική τους λειτουργεί ως «χορηγός τους ευρωσκεπτικισμού και της  νεοναζιστικής απειλής». Ξεχνάει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΕΕ είναι ένας υπερεθνικός ιμπεριαλιστικός μηχανισμός που θωρακίζει την εξουσία του κεφαλαίου και ότι η πολιτική που ασκείται δεν είναι παρέκκλιση, αλλά το πολιτικό DNA της ΕΕ και αναγκαία συνθήκη για να διατηρηθεί η φυλακή του ευρώ. Η ΕΕ δημιουργήθηκε για να είναι στρατηγείο της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και όχι για να φέρει κοντά τους λαούς της Ευρώπης και γι’ αυτό δεν έχει ξεστρατίσει από το ρόλο της, αλλά τον υπηρετεί σε όλη του την έκταση.

Σήμερα όποιος αποδέχεται το χρέος και τη φυλακή του ευρώ, όποιος αρνείται να δει τον ταξικό χαρακτήρα της ΕΕ και των πολιτικών της, δεν μπορεί να προτείνει στην πραγματικότητα μία άλλη πολιτική για την έξοδο από την κρίση. Ας προσέχει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί όσο προσπαθεί να εξευγενίσει το κτήνος που λέγεται ευρώ και ΕΕ στο τέλος μπορεί και να του μοιάσει…

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει και ενάντια στην κυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου, και ενάντια στη Μέρκελ και την ΕΕ. Όσο και αν σκυλιάζουν οι καθεστωτικές δυνάμεις ότι οποιαδήποτε ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ θα οδηγήσει στην καταστροφή, για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ η μεγαλύτερη καταστροφή θα είναι να παραμείνουμε στην ΕΕ, να συνεχίσουμε σε αυτό τον δρόμο. Αντίθετα, η έξοδος από το ευρώ και η αποδέσμευση από την ΕΕ θα ανακόψει μια πορεία καταστροφής, θα κατοχυρώσει ξανά τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία, θα επιτρέψει στην εργαζόμενη πλειοψηφία να μπει μπροστά και να αξιοποιήσει, με βάση τον δικό της δημοκρατικό κοινωνικό σχεδιασμό, τις συλλογικές παραγωγικές δυνατότητες του τόπου προς όφελός της.

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ το ερώτημα είναι αν το ρεύμα των αγώνων της αντι-ευρώ και αντι-ΕΕ πάλης θα βγει ενισχυμένο στις ευρωεκλογές, ανοίγοντας νέους δρόμους για το κίνημα και τους εργαζομένους και το δίλημμα έχει τεθεί: με το ευρώ και την ΕΕ ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων ή με τον αγώνα για έξοδο από το ευρώ και αποδέσμευση για την ΕΕ για έναν άλλο δρόμο στην ελληνική κοινωνία και για μια έξοδο από την κρίση στην υπηρεσία των αναγκών του εργαζόμενου λαού; Και σε αυτό το δίλημμα αργά ή γρήγορα θα κληθούν να απαντήσουν όλοι…